คนมีญานมีพลังจิตถอดจิตฯลฯที่อยู่ในเว็บนี้ ช่วยผมหน่อยนะครับ

งัยต่ออีกท่านขจรศักดิ์

 

อ้าว กำลังฟัง อยู่ แหม่ เหนื่อยซะและ ว้า

 

อันที่จริงตอนนี้พระพุทธเจ้าครบ 5 พระองค์แล้วครับ มันคือ 5 ศาสนาเท่านั้นเอง เทียบได้ดังนี้
1.พุทธ
2.คริสต์
3.พราหมณ์
4.อิสลาม
5.ซิกส์
สอนกันคนละแบบแต่มีจุดร่วมที่เดียวกัน
5 พุทธเกษตรไม่คาบเกี่ยวกัน ถ้ารวม 5 คำสอนได้เป็นหนึ่ง ทุกคนจะเข้าใจระบบทั้งหมดเอง

 

- -*

 

พระโคธิกะทำอัตตวินิบาต(ฆ่าตัวตาย), การฆ่าตัวตายกับการฆ่ากิเลสตัณหาตายอย่างไหนประเสริฐกว่ากัน

โคธิกสูตรที่ ๓
ว่าด้วยพระโคธิกะทำอัตตวินิบาตปรินิพพาน<!--sizec--><!--/sizec-->

<!--sizeo:4--><!--/sizeo-->[๔๘๘] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้
สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเวฬุวัน อันเป็นสถานที่พระราชทานเหยื่อแก่กระแต เขตกรุงราชคฤห์ ฯ ก็สมัยนั้นแล ท่านโคธิกะ อยู่ที่กาลศิลาข้างภูเขาอิสิคิลิ ฯ
[๔๘๙] ครั้งนั้นแล ท่านโคธิกะเป็นผู้ไม่ประมาท มีความเพียร มีจิตมั่นคงอยู่ ได้บรรลุเจโตวิมุติอันเป็นโลกีย์ ภายหลังท่านโคธิกะได้เสื่อมจากเจโตวิมุติอันเป็นโลกีย์นั้น แม้ครั้งที่ ๒ ท่านโคธิกะเป็นผู้ไม่ประมาท มีความเพียร มีจิตมั่นคงอยู่ ได้บรรลุเจโตวิมุติอันเป็นโลกีย์แม้ในครั้งที่ ๒ ก็ได้เสื่อมจาก เจโตวิมุติอันเป็นโลกีย์นั้น แม้ครั้งที่ ๓ ท่านโคธิกะเป็นผู้ไม่ประมาท มีความเพียร มีจิตมั่นคงอยู่ ได้บรรลุเจโตวิมุติอันเป็นโลกีย์ แม้ในครั้งที่ ๓ ก็ได้เสื่อมจากเจโตวิมุติอันเป็นโลกีย์นั้น แม้ครั้งที่ ๔ ท่านโคธิกะเป็นผู้ไม่ประมาท มีความเพียร มีจิตมั่นคงอยู่ ได้บรรลุเจโตวิมุติอันเป็นโลกีย์ แม้ในครั้งที่ ๔ ก็ได้เสื่อม จากเจโตวิมุติอันเป็นโลกีย์
นั้น แม้ครั้งที่ ๕ ท่านโคธิกะเป็นผู้ไม่ประมาท มีความเพียร มีจิตมั่นคงอยู่ ได้บรรลุเจโตวิมุติอันเป็นโลกีย์ แม้ในครั้งที่ ๕ ก็ได้เสื่อม จากเจโตวิมุติอันเป็นโลกีย์นั้น แม้ครั้งที่ ๖ ท่านโคธิกะเป็นผู้ไม่ประมาท มีความเพียร มีจิตมั่นคงอยู่ ได้บรรลุเจโตวิมุติอันเป็นโลกีย์ แม้ในครั้งที่ ๖ ก็ได้เสื่อม จากเจโตวิมุติอันเป็นโลกีย์นั้น แม้ครั้งที่ ๗ ท่านโคธิกะเป็นผู้ไม่ประมาท มีความเพียรมีจิตมั่นคงอยู่ ก็ได้บรรลุเจโตวิมุติอันเป็นโลกีย์อีก ฯ ครั้งนั้นแล ท่านโคธิกะได้เกิดความคิดอย่างนี้ว่า เราได้เสื่อมจากเจโตวิมุติอันเป็นโลกีย์ถึง ๖ ครั้งแล้ว ถ้ากระไรเราพึงนำศัสตรามา ฯ
[๔๙๐] ลำดับนั้นแล มารผู้มีบาปทราบความปริวิตกแห่งจิตของท่าน โคธิกะด้วยจิตแล้วจึงเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ครั้นแล้ว ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคด้วยคาถาว่าข้าแต่พระองค์ผู้มีจักษุ มีเพียรใหญ่ มีปัญญามาก รุ่งเรืองด้วยฤทธิ์และยศ ก้าวล่วงเวรและภัยทั้งปวง ข้าพระองค์ขอถวายบังคมพระบาททั้งคู่
