ทำยังไงถึงจะไม่ขี้เกียจคะ?

ผมเสนอวิธ๊การให้อุทิศกุศลทันที่
จิตรู้อะไรขึ้นมา รู้ว่าขี้เกียจรู้ว่าอุปปาทานรู้ว่าอยากนอนต่อ รู้ว่าอยากลุก
รู้อะไรอุทิศเลย

เพราะจะให้เห็ฯว่าแท้ที่จริง ที่เราพยายามมีการเกาะกุมทางความคิดที่เข้าใจว่ายิ่งเยอะยิ่งดี

ตามจริงเรายึดได้แค่ที่ละคู่
เราแค่ดูมันเกาะกันทีละคู่แล้วหลุดออกไป
จะมีคู่ที่หลุดไปก่อนหน้านี่ กะกลังเกาะอยู่ในปัจจุบัน และจะก่อปัจจัยให้เกาะกันถัดไป
เราดูอันนี้เราอุทิศกุศล

ความขี้เกียจจะกลายเป็ฯประโยชน์ขึ้นมา
จะมีประโยชน์มากถ้าเรา มีขี้เกียจเกาะ แต่มีแค่อันเดียวเท่านั้น

 

ถามว่าดีอย่างไร<-อันนี่เรียกวิจิกิจฉา
มันคือนิวรณ์ ถ้าเราดูเฉพาะที่มันเกาะกุมเราแค่อันเดียว
เราจะเห็นอุปปาทานในลังเลสงสัย(วิจิกิจฉา)
คนเราสงสัยได้ แต่สงสัยได้แค่ ขณะหนึ่งๆเรื่องเดียว

คนเราขี้เกียจได้แต่ขี้เกียจได้ขณะ หนึ่งๆขี้เกียจเดียว
คนเราฟุ้งได้ แต่ฟุ้งได้ขณะหนึ่งๆฟุ้งเดียว

อวิชชาจะทำให้เราฟุ้งที่ละหลายเรื่องๆ เราจะจมฟุ้ง
อวิชชาจะทำให้เราทุกข์ที่ละหลายๆเรื่องเราจะจมทุกข์

เหมือนแมงมุมน้ำ เราเชื่อว่าแมงมุมที่เดินบนน้ำเพราะมันกระจายแรง
แต่ในโลกความคิดแมงมุมความคิด

จะต้องมีแค่แรงเดียว ขี้เกียจเดียว ฟุ้งเดียว ทุกข์เดียว สงสัยเดียว

ถ้ามีมากกว่าหนึ่งแมงมุมจะจมน้ำ

 

ไม่เชือคุณลองสงสัย(วิจิกิจฉา) เรื่องที่ผมพิมพ์ดู
เหลือสงสัยอยู่กี่เรื่อง

ให้อุทิศกุศลเลย
อุทิศให้ผมก็ได้ ที่รู้ว่าเรากำลังสงสัย
ผมชื่อจริงนายนพพร ทรงสวัสดิ์

 

ถ้าผมตอบคำถามว่าทำไมถึงจะไม่ขี้เกียจ

ตอนนี้คุณสงสัยสองเรื่อง
คือเรื่องที่จะหาวิธีใดๆที่ทำให้หายขี้เกียจ(1)
และที่ผมพิมพ์หนะมันอ่านไม่รู้เรื่อง(2)

ลองอุทิศกุศลให้ผมดูสิ

เราพยายามจะหาคำตอบสังเคราะห์ วิเคราะเหตุผลแบบแมงมุมน้ำอยู่
การอุทิศกุศลจะทำให้เราฟุ้งไปกะกุศล

เราจะไม่กล้าฟุ้ง

แต่คำตอบจะออกโดยที่ไม่ต้องรอใครตอบ เพราะแมงมุมไม่จมวิจิกิจฉา

 

ผมว่ายน้ำไม่เป็ฯหรอกนะ
แต่เคยจมน้ำสองสามที
ทีแรกครั้งแรกในชีวิตกลัวตายสุดขีด ใครโดนมาช่วย คว้าหมดตะกุยตะกายเอาชีวิตรอดเกือบจมน้ำไปกะคนโดลงมาช่วย

มที่ที่สองรู้เพราะทีแรกโดนรุมด่า จมน้ำแต่ทำตัวนิ่งๆยอมตายแต่ชู่มือสูงสุดแขน
เพื่อนที่ขอบสระคว้ามือเราที่พ้นน้ำ เกาะขอบสระ แล้วเราก็ช่วยตัวเองต่อได้

ถ้าเราจมน้ำความคิด ในความคิดอย่าใช้วิธีเดียวกะโลกจริง

พยายามแตะพิวน้ำให้น้อยที่สุด
จะกลายเป็ฯว่าโลกจะพลิกกลับเหมือน ปลิ้นเอาข้างในออก เหมือนเราปลิ้นเอากระเป๋าด้านในออก
เหมือนเราใส่เสื้อกลับด้าน

