ธรรมหลังกึ่งกลางพุทธกาลเป็นต้นไป เป็นธรรมบัวบาน จะเปิดเผยครั้งแรกในยุคนี้นะ

คิดนานมั้ยกว่าจะตอบได้แบบนี้? ฮี่มมม.
ปล.ต่อไปห้ามมายุ่งกับโพสฉันอีก.
เพราะนายไม่มีวันรู้ว่าตอนโพสฉันคิดอะไรอยู่?

 

เขียน ๒๑.๑๙

โคตรเก๊กซิม แนะให้ชิมเก๊กฮวยครับ หึหึหึ
ใครจะฉลาดแค่ไหนก็เชิญเหอะ ตามบาย
เราขอโง่บ้าเซ่อ นี่แหละดีแล้ว ล่ะมั้ง นะ
เพราะถ้ายังโง่ ก็แปลว่ายังฉลาดได้อีก

...................................

อ้าว..ถ้าเคยเป็นเพื่อนกะค้างคาว ก็เท่ากะเป็นเพื่อนเราด้วยดิ
เพราะเราก็เป็นเพื่อนกะค้างคาวเหมือนกัน เพื่อนสนิทมากด้วยนะ
ตัวติดกันตลอดตลอด ไม่เคยห่างกันเลยนะ เรายอมเป็นเพื่อนก็ได้อ่ะ
บรรยากาศก็คงไม่เสียมั้ง ฝนตกเปาะแปะ บรรยากาศดีออก ออกมากด้วย


แถไปได้ ตลอดตลอด / เทคนิค แทคติก ตุกติก ทริค และแถ
.

 

อ่า ในที่สุดเราก็มีเพื่อนร่วมโง่แล้วสิ ยินดีต้อนรับท่านกระต่ายเข้าชมรมคนโง่ครับ ยอมรับว่าตัวเองโง่ก็แสดงว่าแก้วของท่านนั้นพร้อมจะเติมอีกแล้ว.... เพราะยอมรับว่าโง่จึงได้เห็นและเข้าใจอะไรมากมาย
เพราะเราโง่ เราจึงมีการนอบน้อมเพื่อการเรียนรู้ เพราะเรานอบน้อมจึงมีผู้ใหญ่และกัลยาณมิตรมากมายให้การดูแลสอนสั่ง เพราะมีผู้ใหญ่คอยดูแลอบรมสั่งสอนจึงมีความก้าวหน้าในทางที่ถูกที่ควร และบางครั้งเรายอมโง่เพื่อทำอะไรบ้างบางอย่าง
และเราก็รู้ว่าเธอก็โง่ฉันก็โง่ จะโมโหไปทำไม
ธรรมคนโง่นั้นสำคัญฉะนี้ ขอแสดงความยินดีที่คุณนั้นโง่

 

ภาวะสูญเสียศรัทธา (loss faith) เป็นไฉน?


ภาวะสูญเสียศรัทธา (loss faith) คือ ภาวะที่ไม่อาจศรัทธาใครได้อีก ก็ดี, ศรัทธาคนผิด แทนที่จะศรัทธาคนถูก ก็มี หรือแม้แต่ทำใจศรัทธาใครบางคนไม่ได้ ก็มี (เช่น เห็นเขาด้อยกว่า, เด็กกว่า, รู้น้อยกว่า, ไม่เก่งเท่าเราฯลฯ เลยไม่อาจศรัทธาเขาได้) เหล่านี้คืออาการหนึ่งของภาวะสูญเสียศรัทธา (loss faith) ซึ่งอาจมีสาเหตุมาจากการที่ผู้ป่วยมีประสบการณ์ชีวิตด้านลบ พบเรื่องเลวร้ายอันเกี่ยวกับความศรัทธามาก่อน ทำให้เกิดภาวะเช่นนี้ได้ บางรายพบว่าเพราะไปศรัทธาสิ่งหนึ่งสิ่งใดมากไป แล้วไม่ได้ดังหวัง ผิดหวัง หรือไม่เป็นอย่างที่คิดหวังเอาไว้ ก็จะเกิดอาการภาวะสูญเสียศรัทธา (loss faith) ได้ บางรายประชดชีวิตด้วยการ "ทำตรงข้าม" เช่น เคยเป็นคนดีก็ทำตัวเหมือนคนเลวไปเลย บางคนมีอาการซึมเศร้า บางคนก็มีอาการเหมือน "เป็นศาสดาเสียเอง" ก็มี เพราะไม่เหลือความศรัทธาต่อศาสดาอื่นแล้ว จิตใจอ่อนแอ จึงได้แสดงออกด้วยการปกป้องตัวเอง (self defensive) ด้วยการสร้าง "ตัวตน" ที่เข้มแข็งขึ้นมาจากภายนอก ไม่ใช่ภายใน ครอบงำตัวตนที่แท้จริงของตัวเองเอาไว้ แล้วทำเหมือนกลายเป็นศาสดาไปเสียเอง