ข้าแต่พระองค์ผู้มีเพียรใหญ่ สาวกของพระองค์อันมรณะครอบงำแล้วย่อมคิดจำนงหวังความตาย ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงไว้ซึ่งความรุ่งเรือง ขอพระองค์จงห้ามสาวกของพระองค์นั้นเสียเถิด ฯข้าแต่พระผู้มีพระภาคผู้ปรากฏในหมู่ชน สาวกของพระองค์ยินดีในพระศาสนา ยังไม่ได้บรรลุพระอรหันต์อันตัดเสียซึ่งมานะ ยังเป็นพระ
เสขะอยู่ ไฉนจะพึงกระทำกาลเสียเล่า ฯก็เวลานั้น ท่านโคธิกะได้นำศัสตรามาแล้ว ฯ
[๔๙๑] ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคทรงทราบว่า ผู้นี้เป็นมารผู้มีบาป จึง ได้ตรัสกะมารผู้มีบาปด้วยพระคาถาว่า
<!--sizeo:5--><!--/sizeo-->ปราชญ์ทั้งหลายย่อมทำอย่างนี้แล ย่อมไม่ห่วงใยชีวิต โคธิกะภิกษุ ถอนตัณหาพร้อมด้วยราก นิพพานแล้ว ฯ<!--sizec--><!--/sizec-->
[๔๙๒] ครั้งนั้นแล พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายมาแล้วตรัส ว่า ภิกษุทั้งหลายเรามาไปสู่กาลศิลา ข้างภูเขาอิสิคิลิ อันเป็นที่โคธิกกุลบุตร นำศัสตรามาแล้ว ฯ
ภิกษุเหล่านั้น กราบทูลรับพระดำรัสของพระผู้มีพระภาคแล้ว ฯ
ครั้งนั้นแล พระผู้มีพระภาคพร้อมด้วยภิกษุหลายรูปได้เข้าไปยังกาลศิลาข้างภูเขาอิสิคิลิ ฯ
พระผู้มีพระภาคได้ทอดพระเนตรเห็นโคธิกะมีคออันพลิกแล้ว นอนอยู่ บนเตียงที่ไกลเทียว ก็เวลานั้นแล ควันหรือหมอกพลุ่งไปสู่ทิศตะวันออก ทิศตะวันตก ทิศเหนือ ทิศใต้ทิศเบื้องบน ทิศเบื้องต่ำ และอนุทิศ ฯ
[๔๙๓] ครั้งนั้นแล พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย พวกเธอเห็นไหม ควันหรือหมอกนั้นพลุ่งไปสู่ทิศตะวันออก ทิศ ตะวันตก ทิศเหนือ ทิศใต้ ทิศเบื้องบน ทิศเบื้องต่ำ และอนุทิศ เมื่อภิกษุเหล่านั้นกราบทูลรับพระดำรัสแล้วจึงตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย นั่นมารผู้มีบาปเที่ยวแสวงหาวิญญาณของโคธิกกุลบุตร ด้วยคิดว่า วิญญาณของโคธิกกุลบุตรตั้ง อยู่ ณ ที่ไหน ดูกรภิกษุทั้งหลาย โคธิกกุลบุตร มีวิญญาณอันไม่ตั้งอยู่แล้วปรินิพพาน
แล้ว ฯ
[๔๙๔] ครั้งนั้นแล มารผู้มีบาปถือพิณมีสีเหลืองเหมือนมะตูมสุก เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ครั้นแล้ว ได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคด้วยคาถาว่า
ข้าพระองค์ได้ค้นหาวิญญาณของโคธิกกุลบุตร ทั้งในทิศเบื้องบน ทั้งทิศเบื้องต่ำ ทั้งทางขวาง ทั้งทิศใหญ่ ทิศน้อยทั่วแล้ว มิได้ประสบ
โคธิกะนั้นไป ณ ที่ไหน ฯ
[๔๙๕] พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่านักปราชญ์ผู้ใดสมบูรณ์ด้วยธิติ มีปรกติเพ่งพินิจ ยินดีแล้วในฌานทุกเมื่อ พากเพียรอยู่ตลอดวันและคืน ไม่มีความอาลัยในชีวิต ชนะเสนาของมัจจุราชแล้ว ไม่กลับมาสู่ภพใหม่ นักปราชญ์นั้นคือโคธิกกุลบุตรได้ถอนตัณหาพร้อมด้วยราก ปรินิพพานแล้ว ฯ
พิณได้พลัดตกจากรักแร้ของมารผู้มีความเศร้าโศก ในลำดับนั้น ยักษ์ นั้นมีความโทมนัสหายไปในที่นั้นนั่นเอง ฯ<!--sizec--><!--/sizec-->

