จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

โมทนาสาธุ
ขอเป็นกำลังใจ เอาให้จริงใจ เอาให้จริงจัง
วางจิตมาดมั่น นิพพานพลัน อยู่ตรงหน้าท่านแน่นอน
พระคุ้มครอง

 

ถ้าอ่านแล้วสรุปได้ถึงขนาดนี้ ขอคารวะ
คุณลูกพลังก็มีปัญญามากอยู่แล้ว
ลงมือปฏิบัติ ใช้สติ ปัญญา ใช้ความเพียร เกาะพระ ส่งการบ้านครู
ถึงพระนิพพานแน่นอนค่ะ

 

แหม๊! พอคุณยายอ่านไม่ทันจบเลย น้ำหมากมันย้อยยยเลยยยย ไหลกระเจิงเลยยย...งิงิ

โอ้โห! สำนวนโม้หาร....เอ๊ย! โวหาร
คุณดชน.นี่เขาคมเจงๆนะ จะบอกหั่ย!
ผมนั่งอ่านไป ขำไป น้ำตาล่วงเลย
มีน้ำตาผมกระเด็นไปโดนเสื้อของคุณดชน.ไหม๊? ...
ผมชอบโม้หาร...เอ๊ย! โวหารของท่านจริงๆนะ

ผมบอกกับพวกท่านผู้ชมกันไปแล้วว่า เธอน่ะ พูดน้อย แต่ต๋อยหนัก
เธอแรงจริงๆ จิตเธอนะแรง แต่กายหยาบของเธอก็ใช่ย่อยนะ
เห็นครูเพ็ญโม้ซะไม่มี

ผมว่าจะกด Like ให้สัก 5 ครั้ง แต่มันกดได้แค่ครั้งเดียว
เป็นไงหล่ะ! จิตเกาะพระ จิตบุญแห่งบ้านทรายทอง เขาแรงทุกทุกนะจะบอกให้
นี่แค่หางแถวครูเพ็ญนะ ยังแรงขนาดนี้เลย ท่านก็คิดดูเอากันเองนะ

 

สวัสดีตอนกลางวันค่ะทุกท่าน
ขอเชิญมารับประทานอาหารร่วมกันนะคะ ฮ่าๆ





เห็นทุกท่านตั้งใจฝึกจิตเกาะพระ มีพระในจิต
มีความเพียร มีไฟจะไปนิพพาน หรือบางคนอาจลังเล ครึ่งๆ กลางๆ ไปเรื่อยๆ เหนื่อยก็พักก็ตามแต่ เห็นแล้วหว้าอยากเก็บจิตทุกท่านใส่พัสดุ ส่งไปบ้านพระนิพพานด้วยตัวเองเลย แต่ทำไม่ได้ ฮ่าๆ

บุญใครบุญตัวเอง
ใครกิน ใครอิ่ม
นิพพานต้องไปด้วยตัวเอง พยายามด้วยตัวเอง
ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านนะคะ
ยังแอบลุ้น แอบเชียร์อยู่เสมอ

 

โมทนา สาธุ
แถมกำลังใจให้ด้วยค่ะ อิอิอิ
ขอให้สมดังปรารถนาค่ะพี่วิทย์

 

น้องหว้า ขอข้าวเพิ่มค่ะ (k)

 

คุณหญิงเล็ก
เธอเอาอาหารมาล่อแขกทำไม???
เดี๋ยวครูเพ็ญได้กลิ่นนะ เพราะนอกจากครูจิตละเอียดแล้ว ท่านยังจมูกละเอียดเสียด้วย...
เสร็จแหง๋ๆ อีงานนี้
หรือว่าครูเราชอบแต่หนมๆ
catt3

 

หนูก็อยากจะกด Like เอ้ย! อนุโมทนามาตั้งนานแล้ว
เพิ่งจะทำเป็นเมื่อกี้นี้เอง
งมอยู่ตั้งนาน

 

