ทริปเข้าพรรษา ภูทอก-วัดเจติยาศีรีวิหาร จ.หนองคาย

วันนี้ก่อนเที่ยง พระองค์ภาเสด็จมาที่ภูทอก
หลังจากเสด็จกลับ เราก็ออกเดินทางไปภูทอกใหญ่
ซึ่งห่างจากที่นี่ไม่ไกลนัก แค่ ๓ กม.



เราเดินผ่านอ่างเก็บน้ำซึ่งมองเห็นได้จากบนภูทอก
ซึ่งเป็นสถานที่ที่เกิดจากดำริของในหลวงท่าน
หลวงปู่จวนจึงได้สร้างขึ้นมา
เพื่อให้ใช้ในการเกษตรและการดำรงชีวิต
ของชาวบ้านที่นี่


เราร่วมกันอธิษฐานจิต
และหย่อนเหรียญทำน้ำมนต์ที่อ่างเก็บน้ำแห่งนี้

 

ระหว่างทางเดินไปภูทอกใหญ่
เราก็ได้ชมทิวทัศน์บริเวณอ่างเก็บน้ำกันไปด้วยตลอดทาง

 

ระยะทางเดินราว ๓ กม. ก็ได้เหงื่อดีเหมือนกัน




มองเห็นเจดีย์สีทองบนยอดภูทอกใหญ่ไม่ไกลนัก


แล้วเราก็มาถึงศาลาพักก่อนขึ้นภูทอกใหญ่
ที่นี่มีพระอาจารย์วิโรจน์ จำวัดอยู่รูปเดียว
และช่วงนี้มีพ่อขาวมาอยู่ด้วยอีกหนึ่งท่าน
เราขึ้นไปกราบพระบนศาลาใหญ่
รูปนี้เป็นกุฏิหลังเล็ก แยกออกมาจากศาลาใหญ่

 

ทางขึ้นภูทอกใหญ่ค่อนข้างรก
ดูเหมือนไม่ค่อยมีใครขึ้นไปมากนัก




ทางขึ้นล้วนแต่เป็นบันไดหิน ซึ่งลื่น
เนื่องจากน้ำฝน และมอสที่ขึ้นปกคลุมอยู่ตลอดเส้นทาง
รวมถึงความรกของต้นหญ้าที่ขึ้นปกคลุมหนทาง

 

เราผ่านทุ่งสาบเสือ ที่มองเห็นสีม่วงเป็นพืดไปหมด
แต่ลืมเก็บรูปมาให้ดู เพราะมัวแต่ปัดยุ่ง
ยุ่งค่อนข้างชุม และทุกคนก็บริจาคเลือดให้ยุงกันเป็นแถว
๓๐ นาทีผ่านไป ในที่สุดเราก็ขึ้นมาถึงยอดภูทอกใหญ่


มีพระปางลีลาประดิษฐานโดดเด่นอยู่ในศาลาสีทอง






บริเวณรอบๆ จะมีรั้วกั้นไว้ เนื่องจากบริเวณนี้เป็นชะง่อนผา

 

มองลงมาเบื้องล่างก็ได้บรรยากาศสวยๆ






ศาลาพระพุทธรูป และดงชมพู ดูงดงาม




ทิวทัศน์สวยๆ บรรยากาศสบายๆ

 

คุณเล็กเอ๋ยยยย..... กว่าจะได้รูปนี้ เจ้า ณ และ คุณหนอน ลุ้นกันตัวโก่ง เพราะพี่ไม่ยอมถ่าย กลัวอ่ะ กลัวตกเหวตาย ยังไม่อยากตาย....

จริงอย่างที่คุณเล็กว่า ทุกคนอารมณ์ใจแจ่มใสมาก ตลอดเวลาที่อยู่ที่ภูทอกอารมณ์ใจพี่ปลอดโปร่งมาก ความฟุ้งซ่านมีน้อยกว่าปกติเยอะ ไม่ถือสาหาความใคร ใครจะว่าอะไร รีบจับพรหมวิหาร 4 ทันที โดยเฉพาะอุเบกขาได้ใช้มากที่สุด<!-- google_ad_section_end -->

 

เคล็ดลับอยู่ที่พี่ลี ปีนเขา ลงเขา ทรงภาพพระ
ทุกวันครับ
ไปไหนไปกัน
ทางราบราบ พี่ลีลุยนำหน้าตลอดครับ

...