<!--sizeo:4--><!--/sizeo-->ที่มา : พระสุตตันตปิฏก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค

คำถามทิ้งทวน
1. การฆ่าตัวตายผิดหรือไม่สำหรับบุคคลทั่วไป???
2. เหตุใดการฆ่าตัวตายของพระโคธิกะจึงไม่ตกนรก???
3. การฆ่าใดที่ประเสริฐที่สุด???
4. การฆ่าใดที่ทำให้บุคคลเข้าถึงซึ่งนิพพาน???<!--sizec--><!--/sizec-->

 

ขอต่อที่คุณkhajonsak9999 พูดนะครับ นอกเหนือจากมนุษย์ล้วนเป็น อขณะ ที่ไม่สามารถหลุดพ้นได้ครับ คนเราทุกวันนี้แท้จริงแล้วไม่มีตัวตนอยู่ ไม่มีสิ่งที่คิดว่าเป็นตัวเราอยู่ ที่เราหลงกันอยู่ตอนนี้ก็เรื่องตัวเรามีอยู่นี่แหละครับ คิดว่าจิตนี้ กายนี้มันเป็นของเรา จริงๆแล้วไม่มีสิ่งใดเกิดจากประสงค์ของเราแท้ๆครับ มันถูกกำหนดไว้หมดแล้ว เป็นระบบสมดุลแห่งพลังครับ แล้วไอ้ที่ต้องมาเวียนว่าตายเกิดกันนี่ก็ไม่มีนะครับ เมื่อตัวตนแม้ชั่วขณะจิตยังไม่มีแล้วมันจะมาเวียนว่ายตายเกิดกันที่ไหนครับ ปรากฎการณ์ทุกอย่างนี่มันเป็นตัวกรรมทั้งหมดครับ ไม่มีการสร้างกรรมใหม่ เก่า ใดๆทั้งสิ้น และสิ่งที่เรียกว่า ตัวตน ตัวนี้จะมีจริงก็ เช่น พระโสดาบัน ขึ้นไป อันนี้เทียบได้ว่าเป็นกบฎจากของเดิมครับ เดิมจิตเป็นอวิชชาอยู่ ไม่มีตัวตนอยู่ดีๆ ดันเห็นแจ้งในตัวตนซะงั้น เกิดเป็นวิชชาซะงั้น มีตัวตนขึ้นมาจริงซะงั้น เข้าสู่ความว่างที่เป็นธรรมชาติดั้งเดิมซะงั้น ทั้งที่ตอนแรกก็มีธรรมชาตินี้อยู่แต่ดันไม่ตระหนักรู้มาก่อนซะงั้น พอมารู้นี่ได้รับตัวตนจริงๆมาซะงั้น 555 เก๋าดีแฮะ เรื่องของเหตุผลเอย ภพ-ชาติ เอย ประสบการณ์ทางจิต เอย นี่ก็มายาล้วนๆครับ แต่ในระดับที่เข้าถึงกันตอนนี้ไม่ใช่ว่าไม่มีจริงนะครับ แต่ขึ้นอยู่กับแต่เฉพาะบุคคล และที่คิดว่าฝึกสมาธิแล้วได้ขั้นนั้นขั้นนี้มันก็มีจริง แต่มันไม่ใช่มาจากตัวเราฝึก แต่กรรมมันเป็นอย่างนั้น ไม่ใช่แค่คิดจะทำก็ทำได้กันหมด แสดงฤทธิ์ได้กันหมด อย่างนั้นสมดุลแห่งพลังมันก็พังหมดสิครับ
โปรดพิจารณา
ปล.ขอความเห็นจาก khajonsak9999 ด้วยก็ดีนะครับ

