ข่าวจากท่านผู้เตือน (2) : เตือนภัยพิบัติ 30 กรกฎาคม 2554 และวิธีเตรียมการอย่างมีสติ

เป็นกำลังใจให้คุณ karan20 ค่ะ

เข้าใจ และขอบคุณยิ่ง
อย่างไรก็ยังไม่ประมาทค่ะ

 

เตือนดีกว่าไม่เตือน ป้องกันดีกว่าแก้ไข ไม่ประมาทดีที่สุด

ขอขอบคุณทุกคำเตือน เคารพทุกความคิดเห็น เยือกเย็นในยามเกิดภัย

ทุกคนมีหน้าที่ของตน เราจะประคองกันให้ถึงฝั่ง...... สาธุ สาธุ สาธุ

 

คนไม่ทำย่อมไม่มีผิด คนทำย่อมมีพลาด จิตสาธารณะพึงมีในผู้มีธรรม ท่านทำดีแล้วจงทำต่อไป โลกธรรม8 เป็นสิ่งที่พึงตระหนักและวางลง หากแม้นวางได้ มรรคผลนิพพานคงไม่ไกลเกินเอื้อม

 

คุณหวังดีต่อผู้อื่น คุณไม่ได้ประสงค์ร้าย
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
​

 

เห็นด้วยครับ ที่ผ่านมาผู้ทำนายหลาย ๆ คน ทำนายผิด ไม่ตรง นอกจากไม่ขอโทษ ไม่อะไรแล้ว ยังต่อว่าคนอื่นอย่างรุนแรง (อยู่ในเว็บนี้แหละครับ)

ขอให้ลองพิจารณาสักนิดครับ นึกถึงนิทานเรื่องเด็กเลี้ยงแกะหน่อยก็ดีครับ เข้าใจครับที่ท่านอาจจะออกมาเตือนด้วยความปราถนาดี อันนี้ไม่เถียง และคิดว่าคนที่เข้าใจไม่ตำหนิท่านหรอกครับ แต่ท่านรู้จักมนุษย์ดีแค่ไหนครับ มนุษย์ไม่เคยมีความพอ ต้องการไม่มีที่สิ้นสุด หากผู้ทำนายทำนายผิดอยู่บ่อย ๆ ต่อไป ก็อาจจะกลายเป็นเด็กเลี้ยงแกะในสายตาคนส่วนใหญ่(ตอนนี้ก็อาจจะเริ่มเป็นแล้วก็ได้) ไม่มีความน่าเชื่อถือ และสุดท้ายผู้คนก็จะไม่ฟัง ไม่สนใจเรื่องพวกนี้อีก ก็ไม่มีใครเตรียมตัวระมัดระวังอะไร เกิดเหตุขึ้นมาจริง ๆ ก็....ความต้องการของท่านที่อยากจะให้ทุกคน มีการเตรียมตัวรับมือ และปลอดภัยจากภัยพิบัติ ก็สูญเปล่า...

หาวิธีเตือนอย่างอื่นที่ไม่ใช่การระบุวัน เวลาที่แน่นอน แล้วผิดพลาด คลาดเคลื่อนแบบนี้ ดีกว่าไหมครับ ??? ส่วนจะวิธีไหนนั้น ไม่รู้จริง ๆ ครับ... ฝากท่านผู้มีญาณวิเศษทั้งหลายช่วยพิจารณาด้วยครับ

 

ขอเป็นกำลังใจให้กับ คุณ karran20

 

ขอให้กําลังใจคุณ karran20 และท่านผู้เตือนทุกท่าน ในเว็บนี้
ทุกท่านที่ออกมาเตือน เพราะมีจิตที่เมตตาต่อเพื่อนมนุษย์ จึงเตือนเพื่อความไม่ประมาทในการใช้ชีวิต เหตุการณ์ต่างๆไม่เกิดขึ้นก็ดีแล้ว เพราะจะได้ไม่เกิดการสูญเสียชีวิต และทรัพย์สิน
อาจเป็นเพราะบุญบารมีแห่งพุทธศาสนาก็ได้ เพราะความไม่เที่ยง จึงไม่เกิดเหตุตามที่ได้มีการเตือนกัน
ขอให้คุณkarran20 และท่านผู้เตือน อีกหลายๆท่าน ได้ใช้ความรู้ความสามารถ ช่วยเตือนและให้คําแนะนําต่อไปนะครับ
ทําความดี ศรัทธาในความดี ความดีย่อมปรากฏอย่างแน่นอน

