กำลังใจในการปฏิบัติ อยู่ที่ไหนครับ

ตั้งแต่จำความได้....

รู้เพียงว่าทุกชีวิตมีทุกข์ ใจเรารับรู้ความทุกข์ของชีวิตทั้งหลายได้ง่ายเหลือเกิน ไม่ว่าชาติใด ศาสนาใด สิ่งนี้ทำให้เราต้องอยู่ตราบนานเท่านาน..
ไร้ขอบเขตกำหนดเวลา ในทะเลทุกข์นี้

ในยามราตรีที่มืดมิด มีแสงดาวประจำเมืองนำทางอยุ่ แม้ดูเล็กน้อยเมื่อเทียบกับฟ้าอันมืดและกว้างใหญ่ ก็ยังมีประโยชน์เมื่อผู้หลงทางจะเงยหน้าขึ้นดู

สิ่งใดก็ตามที่เรียกว่า พระเจ้า หรือ ธรรมชาติอันสูงสุด หรือ พุทธะ

ให้โอกาสเรารับรู้ความรู้สึกของทุกชีวิตนั้น ....และ อยู่เบื้องหลังในสิ่งดีงามที่กำลังกระทำทั้งมวล.....

.........เกินคำพูดที่จะบรรยาย..แต่จงเชื่อมั่นในความดีงาม....

 

ที่แน่ๆ ชัวร์ๆ

คือ อย่าท้อใช่ไหม

 

ผมเองก็เคยเป็นคล้ายๆกันนะ คือปฏิบัติยังไงก็ไม่ก้าวหน้าซักที สมาธิก็ไม่รวมตัว ฟุ้งไปทั่ว แถมศิษย์น้องคนอื่นๆก็ยังปฏิบัติได้ดีกว่าเรา มัวแต่คิดเปรียบเทียบกับชาวบ้านเลยพาลจิตตก แต่สิ่งเดียวที่เหลืออยู่ตอนนั้นคือความรู้สึกที่ว่าเราจะต้องไปนิพพานชาตินี้ให้ได้ สิ่งที่รับไม่ได้คือการต้องไปเกิดอีก ก็อาศัยความรู้สึกนี้ บวกความบ้าพลังและคำสอน(ด่า)ของอาจารย์ ทำให้สามารถผ่านพ้นช่วงนั้นมาได้ ก็ขอโมทนาในความตั้งใจของทุกท่านด้วยครับ

 

เพราะฉะนั้น "อย่าสนใจในจริยาของผู้อื่น"จึงเป็นคำสอนแรกๆที่หลวงพ่อสอน พวกเราไงครับ

 

โมทนาครับผม

....

 

ตั้งแต่จำความได้....

รู้เพียงว่าทุกชีวิตมีทุกข์ ใจเรารับรู้ความทุกข์ของชีวิตทั้งหลายได้ง่ายเหลือเกิน ไม่ว่าชาติใด ศาสนาใด สิ่งนี้ทำให้เราต้องอยู่ตราบนานเท่านาน..
ไร้ขอบเขตกำหนดเวลา ในทะเลทุกข์นี้

ในยามราตรีที่มืดมิด มีแสงดาวประจำเมืองนำทางอยุ่ แม้ดูเล็กน้อยเมื่อเทียบกับฟ้าอันมืดและกว้างใหญ่ ก็ยังมีประโยชน์เมื่อผู้หลงทางจะเงยหน้าขึ้นดู

สิ่งใดก็ตามที่เรียกว่า พระเจ้า หรือ ธรรมชาติอันสูงสุด หรือ พุทธะ

ให้โอกาสเรารับรู้ความรู้สึกของทุกชีวิตนั้น ....และ อยู่เบื้องหลังในสิ่งดีงามที่กำลังกระทำทั้งมวล.....

.........เกินคำพูดที่จะบรรยาย..แต่จงเชื่อมั่นในความดีงาม....

 

..



ละอองธุลีทุกข์ แม้เพียงเสี้ยวเดียวของชีวิตทั้งหลาย

นั่นแหละ...กำลังใจให้เรา คงอยู่ในวัฏฏะสังสารวัฏนี้ต่อไป ไร้กาลเวลากำหนด.....

 

เคยรักใครไหมครับ
....แบบว่ายอมตายดีกว่าถ้าต้องอยู่อย่างไม่มีเธอ
ถ้าเคย.....คุณเอากำลังใจจากไหนเพื่อทำทุกอย่างเพื่อที่ได้ได้เธอมา
ทุกวันต้องเจอกับปัญหาและอุปสรรคต่างๆ มากมาย
ทั้งเหนื่อย ผิดหวัง น้อยใจกับความไม่ได้เรื่องของตัวเอง ฯลฯ
อยากจะล้มเลิก เปลี่ยนใจ เลิกรัก ไม่รู้กี่สิบกี่ร้อยครั้งครั้ง
แต่ทำอย่างไรก็ตัดใจไม่ลงสักที่
ก็ต้องกลับไปหาทางสู้ต่อไป
หนทางสู่ใจเธอมีล้านทางให้เลือก...
แต่มีแค่หนึ่งทางที่ถูกต้อง...เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น
เหนื่อยยากแสนสาหัสก็ต้องทนสู้ต่อไป
ลองค้นหาทางที่ถูกต้องไปเรื่อย ทำผิดก็ลองทำใหม่
ซ้ำไป....ซ้ำมา...
เพื่อวันชื่น คืนสุขที่ได้อยู่กับเธอทุกวันทุกคืน
โดยไม่ต้องพลัดพรากจากกัน นิรันดร

ปล.เธอคนนั้นชื่อ นิพพาน ครับ

 

โมทนาครับ..

 

สวัสดีคะ

สำหรับกำลังใจในการปฎิบัติอยู่ที่ไหนก็ขอให้อยู่ที่ใจตนคะ
รันเองก็ไม่ถึงไหนเหมือนกันเลียบๆอยู่ริมคลองคนอื่นเขาไปไหนถึงไหนแล้ว..
แต่ก็อาศัยว่า ไม่ได้แข่งกับใครนี้ค่ะ อย่างน้อยได้ปฎิบัติธรรมแล้วใจสงบก็ดีใจแล้วละคะ เพียรพยามต่อไปค่ะ

เป็นกำลังใจคะ

 

ครับ ขอบคุณครับ

 

ท่ามกลางทะเลทุกข์