ทำไมพระอรหันต์หัวเราะได้ ร้องไห้ได้ หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน

เป็นอาการทางกาย ใจ ไม่เกี่ยวกับจิตที่หลุดพ้นแล้ว
ไม่มีอะไรต่างกันระหว่าง อริยะ ปุถุชน
ต่างที่รู้กับไม่รู้
อริยะ ดับเพียงอวิชชา เท่านั้น
อย่างอื่นมีเหมือนเดิม แต่เป็นอิสระต่อกัน

 

เช่นนักบวชเกษมเป็นต้น ถูกต้องไหมคราฟ

โล้นเกษม อาจิณณสีโล แกบรรลุแว้ว

แกบรรลุ คฤหัสผล

 

แน่นอนครับ เกินล้าน% ด้วย ถ้าพระเกษมไม่บรรลุแล้วใครจะบรรลุอีก
น่าจะมีผมคนเดียวที่รู้ว่าใครบรรลุหรือไม่บรรลุ ทั้งๆที่ตัวเองยังไม่บรรลุ
ปัจจุบันมีอริยะบุคคลมากครับ ถ้าอยากรู้หลังไมค์ได้ เหลือเชื่อจริงๆ

 

หลงเข้ามา...แล้วก็ดีใจ....ทุกคนมีความรู้..และก็ปฏิบัติกันมากๆ...อ่านไปก็ดีใจไป...ผมเพิ่งจะปฏิบัติ...เพิ่งจะย่างก้าวเข้ามา..มองอนิจจัง...พิจารณาอนิจจัง....และก็พึ่งจะเห็นอนัตตาได้ไม่นาน...ไม่มีคำอะไรที่ยากๆ...จะบอก...เพียงแต่พอจะรู้ว่าวันหนึ่งร่างกายก็จะแปรไป..เมื่อรู้แล้วว่าอนาคตข้างหน้าร่างกายจะแปรไปก็ไม่เห็นจะต้องตื่นเต้นอะไร...จะไปหัวเราะดีใจหรือร้องไห้เสียใจทำไมในเมื่อรู้อยู่แล้ว....และก็รู้อยู่แล้วว่าวันหนึ่งร่างกายจะต้องดับไป...และเมื่อถึงเวลาร่างกายดับลงจริงๆ...ก็รู้อยู่แล้วและจะไปดีใจหรือเสียใจทำไม....และถ้า...รู้อยู่แล้วว่าสิ่งที่เห็นอยู่ปัจจุบันนี้...ถูกปรุงแต่งสมมุติขึ้นมา..แท้จริงแล้วไม่มีอะไรเลย....มันก็ยิ่งจะไม่มีอะไรให้น่ายินดีหรือเสียใจเลย...ผมไม่รู้ว่า...สิ่งที่ผมเห็นอยู่นี้มันถูกทางหรือเปล่า...ผมกำลังจะหาทางเข้าประตูอยู่ครับ...(ไม่รู้ว่าสิ่งที่เขียนมาจะเกี่ยวข้องกับกระทู้หรือเปล่า...เพียงแค่รู้สึกอยากบอก...ถ้าไม่เกี่ยวต้องขอโทษด้วยครับ)

 

ดีใจด้วยครับที่หลงเข้ามาเกี่ยวไม่เกี่ยวไม่ทันแล้วครับ ความรู้สึกที่บอกมาเหมือนจะเป็นทางเข้าประตูครับ

 

พวกที่โง่ ก็ปล่อยให้โง่ต่อไป กรรมใครกรรมมัน ปรามาสกันเข้าไป เร่งให้ลงอบายกันไวไว ข้าชอบ ยินดีด้วยนะ:boo:

 

กฏ "อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา" แสดงสัจธรรมอยู่เสมอๆ กระทู้นี้ผ่านมาปีกว่าแล้ว หลายท่านได้ล้มหายตายจากกันไป อนุโมทนาครับ