ถ้าทำชั่วมากๆแล้วไม่อยากชดใช้กรรมจะมีวิธีไหนบ้าง

ไม่มี..ไม่มีเลยนะ...ยังมองไม่เห็นทางเลยนะ

เราต้องทำความเข้าใจว่า.....การที่คนเราทำชั่ว...คิดไม่ดี พูดไม่ดี ทำไม่ดี
เป็นเพราะอกุศลกรรมส่งผลให้ต้องทำความชั่วเช่นนั้น...เราไม่อยากทำเลย
แต่กิเลส ตัณหา มันพาให้ทำ..เมื่อมันผ่านไปแล้วก็ไม่ต้องตามนึกถึงมัน

ให้เริ่มใหม่..
ละความชั่วก่อน..ล้างใจก่อนด้วยศีลนะ...
ทำความดีต่อไป....พรหมวิหารธรรม จิตอ่อนโยนด้วยความรักและเมตตา
ทำจิตใจให้บริสุทธิ์....สมาธิและปัญญา หาเหตุ หาผล จนจิตเห็นธรรมดา

ถ้าปฎิบัติตรงนี้ได้...ทำ ทำไป ถึงเวลานั้นคุณก็จะเปลี่ยนความคิดไปเอง
มันเป็นธรรมชาติ ธรรมดาจะตาย..มันเป็นของมันเอง..จิตมันพร้อมยอมรับทุกอย่าง
ขอให้โชคดีนะครับ.....

"ไม่มีใครหรอกในโลกใบนี้ ที่เป็นคนดี ดีไปทั้งตัว"

 

เคยกลัวกรรมชั่ว เคยกลัวความชั่ว แบบจับจิตเข้ากระดูก
ยิ่งไม่อยากเจอยิ่งฝังใจ ยิ่งอยากปฏิเสธก็ยิ่งทำ


วันนี้เป็นอิสระจากความกลัวนั้นแล้ว นำตัวเองออกได้
แต่เปิดเผยถ่ายทอดไม่ได้ เพราะอาจจะกลายเป็นสิ่ง.. ในความคิดของสาธารณะชน

วันนี้มีศรัทธาต่อความดี ผูกพันธ์อยู่กับความคิดเบื้องสูง
และ ..

อะไรแบบนี้แหละ ไปแบบนี้แหละ
โมทนาค่ะ

 

สมมุติว่ากฎหมายนั้นมีโครงสร้างคล้ายๆกับกฎแห่งกรรมนะครับ

อวิชชาคือทนาย
พระพุทธท่านเป็นอัยการ
ต่อเมื่อเมื่อเราทำผิดแล้ว เราอยากรอด ไม่ว่าเราจะคิดว่าผิดหรือเปล่า เราไปจ้างทนาย เพื่อพลิกดำให้เป็นขาว
แต่ผิดมันก็ยังคงผิดอยุ่นั่นเอง เห็นไหมล่ะครับ
ยอมรับความจริงจะดีกว่า
พระพุทธองค์ท่านก็แนะนำสิ่งที่ประเสริฐให้เราพร้อมตัวอย่างคนดีๆกลับใจมากมาย
เราไม่มีอำนาจที่จะไปทำได้ แต่ขอเถอะการคิดแบบนี้ เข้าข่ายจริงๆ

 

บรรลุอรหันต์ผลแล้วถ้า ยังไม่นิพพาน กรรมก็ยังตามให้ผลได้ครับ แม้แต่พระพุทธองศ์ หรือพระอรหันต์อย่างพระโมคคัลานะ ท่านก็ต้องยังรับผลกรรมและเศษกรรมในอดีต
ต่อเมื่อนิพพานแล้ว อย่างท่านพระองคุลีมาล ท่านฆ่ามา 999 ศพ ถึงนิพพานแล้ว กรรมนั้นยังอยู่ แต่ท่านไม่มีกายสังขารและตัวเชื้อจิต ที่จะต้องรับกรรมนั้นแล้ว

ตราบใดยังไม่ถึพระนิพพาน เราก็ต้องชดใช้กรรมนั้นแน่นอนครับ แต่อาจจะมีกรณีที่เราสร้างกรรมดีไว้มากและอย่างต่อเนื่อง จนกรรมชั่วไม่อาจหาจังหวะ มาให้ผลเราได้เท่านั้น ครับ

 

พระพุทธองค์ทรงตรัสแนะนำให้ก้าวล่วงออกจากกรรมเสีย โดยการกำหนดอธิษฐานจิต ตั้งใจมั่นว่า:

" กรรมนั้นๆเป็นสิ่งไม่สมควร ต่อไปนี้ตลอดไปนิรันดร เราจะไม่กระทำกรรมนั้นอีกเป็นอันขาด"

อืม โดยส่วนตัวคิดถ้าตั้งจิตอย่างแน่วแน่ว่าความชั่วที่ทำมานั้นเราจะไม่ทำอีกตลอดกาล ก็อาจจะทำให้กรรมชั่วนั้นเบาบางลงได้มากมั้งครับ