เราผัสสะขี้เกียจแค่ผัสสะเดียวโดยเราใช้วิธีการอุทิศกุศล ทันที่ที่ตื่น
ความขี้เกียจเดียวนั้นจะปลิ้นเอาความจริงข้างในของการนอนของเราออกมาไว้นอก

 

ตอนนี้ท่องอย่างเดียวเลย..จงขยัน..จงขยัน..จงขยัน..หายใจเข้าขยัน หายใจออกขยันค่ะ

 

ทุกข์ก็เหมือนกัน
ถ้าเรากำหนดรู้ทุกข์ในนิวรณือยู่เนืองๆ

เราจะโดนปลิ้นออกมานอกนิวรณื โดยใช้ทุกข์ที่เราเกาะไว้แค่ผัสสะเดียว
ปลิ้นออกมาดูข้อเท็จจริงที่เราสงสัยโดยไม่ต้องถามใคร

 

ขยันก็เหมือนขี้เกียจ
ให้ผัสสะขยันแค่ขยันเดียว
ขณะหนึ่งๆคนเราขยันได้แค่ หนึ่งขยันเราขยันมากกว่าหนึ่งไม่ได้
จะกลายเป็นอุปปาทานในขยัน

 

มาทดสอบ
สงสัยว่าทำไงถึงจะขยัน(สงสัยที่1)
สงสัยว่าจะอ่านที่ผมพิมพ์ไงให้รู้เรื่อง(สงสัยที่2)

คำตอบก็จะปรากฏทันที่ เช่นไม่รู้ว่าไม่รู้ รู้ว่าไม่รู้ ไม่รู้ว่ารู้ รู้ทั้งรู้

จะมีสองสภาวะ ประกบกันอยู่ แต่เราเลือกผัสสะสภาวะใดสถาวะหนึ่งแค่ผัสสะเดียว
คำตอบจะปรากฏเป็น ไม่รู้ว่าไม่รู้ รู้ว่าไม่รู้ รู้ทั้งรู้ ไม่รู้ว่ารู้

 

ลึกซึ้งจริงๆ

 

เป้ฯการจับคู้กันของอายตนะใน คือ มะโน
กะอายตนะนอกคือธรรมารมณ์

อวิชชาจะทำให้เราไม่รู้ว่าอันไหนข้างในข้างนอก
ทดสอบอีกทีหนึ่ง

ทำไงจะเกิดคำตอบ รู้ทั้งรู้ ไม่รู้ว่ารู้ รู้ว่าไม่รู้ ไม่รู้ว่าไม่รู้ได้(สงสัยที่1)
ทำไงจะผัสสะฝั่งใดฝังหนึ่งแค่ฝังเดียวได้(สงสัยที่2)

อุทิศกุศลให้ผมดิ
ผมชื่อจริงนายนพพร ทรงสวัสดิ์

 

การใช้อานาปานุสติ ถ้าเราไม่โดนไสยะครอบงำ
ซึ่งไสยะอยู่คู่สังคมไทย ปรกติเราจะโดนกัน
ผมก็ใช่ไสยะนะระวังด้วย

ถ้าเราไม่โดนไสยะครอบงำ
ลมหายใจจะเข้าก่อกวนความคิด ให้เหลือแค่ผัสสะเดียวโดยอัตตะโนมัติ

ถ้าเราโดนไสยะกวน ปรกติจะนิยมสวดอิติปิโส
สวดเยอะๆ พอรู้สึกอึดอัดให้ระบายลมหายใจเข้าออก จงใจให้ลมหายใจไปกลบทับความคิดทุกอย่าง

ถ้าเรารทำสำเร็จเราจะโดนแยกออกจากความคิดได้

เราอาศัยแรง ที่เราอุปปาทานในความคิดได้ พอเราเลิกภาวนาอานาปานุสติ
ความคิดที่เราแยกออกมาจะกลับมารวมกะเราให้เพราะอุปปาทานในคิด

ความคิดจะเหมือนกะเราล้างเครื่องโทรศัพท์ฺมือถือ
มันจะเหมือนใหม่เอี่ยม

 

เราจะรู้ว่ามันสุดขอบเหมือนกระเครื่องแอนดรอยแรม เต็มหนะลงแอพ เพิ่มไม่ได้
ต้องลบแอพออก หรือร๊เซ็ตเครื่องใหม่

ถ้าเราชำนาญเราจะวางแผนถูกว่าเราจะไปเอาอานาปานุสติ ล้างเครื่องเราที่ไหน เมื่อไหร่ ใช่เวลากี่นาที

และผลจากการล้างเครื่องจะทำให้เรามีความคิดสดๆ ได้กี่ นาทีกี่ชม.