 

จากพระสูตร โคธิกสูตร

ตรงคำว่า ไม่ประมาท มีความเพียร มีจิตมั่นคงอยู่

สามคำนี้ เป็นสภาวะที่บ่งบอกได้ว่า มีมรณะสติกรรมฐานอยู่(ไม่ประมาท)
มีสัมมาสติโดยรอบ(มีความเพียร) มีสัมมาสมาธิ(จิตมั่นคงอยู่) ทำให้จิต
ประกอบด้วยองค์ฌาณอัตโนมัติ(มีเจโตวิมุตติ) เพราะไม่มีความกลัว พยาคติ
ไม่มีถีนมิททะ แต่หลุดจากฌาณโลกีกย์เพราะมีความฝุ้งซ่านทางธรรม ทำให้มี
กุกกุจจะ(ปัญญาล้ำหน้า) จึงทำให้ไม่อาจมีปัญญวิมุตติ

แต่เมื่อปลงร่างกายแล้ว ในขณะที่มีญาณสูงสุดของโลกียญาณ(สังขารุเบกขาญาณ)
ทำให้เมื่อทำกาล(กา-ละ)ก็ทำให้ปลงความฝุ้งซ่าน และรำคาญเสียได้ จึงบรรลุปัญญา
วิมุตติและเจโตวิมุตติ จึงปรินิพพาน

สรุปคือ พระเถระท่านได้อบรมสติปัฏฐาน4 ได้ถึงขั้นสุดของโลกียญาณแล้ว หลังจาก
นั้นจึงได้ปลงสังขาร และขณะปลงสังขารจิตจึงไม่ฝุ้งซ่านอีก เพราะหมดความยึดมั่น
ในการยึดถือกายยึดถือใจด้วยปัญญาที่อบรมไว้ดีแล้ว ซึ่งจะต่างจากปุถุชนตรงที่ ปุถุชน
ไม่ได้อบรมปัญญาไว้อย่างพระเถระ

 

ฟุ้งซ๋าน

 

อิอิ งั้นก็ขอละสังขารไปพร้อมกับคุณkhajonsak9999 ดีกว่า อ้อ แต่ก่อนที่จะละสังขารเชิญมาสนทนาธรรมกันสนุกๆที่ http://www.geocities.com/flare333/ ด้วยกันสักนิดสิครับที่หน้าเวบบอร์ด
เฮ้อ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม มีกรรมเป็นเครื่องอาศัย แต่มันพูดยากส์ นานๆจะเจอผูถูกเลือกซะที

 

คำถามทิ้งทวน
1. การฆ่าตัวตายผิดหรือไม่สำหรับบุคคลทั่วไป???
ผิด กว่าจะได้ร่างกายเป็นมนุษย์เป็นของยาก
2. เหตุใดการฆ่าตัวตายของพระโคธิกะจึงไม่ตกนรก???
การสำเร็จของท่านพระโคธิกะ เป็นแบบตกกระไดพลอยโจนยามคับขัน และมัจจุราชผู้มีเสนาใหญ่ ก็ค้นหาจิตท่านไม่พบ
เพราะจิตท่านเข้านิพพาน
3. การฆ่าใดที่ประเสริฐที่สุด???
ฆ่ากิเลส
4. การฆ่าใดที่ทำให้บุคคลเข้าถึงซึ่งนิพพาน???
ฆ่าความหลงตัวเอง

 

