ตอบคำถามเรื่องเด็กอภิญญาอายุ 13 จากกระทู้เรื่องแรงบุญแรงกรรม ใครว่าไม่มีจริง

ท่านที่ทิ้งเบอร์โทรไว้ หากยังต้องการและยังไม่ได้รับการติดต่อกลับจากผู้เขียน ขอความกรุณาติดต่อผู้เขียนทางอีเมลล์ที่ให้ไว้เท่านั้นนะคะ จะได้ไม่ต้องรอนาน เพราะผู้เขียนไม่ค่อยมีเวลาโทรติดต่อกลับค่ะ ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ
ศศิริยะ

 

*********************************************
คงต้องรบกวนให้ติดต่อกลับมาใหม่นะคะ จำชื่อเมลล์ไม่ได้จริง ๆ ค่ะ เพราะช่วงที่ผ่านมาบางท่านมีปัญหาอ่านข้อความไม่ได้กลายเป็นภาษาอื่นไป ก็แก้ไขกันอยู่นาน บางท่านติดต่อกลับไปแล้วก็ไม่ติดต่อกลับมาเป็นเวลานานพอกลับมาใหม่ก็ต้องตามลำดับท่านอื่นที่กำลังคุยกันอยู่ ก็อาจทำให้เป็นเหตุตกหล่นรอนาน บางท่านบอกคอยเมลล์ตอบกลับจากผู้เขียนทุกวันไม่ได้รับ ทั้ง ๆ ที่ผู้เขียนจำได้ว่าตอบกลับไปหลายรอบแล้วก็มี ก็ไม่ทราบว่าเป็นเพราะระบบทางอีเมลล์ขัดข้องระหว่างทางหรือว่ากระไร คงต้องตรวจกันดูนะคะ หากเห็นว่านานเกินรอรบกวนส่งมาใหม่ เพราะอาจเกิดการผิดพลาดทางระบบอย่างที่กล่าว ไม่ได้เพิกเฉยนะคะ เข้าใจค่ะว่าทุกท่านทุกข์ แต่เวลามีจำกัดน่ะค่ะ ท่านใดที่ผู้เขียนตอบกลับแล้วผู้เขียนจะไม่มีเวลาคอยติดตามว่าท่านได้รับเมลล์หรือไม่ บางท่านเร็ว เพราะบังเอิญขณะที่ส่งมาผู้เขียนนั่งอยู่หน้าคอมพอดีและท่านก็รับข้อความได้ทันทีไม่มีปัญหาระบบส่งอีเมลล์ก็โชคดีไป มีหลายสาเหตุ ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะสำหรับท่านที่ต้องรอ

ศศิริยะ

 

ขอความหวังที่จะได้รับความช่วยเหลือจากคุณศศิริยะและก้อน้องค่ะ เคยลงไว้แล้วค่ะ รบกวนหน่อยนะคะ ติดต่อกลับ 086-8678604 ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

 