ผมแนะนำว่าทันที่ที่ใจสบายอย่าไปเอาฌาน ให้อุทิศกุศลแทน

ฌานหนะจะต้องได้เทุกคนแหละแต่ในตอนนี้ไม่เอาลืมตำราให้หมด
เอาแต่ดูทุกข์ในนิวรณ์
จะเป็นแมงมุมน้ำ แตะขอบฟ้ากัน

 

ผลจากการพิจารณาธรรมวิจายะ
และอุทิศกุศล
จะทำให้เราลุกกจากที่นอนแล้วสดชื่นกว่า
ตื่นก็ตื่นเลย ไม่งัวเงีย มีผลกับการทำสมาธิในโอกาศหน้าที่อาจจะเข้าสมาธิลึกแต่ต้องถอนออกจากสมาธิเร็วๆด้วย

เราจะตื่นก็ตื่นเลย ไม่สนว่าจะต้องนอนต่อหรือจะลุก มันจะพิจารณา
ทำธรรมะวิจายะแทน เพราะมันสบายตัวกว่า

 

บอกวิธีอุทิศสิครับ ทำยังไง

 

ให้เลือกข้อเดียว หัวมันเล่นเลือกถูกทุกข้อเลยนะ

บางทีชีวิตก็ไม่ได้เป้นไปตามหวัง คิดว่าทำดีแต่ไม่ได้ดี คนอื่นทำไมได้ดี ทำให้หมดกำลังใจ

เวลาคนอื่นมารังแก เรายังป้องกันได้ แต่ถ้าเรารังแกตัวเองนี่ป้องกันยาก 555

ส่วนนี้ไม่ขอพูดอะไรมาก คาถาจักรพรรดิ์ คาถาเงินล้าน ภาวนาทั้งวันได้ก็ดี

คนเราถ้าตั้งความหวังไว้มาก ก็จะมีเรื่องผิดหวังมาก ดีที่สุดคือไม่ต้องไปหวัง ทำตามหน้าที่ให้ดีที่สุด ได้เท่าไรเอาเท่านั้น

ถ้าเป็นเรานะ เราจะตัดโลกให้มันเล็กลง สนใจเฉพาะครอบครัว เพราะถ้าคนในครอบครัวเห็นเราท้อ ก็จะเสียกำลังใจ กังวลกันไปหมด

ส่วนคนอื่น หรือที่ทำงานก็ปล่อยมัน ทำไปตามหน้าที่พอ มีงานก้รีบๆทำให้มันเสร็จ
หมดเรื่องหมดราว เลิกงานจะได้รีบกลับไปอยู่กับครอบครัว

เวลามันผ่านไปเร็ว จะตายกันวันไหนก็ไม่รู้ ช่วงที่ยังอยู่กันต้องทำให้ดีที่สุด

คนอื่นเป็นไงก้ช่างหัวมัน สนใจไปก็เท่านั้น

เรื่องตำแหน่ง เร่องย้าย บางทีถ้ายังไม่ถึงวาระมันก็ไม่ได้ ก็ไม่รู้จะไปจดจ่อทำไม
ี
ทำกรรมดีไว้ให้ตลอด เมื่อถึงวาระกรรมดีให้ผล จะได้ดีมากๆ

 

ถ้าจะให้ดีให้หัดใช้คาถาจักรพรรดิ์ ให้คร่องแคร่ว
ผมหัดใช้คาถาจักรพรรดิ์ อยู่หลายเดือนมาก ผ่านเป็ฯผ่านตายกันเลยที่เดียวกว่าจะเริ่มมั่นใจในแรงอธิษฐานของตน
แต่ถ้าจะไม่ใช่อุทิศในใจลอยๆก็ได้

ว่า
บุญใดและกุศลใด ประโยชน์และความสุขใด ที่ข้าพเจ้าจะพึงได้รับจากการ
พิจารณาธรรม พำเพ็ยธรรมวิจายะ จนเห็ฯว่า ข้ำพเจ้าสงสัยพร้อมกันได้เกินหนึ่งเรื่อง
มีสงสัยเกาะใจข้ำพเจ้ามากกว่าหนึ่งเรื่อง
ข้าพเจ้าขออุทิศกุศล อุทิศประโยชน์และความสุขที่พิจรณาเห็ฯ ลังเลสงสัยมากกว่าหนึ่งนี้ให้ นายนพพร ทรงสวัสดิ์

(อิมัง สัจจะวาจัง อธิษฐามิ พุทธังอธิษฐามิ ธรรมมังอธิษฐามิ สังฆังอธิษฐามิ)<-นี่เป็ฯท่อนสุดท้ายของคาถาจักรพรรดิ์ สายหลวงปู่ดู สายหลวงตาม้า สำหรับผม บริกรรมจนทรงฌานเลย คือหายจบหน่อยก็ได้