มันก็ออกมาจากความคิดเราทั้งหมดนั่นแหละ ทีนี้ความคิดมันออกมาจากไหนก็ดูมันที่นั่น ใช้สติตามดู ให้ต่อเนื่อง หาให้เจอ นั่นแหละต้นตอของทั้งหมด ถ้าหาเจอมันก็จะค่อย ๆ คลายความหลงไปได้เอง

 

การเป็นพระโพธิสัตว์คือเรียนวิชาครูถ้าครูไม่ฉลาดก็สอนคนอื่นไม่ได้...ความคิดเห็น....มันเกิดกิเลสนำหน้า ตามไม่ทัน เลยโดนหรอกว่าต้องเป็นครู หากฝึกที่ถูกทาง สติปัฎฐาน สี่ เมื่อถึงจุดหนึ่ง จะเด้งกลับ จึงจะเข้าใจได้ว่า ตัวเองเป็น พระโพธิสัตว์ ไม่ได้บรรลุหรอก...

..

 

ขอขอบพระคุณอย่างสูงครับ ที่ช่วยกันตอบคำถามแนะนำให้ครับ(นั่งอ่าน2 ช.ม กว่า)

 

เมื่อจิตคิดหลงผิด คิดร้าย ใจจักร้อนรุ่มทุกเวลา หยุดยาก ยากจะหยุด จิตที่คิดดีอยู่ไหนก็มีสุขหยุดได้ไม่ยาก

อันนี้คิดเองนะคะ อย่าคิดมาก แห่ะๆ ช่วยนี้กำลังคิดคติธรรมใหม่ๆอยู่


ความรู้ไม่มีที่สิ้นสุด อนุโมทนาค่ะ ได้ความรู้เพิ่มขึ้นอีกแล้ว สาธุ ^__^

 

ความรู้ไม่มีที่สิ้นสุด ...ความคิดเห็น มีนะครับ แต่ยังก่อน

 

ใช้ตัวหนังสือสีแดงจัง อย่ายังก่อนเลยค่ะ โปรดบอกมาเถอะค่ะ เดี๋ยวจะติดพันความรู้สึกต่อกันซะเปล่าๆ อันนี้ความรู้สึกส่วนตัวนะคะ ^__^


อโหสิ อโหสิ อโหสิ อย่าได้ติดพันความรู้สึกใดๆต่อกันเลย สาธุ อนุโมทนาค่ะ ^__^

 

เป็นอะไรไปเหรอครับ

 

;aa37`>>>>>;aa26

 

ปลาทอดสามรสอร่อย

 

อืม... คุณขจร ดูท่าจะไม่ธรรมดา แต่จะบอกแบบนี้นะครับ...
สำหรับคนทั่วไป คนโดยส่วนใหญ่ ศรัทธาเป็นสิ่งสำคัญ สำหรับความเชื่อต่างๆ (ไม่ว่าความเชื่อนั้น จะเป็นความจริงก็ตาม)
ดังนั้น ถ้าท่านจะกรุณา ทำนายวิบัติภัยให้แม่นยำสัก 2 ครั้ง (โดยไม่มีผิดมาคั่นกลาง) รับรองว่า อภิญญาจะกลายเป็นสาธารณะแน่นอน... อิอิ

ท่านไม่จำเป็นต้องเปิดเผยตัว การปรากฎตัวในเว็บบอร์ดเป็นอิสระในตัวเองในระดับหนึ่ง เพราะจะตอบหรือไม่ตอบก็ได้ เห็นไหมท่าน แม้จิตฉลาดจะมีอวิชชา แต่ก็สร้างสิ่งที่มีประโยชน์ได้ กิเลสตัณหา บางครั้งก็สร้างประโยชน์ต่อพุทธศาสนาได้เช่นกัน

เอางี้ละกัน ดูดวงข้าพเจ้าหน่อย เพราะข้าพเจ้าสงสัยเป็นครามครัน ข้าพเจ้าอาจทำลายล้างโลกได้ อิอิ

ล้อเล่นน่ะท่าน เอางี้ละกัน อาทิตย์หน้าจะมีอุบัติภัยอะไรบ้างเอ่ย...


เอ้อ... คิดอีกที การถามแบบนี้ ดูจะเป็นการปรามาสไปหน่อย งั้นเอาเป็นว่า... อะไรดี อืมๆ