หามิได้ท่านพี่ งานนี้ยกให้พี่ภูกะครูเพ็ญเต็มๆ ว่าแล้วก้อ เอ๊า..ผ้าเช็ดน้ำหมากก่อนนะท่านพี่ หุหุ

 

แห๊ม...แอบไปกินมานี่เอง ปล่อยพี่ดัชไปเม๊าคนเดียวในเวป จ๊ายยยยย

 

กินข้าวยัง? แม่นางขุนเขาแห่งอัญญะมณี เห็นลูกหว้าเอามากองเต็มโต๊ะ สงสัยไปแอบหลับหลังทานอิ่ม ที่ไหนซักแห่งเป็นแน่แท้

 

โหคุณหญิงกลาง(น้องหนู) ใจตรงกับพี่ภูเลย ดูเวลาส่งดิ

 

สวัสดีครับกุ้งมังกรเองครับ 55
ไม่ได้เข้ามาวัน สองวัน วันนี้เลยแวบมาเข้าหลังเรียนเสร็จที่มหาลัย หายไปแป๊บเดียวหนีไปไกลตั้งห้า หก หน้าเลยครับ

ก่อนอื่นต้องขอบคุณน้ำเย็นๆด้วยนะครับ ขอบคุณพี่ๆทุกๆท่านครับที่ต้อนรับเป็นอย่างดี:d

ขอบคุณพี่ๆทุกคนที่เป็นกำลังใจให้นะครับ

 

มาสวัสดีพี่ภู ครูเพ็ญ คุณดัช คุณวิทย์ คุณหว้า คุณอัญญะมณี และทุกท่านค่ะ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้ามาแต่ได้ตามอ่านเรียบร้อยแล้ว ขอบคุณธรรมะที่ทุกท่านชี้แนะ และขอเป็นกำลังใจให้ผู้ที่เริ่มปฏิบัติ พยายามต่อไป ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่นค่ะ

มาส่งการบ้านค่ะ สองสามวันมานี้ช่วงทำสมาธิตอนเช้า รู้สึกแปลกๆๆบอกไม่ถูก หรือเพราะว่าจิตไม่นิ่งพอก็ไม่ทราบ เนื่องจากไม่เยี่ยมแม่สามีไปผ่าตัดที่โรงพยาบาลและเลยได้พูดถึงความเตรียมพร้อมทางจิต การปลงให้คนไข้อีกคนฟังแต่พูดได้นิดหน่อย เพราะมีหลายคนพูดไปพูดมา แต่ทำให้รู้สึกดีที่ได้แบ่งปันแม้จะน้อยนิด และเมื่อได้ความรู้(ได้ธรรมะเพิ่มเติมจากการที่ได้อ่านข้อคิดของแต่ละท่านแล้ว ) จะพยายามตั้งจิต ตั้งใจปฏิบัติต่อไป ละ ลด เลิก ความอยากทั้งหลาย ปลงลงสู่ไตรลักษณ์ให้ได้ ขอบพระคุณอย่างสูงค่ะ

 

กายกับจิตตรงกันเมื่อใด

กายนั้นศักดิ์สิทธิ์ จิตนั้นศักดิ์สิทธิ์

เมื่อใดกายศักดิ์สิทธิ์ จิตศักดิ์สิทธิ์

เมื่อนั้นวาจาศักดิ์สิทธิ์


ดร.สนอง วรอุไร

 

สมกับเป็นครูละเอียดจริงๆ
ไม่ว่าจะมีคำถามแบบไหน ครูละเอียดรู้แจ้งแทงตลอด
ถามอะไรตอบได้หมด พลิกแพลงตะแคงหงายจดเห็นหมด
โมทนาสักล้านครั้ง สาธุ

 

ก่อนจะขอลาไปนอน
ขอฝากคุณวิทย์นิดนึง ก็คือ สิ่งที่คุณได้ จับให้มั่นนะ และสานต่อไปให้ได้
ตัดออกไปเลยนะ ที่ขอไว้ในใจน่ะ
เมื่อไม่เลิกอยาก จึงไม่ได้ แต่ถ้าเมื่อไหร่เลิกอยาก จึงได้