ท่อน สัพเพ พุทธา สังเพธรรมา สพรรเพสังฆา พะลับปัตตาฯ<-ผมก็สวดจนทรงฌานไปเลย หลายสิบจบ

 

คนเราจะเหมือนใบชาตากแห้งหนะ
ผมก็ไม่ใช่คนกินชานะ แต่เพื่อนให้ขอบขวัญวันเกิดเป็ฯชุดกินชาแบบมีถ้วยมาฝาปิดแบบจีนหนะ

ใบชาใบกางๆ มันตากแห้งมาเป็นเม็ดๆ
พอมันกางออกมันบานเต็มถ้วยชาเลย
เดาว่าถ้าผมเอาไปตกแห้งอีกที่มันจะหดเป็นเม็ดๆ อีก

เพราะราคะ กามราคะ รูปราคะ อรูปราคะ ฌานโลกีย์อะไรนี้
เราต้องใช้เป็ฯมันจจะมีการกางสุด แผ่ไปสุดแล้วไม่ไปไกลกว่านี้สำหรับเรา
เนียะบานสุดแล้ว และหุบสุดแล้วหดสุดแล้วสำหรับเราไม่มีหดกว่านี้

การที่เราไปไล่ถามคนอื่นจะเหมือนสาริกาป้อนเหยื่อ
มันทำให้ภาวนายาก ทำวิปัสสนายาก

สาริกาป้อนเหยื่ออาศัยแรงของการร้อยรัด เหมือนจะเอาน้ำหยอดจมูกแต่ไหลลงท้อง

เหมือนการสูบบุหหรี่ แต่พ่นควันออกหู
เหมือนภาพที่มองทางตาแต่ให้ไปติดที่มะโน
มันร้อยรัด มันจะหดตัว เหมือนกะแมงกระหรุนที่กินจะเย็นตาโฟ
เค้าจะเอาแช่น้ำขี้เถ้า หรือแช่เกลือมันจะหด จะกรอบ

 

อย่าทำบาล้านเด็ดขาด
อย่าเข้าใจว่าตอบถูกทุกข้อจะคือคำตอบให้ความคิดในมะโน

ในโลกจริงเวลาทำข้อสอบ
คำตอบผิดทุกข้อ หรือถูกทุกข้อเป็ฯ ทางเลือกที่ลดเป้า ทำให้ความสมหวังเกิดได้สูงกว่า

แต่ในโลกความคิด ถูกได้แค่ที่ละถูกห้ามมีถูกที่สองพร้อมกัน
ผิดได้ที่ละผิด ห้ามผิดกระทบ อายตนะพร้อมกัน

จะเหมือนกะที่พระพันวะสา ถามนางวันทอง ว่าจะเลือกเป็นเมียใคร
ถ้าวันทองเลือกเป็ฯเมียขุนแผน ขุนช้างอาจจะยกครัวย้ายหนี พระพันวะสาไปสวามิภักดิ์ศัตรูทางการเมือง
ถ้ายอมเป็ฯเมียขุนช้าง ขุุนแผนกบฐ
นางวันทองให้ พระพันวะสาเลือกให้

เลยเหมือนพญาอสุรินทราหู

โดนนารายณ์ขว้างจักร ตรึงสามภะวะ

 

นารายณ์ ข้างจักรตรึงสามภะวะ
มักจะเห็ฯใช้คู่กะนาราญณ์ถอดจักร

มีสองวิชชาประกบกันอยู่ มันใช้คู่กันเหมือนปล่อยลูกเหล็กของกาลิเลโอ
เหมือนโออิชิเย็น เย็น

ไม่รู้ว่าไม่รู้ รู้ว่าไม่รู้ รู้ทั้งรู้ ไม่รู้ว่ารู้

เธอมาจากไหน เธอจะไปไหน เธอไม่รู้เหรอ เธอรู้เหรอ

มันเหมือนจะทำซาลาเปา ที่มีน้ำแกงข้างในเสี่ยวหลงเปา
ไอ้ข้างนอกจะแง้มดูน้ำแกงข้างใน ไอ้น้ำแกงข้างในจะดันให้เปลือกที่เป็ฯแป้งของมันแตก

เหมือนนาคสะดุ้ง
นาคจะโก่งตัวพื้นพื้นเกิดแรงยก
จะเกิดแรงตึงผิวของความคิด
เหมือนแมงมุมเหยียบน้ำขาเดียว

ไม่รู้ว่านี่อยู่เหนือผิวน้ำหรือใต้ผิวน้ำ
เหมือนแจ๊กสะแปโร่ว ที่ไปติดอยู่ในโลกของความตาย
ต้องพลิกเรือ