เมื่อสองวันก่อนมีน้องผู้หญิงท่านหนึ่งโทรเข้ามาคุยหลังจากที่ได้รับเรื่องจากน้องไปแล้ว ก่อนอื่นผู้เขียนต้องขอขอบคุณในความน่ารักที่ท่านเอ่ยปากยกเรื่องราวอนุญาติให้ผู้เขียนนำเรื่องราวของกรรมในอดีตชาติของท่านมาเขียนให้เป็นอุทาหรณ์สอนใจคนในเรื่องกฏแห่งกรรมที่หน้าเวปนี้ โดยที่ผู้เขียนยังมิได้เอ่ยปากขอเลยสักนิด ค่ะ คงนำมาเล่าสู่กันฟังพอสังเขปตามเจตนาเจ้าของกรรมนะคะ
ปกติเวลาน้องเขาจะดูเรื่องราว ผู้เขียนต้องพริ้นซ์ทั้งคำถามและรูปภาพที่ท่าน ๆ ส่งกันมาให้น้องดู ไม่ได้ดูจากหน้าจอคอมน่ะค่ะ เพราะเกรงว่าจะเสียสุขภาพสายตาน้องเขา ท่านนี้ก็ส่งเรื่องเข้ามาเขียนคุยเข้ามายาวมากเต็มหน้ากระดาษ ซึ่งคำถามก็ปน ๆ อยู่ในนั้น ต้องมาแยกคำถามสรุปบอกน้องอีกที ความที่น้องไม่ค่อยชอบอ่านภาษาไทยเท่าไหร่นัก พอเห็นทั้งหน้าจึงบอกว่า ขอยังไม่อ่านนะคะ ขอดูรูปก่อน ผู้เขียนก็จำไม่ได้เหมือนกันว่าคำถามคืออะไรบ้าง เพราะหลายท่านในเซทนี้ ทันทีที่น้องเห็นรูป ก็พูดเลยว่า พี่คนนี้เขาชอบแขนขาบางทีไม่ค่อยมีแรงนี่นะ ผู้เขียนก็ขอเรื่องกลับมาเพื่อสรุปคำถามให้น้อง อ่านไปอ่านมาอยู่นาน เห็นคำถามเกี่ยวกับเรื่องที่น้องพูดพอดี เรื่องปัญหาสุขภาพทำไมเรื่องกระดูกในตัวบางครั้งชาๆ ไม่ค่อยมีแรง ก็เลยถึงบาง อ้าว...พี่เขาเขียนถามมาเหมือนกัน น้องบอกอยากรู้ไม๊ว่าเพราะอะไรกรรมตัวไหนที่เคยทำไว้และส่งผลมาเนี่ย น้องบอกเห็นภาพนักท่องเที่ยวต่างชาติกำลังถ่ายรูปกันอยู่ที่สถานที่แห่งหนึ่ง แล้วพี่คนนี้ในชาตินั้นชอบวิ่งไปทำร้ายเขาหวังกระชากทรัพย์ แต่มีเทคนิคนะ ทุกครั้งที่ทำหนูเห็นเขาชอบใช้อะไรสักอย่างไปฟาดตีนักท่องเที่ยวพวกนั้นที่บริเวณข้อศอกทุกครั้งแรง ๆ เพื่อตัดกำลัง เพื่อทุ่นแรงประมาณนั้น ให้เขาเจ็บและสู้ไม่ได้ แล้วก็กระชากทรัพย์เขาวิ่งหนีไปโดยง่ายอย่างรวดเร็ว นี่แหล่ะกรรมตัวนี้แหล่ะที่ทำให้พี่เขาต้องรับผลแห่งกรรมกระดูกแขนขาบางทีไม่ค่อยมีแรงล่ะ แล้วน้องก็ดูเรื่องอื่นส่วนตัวของท่านนี้ต่อขออนุญาติไม่นำมาเล่านะคะ แล้วก็บอกวิธีแก้ไขชดใช้กรรมตัวนี้กันไป
ทันทีที่ได้รับคำตอบเจ้าของเรื่องท่านนี้ก็โทรมาหา แถมเมลล์มาอีกที บอกว่า พออ่านแล้วยังงง ๆ ตัวเองอยู่ว่าชาติก่อนคิดได้ไงไปทำอะไรแบบนั้น มิน่า..ชาตินี้ถึงวิ่งเร็วและวิ่งทนนัก แถมเป็นคนที่ติดซุ่มซ่ามเดินชนโน่นชนนี่โดนข้อศอกเจ็บอยู่ตลอดเวลา ซึ่งข้อนี้ไม่ได้เขียนบอกถามเล่ามาให้ผู้เขียนและน้องทราบก่อนเลย หลักฐานทุกอักษรผู้เขียนมีครบ และยังบอกเข้าใจแล้วเรื่องกรรม ชาตินี้จะขอทำแต่ในสิ่งที่ดี ไม่ใช้แรงกายไปทำอะไรที่ผิด ๆ ในทางที่ผิดเหมือนอดีตชาติอีก สาธุ น่ารักมาก ตาเห็นธรรมในชาตินี้กรรมก็ย่อมเปิดให้พ้นกรรมในที่สุด ทั้ง ๆ ที่นับถือคริสต์ แต่จะรีบไปแก้ไขกรรมตามที่น้องบอก ผู้เขียนก็ขอให้อานิสงค์ผลบุญที่เกิดจากการอุทิศเรื่องราวเปรียบเสมือนเป็นอาจารย์ใหญ่สอนเรื่องกฏแห่งกรรมให้ผู้คนในครั้งนี้ จงส่งผลให้ปัญหาสุขภาพที่เกิดจากกรรมเก่าที่ท่านประสบอยู่หายเป็นปกติในเร็ววันนะคะ จะช้าเร็วก็อยู่ที่ความตั้งใจของเจ้าของกรรมแล้วล่ะค่ะ
นี่แค่เคสง่าย ๆ นะคะ ไม่ใช่เคสหนัก ๆ รุนแรงมากมายอะไรเหมือนท่านอื่น ๆ อ่านแล้วคงพอจะสรุปได้ด้วยตัวท่านเองหรือยังคะ ว่า นามธรรมที่น้องเขาเห็น น่าจะใช่ต้นเหตุที่แท้จริงอันส่งผลทุกข์ให้กับทุก ๆ ท่านอยู่นั้น....จริง หรือ จินตนาการ.....
หากจินตนาการ เรื่องราวคงไม่มีเหตุแห่งผลเชื่อมโยงกันของผลกรรมที่ได้รับในภพปัจจุบันในชีวิตของท่าน ที่ท่านเองก็ไม่ได้เล่าให้น้องและผู้เขียนฟังก่อนล่วงหน้า เพราะหากจินตนาการก็น่าจะมั่วไปที่ขา หัวเข่า หรือกระดูกส่วนไหนในร่างกายก็ได้มีเยอะแยะมากมาย ทำไมน้องจึงเห็นตีทำร้ายเขาที่ข้อศอกประจำ แล้วท่านเจ้าของกรรมก็เล่าออกมาเองหลังจากได้รับคำตอบจากน้อง ว่ามีปัญหาที่ข้อศอกเป็นประจำเหมือนกันในชาตินี้
วันนี้ท่านผู้อ่านคงจะพอแยกได้หรือยังคะว่า ระหว่าง จริง กับ จินตนาการ มันแตกต่างกันอย่างไร เพราะถ้าจริงวิธีแก้ไขที่ท่านได้ก็ต้องจริง และได้ผลด้วยจริง แต่จะเกิดปาฏิหาริย์ขึ้นช้าหรือเร็วคงต้องขึ้นอยู่กับความตั้งใจจริงจากจิตเบื้องลึกของท่านด้วยว่า พร้อมที่จะแก้ไขกรรมนั้นให้จบไปหรือยัง และพร้อมที่จะเริ่มต้นสร้างกำแพงบุญในเส้นทางสายกุศลกรรมเพื่อขวางกั้นกรรมตัวอื่น ๆ ที่ทำไว้ในภพอื่น ๆ อีกหลายชาติหลายภพให้ถึงตัวท่านช้าลง หรือไม่อาจเข้าถึงตัวท่านได้อีกเลยต่อไป.........ท่านพร้อมหรือยัง...ที่จะกล้ายกมือยืดอกรับความผิดพลาดในอดีตชาติเหล่านั้น......แม้พบพระพุทธศาสนา..แต่หากตาไม่เห็นธรรม.....ก็หาทางหลุดพ้นได้ยากยิ่ง...สาธุ.