อ้ออีกอย่าง ป่าเขาเป็นที่เผาผลาญกิเลส
บรรยากาศแบบมาคุ ก็มีนะครับ
ส่วนใหญ่ จะเป็น ผม ณ และ นิค เจอกันมากกว่า
พี่ลีแทบจะไม่เจอเลย

 

การไปครั้งนี้ เหมือนการไปฝึกตนในกลุ่มย่อยย่อยครับ
ธรรมปิติ บังเกิด ยืนนั่งนอนเดิน สว่างแจ่มใสกัน ตามปัจเจกบุคคล
อารมณ์หยาบภายนอกมากระทบ

ลื่นตกเขาบ้าง
กลิ่นเสื้อผ้าไม่ได้ซักบ้าง
หูกระทบเสียงคนบ้าง เสียงธรรมชาติบ้าง
ลิ้นกระทบอาหารไม่คุ้นเคย
กายโดยยุงป่ารุม
หรือแม้
อารมณ์ละเอียดภายใน
รูปนิมิตที่น่าหวาดกลัวใดใด

ก็มองเห็นความเป็นไปเช่นนั้นเอง
จิตเบา โปร่ง แจ่มใส ใช้งานไปกับกาย
ระยะเวลาเกือบอาทิตย์ที่ไปปฏิบัติธรรม
ที่มีตารางเวลากำหนดเหมือนกันแทบทุกวัน

ลงภู
เข้าโรงครัว
ให้ทาน
ขึ้นภู
ทำความสะอาด
ทำวัตร สวดมนต์ วิปัสสนา
และ นอน

แต่ทุกคนมีความสุขในสมถะวิเวกอย่างยิ่ง

การมี เมตตาอัปปัณาญาณ ต่อโลกเป็นปกติแล้ว
เพิ่มใจเป็นสุขอย่างยิ่งกับอุเบกขา
เป็นอุเบกขาอัปปัณาญาณ ไม่มีที่สิ้นสุดครับ

 

เคยอ่านเรื่องราวเกี่ยวกับภูทอก และหลวงพ่อจวนมาแล้ว และตั้งใจไว้ว่าอยากไปให้ถึงสักครั้งหนึ่งในชีวิตค่ะ
ได้รับบรรยากาศดีๆแล้ว ทางเดินที่ลัดเลาะเกาะตามหน้าผาเป็นอนุสสติ ว่าชีวิตไม่ควรดำรงอยู่ความไม่ประมาทจริงๆค่ะ
งานนี้พี่ลี พี่หนอน ณ และน้องนิค ได้มีโอกาสฝึกกาย ฝึกจิต กันแบบเต็มอิ่มเลยค่ะ แอบอิจฉาตาร้อนเล็กๆที่ไม่ได้ไปด้วยค่ะ
เห็นภาพทุกภาพแล้วเกิดปิติกับทุกท่านมากๆค่ะ ที่ได้ไปถึง และตั้งใจไว้ว่าสักครั้งหนึ่งในชีวิตต้องขอไปให้ถึงที่นี่ให้ได้ค่ะ

ขออนุโมทนาสาธุกับทุกๆท่านที่ได้มีโอกาสไปปฏิบัติธรรมที่ ภูทอก ในครั้งนี้ด้วยค่ะ

 

ขอบคุณครับที่นำภาพบรรยากาศมาให้ชม
บรรยากาศดีจังเลยครับ กลางคืนคงเย็นน่าดู

 

เป็นคนหนึ่งที่ได้ร่วมเดินทางด้วย โดยมิได้ตั้งใจมาก่อนว่า
อยากจะไปสถานที่แห่งนี้ เหตุที่ไปเพราะต้องการทดสอบกำลังกาย
ของตัวเอง ว่ามีความแข็งแรงเพียงพอต่อสภาวะแวดล้อมแบบป่า ๆ
ได้หรือไม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้านกำลังใจ.... ขอยืนยันว่าถ้าตัวเอง
ไม่ได้ไปครั้งนี้ จะเสียใจที่สุด และจะไม่รู้จักคำว่า “ปาฏิหาริย์” มีจริง<O</O
<O</O