ภาวะสูญเสียศรัทธา (loss faith) เป็นอาการหนึ่งของการสูญเสียจิตสำนึกความเป็นมนุษย์ไป ทำให้ไม่อาจศรัทธาเพื่อนมนุษย์ด้วยกันได้ หรือไม่อาจศรัทธาคนที่ควรศรัทธาได้ หลายคนสูญเสียตัวตนเดิม (initiative self) ไปสู่การสร้างตัวตนใหม่ๆ (illusion self) ในแบบที่ตัวเองต้องการ แต่ตัวตนที่ถูกสร้างใหม่นี้ ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริง พวกเขาอาจสร้างขึ้นมาเพื่อปกป้องความรู้สึกของตัวเอง เพื่อทำให้ตัวเองเหมือนคนที่เข้มแข็งขึ้น เช่น การทำตัวไปด่าศาสดา ไปเหยียดศาสนาต่างๆ ผู้ป่วยจะต้องได้รับการ "ฟื้นฟูสภาพจิตใจ" โดยมุ่งไปที่จิตสำนึกความเป็นมนุษย์ โดยการกระตุ้นระดับลึกให้จิตสำนึกส่วนอื่นๆ ตื่นขึ้นมาช่วยส่วนที่ขาดหายไป และการกลับคืนสู่ "มนุษย์ปกติ" ให้ได้อีกครั้ง เพื่อหยุดยั้งกระบวนการแสวงหาและสร้างตัวตนใหม่ๆ เพราะหากปล่อยให้เป็นเช่นนั้น ผู้ป่วยจะไม่อาจค้นพบตัวตนที่แท้จริงของตัวเองได้เลย พวกเขาจะสร้างตัวตนตามความคิดฝันของตัวเองขึ้นมา เพื่อปกป้องความรู้สึกของตัวเอง ยิ่งหากสังคมสนับสนุนไปใหญ่ พวกเขาก็ยิ่งเตลิดเปิดเปิง เช่น ผู้ชายที่สร้างตัวตนเป็นหญิง, คนอ่อนแอที่สร้างตัวตนศาสดาใหม่ หรือไปเหยียดศาสนาอื่นๆ ฯลฯ ล้วนเป็นอาการทางจิตทั้งสิ้น ปัจจุบันพบอาการเหล่านี้ในกลุ่ม "อศาสนิก" สูงกว่ากลุ่มอื่นๆ ครับ

ทว่า หลายคนก็หลงศรัทธาคนเหล่านี้ไปด้วยครับ เรียกว่า บ้าพอกัน!

 

ชอบบทกวีของค้างคาวและกระต่าย เพราะสื่อความหมาย
ได้ชัดเจนและกระชับ
เที่ยงตรงสำหรับตัวกวีเอง

แต่สำหรับผู้เสพผลงานบางครั้งก็ฉุนขาด 55

 

ภาวะทางจิตที่พบบ่อยๆ 2 ประเภท


1 Loss self (ภาวะสูญเสียตัวตน)
พบมากในกลุ่มศาสนิก หรือผู้ที่มีความเชื่อแบบงมงายผิดปกติ ซึ่งจะมีอาการต่างๆ หลายประการ เช่น ขาดความมั่นใจในตัวเอง, ร้องหาศาสดาหรือผู้นำตลอดขาดไม่ได้ ฯลฯ ผู้ป่วยมักอ่อนแอและจะเข้มแข็งขึ้นมาทันทีที่ได้เจอคนที่เกาะยึดได้ ปัจจุบัน คนไทยป่วยด้วยโรคนี้ จำนวนมาก ประมาณเกินกว่า 30% มีอาการหนักขึ้นครับ

2 Loss faith (ภาวะสูญเสียศรัทธา)
พบมากในอศาสนิก หรือผู้ที่ต่อต้านศาสนา ทำตัวเป็นปรปักษ์กับคำสอนหรือศาสนาต่างๆ จะมีอาการหลายประการ เช่น ไม่อาจเชื่อใจใครได้, ศรัทธาใครไม่เป็น, มองโลกแง่ร้าย, จับผิดไปทั่ว, ไม่มีความสุขดังก่อน, เก่งมากรู้เยอะแต่เครียดง่าย ฯลฯ ปัจจุบันคนไทยป่วยด้วยโรคนี้ จำนวนมากขึ้นประมาณ < 5% แต่ไม่เท่ากลุ่มแรกครับ

ลองสำรวจตัวเองดูนะครับว่าเข้าข่ายบ้างไหม

 

ทุกอย่างเป็นธรรมอยู่แล้ว
เรื่องเสียบรรยากาศคงไม่มีครับ

เพราะผมเองก็ไม่ได้เน้นโลกสวยนี่ครับ

 

เมื่อทุกอย่างล้วนเป็นธรรม ธรรมทุกอย่างจึงมีคุณค่าในตัวของมันเองอยู่แล้ว
เพียงแต่คุณค่าในตัวของเรายังไม่มากพอที่จะเข้าใจคุณค่าของธรรมเหล่านั้น
เราจึงควรมองหาคุณค่าในตัวเอง เพื่อจะได้เข้าใจถึงคุณค่าของธรรมทั้งปวงนั้น
นี่คือสิ่งที่คนคิดว่าตัวเองฉลาดไม่มีทางเข้าใจเพราะเขาได้ตัดสินคุณค่าของสิ่งเหล่านั้นไปแล้ว เพราะเขาได้ตัดสินไปแล้วทางเดินของเขาถึงได้เอียงและไม่สามารถก้าวต่อไปได้เลย
น่าเศร้าใจ.......ธรรมเหล่านั้นมีคุณค่าไม่ได้แตกต่างกันเลย

 

จะรู้ได้อย่างไร ว่าตัวเราเองกำลังเป็นอยู่หรือไม่ค่ะ

 

เขียน ๑๔.๓๘

กรุณาอย่ามั่ว ขอร้อง น้องทรายขอร้อง
เราไม่ได้โง่ แต่เราโง่บ้าเซ่ออ่ะนะ มันต่างกัน
และเรายังฉลาด หัวไวและหัวช้า เฉื่อยชาและฉับไว
แล้วยังมีอีกแยะ ไอ้ของที่เป็นคู่ๆ กันน่ะ จับใส่จิตไว้เพียบ
ด้วยเคล็ดวิชาแห่งเซ็น ทำให้ของตรงข้ามกัน อยู่รวมกันได้ดี

ดังนั้น เราจึงไม่ยอมเข้าชมรมคนโง่เด็ดขาด หึหึหึ
คนที่โง่ จะถูกเอาเปรียบ ถูกข่มเหงรังแก ตำหนิติเตียน
ถูกหัวเราะเยาะ ดูถูกถากถาง กระแทกแดกดัน ติฉินนินทา
และแก้วของเราก็มีแยะ ไม่ได้มีใบเดียว สะสมไว้มากมายเลย
บางใบน้ำน้อย น้ำมาก น้ำแห้ง น้ำเต็ม แก้วแตกก็ยังเก็บไว้ แยะ


เพราะยอมรับว่าโง่จึงได้เห็นและเข้าใจอะไรมากมาย
แต่ถ้าฉลาดด้วย ก็จะเห็นได้มากกว่า กว้างขวาง ลึกซึ้ง
เห็นความเชื่อมโยงกันขององค์ความรู้ สรุปว่า มากกว่าแยะ