คุยกันสบาย ๆ สไตล์.....ศศิริยะ

 

****************************************
ส่งชื่ออีเมลล์ที่ท่านสามารถติดต่อได้ไปให้เรียบร้อยแล้วนะคะ
ยินดีค่ะ
ศศิริยะ

 

แล้วจะแวะเวียนมาเล่าสู่กันฟังใหม่นะคะ .........ศศิริยะ

 

ส่งชื่ออีเมลล์ติดต่อให้แล้วนะคะ

 

ขอบคุณค่ะ ยิ้มได้เมล์แจ้งเพื่อนไปแล้วนะค่ะ ไว้เธออาจจะติดต่อโดยยกข้อมุลข้างต้นไปกล่าวอ้างค่ะ

 

มีท่านกัลยาณมิตรจำนวนมากที่เดียว ที่เมลล์สนทนาธรรมกันเข้ามา รวมทั้งท่านที่ปรึกษาปัญหากรรมจากน้องนะคะ ที่ยังสับสนและเข้าใจหลักการปฎิบัติ ธรรมะ ฯลฯ ในเส้นทางสายพระพุทธศาสนาแห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปในทิศทางที่ยังผิด ๆ ถูก ๆ อยู่ เนื่องจากบอกผู้เขียนว่า อ่านเอาจากที่คุณ ๆ เขา ๆ เล่าว่า สุดท้ายเลยสับสนหัวใจ ไปไม่ถึงไหน ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ที่เข้าใจและปฎิบัติตามมาก็ไม่รู้ถูกหรือผิด