พอไปถึงภูทอก ก็พบกับสภาพอากาศชื้น คือฝนตกทุกวัน ก็กังวลใจ
เหมือนกันว่าจะเป็นหวัด กลัวหวัดจะกำเริบ เพราะเพิ่งหายดีประมาณ
2 สัปดาห์ จึงต้องอัดวิตามินซีทุกวัน และยังข่มขืนใจ ณ, นิก ให้กิน
อีกด้วย คุณเธอทั้งสองก็เกี่ยงงอนไม่อยากจะกิน ส่วนคุณหนอน
เธอยินดีรับด้วยความเต็มใจ……ตะล่าลา

<O(ยังมีต่อ)</O

 

ปกติ ณ เป็นคนกินยาง่ายนะ แต่วิตามินซีของพี่ลีอะ
ขนาดเม็ด ยาวกว่า 1 นิ้ว เส้นผ่านศูยน์กลางน่าจะ 1/4 นิ้ว
คิดดูดิ แค่เห็นเม็ดยา ก็จ๊ากกกก แล้ว!!!
ขนาดแคปซูลพวกพริกไทย กระชายดำนี้ ชิดซ้ายตกเหวไปเลย ขอบอก
แล้ววันแรก ก็ดันไปเคี้ยวๆ ซะอีก
เพราะคิดว่า น่าจะเหมือนที่เคยกินเม็ดเล็กๆ ในร้านขายยา
อ๋ายหย่า...มันไม่ช่ายยยยยย... ><"

 

ตอนช่วงหัวค่ำร้อนนิดหน่อยค่ะ
พอกลางคืนอากาศก็เย็น แต่เย็นแบบสบายๆ ไม่ถึงขนาดหนาว
แล้วก็มีเสียงเพลงจากสายฝนพร่ำ ขับกล่อมให้ฟังทุกคืนเลยค่ะ

 

เราได้ทำการอธิษฐานจิต
และหย่อนเหรียญทำน้ำมนต์ที่บ่อน้ำบนยอดภูทอกใหญ่




ก่อนจะอำลาจากไป

 

กลับจากภูทอกใหญ่ จัดการกับภาระกิจส่วนตัวเสร็จแล้ว
เราไปร่วมเวียนเทียนรอบเจดีย์อัฐิหลวงปู่จวน
แม้จะมีเมฆหมอกบังดวงจันทร์ไปบ้าง
แต่ก็ยังส่งรัศมีทรงกตมาให้ได้เห็น

 

จากนั้นกลับมาที่ศาลาร่วมทำวัตรเย็น
ก่อนจะขึ้นภูทอกในคืนนั้น






พี่ลีขอนอนพักที่บ้านพักโยม ๒
เนื่องจากวันนี้เราเดินเท้ากันไกล
และขึ้นๆ ลงๆ ภู กันมาหลายเที่ยว
คืนนั้นจึงมีสามคนที่ขึ้นไปบนพุทธวิหาร

 

เช้าวันที่ ๘ เราก็เดินลงภูมาปฏิบัติภาระกิจตอนเช้าเช่นเดิม
กินข้าว ให้อาหารปลา แล้วกลับมาพักอยู่ที่บ้านพักโยม ๒


มานั่งสนทนาธรรมกันบ้าง พักกันตามอัชฌาศรัยบ้าง
ช่วงบ่ายหน่อย พากันออกไปนอกวัด เพื่อติดต่อซื้อตั๋วเที่ยวกลับ
ก็ออกแรงเดินกันเช่นเคย แค่กิโลกว่าๆ เท่านั้นเอง
ขากลับได้ผลไม้มาใส่บาตรตอนเช้ากันด้วย
ตอนเย็นจึงขึ้นกันไปบนภูอีกครั้ง


เป็นวันแรกที่เราได้เห็นพระอาทิตย์ตกดินที่ภูทอก

 

เช้าวันที่ ๙ สิ่งที่เราหวังไว้ก็เป็นจริง
พระอาทิตย์ขึ้นที่ภูทอก เราก็ได้เห็นแล้ว

 

เลาะไต่ไปทางด้านหลังพุทธวิหาร
จะเห็นว่าพระปางห้ามสมุทรประดิษฐานอยู่