น้อยคนนะที่คุณวิทย์ได้นะ เก็บไว้ให้ดี
คิดว่าคุณรู้แล้ว ท่านทราบแล้ว....เอิ๊กๆ
บ้านทรายทองนี่มีอะไรหลายแบบจริง (จิตหลายอย่าง ครูเพ็ญชอบใจใหญ่เลย)
ทานข้าวอิ่มกันยัง? หญิงเล็กเก็บไวๆ เดี๋ยวครูจะมาเห็นรอบสอง

ผมเพิ่งเสร็จงาน ดูตาครูเพ็ญขวางแล้ว...อิอิ
ท่านเกรงว่าผมจะตายก่อนท่านมั้ง...555

ปล. เวปพลังจิตได้รับเวปยอดนิยม แต่คนที่กำลังเข้าเวป จิตกำลังตกกันเพี๊ยบ!!! ขออภัย จิตมันไวเกิน พลาดจนได้...
แต่ถ้าจิตใครตก หรือ หาไม่เจอ ก็ให้มาหากันกระทู้นี้นะ
เพราะกระทู้นี้นิยมยกจิต
ไม่ทราบว่าจะมีรางวัลให้ไหม๊?...คิคิ

 

ตัวเองเอาภาพมาลงก็ไม่ได้ดูว่ามีข้าวจานเดียว
เพิ่งสังเกตุเห็น ฮ่าๆ
ขออภัยด้วยค่ะที่เสิร์ฟข้าวจานเดียว

น้องเห็นว่ามีกายหยาบหลายท่านยังไม่ท่านข้าว
กลัวจะเป็นโรคกระเพาะ...
รับขนมเพิ่มด้วยไำหมคะ? ฮ่าๆ

ง่า.. น้องขอโต๊ดดดด
ขอเชิญทุกท่านไปเยี่ยมเยือน แวะเวียนสมัครสมาชิกที่ชุมชนจิตเกาะพระได้ตลอดเวลานะคะ

ฮ่าๆ.. ขอเยอะเกิ๊น น้องจัดให้ไม่ไหวค่ะ





เห็นชาวจิตบุญหนุกหนานกันอย่างนี้
ชาวกระทู้ทั้งหลายอย่างรอช้า (มัวแต่ตั้งท่า ถืออีโก้... เด้ออ้าย)
เพียรเกาะพระให้แนบแน่น
ท่านจะได้หมดทุกข์ ไม่มีทุึกข์
เหมือนชาวจิตบุญที่หนุกหนาน และมีความเมตตาให้กับทุกๆ คนอย่างเท่าเทียมกัน

 

ได้สังเกตุบรรยากาศกระทู้เตือนภัยต่างๆ ทั้งในเว็บ นอกเว็บ, เฟซบุ๊ค ฯลฯ
มีแต่คนกังวลว่าพื้นที่ีที่ตัวเองอยู่จะปลอดภัยไหม
ต่างรีบถาม รีบหาข้อมูล รีบเตรียมของกันเข้าไป
แต่ไม่เคยจะเตรียมใจกันเลย
เสพข่าว เสพสื่อกันเข้าไป
ใครมีสัมผัสก็รีบวิ่งไปถามเขา...

แต่ถ้าเราลองมองด้วยสติ และปัญญาดีๆ
จะเห็นว่า...
"รู้ก่อน... ก็ไม่อาจรอด"
"รู้ทีหลัง... ก็อาจจะไม่รอด"
"ไม่รู้... ก็ไม่รอด"
(ตราบใดก็ตามที่ท่านยังคงบกพร่องในศีล ในธรรม)


ในเมื่อเราหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ว่าจริงๆ แล้วเราควรเชื่อใคร
หรือมานั่งวิเคราะห์ นั่งกังวลว่าภัยพิบัติมันน่าจะเกิดขึ้นตอนไหนนั้น
มันเสียเวลาเปล่า


ถ้าท่านรู้ว่าอีก ๑๐๐ วันนับจากนี้จะเกิดน้ำท่วมโลก
ถามว่าท่านจะเตรียมตัวอย่างไร?...