ก่อนอื่นผู้เขียนก็ต้องขอบอกก่อนว่า ที่คุณ ๆ เขา ๆ เล่าว่า สอนมา ยกข้อความหลักธรรมมาจากหนังสือธรรมะนั่นน่ะ ข้อความเหล่านั้นถูกต้องเพราะมาจากหนังสือหลักธรรมที่เขามีอยู่เป็นมาตรฐานสากล
แต่.....ที่คุณ ๆ เขา ๆ เขียนอธิบายแปลความธรรมะประโยคนั้น ๆ ตามความเข้าใจของเขาเองจะถูกหรือผิดเป้าหมายของหลักธรรมนั้น ๆ คงเป็นอีกเรื่องที่เราต้องมีสติพิจารณา

ข้อความหนึ่งประโยค คนอ่านร้อยคน ก็ตีความกันเอาเองตามใจฉันได้ร้อยความหมาย แล้วท่านจะเลือกเชื่อและปฎิบัติตามความเข้าใจของใครเล่า เป็นสิ่งที่ต้องพึงคิด พึงศึกษาพิจารณาให้ถ่องแท้ ว่า ที่เขาแปลมาสอนน่ะ น่าจะใช่ตามหลักพระพุทธศาสนาที่แท้จริงไหม

ท่านต้องตั้งต้นที่หลักธรรมคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นที่ตั้ง นั่นแล จึงจะแลเห็นธงไสวเส้นชัยแห่งพระนิพพาน

แต่หากท่านไปตั้งต้นที่อ่านมาเขาสอนว่า..... ผู้เขียนขอบอกว่าท่านอาจต้องสับสนหัวใจไปตลอดชีวิต หาทางพระนิพพานไม่เจอะไม่เจอแม้ชายธง เพราะอะไรหรือ ก็เพราะความจริงแล้วที่พระองค์ท่านสอนทางไปพระนิพพานน่ะง่ายนิดเดียว แต่พวกเราไปแปลไปปฎิบัติกันให้เป็นเรื่องยากมากความ สับสนอลเวงกันไปหมด จนบางท่านบอกไม่รู้อีกกี่ชาติจะหานิพพานเจอ ปฎิบัติมาทั้งชีวิตยังไปไม่ถึงไหน พูดกันจนเหมือนต้องเรียนหนังสือผ่านสารพัดหลักสูตรปริญญากว่าได้เกียรติบัตรสำเร็จการศึกษา ถึงจะเจอทางแห่งพระนิพพานกัน

หลับตา....ตั้งสติ...คิด...และคิดให้ดี...ว่าพระนิพพานที่พระองค์พบเจอด้วยพระองค์เองนั้น....ไม่ได้อยู่บนถนนเส้นทางสายใดในโลกเลย..ไม่ได้ลำบากยากเย็นที่ต้องเดินทางไปถึง....แต่.....อยู่ที่ใจ.....ต่างหากเล่า....

ดับการยึดติดในทุกสรรพสิ่งในชีวิตได้เมื่อใด
ทางแห่งการหลุดพ้นจากทุกข์ ก็จักบังเกิดขึ้นในชีวิตเมื่อนั้น
ไปสู่ความสุขที่แท้จริง.....ทางนฤพาน........สาธุ


นิพพาน...ยากตรงไหน
ศศิริยะ

 

สองปีก่อน น้องเคยพูดกับผู้เขียนว่า คุณแม่รู้ไม๊ ทำไมท่านถึงพาหนูไปฝึกวิชชานี้มา....ก็เพื่อให้กลับมาช่วยเพื่อนมนุษย์ให้หลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดชดใช้กรรมไม่รู้จบรู้สิ้น ไปสู่เส้นทางแห่งพระนิพพานในที่สุด นี่คือเจตนาของท่าน

แล้วคุณแม่เกิดมาทำไมรู้ไม๊ ก็เพื่อต้องมาสอนเพื่อนมนุษย์ให้ตาเขาเห็นธรรมไปสู่พระนิพพานในที่สุดเหมือนกัน