เพราะเราโง่ เราจึงมีการนอบน้อมเพื่อการเรียนรู้
แต่ถ้าฉลาดด้วย ก็ยังนอบน้อมได้ ไม่มากไม่น้อย
รู้วาระอันควร บางกรณีก็ต้องยโสโอหังกันบ้างน่ะนะ
ความรู้บางอย่างก็ไม่ได้อยู่กับผู้ที่ชอบความนอบน้อม

เพราะเรานอบน้อมจึงมีผู้ใหญ่และกัลยาณมิตรมากมายให้การดูแลสอนสั่ง
อืม..เราอาจจะโรคจิตรีป่าวหว่า ไม่ชอบให้ใครมาดูแลสอนสั่งเลย เบื่อ
เราชอบเลือกเอง ว่าอยากรู้อะไร เมื่อไหร่ อย่างไร ตัดสินใจเองได้
แต่ก็นอบน้อมเป็นบางเวลา บางกาละเทศะ เป็นผู้รู้กาลอันควร

เพราะมีผู้ใหญ่คอยดูแลอบรมสั่งสอนจึงมีความก้าวหน้าในทางที่ถูกที่ควร
อันนี้ก็ไม่ใช่เรา ผู้เรียนรู้ด้วยตัวเอง จากหนังสือซะส่วนใหญ่ มโนก็แยะ
จินตกสิณก็ให้อะไรมากมาย ดำน้ำก็อีก บุ๋มบุ๋มมันไปเรื่อยเปื่อยอ่ะ
ใครจะมาสอน ก็ต้องแอบๆ ไม่ให้เห็นหน้า หรือรู้จักว่าเป็นใคร

๕๕๕ ยังบ้าได้อีกแยะ หึหึหึ


กระต่ายป่า บ้าไม่เลิก / ชาวหมู่บ้านในนิทาน
.

 

เขียน ๑๕.๐๖

ระดับนี้แล้ว ไม่ต้องคิดครับ มันไหลได้อ่ะ
คิดแค่ตอนเรียบเรียงให้เป็นภาษาคนน่ะ
ไม่ยุ่งกะเธอก็ได้ แล้วอย่ามาง้อเค้านะ
เฮอะ เราคนเขียน ยังไม่รู้เลยอ่ะนะ
ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ ไหลส่งเดช


กระต่ายป่า ของหมู่บ้านในนิทาน / หุ่นอนัตตา
.

 

นักสำรวจจักรยานวาลวาลวาล มีประโยชน์มั้ยเนี่ย
ได้รู้ ได้เห็น ได้ยิน ได้ฟัง แต่จับต้องไม่ได้ ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ

 

ท่านกระต่ายป่า มีอะไรให้เราช่วยมั้ย

อย่างนี้แหละค่ะ ผู้ชายพอผู้หญิงเขาเอาจริงก็จ๋อย (พูดแรงไปมั้ย) อิอิ

ผู้หญิงก็อย่างนี้แหละค่ะ ช้างสะบัดหูนิดหน่อยก็หน้าดำแล้ว

ง้อนิดหน่อยเดี๋ยวก็หายค่ะ

คิดว่าน่าจะช่วยให้ดีขึ้นนะคะ

 

เมื่อใดก็ตามที่เรายอมรับตัวเองในสิ่งที่ตัวเองเป็นรู้เห็นในสิ่งที่ได้สัมผัส น้อมรับในทุกสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วโดยไม่ได้ตัดสินอะไรใดๆ เป็นผู้ยอมรับอย่างสงบแล้วทางสายนั้น(ธรรมนั้น)ย่อมปรากฏอยู่ตรงหน้าท่านเอง
ขอกล่าวอีกครั้งว่าธรรมนั้นจะเป็นผู้เลือกเราเองจะเข้ามาให้เราได้เรียนรู้เองเมื่อถึงเวลาคุณจะเข้าใจมัน เหมือนที่คุณเคยมองว่า ความโกรธไม่ดี
ลูกหลานยิงสุนัขโดยไม่มีสาเหตุ เกิดไม่พอใจลูกหลาน ที่รังแกสัตว์ ก็อบรมสั่งสอนเขาก็เท่านั้น ไม่ใช่โกรธไม่ดีแต่เราไม่ดีพอที่จะใช้เขาก็เท่านั้น

 