 

chearr.... ขอให้กำลังใจและขออนุโมทนา กับ คุณ KARAN 20 และทุกท่าน..ในความมีเมตตา และ เสียสละ..ทั้งแรงกาย /แรงใจ..ต่อเพื่อนมนุษย์ [ ในทุกความกรุณา เจตนาที่ดีและบริสุทธิ์ ขอท่านอย่าได้หวั่นไหว หรือหม่นหมองใจเลย...]

 

ความผิดพลาดคราวนี้
ผมขอน้อมรับผิดครับ มันผิดพลาดจริง ๆ

ผมลังเลใจในการเตือนครั้งต่อไป เพราะคำเตือนครั้งนี้มีความผิดพลาด
หากผิดพลาดอยู่เรื่อยๆ ก็จะทำให้คนไม่เชื่อถือ ดังเช่นกรณีเด็กเลี้ยงแกะ

ไม่ว่าคำเตือนจะผิดพลาดโดยเพราะเหตุผลอะไร
แต่ในเมื่อไม่มีการยกเลิกคำเตือนก่อน ก็ต้องถือว่าเป็นคำเตือนที่ผิดพลาด
แม้จะไม่ได้ทำให้ผมและอีกหลายๆท่านหวั่นไหวต่อการปฏิบัติ คือการรักษาศีลเป็นต้น
แต่มันก็ทำให้ผมเองเริ่มไม่เชื่อมั่นในสิ่งที่ตัวเองจะเตือนในครั้งต่อไป
อีกทั้งรู้สึกว้าเหว่ใจ ดังเช่นที่ผมเคยโพสต์ว่า

ความรู้สึกอีกประการคือ ว้าเหว่ใจ
เพราะในยามที่โลกเต็มไปด้วยภัยพิบัติเช่นนี้
ไม่อาจจะหาที่พึ่งคือคำเตือนภัยใดๆ ที่ถูกต้องแม่นยำให้กับเพื่อนๆ และครอบครัวได้เลย

เรื่องการเตือนโดยระบุข้อมูลต่างๆ แบบชัดเจนเจาะจงนั้น
เป็นเพราะผมได้รับคำเตือนมาเช่นนั้น
อีกประการหนึ่งคือผมมองเห็นประโยชน์ในส่วนที่ว่า
พวกเราจะได้ไม่ต้องระวังตัวแบบเกร็งกันตลอดทั้งเดือน
ถ้าผ่านพ้นวันเวลาดังกล่าวแล้วไม่เกิดก็คือผิดพลาด
ส่วนการระบุสถานที่หรือพื้นที่เสี่ยง และเหตุการณ์ก่อนหน้าจะเกิดภัยก็มีเหตุผลคล้ายๆกัน
คือเพื่อเป็นจุดสังเกตจะได้ไม่ต้องเกร็งไปหมด หรือคาดเดาไปต่างๆนาๆ

 

อย่าโทษตัวเองเลยครับมันจะทำให้คุณรู้สึกแย่คนเราผิดพลาดได้ทั้งนั้น

 

พอดีเมื่อวันที่29ได้คุยกับอาจารย์บอกแกว่า30มีสึนามิที่พังงาอาจารย์บอกว่าถ้าเบื้องบนหลายๆท่านบอกตรงกันหมดเเสดงว่าใช่ สมมุติว่าบอกเกิด7ท่านเเต่อีก3ท่านบอกไม่เกิด
คำทำนายก็ยังไม่ใช่ ต้องเช็คหลายๆทางหลายๆท่าน คนที่เขาทำหน้าที่ยังมีอยู่แค่เพียงเสี้ยววินาทีทุกอย่างก็เปลี่ยนเเปลง

 

ถ้าคำเตือนถูก ผู้เตือนจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีคะ

 

ขอบพระคุณสำหรับทุกท่านที่ให้กำลังใจและให้คำชี้แนะ เสนอแนะ ติติง

ผมไม่ได้มีอาการนอย น้อยใจ หมดกำลังใจ หรืออยากเรียกคะแนนความเห็นใจ
แต่ก็ขอขอบพระคุณและรู้สึกซึ้งในน้ำใจและความปราถนาดีจากทุกท่าน