จริงๆผมก็ใช้วิธีนี้อยู่อ่ะครับ คือการคิดว่าเราจะไม่ทำชั่วนั้นอีกตลอดทุกภพทุกชาติไป+กับการให้อภัยผู้อื่นที่เคยทำชั่วกับเราไม่ว่าหนักน้อยที่สุดจนกระทั่งถึงแรงที่สุด ก็ดูเหมือนจะได้ผลดีนะครับ

ใครที่ทำชั่วอยู่กับกลับตัวกลั้บใจก็ดีนะครับ ถ้าเปลี่ยนทีละมากๆไม่ได้ก็เริ่มทีละนิดละหน่อยก็ยังดี ถ้าเลิกทำชั่วทีละ1เปอร์เซ็นต์ในที่สุดมันจะเป็นเลิกชั่วร้อยเปอร์เซ็นต์ไปเลย แต่ชีวิตส่วนตัวผมใช้วิธีแบบหักดิบนะ คือจะเลิกทำไปตลอดภพตลอดชาติ แบบนั้นเลย

 

ในสมัยพุทธกาล พระเทวทัต น่าจะเป็นผู้มีกรรมมากที่สุดที่ได้ทำร้ายพระพุทธเจ้าก็ต้องรับกรรมหนักในอเวจี องคุลีมาร ฆ่าคนจำนวนมาก ก็ต้องรับกรรมก่อนบวชกับพระพุทธเจ้า แล้วบรรลุพระอรหันต์ และยังมีอีกหลายองค์ที่ต้องพบกับเศษกรรมที่เคยทำไว้ แม้เป็นพระอรหันต์แล้วก็ตาม ดังนั้น การหนีกรรมคงหนีไม่พ้น นอกจากรีบเร่งปฎิบัติจนได้พระโสดาบัน จึงหนีนรกได้เท่านั้น (ความเห็นส่วนตัวครับ)

 

เคยคิดและเคยหาคำตอบเหมือนกันครับ แต่ถ้าตัดเรื่องการปฎิบัติจนบรรลุอรหันตผลแล้ว ก็จะเหลือแค่ทางเดียวครับ คือการตั้งใจทรงฌานสมาบัติ จะเป็นรูปฌานก็ได้หรืออรูปฌานก็ได้ แต่ปกติแล้วจากที่เคยได้ยินได้ฟังมา จะทรงอยู่ในรูปฌานคือฌานสี่และจะต้องอยู่ในสถานที่ๆ ไม่มีใครรบกวนได้(ป้องกันคนหรือสัตว์อื่นๆ มาเจอเพราะถ้าเจอแล้วมีการแสดงการกระทำที่ไม่ควรจะเป็นการสร้างกรรมหนักให้กับคนหรือสัตว์เหล่านั้น) ในโลกนี้มีอยู่ครับ ดวงจิตที่ทรงฌานแล้วอยู่นานมากเป็นหลายๆ ล้านปี บนโลกเราใบนี้ คิดว่าตั้งแต่สมัยพระพุทธเจ้าองค์ก่อนๆ โน่นเลย แต่ที่แน่ๆ อย่างพญานาคที่จำศีลแล้วตื่นเมื่อตอนพระพุทธเจ้าอธิษฐานลอยถาดทองคำ ก็อยู่มานานตั้งแต่พระพุทธเจ้าองค์แรกจนถึงองค์ปัจจุบันก็องค์ที่สี่ ก็ข้ามเวลายาวนานมาเป็นพันล้านปีมาแล้ว ก็คิดดูเอาว่าอยู่จนพระพุทธเจ้าครบห้าพระองค์จะยาวนานแค่ไหน คือไม่ใช่ว่าท่านนั้นๆ ไม่มีบาปกรรมหนักที่ต้องไปรับผลนะครับ เพียงแต่บุญที่เกิดจากการทรงฌานมีกำลังมากกว่าเพราะเกิดจากจิตโดยตรงผลที่ได้รับจึงเกิดโดยตรงเช่นกัน ทำให้อกุศลอื่นๆ เข้าแทรกไม่ได้(เฉพาะหยาบๆ ที่ทำให้จิตเศร้าหมอง) ก็คิดว่ากับมนุษย์เราปกติก็น่าจะทำได้เช่นกัน แต่วิธีนี้อยู่ได้ไม่นานตลอกกาลตลอดสมัย เพราะก็ยังต้องอยู่ในกฎของไตรลักษณ์อยู่ดี ดังนั้นถึงจะทำต่อเนื่องได้นานนับเป็นอสงไขยกัปป์ ที่สุดแล้วก็ต้องเคลื่อนจากฌานอยู่ดี เพราะถ้าละกิจที่ต้องทำคือการทรงฌาน วิบากกรรมต่างๆ ก็รอให้ผลได้อย่างไม่มีคำว่ายาวนานอยู่แล้ว