คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ประสบการณ์พระพุทโธน้อยและของอธิษฐาน

สวัสดีครับพี่พจน์ ขอให้พี่มีสุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยๆครับ

ขอให้พรอันประเสริฐที่พี่พจน์กล่าวมานี้ได้เกิดกับลูกหลานและศานุศิษย์คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ทุกท่านครับ

สวัสดีครับพี่โป้

 

สวัสดีครับ ศิษย์ คุณ แม่ บุญเรือน ทุกๆคนเลยครับ
รวยกันให้มันส์ ไปเลยนะครับ ทุกๆท่าน

 

สวัสดีครับน้อง Liverpat

สวัสดีครับพี่ณิ ขอให้ทุกสิ่งที่คิดและตั้งใจทำสำเร็จลุล่วงทุกประการครับ และอนุโมทนาบุญล่วงหน้ากับการทำโครงการแบ่งปันน้ำอธิษฐานให้ท่านอื่นด้วยครับ ^^

ครับ ยินดีครับพี่ ^^

 

สวัสดีตอนค่ำครับพี่รุ่ง ขอให้รวยกันทุกท่านจนลืมความยากจนกันเลยครับ และอย่าลืมแบ่งปันให้ผู้ที่ตกทุกข์ด้วยนะครับ ^^

 

สวัสดีครับคุณ kora20

สวัสดีครับพี่บางแสน

สาธุ สาธุ สาธุ รับพรอันประเสริฐนี้ด้วยครับ และขอพรนี้จงบังเกิดกับพี่ขวัญเรือน และครอบครัวด้วยเช่นกันครับ

สวัสดีครับพี่ขวัญเรือน

 

สวัสดีครับน้องวี
สำหรับเคล็ดไม่ลับ น่าจะเป็นของพี่ขวัญเรือน มากกว่านะครับ ^^

ยินดีครับน้องลูกเสือ รอ.

 

สวัสดีครับพี่ณิ
จะรอฟังความรู้เกี่ยวกับสมุนไพรครับพี่ ^^

สวัสดีครับน้องท็อป

 

***รับทราบ ครับ ***

 

สวัสดีครับคุณ kora20
ยินดีด้วยครับที่ได้รับของขวัญแล้ว ^^

สวัสดีครับน้องบอล

สวัสดีครับคุณ ojoel ขอบคุณมากครับที่นำข่าวสารดีดีมาบอกกล่าวให้ลูกหลานคุณแม่ฯได้ทราบกันครับ

 

รับทราบครับ ยินดีด้วยครับ ^^
ขอบารมีคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม คุ้มครองรักษาครับ

สวัสดีครับคุณ monkeyexchange
สำหรับการใส่ศิลาน้ำหลังจากที่ตั้งน้ำเสร็จสิ้นแล้ว หากจะนำออกก็ได้หรือจะใส่ไว้เช่นเดิมก็ได้ครับ ไม่มีปัญหา

สวัสดีครับน้องนุ
สวยงามมากครับชุดนี้ ฝีมือการออกแบบ การจัดวางดีมากๆครับ ^^

 

สวยงามถูกใจ ใช่เลย หรือเปล่าครับพี่ออโต้ ^^

พี่ฝากด้วยนะครับ ว่าแต่เป็นโลหะแบบไหนครับน้องนุ

สวัสดีครับพี่เอม
รับทราบการได้รับของขวัญครับ ^^

 

กราบกราบกราบคุณแม่ค่ะ จัดทำได้งามมากค่ะคุณนุ

 

มีคนเห็นด้วยหลายคนแล้วครับน้องนุ ^^

รับทราบครับคุณเล็ก

อีกหนึ่งเสียง มาช่วยยืนยันความสวยงามครับ

 

สงสัยน้องนุต้องรับสั่งกรอบให้ลูกหลานคุณแม่ฯที่ต้องการแล้วล่ะครับงานนี้ ^^

 

<table class="tborder" width="100%" border="0" cellpadding="6" cellspacing="1"><tbody><tr> <td class="thead"> ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 15 คน ( เป็นสมาชิก 12 คน และ บุคคลทั่วไป 3 คน ) </td> <td class="thead" width="14%"> [ แนะนำเรื่องเด่น ] </td> </tr> <tr> <td class="alt1" colspan="2" width="100%"> st-antique, oatlovetong, amnartk73, kanpatsavee, นสิทธิ, ชากาแฟ, dejlee, capoang, GM_1980, monkeyexchange, ล่องลอยลม, therock1977

สวัสดีครับลูกหลานและศานุศิษย์คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ทุกท่านครับ ^^
</td></tr></tbody></table>

 

สวัสดีครับพี่ๆทุกๆท่าน วันนี้ได้รับของเเล้วนะครับท่านพี่เชษฐ์ ขอขอบพระคุณท่านพี่มากๆครับ ขอบุญกุศลที่ท่านพี่ได้เเบ่งปันในครั้งนี้หนุนนำให้ท่านพี่พบเเต่ความสุขสวัสดี ให้เเนวชีวิตรุ่งโรจน์ อายุมั่นยืนนานครับผม เฮงๆ รวยๆ ^^

 

สวัสดีครับน้องท็อป
รับทราบการได้รับของขวัญแล้วครับ

 

กราบคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ที่เคารพอย่างสูง

วันนี้นำเรื่องเล่่ามาให้ลูกศิษย์คุณแม่อ่านครับ ไม่ทราบว่าพี่เชษฐ์เคยลงไปยัง

ผลการปฎิบัติธรรม ของ อุบาสิกาผู้หนึ่ง นายไสว ศรีงาม พิมพ์แจกเป็นธรรมทาน พ.ศ. 2493 (นายผดุงศักดิื์์์์์์์์์์์์์ ฤกษ์มงคล) คัดลอกพิมพ์เผยแพร่ ปี พ.ศ. 2555

หนังสือเรื่องหน้ารู้หน้าเห็นนี้ เนื่องจากมีผู้เลื่อมใสในทางน้ำใจคุณแม่ในทางธรรมและแสดงธรรม บ้างท่านก็ยังไม่ทราบประวัติของอุบาสิกา บุญเรือน โตงบุญเติม ท่านเจ้าคุณเทศ พระมหารัชชมงคลาจารย์ ให้ลูกศิษย์คุณแม่บุญเรือนหรือบุคคลต่าง ๆ ที่เคยมีประสบการณ์อิทธิปาฎิหาริย์ในการอธิฐานธรรม ในการรักษาโรคต่างๆ ให้หายจากความทุกข์กายทุกใจ ซึ่งก่อให้เกิดความเลื่อมใสอย่างไร ท่านเจ้าคุณขอให้เขียนมาให้ เพื่อเป็นประโยชน์และเป็นพยานหลักฐานที่จะให้ผู้สนใจอื่น ๆ ได้อ่านแล้ว อาจเป็นเครื่องสนีบสนุนทำให้นิยมในการบำเพ็ญสัมมาปฎิบัติยิ่งขึ้น จึงมีผู้เขียนเรื่องการปฎิบัติของอุบาสิกาบุญเรือน ส่งมาตามที่ได้รู้เห็น เป็นเรื่องประโยชน์สามัญที่ทำกันได้มากก็มี เป็นเรื่องอัศจรรย์น่าพิศวงก้มี เมื่ออ่านสู่กันฟังแล้ว ก็มีผู้ประสงค์จะพิมพ์แจก โดยขออนุญาติท่านเจ้าคุณ เพื่อประโยชน์แก้ผู้ต้องการทราบด้วยเชื่อว่าคงเป็นประโยชน์ให้บางท่านอุตสาหะประพฤติธรรม และได้แก้ความเข้าใจผิดของบางท่านว่าการการปฎิบัติธรรมล่วงสมัย เพราะในปัจจุบันนี้ยังมีผู้ปฎิบัติได้เห็นผลานิสงส์อยู่ เมื่อผู้ใดปรารถนาจะทราบละเอียดก็อาจจะปรึกษาหารือ และหันเข้าหาธรรมปฎิบัติเพื่อทำชีวิตของตนของท่านให้มีค่ายิ่งขึ้นได้ ส่วนความจริงอย่างไร จะเชื่อหรื่อไม่เชื่อ จะถือเอาประโยชน์ได้หรือไม่ได้ ขอเป้นหน้าที่ของผู้อ่านและฟังพิจารณาเอาเอง หรือแล้วแต่วาสนาบารมี อนึ่งขอให้เข้าใจในที่นี้ว่า แม้เรื่องฤทธิืเดชาเป็นเรื่องประหลาดอัศจรรย์ แม้เรื่องฤทธิ์เดชาจะเป็นเรื่องประหลาดอัศจรรย์ เป็นทางจูงใจให้เกิดความเชื่อมั่นได้ทางหนึ่งก็จริง แต่ก็หาใช่ข้อมุ่งหมายอย่างแท้จริงทางพระพุทธศาสนาไม่ พระพุทธศาสนามุ่งสอนให้ปฎิบัติเพื่อหลุดพ้นทุกข์ ไม่ติดไม่ยึดถือในสิ่งทั้งปวง เพราะฉนั้นผู้ประพฤติธรรมจึงควรตั้งประสงค์ให้ถูกทาง พยายามอบรมกาย ใจ ให้ประณีตสงบระงับ ไม่เป็นไปเพื่อความติดหรือยึดถือในประโยชน์พลอยได้พิเศษจากการปฎิบัติ มีฤิทธิ์ เป็นต้นจะได้ดำเนินตรงไปถึงที่หมายปลายทาง คือ พระนิพพาน ได้โดยรวดเร็วยิ่งขึ้น