ผมเพียงแต่ว่ากำลังคิดทบทวนออกมาดัง ๆ ถึงบทบาทของตัวเองและย่างก้าวต่อไปในอนาคต
ว่าควรจะทำเช่นไร ในเมื่อคำเตือนที่ได้รับนั้นไม่ถูกต้อง ผิดพลาด
ซึ่งหมายความว่าในอนาคตคำเตือนก็อาจจะผิดพลาดอีก

อีกทั้งรู้สึกว้าเหว่ใจว่าในยามที่โลกเต็มไปด้วยภัยพิบัติเช่นนี้
ไม่อาจจะหาที่พึ่งคือคำเตือนภัยใดๆ ที่ถูกต้องแม่นยำให้กับเพื่อนๆ และครอบครัวได้เลย

ทั้งผมยังรู้สึกเศร้าใจที่เห็นบางคนที่เคยเชื่อในเรื่องภัยพิบัติ
เริ่มคลายตัวในความดี ใช้ชีวิตอย่างประมาท ขาดมรณานุสติและพร่องในศีล

ที่ผ่านมาคำเตือนหรือคำทำนายต่างๆ ไม่ถูกต้อง
นั่นอาจเป็นการพิสูจน์แล้วว่า คำเตือนต่างๆ นั้น ไม่ใช่สรณะที่พึ่งให้เราพ้นภัยได้เลย
พระรัตนตรัยและความดีต่างหากที่จะเป็นที่พึ่งให้พ้นภัย

ต่อไปผมควรจัดการอย่างไรกับคำเตือนที่ได้รับมาจึงจะเป็นประโยชน์ที่สุดสำหรับเพื่อน ๆ
จะบอกตรง ๆ หรือบอกอ้อม ๆ หรือเป็นไปในรูปแบบใด หรือทางเลือกสุดท้ายคือไม่บอกใคร
นี่เป็นโจทย์และการบ้านที่ผมยังหาคำตอบไม่ได้

 

ผมคิดเห็นว่าไม่ต้องมีการเตือนใดๆ เพราะเตือนไปคนเราถึงคราวมันจะตายก็ต้องตายหนีไม่พ้น ต่อให้รู้ล่วงหน้าเป็นพันปีป้องกันทุกวิถีทางมันก็ตายอยู่ดี จงทำใจให้สบายพร้อมรับความตาย

 

พยายามดำเนินชิวิตต่อไป แบบไม่ประมาท ก็พอครับ ทุกอย่างในอนาคตมันก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาได้ตลอดแหละ มันอยู่เหนือความควบคุม ของมนุษย์ตัวเล็กๆ แบบเรา
หลายท่าน จะกังวลทุกครั้ง ที่มีการเตือนเกิดขึ้น จนไม่เป็นอันกินอันนอน การใช้ชีวิต ก็ไม่ปกติสุขนัก โดยส่วนตัวผมการเตือนนั้น มีประโยชน์หลายๆอย่าง อย่างน้อยๆ มันทำให้เรารู้สึกว่า ความตายมันมาใกล้ตัวมากๆแล้ว แทบจะเรียกว่า นับถอยหลังเป็นชั่วโมงกันเลย กับคำเตือนแต่ละครั้ง ซึ่งประโยชน์ตรงๆ มันก็อยู่ตรงนี้แหละ ทำให้ เราระลึกถึงความตายเป็นปกติ ทำให้เราเกรงกลัวต่อบาป
ส่วนเรื่อง จะตรง ไม่ตรงนั้น ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก ยังคง กินได้นอนหลับปกติ คิดไว้ว่า จะตายก็ตายไม่ได้ห่วงอะไรมากมายนัก ถ้าเรายึดมันในความดี มั่นใจในความดีที่เราทำมา เราจะกลัวทำไมกับแค่ต้องตายอีกครั้ง เท่านั้นเอง

 