สาธุ วันนั้นผู้เขียนจำได้ดีว่า ตัวเองนั่งหัวเราะลูกสาวแล้วบอกเขาว่า ของหนูน่ะชัวร์ แต่ของแม่คงไม่ใช่ เพราะไม่ชอบทำตัวเป็นครูสอนใคร ลำพังตัวเองยังไม่รู้จะเอาตัวรอดไปถึงไหน จะมีใครเขามานั่งให้สอน ธรรมะในตำราชาวบ้านเขามีเต็มสมอง แม่ไม่มีสักตัวหนังสือ แล้วจะเอาอะไรไปสอนใครเขาได้....อย่ามั่ว.... แล้วก็นั่งหัวเราะลูกต่อ

น้องก็บอก....หัวเราะดีไป เดี๋ยวสักวันก็รู้.....หัวเราะทีหลังดังกว่า

และแล้ววันนี้ที่รอคอย ....พูดเหมือนชื่อหนังชื่อละครเลย....น้องก็ได้หัวเราะทีหลังผู้เขียนไปเรียบร้อยแล้ว ดังกว่าจริง ๆ สาธุ...เพราะความบังเอิญแท้ ๆ หรือกรรมลิขิตหนอ

ม๊ะ...มาเปิดห้องเรียนที่นี่สอนกันเป็นเรื่องเป็นราวไปเลยดีไม๊จ๊ะ..ไหน ๆ ก็หลงทางธรรมเข้ามาแล้ว ให้มันรู้กันไปว่าจะถึงนิพพานกันได้ไม๊
ไม่รู้จะมีสักกี่คนที่ยอมเป็นลูกศิษย์อาจารย์ที่ไม่มีความรู้จากหนังสือธรรมะใดๆอยู่ในรอยหยักของสมองสักตัว แบบผู้เขียนคนนี้....อยากจะหัวเราะตัวเองจริง ๆ แต่ตอนนี้หัวเราะไม่ออก.....สาธุ.

พรุ่งนี้จะแวะมาคุยกันใหม่นะคะ
ศศิริยะ

 

อนุโมทนา สาธุครับดีใจกับคุณศศริยะและน้องด้วยที่เป็นให้และช่วยเหลือ ขอปรึกษากรรมจากน้องนะครับ ผมเป็นหัวหน้าครอบครัวทำงาน บ.เงินเดือนชักหน้าไม่ถึงหลังจะต้องมีเรื่องจ่ายอยู่เรื่อย เหมือนมีกรรมอะไร..? ที่ติดขัดอยู่บ่อย โปรดแนะนำด้วยครับ

 

อิอิ..งั้นผมขอประเดิม...ฝากเนื้อฝากตัวเป็นลูกศิษย์คนแรกด้วยน่ะก๊าบบบบ จ๊ารย์ !! (แอบยิ้ม..แอบโมทนาในกุศลกรรมที่แม่ลูกคู่นี้ได้บำเพ็ญอยู่เสมอครับ)

 

***********************************************
;33 สาธุ..งาม ๆ จ๊ะ มีคนหลงทางธรรม (ดา ) (ที่ไม่ใช่ทางด่วนพิเศษโทเวย์ :z8(deejai)) มาแล้วหนึ่ง......แต่บังเอิญเป็นคนใจดีให้โอกาสคน....ตัดสินใจผิด..คิดใหม่ได้นะจ๊ะ...คุณตรงแหน่ว......(smile)
ลืมอีกนิ้ดส์...ทำไม๊ทำไมต้องแอบ...ชอบแอบจัง..แล้วจะหายตัวไปแอบสอนกันที่ไหนล่ะเนี่ย....ชักสับสนหัวใจแล้วสิ....เจอศิษย์หายตัวได้แบบนี้...บุญหนอ ๆ เรา

 

5555.!! ที่ว่าแอบ ๆ ครืออออ..ประมาณว่าต่างก็มะได้เห็นหน้าตาค่าตาว่าเป็นใครอย่างไร เห็นแต่ตัวหนังสือผ่านบอร์ดหน้านี้ มะรู้ว่าอยู่ที่แห่งหนใดในโลกอ่ะคับจารย์ !! (ก่ะเลยมองดูคล้าย ๆ จะแอบๆ) ลูกศิษย์เป็นโรคที่ชอบแอบชื่นชมยินดีในการเผยแผ่ธรรมในแนวนี้ของจารย์เป็นอย่างมากครับ !! (หากจะตัดสินใจผิด พอออกทะเล เด๋วป๋มคงไหวตัวได้เองแหล่ะ อิอิ..!! ) เพราะต้องใช้ความอดทนอย่างสูงต่อนิสัยที่ไม่น่ารักของผู้คนมากมายหลายประเภท