การฝึกฝนอบรมจิตต์ ให้อยู่ในอำนาจ สามารถขจัดทุกข์ภัยและแสดงฤทธิ์เดชให้สำเร็จประสงค์ได้ต่างๆเป็นของมีมานานแม้แต่พุทธกาล เพราะจิตต์มีอำนาจมีอานุภาพยิ่งใหญ่ไพศาล บันดานให้คนสัตว์วัตถุนานา อุบัติขึ้นทำลายไป ทั้งที่ดีมีคุณค่า ทั้งที่ชั่วช้าทุกข์ร้อนเลวทรามและปานกลาง ดังพระพุทธภาษิตว่า จิตุเดน นียติ โลโก โลกอันจิตต์ย่อมนำไป จิตุเตนปริกสุสติ โลกอันจิตต์เสือกไสไปได้ จิตตสุส เอกธมุมสุส สพุเพว วสมนุวคู โลกทั้งสิ้นด้วยกันไปสู่อำนาจแห่งธรรมอย่างเดียวคือจิตต์ดังนี้ แต่ก่อนพุทธกาลทำเพียงอภิญญา 5 เป็นอย่างสูง แลมักเพลินมัวเมา ทั้งบางท่านนำไปใช้ในทางที่ผิดทุจจริตเบียดเบียนตนและผู้อื่น ทำให้หลงรักกันเนื่องด้วยกามบ้าง ให้แตกกันประทุษร้ายกันบ้างเป็นต้น อำนาจนั้นจึงเสื่อมไปเองบ้าง หรือถูกทำลายให้เสื่อมไปตามเหตุการณ์บ้าง เพราะโลกิยธรรมมีเกิดขึ้นและดับไปตามวิสัยของสังขาร
สมเด็จพระบรมศาสนาจารย์ สัมมาสัมพุทธเจ้า อุบัติขึ้นในโลกแล้ว ด้วยอาสวักขยญาณ ทรงทราบคติของธรรมดาแจ้งชัดว่า การทุจจริตเป็นเหตุแห่งความทุกข์ร้อนจึงทรงสั่งสอนให้ละทุจจริต ให้ประพฤติแต่ในทางสุจริตให้ทำจิตต์ให้ผ่องใสเพื่อโลกุตรธรรม ข้ามขึ้นจากโลกหรืออยู่เหนือโลก ไม่ต้องติดข้องในโลกอันประกอบด้วยทุกข์ ได้ทรงแสดงอำนาจลักษณะคุณโทษและอาการของจิตต์ พร้อมด้วยวิธีสังวรรักษาฝึกฝนอบรมไว้เป็นอันมาก ดังที่ตรัสว่า ปกสุสรมิทํ จิตุตํ จิตต์นี้มีรัสมี สุทุทุ ทสํ เห็นได้ยากนัก สุนิปูณํ ละเอียดนักจนไม่อาจกล่าวได้ว่ามีรูปร่างสัณฐานอย่างไร ยตถ กามนิ ปาตินํ มันตกไปตามใคร่ในอารมณ์อันใดอันหนึ่งและเมื่อคลุกกับอารมณ์แล้ว ก็เปลี่ยนแสงรัสมีมีสันฐานต่างๆ ไม่ใสสว่างเหมือนน้ำประสมสี น้ำเดือด น้ำในที่มืด น้ำกระเพื่อม น้ำมีจอกแหน ปิดบังที่ไม่สามารถเห็นเงาหน้าได้ หรือเหมือนไฟที่ไหม้เชื้อแล้วเปลี่ยนแสงรัศมีสีสัณฐานต่างๆ แลแสดงอาการร้อนเผาผลาญไปทุกสิ่งไม่เลือกว่าดีหรือเลว ถ้าไม่มีเครื่องรองรับบังคับให้เหมาะส่วน ก็ไม่สำเร็จประโยชน์ มีแต่จะก่อทุกข์โทษเร่าร้อนให้ไม่มีประมาณ ทั้งในปัจจุบันและอนาคต ยิ่งกว่าศัตรูจะทำให้เสียอีก จึงตรัสพระพุทธพจน์เตือนไว้ว่า ภิกษุทั้งหลาย จิตต์อันไม่ได้ฝึกฝนอบรม ไม่ได้คุ้มครอง ไม่ได้รักษา ไม่ได้สำรวมแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความฉิบหายอย่างใหญ่ คือจักเป็นจิตต์ถูกประทุษร้ายให้หมองแลไปสู่ทุคติ ฝ่ายผู้รักษาจิตต์ไม่ให้หมุนไปตามกามคุณ ด้วยความเพียรมีความรู้ ตัวมีสติแลกำจัด อภิชฌาโทมนัส คือยินดียินร้าย อาจเห็นจิตต์ ที่อาจเห็นได้แสนยากนั้น ดังพระพุทธภาษิตประพันธ์ในสติปัฏธานว่า อิธภิกุขุ อชุฌตุตํ วา จิตุเต จิตุตานุปสุสี วิหรติ เป็นต้นความว่าภิกษุในธรรมวินัยนี้ บางครั้งเป็นผู้พิจารณาเห็นจิตต์ในจิตต์ภายในอยู่ บางครั้งเป็นผู้พิจารณาเห็นจิตต์ในจิตต์ภายในอยู่ บางครั้งพิจารณาเห็นจิตต์ภายนอกอยู่ บางครั้งพิจารณาเห็นจิตต์ทั้งภายในภายนอกอยู่ บางครั้งพิจารณาเห็นจิตต์ในจิตต์ทั้งภายในภายนอกอยู่ เมื่อเห็นจิตต์ได้ก้อฝึกฝนคลุ้มครองได้จิตต์ระวังรักษาอบรมให้ควรแก่การงานได้ ให้เป็นไปเพื่อประโยชน์ใหญ่รักษาอบรมให้ควรระลึกแล้ว จักทำลายอวิชชาให้วิชชาเกิดจักทำนิพพานให้แจ้งได้ เหมือนน้ำใสไม่ขุ่นมัว ไม่เดือด ไม่อยู่ในที่มืด ไม่กระเพื่อม ไม่มีสื่งกำบังก็อาจมองเห็นเงาหน้าได้ เมื่ออยุ่ในแม่น้ำลำคลอง ผู้มีตาดีอยู่ที่ฝั่งพึงเห็นซึ่งหอย เปลือกหอย กรวด กระเบื้องแตก แลฝูงปลาที่ว่ายอยู่บ้างหยุดอยู่บ้างในน้ำนั้น เมื่อจิตไม่ขุ่นมักจักรู้จักประโยชน์ตนประโยชน์ผู้อื่น หรือประโยชน์ทั้งสอง หรือทำคุณพิเศษ คือ ญาณทัสนะอันควรเป็นอริยเจ้ายิ่งกว่าธรรมของมนุษยืให้แจ้งได้ ให้จิตต์อยู่ในอำนาจได้ แลไม่ต้องอยู่ในอำนาจแห่งจิตต์