การที่เราบอกว่าเป็นคนโง่ไม่ได้หมายถึงเราไม่รู้อะไรแต่เพราะรู้อะไรมากมายเราถึงยังโง่อยู่ เพื่อจะได้ลืมๆสิ่งที่เรารู้มานั่นละ
ธรรมคนโง่เป็นสมมุติธรรมพื้นฐานเพื่อการเรียนรู้ เมื่อไหร่เรามองว่ากูฉลาดแล้วย่อมหมายถึงเราได้พลาดอะไรไปแล้วละ
เพราะเราโง่ถึงเรียนรู้อะไรได้ง่าย ทำไมต้องรอฉลาดก่อนถึงเรียนรู้ละสิ่งที่กำหนดความฉลาดคืออะไรใครกำหนด
ธรรมของพระพุทธเจ้าคืออะไร ธรรมของท่านพุทธทาสคืออะไร สิ่งที่สืบเนื่องกันมาจากคำสอนมาเป็นรูปแบบหนังสือคืออะไร
ธรรมตัวกูของกูของท่านพุทธทาส สำคัญเสมอ
แต่ก็นอบน้อมเป็นบางเวลา บางกาละเทศะ เป็นผู้รู้กาลอันควร อันนี้กดไลค์ครับ

 

เขียน ๑๗.๓๖

อะไรนักหนาล่ะเนี่ย ปวดหัวตื้บขึ้นมาเชียว
เขียนอะไรเยอะแยะ ชักจะไปกันใหญ่
ไม่เอาล่ะ กลับไปใช้ของเก่าดีกว่า
ง่ายดี แค่ดับทุกข์ได้ ก็พอแล้ว
เลิกปวดหัวกะชาวบ้านดีกว่า


กระต่ายป่า แห่งเกาะนาฬิเกร์ / เหล่าเต้บในสวน
.

 

เขียน ๑๗.๔๗

ช่างเหอะ ใครก็ไม่รู้ ไม่เห็นรู้จักเลย
เราจะเลิกยุ่งกะเรื่องของชาวบ้านแล้ว
ตัวใครตัวมัน กูรอดแล้ว คนอื่นช่างมัน


กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

 

อันนี้ออกแนวเซนนะครับ

 

อันนี้เป็นแนวธรรมบัวบานได้

 

ท่านกระต่าย เราเข้ามาที่นี่เพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันไม่ใช่เหรอ ท่านก็บอกเองว่าใช้ธรรมให้เหมาะกับกาล แต่ก่อนจะใช้ธรรมใดก็ต้องรับธรรมก่อนไม่ใช่เหรอครับเมื่อธรรมนั้นปรากฏตรงหน้าท่านเองแท้ๆ
เมื่อธรรมนั้นปรากฏอยู่ตั้งอยู่ จดจำสภาวะนั้นไว้แล้วลองใช้ดูบ่อยๆแต่ต้องเหมาะกับกาลนะครับ เราก็จะคล่องแคล่วในการใช้งานเพราะบางครั้งกล่าวอย่างเดียวไม่พอต้องมีสภาวะนั้นๆด้วยสมมุติมันจึงจะสมจริงครับ เพราะคนที่ฝึกสติสูงๆจะจำสภาวะนั้นได้ แต่เวลาทิ้งก็ทิ้งตัวสติลงไปด้วยนะครับให้มันดับไปพร้อมกับสภาวะธรรมนั้นละครับไม่ใช่ถือสติไว้ด้วยเดี๋ยวมันจะค้างคา
ยกตัวอย่างท่านมีกสินไฟ ท่านก็มีแค่ไฟและความร้อน แต่ถ้าท่านมีธรรมที่เรียกว่าอำมหิตใส่เข้าไปในไฟของท่านละ มันจะกลายเป็นไฟอำมหิต ไว้ขู่พวกแปลกๆได้ครับ อ่าท่านกระต่ายครับคุณสมบัติความบ้าของผมผ่านเกณฑ์ท่านหรือเปล่าครับ อ้อทุกอย่างคือสมมุติธรรมนะคับไว้ทำเล่นๆสนุกๆ
ในส่วนตัวผมเคารพในธรรมที่ท่านกระต่ายแสดงอยู่เสมอมาครับ
ขอโทษท่านดอกไม้ด้วยออกนอกลู่ไปหน่อยครับ