ลำพังโปรเจคงานนี้ของจารย์(ทั้งคู่)ก็ล้นมือมากพออยู่แว๊วววว !! ถ้าลูกศิษย์คนนี้ไม่ทำตัวแอบ ๆ เด๋วอาจจะเป็นการเพิ่มภาระ เพิ่มงานให้จารย์ต้องเหนื่อยเพิ่มขึ้นอีกน่ะกั๊ฟ !! อิอิ..

 

:VO ขอบคุณมากค่ะ ที่แอบชื่นชม ว่าแต่อย่าเรียกจารย์เลย ฟังดูคล้าย ๆ จาน ยังไงพิกลพิกล เรียกอย่างอื่นเถอะนะ ตามสบาย ๆ เอ...แต่ตอนนี้มีข้อสงสัยอย่าง ทำไมต้องชื่อตรงแหน่ว ตรงอย่างอื่นไม่ได้หรอ 5555 เป็นว่า ถ้าจะแอบ ก็แอบอยู่ในที่ชอบ ๆ ก็แล้วกันนะจ๊ะ อย่าไปแอบตรงที่ไม่ชอบ ๆ เข้าล่ะ เดี๋ยวไม่ออกทะเลอย่างเดียว ขึ้นเขาลงห้วยไปอีก จะยุ่งหนอ ๆ

ขอแว่ปไปทำธุระต่างจังหวัดก่อนนะ เดี๋ยวเย็น ๆ จะกลับมานั่งเล่าสู่กันฟังใหม่ โชคดี มีสุข กินอิ่ม ทำงานสนุก นะคะท่านผู้อ่านทุกท่าน สาธุ

 

555!! นึกอยู่แว๊วววว.!! เด๋วคงต้องคิดออกไปว่าเป็นจาน..อิอิ ได๋เร่ย ๆ ครับ อาจารย์!!

อันชื่อตรงแหน่วนั้น จริง ๆ แว๊วมีวงเล็บต่อท้ายครับ ตรงอย่างอื่นไม่ได้ครับ ต้องตรงไปยังที่..ที่มันจบ ไปยังที่...ที่เราตั้งจิตปรารถนาไว้นั่นคือ nirvana !!(นึกแว๊วต้องสงสัย!!อิอิ)

 

ขอสมัครเป็นสหายธรรมด้วยคน ทำคนเดียวมันเหงานะ

 

นั่งกรรมฐานที่ไรมักจะเผลองีบหลับทุกครั้ง จึงทำให้ไม่ก้าวหน้าไปถึงไหน ขอความกรุณาช่วยแนะนำแนวทางแก้ไขด้วยครับ.... ขอบคุณมาก

 

อิอิ...อาจเข้าใจอะไรผิดไปซ่ะแว๊วกระมังครับ.. ยังไม่เห็นมีตรงไหนเลยที่คุณศศิริยาบอกว่า...จะสอนคนให้นิพพาน

มีแต่จะยุยงให้คนไปนิพพานเท่านั้น หาได้ลงมือสอนเองจั๊กกะหน่อย

ส่วนที่ว่าสอน ๆ นั่นก็คือการให้ความรู้ทางธรรมแก่ท่านผู้อ่าน ในแง่มุมประสบการณ์ของท่านและลูกสาวท่านเองครับ ซึ่งก็โดนใจป๋มมากกก..

นิพพานนั้น ไปได้หรือไม่ได้ ไม่ได้อยู่ที่ผู้สอน หากแต่อยู่ที่การปฏิบัติอย่างถูกต้องตรงทางและถูกจริตของผู้นั้นเองครับ ตามพุทธภาษิตที่ว่า...ตถาคตเป็นแต่เพียงผู้บอกครับ

 

*********************************************

รบกวนติดต่อกลับที่เมลล์ อยู่หน้า 20 ค่ะ