เรื่องที่ 1. บันทึกของคุณนายจี่ วัดเจดีย์หลวง เชียงใหม่ 1/10/2491 เมื่อกลางเดือนแปด พ.ศ. 2491 คุณแม่บุญเรือนได้มาพักอยู่กับดิฉันที่บ้านพัก ต่อมาเดือนแปดข้างแรม ได้เห็นคุณแม่บุญเรือนนำเอาดอกบัวต้นเหี่ยวมา 2 ดอก และคุณแม่บุญเรือนบอกว่าจะอธิฐานให้บาน ส่วนดิฉันและนายเจียร ก็บอกว่ามันบานไม่ได้แล้วเพราะไม่เคยเห็น แต่คุณแม่บอกว่า ยายหมอนี่บานได้ ระยะสวดมนต์แล้วประมาณสองทุมเสษ ก็เห็นดอกบัวต้นที่เหี่ยวทั้งสองดอกนั้นบานขึ้นมาอย่างงดงาม ดอกบานเต็มที่ อีกดอกหนึ่งบานพอสมควร และมีกลิ่นหอมด้วย จึงให้คุณยายเจียรดู คุณยายเจียรก็บอกว่าไม่เคยเห็นอย่างนี่เลย สำหรับดิฉันก็ไม่เคยเห็นเช่นนี้เหมือนกัน แต่ก็มีความสงสัยอยู่ บางที่จะมีวิธีเล่นทางปรอทก้เป็นได้ คุณบุญเรือนพักอยู่กับดิฉัน 19 วัน แล้วย้ายไปอยู่บ้านบ้านพักที่ีปลูกใหม่ ห่างจากบ้านอิฉันประมาณ ต่อมาวันแรม 15 ค่ำ เดือน 9 อิฉันมีโอกาสเห้นดอกบัวต้นที่กุฎิพระท่านบานแล้วและเด็ดวางไว้ 3 ดอกเหี่ยวแล้ว และได้ที่ต้นอีก 2 ดอกก็เหี่ยวเหมือนกัน อิฉันจึงนำมาอธิฐานดูบ้างว่าจะบานได้หรือไม่ ก็เริ่มอธิฐานดูบ้าง แต่กลับได้รับจากคุณบุญเรือนว่าพี่อธิฐานได้เหมือนฉันหรือ ส่วนอิฉันก็ตอบไปว่าอิฉันจะลองอธิฐานดูบ้าง เพราะคำอธิฐานนี้เป็นของกลาง ใคร ๆ ก็อธิฐานได้ ใจไม่ได้คิด เห็นเขาขึ้นคานหามไม่ได้เอามือประสานกัน เมื่อพูดเสร็จอิฉันก็มาพัก พอใกล้จะสวดมนต์เย็นก็มีฝนตกมาพอสมควรในเวลาฝนตกมานี้คุณบุญเรือนได้มาหาอิฉัน เพื่อมาสวดมนต์เย็น และบอกให้อิฉันตรวจตัวท่านว่าอิฉันเปียกใหม ครั้นแล้วอิฉันก็ได้ตรวจดูโดยใช้มือลูบตามตัวและศรีษะคุณบุญเรือน ตลอดจนพิจารณาเสื้อผ้า ก็ไม่เห็นมีเปียกที่ตรงไหนเลย เมื่อระลึกได้ตอนนี้อิฉันจึงขออโหสิกรรม ถ้าพลาดพลั้งอะไรด้วยกายหรือวาจาใจ เพราะอิฉันคิดว่าคุณบุญเรือนนี้เล่นปรอท ในขณะใกล้ ๆ กันนั้น คุณนายบุญช่วยก็มาที่บ้านเพื่อสวดมนต์ ซึ่งห่างประมาณ 2 วาเศษ เมื่อขึ้นมาแล้วอิฉันก็ได้ตรวจดูก็เห็นเปียกฝนต่อมาลงมาสวดมนต์สักประเดี๋ยว คุณนายเจียรก็มาอีกและเลยสวดมนตจนจบ อิฉันจึงได้ตรวจดุคุณนายเจียรก็เปียกชุ่มอยู่ เมื่อสรุปแล้วจึงเห็นคุณบุญเรือนไม่เปียกฝนเป็นของแน่นอน เพราะท่านทั้งสองคนนั้นอยู่ใกล้กว่าก็ยังเปียก ส่วนดอกบัวต้นนั้น 5 ดอกที่อิฉันอธิฐานนั้นก็บานขึ้นไม่เต็มที่เหมือนของคุณบุญเรือนอธิฐาน
ระหว่างคุณบุญเรือนดูช่างไม้ปลูกเรือนพักที่วัดเจดีย์หลวง อิฉันได้ตัดต้นยอ 2 กิ่ง และทิ้งไว้ 20 กว่าวันแล้วคุณบุญเรือนก็นำกิ่งยอที่ทิ้งนั้นทั้ง 2 กิ่ง มาปักไว้หน้าเรือน แล้วเอาตำลึงมาปลูกให้ขึ้นพันกิ่งยอทั้งสองแต่อีกกิ่งหนึ่งต้นตำลึงก็ไม่ขึ้นกิ่งยอก็ผุ อีกกิ่งหนึ่งสูงกว่าต้นตำลึงก็ขึ้นงามถึงยอดกิ่ง ที่ปักกิ่งยอนี้ปักได้เดือนเศา บีงเอิญน้ำท่วมที่ตัดต้นยอเมื่อวันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2491 แทนที่กิ่งยอนั้นจะผุอีก กลับงอกแตกใบอ่อนสี่ชั้นยอด ดูคล้าย ๆ กับกล้วยที่ออกปลี คือพอเห็นก็มีใบออกมาสี่ใบสี่ชั้นห้ายอดที่เดียว ตามธรรมดาอิฉันมาทุกวัน คุณบุญเรือนก็ชี้ให้ดูต้นตำลึง บางคราวก็เอาลูกตำลึงต้นอื่นมาแขวนให้พิจารณา ตามธรรมดาอิฉันพิจารณาสติปัฏฐานสี่อยู่เสมอ แล้วคุณบุญเรือนก็ให้พิจารณาต้นยอ คือ ตัดเสียแล้ววึ่งสรรเสริญเยินยอ และพิจารณาตำลึง คือ ตำลึงหนึ่งสี่บาท ก็เทียบกับอิทธิบาท 4 เพราะเหตุนี้อิฉันจึงได้ดูอยู่เสมอ และเห็นแปลกอีก จึงได้บันทึกไว้เพื่อพิจารณาในหลักธรรมะต่อไป