คนอื่นเป็นอย่างไรไม่รู้ สำหรับผมที่เป็นมนุษย์โรงงานกินเงินวันไม่ใช่กินเงินเดือน อาจไม่รู้อะไรมากมายนักแต่ผมรู้ว่าทุกคำเตือนล้วนมีที่มาและมีประโยชน์ หากไม่ได้อะไรเลยก็ยังได้การตื่นตัวในการเฝ้าระวัง ที่พอผ่านช่วงการเตือนไปนานๆทำให้ละเลยไป เป็นเหมือนมาชาร์จไฟให้เพิ่มขึ้นมาไม่เอื่อยเฉื่อย เพราะภัยทุกวันนี้คิดว่ามีแน่แต่เป็นภัยอะไรเกิดวันไหนไม่รู้ จึงต้องอยู่กับการตื่นรู้แต่ไม่ตื่นตระหนก ระวังแต่ไม่วิตก เรื่องแบบนี้ที่ฝังในความทรงจำของผมคือการเตือนของคุณสมิท เรื่องสึนามิที่คนด่าซะหลายปีที่แม้กระทั่งผู้มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่ก็ยังด่า แต่พอเกิด ไม่มี.......ออกมาเสนอหน้าอีกเลย ใครตาย ใครบอบช้ำ ใครสูญเสีย ใครรับผิดชอบ ก็คนไม่รู้อย่างเรานี่เอง
รูปแบบการเตือนผมว่าไม่ยากเพื่อตัดปัญหา"ตัวป่วนไม่สร้างสรรค์"ผมว่าคุณ karran20 ใช้การแจ้งเตือนที่เจาะจงเป็นPMกับผู้สมัครเป็นเครือข่ายซะ ใครไม่เชื่อคุณก็ไม่ต้องสมัคร ใครเชื่อก็สมัคร แล้วให้เครือข่ายไปแจ้งต่อ เหมือนเป็น MLM เลย การเตือนจะได้ผลกว่า ส่วนการเตือนทั่วไปก็เตือนไปตามปกติ ไม่แน่เมื่อหากภัยเกิดขึ้นจริงในวันหนึ่งข้างหน้า ผมเชื่อว่าผู้ที่เป็นเครือข่ายคุณอาจเป็นส่วนหนึ่งของผู้ถูกเลือกให้อยู่รอด แต่หากไม่เกิดผมก็ได้เพื่อนที่เป็นกัลยาณมิตรเพิ่มมาอีกคนหนึ่ง
เป็นกำลังใจให้ครับ หากรับสมัครสมาชิกเครือข่ายอย่าลืมแจ้งผมด้วยก็แล้วกัน

 

ก็บอกเป็นเรื่องเล่าที่อาจเกิดขึ้นแล้วกันครับ ทำสบาย ๆ ....ตามหน้าที่

 

วันนี้ผมลองถามครูบาอาจารย์ เรื่องที่ทำไมหลายๆสิ่งเคลื่อนที่ออกไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งทางภาคใต้ ท่านบอกว่า บารมีหลวงปู่ทวดยังคลุมอยู่ รวมทั้งครูบาอาจารย์ทางใต้และในประเทศ ก็ยังร่วมกันสร้างข่ายป้องกันอยู่มากมาย ทำให้ภัยจาก 100 ก็อาจจะเหลือสัก 20 ไม่ใช่ว่าจะป้องกันได้ทั้งหมด อย่างไรก็ลองพิจารณาเพิ่มเติมเผื่อจะสามารถทำให้ข้อมูลตรงยิ่งขึ้นนะครับ

 

วัน วันที่ 30 กรกฎาคม 2554
เวลา ตีสามของคืนวันศุกร์
......................................................

อาจเป็นคืนนี้ ก้อได้นะ หุหุ ..... นี่ยังวันที่ 30 อยู่เลย

 

ขอให้บอกตรงๆเหมือนเดิมค่ะ ถ้าไม่เกิดขึ้นก็ดีจะได้เลื่อนไปเรื่อยๆ ใครเชื่อก็เข้ามาอ่านไม่เชื่อก็ไม่ต้องเข้ามาอ่าน ถ้าไม่เตือนแล้วเกิดขึ้นมาจริงๆ คุณอาจจะรู้สีกผิดไปตลอดชีวิตนะคะ เมื่อเตือนแล้วใครจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม ถือว่าเราทำหน้าที่ของเราดีที่สุดแล้ว