จะพบ จะเจอภัยฯ ตอนไหนเราไม่ทราบได้...
และถึงรู้ และไม่รู้ช่วงเวลาก็ช่วยอะไรท่านไม่ได้มาก
หากท่านยังไม่ยกจิตให้สูงขึ้น


ขออภัยหากโพสท์นี้ได้ล่วงเกินใครไป
แต่อยากจะเตือนด้วยเจตนาที่ดีว่า
ไม่ว่าช้าหรือเร็วภัยพิบัติก็ต้องมา
ไม่ว่าช้าหรือเร็วความตายก็ต้องมาสู่เรา
แต่จิตดวงเดียวเท่านั้นที่ไปต่อ..
แต่ไม่รู้จะไปไหน? สวรรค์? นรก? โลก? นิพพาน? (เลือกเอาสักอย่าง)


ขอให้ท่านหยุดพักใจ (และพักภัยทางใจ) ไว้ที่พระเถอะค่ะ
ไม่นานเท่าจะรู้เองว่าภัยพิบัติจะมาหรือไม่
(แต่ที่แน่ๆ เกาะพระได้แนบแน่นเมื่อไร ภัยพิบัติทางใจก็จะไม่เกิดอีกเลย)

 

หวัดดีค่ะคุณจันทร ใช่ค่ะการปล่อยการวาง ทำให้จิตทำให้ใจเรา
โล่งโปร่งสบาย เหมือนเราแบกของไว้บนหลังของเรา แบกเฉยๆก็พอว่า แต่นี่แบกแล้วเดินไป เปรียบได้กับหนักอกหนักใจไปกับชีวิตประจำวันมีแต่เรื่องๆๆๆๆ เข้ามาทุกทาง ซ้าย ขวา หน้า หลัง เข้าแค่นั้นไม่พอ มาทางกระหม่อม โผล่ออกมาจากใต้ดินอีก
ถามว่าพอมั้ยหนักมั้ยเท่านี้ คำตอบคือ หนักแต่ไม่พอ พากันเอามา
วางบนบ่า สร้างหนี้ยืมสินมาเพิ่ม บางรายเทินไว้บนกระหม่อม
โฮ๊ะ โฮ๊ะ รู้สึกจะไม่ค่อยหนักเท่าไหร่เพราะความหนักนั้นไปทับเอาความรู้สึกซะแล้ว พอพาทั้งแบกหามเทิน เดินไป ก็กลายเป็นสาละวัน เตี้ยลง ๆ ๆ ๆ ถูกสิ่งที่เราแบกหามเทินมาทับลงจมลง หายลงนรกบนดินไปเลย แม้แต่จมูกยังไม่มีโอกาสจะแหงนขึ้นมาหายใจ เห็นชัดดีนะแบบนี้..........
...............เอ๊า...ลองผลักสิ่งที่เทินบนหัวออกสิ แหงนหน้ามาหายใจได้บ้าง ปลดของบนบ่าทิ้งไป โห หายใจคล่อง สลัดเอาขยะที่แบกหามอยู่บนหลังออก ว๊าว ยืนได้ หายใจคล่อง แถมแหงนมองดูท้องฟ้า อ้าปากสูดเอาลมหายใจเข้าไปได้เต็มปอด เป็นไง โล่งดีมั้ย
เพราะนั้น เรื่องบางเรื่อง วางได้ วางไปเลย ช่างหัวมัน เรื่องบางเรื่อง ปลดออกจากใจได้ซักพักก็ยังดี
ดีค่ะ คุณจันทร นำจิตนำใจให้มาปลดปล่อยสิ่งหนักๆออกไปบ่อยๆ จะได้ สบายใจไทยแลนด์
ปล.อย่าลืมวิธีลัดง่ายๆ จิตเกาะพระค่ะ