เรื่องที่ 2. บันทึกของคุณนายแดง “บ้านเจริญพายัพ ” เชียงใหม่ 2/10/2491 วันแรม 14 ค่ำเดือน 9 เป็นเดือน 11 เหนือ พ.ศ. 2491 ตอนเย็น 6 โมง คุณนายจี่ ได้มาที่บ้านพักคุณแม่บุญเรือนที่อิฉันได้มาอยู่ด้วย และได้บอกว่าวันนี้อิฉันได้นำดอกบัวต้นมา 5 ดอก เพื่อจะอธิฐานให้บานเป็นการส่วนตัวว่าเรียนสำเร็จไหม ถ้าสำเร็จขอให้ดอกไม้บานอธิฐานได้อย่างอิฉันหรือ เห็นเขาขึ้นคานหาม อย่าเอามือประสานกัน แต่คุณนายจี่ก็บอกว่าอธิฐานดูบ้าง ไม่ใช้จะเอามือประสานกันอย่างเขาการอธิฐานเป็นของกลาง ใครอธิฐานได้ เมื่อพูดดังนี้แล้วก็ไป ก่อนสวดมนต์ฝนได้ตกลงมา คุณแม่บุญเรือนบอกว่าจะไปสวดมนต์ แต่อิฉันเห็นว่ากลัวจะเปียกฝน จึงให้บุตรสาวของอิฉันหยิบร่มมาให้ แต่คุณแม่บุญเรือนไม่ยอมรับเอาไป แล้วกลับมาตีอิฉันเข้าให้หนึ่งที แล้วก็มาบอกว่าอย่ามาสงสารอิฉันเสีย พูดเช่นนั้นแล้วก็ลงบรรไดไป ส่วนร่มนั้นอิฉันก็ให้ลูกสาวกางกลับไป ต่อมาอิฉันจึงได้ตรวจตามร่างกายจนตลอดถึงศรีษะก็ไม่เห็นเปียก และทั้งเอาไฟฉายส่องดูตลอดเสื้อผ้า ทั้งได้จับดูด้วยก้ไม่เห็นเปียกฝน เพราะตอนขาไปอิฉันดูเดินตากฝนไป เป็นเหตุให้สงสัย ตอนขากลับมาอิฉันจึงได้ตรวจดู ก็สมดังที่คิด ต่อมา วันอังคารที่ 12 กันยายน พ.ศ. 2491 ตอนเช้าอิฉันหุงข้าวอยู่ในครัว ส่วนคุณแม่บุญเรือนไปปอกมะพร้าวอยู่หน้าบันไดที่พัก พอเสียงหยุดปอกมะพร้าวแล้ว ก็ได้ยินคุณแม่บุญเรือน เรียกคุณนายจี่ว่า อิฉันจับเต่าได้แล้ว อิฉันก็ลุกขึ้นไปดูที่หน้าบ้านเห็นเต่าอยู่ในมือคุณแม่บุญเรือนและถือไม้ราวตากผ้าด้วย แล้วอิฉันจึงมองไปที่กองหญ้าแห้งซึ่งลอยอยู่ในหนองน้ำ เห็นเปลือกมะพร้าวที่ปอกแล้วใส่อยู่ในน้ำทุ่งที่ทะลุ และ พานทะลุ ไปกองอยู่บนกองหญ้าแห้งอย่างเรียบร้อย ครั้นแล้วอิฉันก็ตรวจดูที่เท้าและที่อื่น ๆ ก็ไม่เห็นมีเปียกเลยและเห็นคุณนายจี่ลองเอาไม้ราวตากผ้ายื่นไปเขี่ย ที่กองหญ้าแห้งที่ลอยน้ำนั้นก็ไม่ถึง ยังห่างอยู่ประมาณ 2 ศอกเศษ ทั้งน้ำตอนนั้นก็ลึกเพราะเป็นแอ่งเก่าอยู่ เมื่อสังเกตุดูที่กองหญ้า ก็เหมือนกับมีรอยเท้าสองข้างเหยียบบนกองหญ้าแห้งนั้น กองหญ้านี่สมมุติว่าคนจะไปยืนก็คงไม่ได้ เพราะหญ้าฟูลอยน้ำขึ้นมา ทั้งกองหญ้านั้นก็ไม่ใหญ่พอที่จะทานน้ำหนักเด้ก ๆ ได้ รุ่งขึ้นคุรแม่บุยเรือนจึงเอาอิฐิขว้างไปที่กองหญ้าแห้งนั้นหญ้านั้นก็แตกกระจายไป ระหว่างที่อิฉันมาอยู่ได้หนึ่งเดือนกับเก้าวัน ก็ได้เห็นคุณแม่บุญเรือนนี้ปฎิบัติในสัจจะมั้นคง ละเอียดถี่ถ้วน ยากที่ผู้ใดจะทำได้เช่นนี้ อิฉันก็พึ่งพบผู้ทำจริงอย่างแน่นอน เท่าที่อิฉันได้ปฎิบัติมาก็ยังไม่ละเอียดเท่า จึงยังพยายามเรียนต่อไปเท่าที่จะทำได้ และได้อยู่ต่อมาสามเดือนเศษจึงได้กลับบ้าน ลงชื่อ แดง ชัวย่งเสง


เรื่องที่ 3. “วิเศษนิยมโอสถ บ้านเลขที่ 984 ริมวัดสังข์กระจาย คลองบางกอกใหญ่ ธนบุรี ” วันที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2489
มนัสการพระเดชพระคุณ
ดิฉันได้เป็นโรคนอนไม่หลับมาหลายปีแล้ว ต้องรับประทานยานอนหลับทุกวันจึงหลับ เมื่อดิฉันอพยพไปอยู่บางใหญ่ บุตรสาวของดิฉันและนายปลวก ได้พาคุณหมอบุญเรือนไปนวดสองครั้ง ระหว่างที่นวดได้พูดเกี่ยวกับเรื่องธรรมะ ดิฉันได้พูดว่า อยากจะหาคนที่รู้ธรรมจริง ๆ และทำจริงเพื่อปรึกษาธรรม ดิฉันได้เล่าให้หมอฟังถึงแม่ชีคนหนึ่ง ได้ขอให้ญาติผู้พี่ของดิฉันมาถามเรื่องที่ดินว่างเปล่าที่เงียบสงัด ว่าอยากจะมาขออาศัยปลูกอยู่ และจะมาปลูกอยู่ด้วยกันหลายคนดิฉันเคยคิดศรัทธาที่จะหาผู้รู้และผู้ปฎิบัติ และอยากจะอุทิศที่ดินให้ตั้งคณะอุบาสิกาอยู่ จึงได้ซื้อที่ดินพร้อมทั้งบ้านที่หลังวัดรางบัว อำเภอภาษีเจิญจากหลาน เพราะที่ที่อยู่ไม่เหมาะ แต่เมื่อซื้อแล้วก็มีแม่ชีมาอยู่คนเดียว มีผู้สมัครไปอยู่อีกแต่หนทางไกล จึงไม่มีผู้ไปอยู่ ทำให้ดิฉันท้อใจ ด้วยไม่พบผู้รู้จริงทำจริง เมื่อดิฉันเล่าให้หมอฟัง แกก็ไม่ได้ว่ากระไร คงพูดคุยกันเรื่องอื่น ๆ ต่อไป ต่อนั้นมาก็ไม่ได้นวดกันอีกเพราะทางไกล และต่อมาหลังที่คุณหมอนวดไม่นานนัก หลานสาวของดิฉันก็ถึงแก่กรรม หลานคนนี้ดิฉันรักมากเพราะเป็นหลานคนใหญ่ได้เลี้ยงดูมาแต่เล็กเกือบจะเท่ากับลูกคนเล็กและเป็นเด็กที่อ่อนโยน ไม่ว่าญาติมิตรครูอาจารย์ เด็ก ผู้ใหญ่ที่รู้จักรักเขาทุกคน เมื่อดิฉันได้เสียของรักไปเช่นนี้ ก็เศร้าโศรกเสียใจอย่างที่สุด ไม่คิดถึงตัวหรือใครอีก โรคนอนไม่หลับก็ยิ่งกำเริบ เมื่อทำบุญ ครบ7 วัน คุณหมอก็มาเยี่ยมครั้งหนึ่ง แกจะมานวดให้ดิฉัน แต่ฉันไม่ยอมนวด แกเลยบอกว่าวันศุกร์จะมานวดให้ แล้วแกก็มารักษาก็ไม่มีประโยชน์ไม่มีความสุข คุณหมอได้พูดชี้แจงให้ฟังมากมายจนจำไม่ได้ ดิฉันฟัง ๆ แล้วใจค่อยสบายจึงบอกว่านวดก็นวดเวลานวดก็พูดให้ดิฉันฟังและพิจารณาได้อย่างที่ไม่เชิงสั่งสอนหรือยกตัว เมื่อนวดเสร็จแล้วก็รู้สึกว่าสบายขึ้น จากนั้นนาน ๆ คุณหมอก็มานวดให้ครั้งหนึ่ง ดิฉันได้เล่าให้คุณพี่ที่ห้างวิวิธฟัง คุณพี่ก็อยากนวดบ้าง บุตรสาวดิฉันก็พาไป ต่อมาคุณพี่ไปจันทบุรีก็ชวนคุณหมอไปด้วย ภายหลังที่กลับมาจากจันทบุรีไม่นานนัก คุณพี่ได้ชวนดิฉันไปขึ้นวิปัสสนาตามคุณหมอที่วัดสัมพันธวงศ์ ดิฉันก็ค้านว่า คุณพี่ก็เรียนอยู่แล้วมิใช่หรือ คุณพี่ก็บอกว่าไม่เป็นไร เรียนแล้วก็เรียนอีกได้ ดิฉันก็พลอยยินดีด้วย แต่ท่านเจ้าคุณไม่อยู่ พระอื่นรับแทนและจดบัญชีชื่อไว้ถวายท่าน เมื่อจวนเข้าพรรษาคุณหมอบอกว่า ในระหว่างเข้าพรรษาทุกวันพระคุณหมอจะไปวัด เมื่อกลับจากวัดจะมาค้างที่พระโขนงดิฉันจึงไปวัดสัมพันธวงศ์ทุกวันพระคุณหลวงก็เลยพลอยไปด้วย เมื่อได้ฟังคำสั่งสอนของท่านก็เกิดศรัทธาเลื่อมใสเรียนวิปัสสนาด้วยทุกวัน จนวันขึ้น 8 ค่ำ เดื่อน 11 คุณหลวงจึงได้ถวายดอกไม้ะธูปเทียน ขอ นิสสัย ขึ้นธรรมเรียนวิปัสสนา เพราะเหตุนี้ดิฉันจึงเห็นว่าผู้ปฏิบัติต้องอาศัยกัลยาณมิตร เช่นดิฉันคบคุณหมอ แกได้แนะนำสั่งสอนทุก ๆ วันที่มาค้างพระโขนง ตอนเช้าเป็นต้องสอนธรรมมะทุกวันคล้ายกับรักษาดิฉันด้วยธรรมะ เกิดความเบิกบานในใจผิดกว่าก่อน ๆ ส่วนโรคนอนไม่หลับของดิฉันก็เลยไปเองโดยไม่ต้องรับประทานยา นอนหลับ และแต่ก่อนนี้ดิฉันเป็นคนมีโทษะร้าย อะไรไม่ได้ดังใจก้โกรธ แต่เวลานี้ดิฉันมาถวายท่าน เพื่อเป็นประโยชน์ตัวอย่างที่จะทำความปฎิบัติให้เกิดความสุขใจ สำหรับตัวอย่างที่จะทำความปฎิบัติให้เกิดความสุขใจ สำหรับผู้อื่นในกาลต่อไป
ขอนมัสการมาด้วยความเคารพ
เงิน แจ่มวิชาสอนนิยมเหตุ


เรื่องที่ 4. ”เขียนที่สถานีตำรวจนครบาลกลาง” 18 ตุลาคม 2489
นมัสการ ท่านเจ้าคุณรัชชมงคลมุนี
กระผมขอเสนอคุณงามความดีของผู้เป็นสิษย์ของท่าน ซึ่งได้อุปสมบทในสำนักวัดสัมพันธวงศ์ คือ นายสิบโทจ้อย โตงบุญเติม ที่ถึงแก่กรรมไปแล้วตั้งแต่วันที่ 1 ก.พ. 2479 ส.ต.ท. จ้อยผู้นี้เป็นสามีของแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ซึ่งเวลานี้มีชีวิตอยู่ และเป็นผู้เลื่อมใสในพระพุทธศาสนาด้วย นายจ้อยเป็นตำรวจอยู่ที่สถานีสัมพันธวงศื แล้วลาสิกขามาแล้วนายจ้อยเป็นผู้ผู้ถือมั่นในทางธรรมดีมาก สนใจแต่ในในการเมตตากรุณา ทำบุญให้ทานเป็นประจำ สุราซึ่งดื่มเมื่อก่อนอุปสมบทเมาถึงคลาน ก้เลิกเด็ดขาด กระผมเห็นว่านายจ้อยเป็นผู้ถือศีล 5 นายสิบพลตำรวจทุก ๆ คนพากันนิยมชมชื่นในการปฎิบัติของนายจ้อยมาก เมื่อถึงแก่กรรม ก็เนื่องมาจากวิ่งไปช่วยเหลือราาฎรที่ถูกเพลิงใหม้เป็นหน้าที่ของตำรวจ เลยเป็นลมสิ้นใจง่ายดายที่สุด ผู้บังคับบัญชาทุก ๆ ชั้นเสียดายนักหนา เวลาครบกำหนดทำบุญ 7 วัน ก็มีผู้ช่วยเลี้ยงพระตลอดจนเลี้ยงนายสิบพลตำรวจด้วย
ส่วนแม่บุญเรือน โตงบุญเติมภรรยานายจ้อย ก็เป็นผู้ถือมั่นในทางธรรมดียิ่งอีกด้วย ช่วยชีวิตสัตว์ มนุษยื เท่าที่เห็นก็คือได้ช่วยภรรยาและบุตรของกระผม โดยภรรยาท้องครบกำหนดแล้ว เจ็บและปวดอยู่ 3 คืน 3 วัน เด็กมาขวางตัวอยู่ทำอย่างไร ๆ ก้ไม่คลอด จนเกือบจะหมดลมหายใจ หมอตำแยก้หลายคนช่วยไม่ได้ แม่บุญเรือนพอทราบดังนั้นก็รีบไป โดยมิได้มาขอร้องแต่อย่างใดเลย พอไปพบเข้าก็ให้เอาน้ำมาขันหนึ่ง อธิฐานน้ำให้กินและเอามือบีบที่ท้อง พอสักครู่หนึ่งเด้กคลอดออกมาได้ทั้ง ๆ ที่มิมีการเบ่ง เพราะคนอ่อนเพลียเต็มที่แล้ว คล้าย ๆ กับเด็กไหลเลื่อนออกมาเองเป็นอันว่าภรรยาและบุตรของกระผมก็ปลอดภัย เป็น บุตรหญิงคนแรก เวลานี้อายุ 16 ปีแล้ว กระผมภรรยาและบุตร จึงขอเสนอคุณงามความดีของแม่บูญเรือนด้วย แม่บุญเรือนผู้นี้เป็นผู้หนึ่งที่หน้าเคารพนับถือมากที่สุด เมื่อนายจ้อยสามีเป็นลมตายนั้น นายจ้อยได้วิ่งไปหากระผมแล้วเป็นลมหมดสติ กระผมก็รีบวิ่งมาบอกแม่บุญเรือนที่บ้านพักโรงพักวัดเกาะ แทนที่ทราบแล้วจะตกใจหรือรีบร้อน กลับเฉย ๆ กระผมถึงกับต่อว่า ว่าทำไมไม่รีบร้อนละครับ กลับได้รับคำตอบว่า จะให้แันรีบทำอย่างไร ตลอดเวลาที่จัดการศพของนายจ้อย สามีที่ตายไม่เห็นร้องไห้หรือเศร้าสลดแต่อย่างใด แต่ความจริงการกระทำของแม่บุญเรือนนั้นก็ดี แต่กระผมเองเป็นเพียงเพื่อนของนายจ้อย ก็อดกลั้นน้ำตาไม่ได้เพราะอยู่ด้วยกันหยก ๆ วิ่งไปด้วยกันก้ไปตายจากกันกระผมเป็นคนใจอ่อนจึงไม่สามารถข่มจิตต์ใจได้ นอกจากนี้ แม่บุญเรือนยังเป็นผู้ที่กล้าผจญต่อการกรากกรำา จะไปไหน ๆ ไกล ๆ ถึงค่ำ ๆ ก็ไปได้ผู้เดียวและชอบเดินไปด้วย และเป็นผู้มีความกรุณากว้างขวางมีคนรู้จักมาก ผู้ที่รู้จักโดยมากก็มีความรักใคร่นับถือทั้งนั้น เท่าที่กระผมเรียนมานี้ ขอท่านเจ้าคุณได้ทราบไว้ด้วย
ขอแสดงความนับถืออย่างสูง
นายสิบโทคำ สิทธิวงศ์

ที่ีมา คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม

 

รู้สึกว่าเว็บเริ่มจะมีปัญหาอีกแล้วครับพี่น้อง ผมว่าสลายตัวก่อนจะดีกว่าครับก่อนที่จะรวนมากกว่านี้ แล้วเราค่อยมาพบปะกันใหม่ในวันพรุ่งนี้นะครับ ^^

คืนนี้ขอบารมี คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม มอบพรอันประเสริฐให้ทุกท่านมีความสุขความเจริญ ทั้งหน้าที่การงาน ประกอบธุรกิจงานใดให้รุ่งเรือง ฟูเฟื่องด้วยทรัพย์สินนานา เงินทองไหลมาเทมาไม่ขาดสาย มีแต่สุขหมดทุกข์ทั้งกายใจ แม้นป่วยไข้ให้หายด้วยพระธรรม ขอบารมีคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม เป็นที่พึ่ง

 

คืนนี้ขอให้ทุกท่านนอนหลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ครับ

sleeping_rbsleeping_rbsleeping_rbsleeping_rbsleeping_rb
​