ธรรมหลังกึ่งกลางพุทธกาลเป็นต้นไป เป็นธรรมบัวบาน จะเปิดเผยครั้งแรกในยุคนี้นะ

ผมเห็นแบบนี้นะครับ > โง่ หรือ ฉลาด
ต้องมองให้ทะลุเข้าไปที่เจตนา ว่า เค้าเชื่อแบบนั้นจริงๆหรือเปล่า?
สำคัญที่ความจริงใจครับ อย่าเป็นแค่แกล้งสร้างภาพเพื่อให้ดูดี แต่ถ้า
ไม่เสแสร้ง ต่อให้ดุร้ายแบบ "องคุลีมาล" ก็ยังสามารถบรรลุอรหันต์ได้เลย
นั่นเพราะ ความเป็นคนซื่อๆ ตรงไป ตรงมา เชื่อยังไงก็ทำยังงั๊น
ถึงหลงผิด ทำชั่วได้อย่างสุดๆ แต่ถ้าดวงตาเห็นธรรม ขึ้นมา
เมื่อไหร่ คนแบบนี้ ก็จะทำดีได้แบบสุดๆ อย่างแน่นอน

 

ผมมองคล้ายๆกันละครับ จะฉลาดหรือโง่มันก็คือสมมุติธรรมที่ใช้สำหรับเรียนรู้ หรือเพื่อแสดงธรรมเท่านั้นเองครับเพราะตรงจุดนี้เจตนาเพื่อการเบียดเบียนย่อมไม่มีแล้วครับ
เพราะเคยเลวจึงรู้ว่าดีเป็นยังไง จึงใช้สิ่งเลวๆให้ดีได้ดีกว่าคนทั่วไปครับ
มันก็เหมือนแสงสว่างกับความมืดละครับ เราก็ยืนอยู่ตรงกลาง

 

ภาวะสูญเสียตัวตน (Loss self) เป็นไฉน?


หลายคนศึกษาธรรม ปฏิบัติธรรม ด้วยความลุ่มหลงงมงาย เพราะมีอาการสูญเสียตัวตน (Loss self) หรือที่เรียกเป็นภาษาง่ายๆ บ้านๆ ว่า "เสียเซลฟ์" นั่นละครับ อาการหลักๆ คือ ขาดความมั่นใจในตัวเอง, ไม่เป็นตัวของตัวเอง, อยู่ไม่ได้ ร้อนรน ต้องหาที่ยึดเหนี่ยวทางจิตใจ และเสี่ยงต่อการเสพติดสิ่งหนึ่งสิ่งใด หรือบุคคลหนึ่งใด พวกเขาจะแสวงหา "ศาสดาหรือผู้นำ" ไม่ว่าจะเป็นทางโลกหรือทางธรรมก็ดี เช่น ยึดเกาะพระ, คนทรง, หมอดู แม้กระทั่งกษัตริย์ ในประเทศไทยมีผู้ป่วยด้วยอาการแบบนี้ประมาณ 50% ของ ปชช. ทั้งหมด ดูภายนอกพวกเขาเหมือนไม่ได้ป่วยอะไร และสามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติครับ ทว่า แท้จริงแล้วอาการป่วยเหล่านี้ ถูกปกปิดอำพรางไว้ด้วยการปกป้องตนเอง (self defensive) ในแบบต่างๆ เช่น การทำตัวตามดาราเพื่อเสริมความมั่นใจในตัวเอง การซื้อของแพงๆ อวดโชว์คนอื่น การทำศัลยกรรม การได้รับคำชมมากๆ แต่หวั่นไหวมากกับคำตำหนิ หลายคนจะหา "สิ่งยึดเหนี่ยวทางจิตใจ" ไว้เป็นที่พึ่งแบบขาดไม่ได้ เหมือนยาเสพติด พวกเขาจะมีอาการไม่ต่างจากการลงแดง หากขาดสิ่งเหล่านี้ ซึ่งสามารถตรวจสอบภาวะผิดปกตินี้ได้ ทำให้สามารถระบุโรค วินิจฉัยโรคได้

ผู้ป่วยที่มีภาวะสูญเสียตัวตน (Loss self) จะต้องได้รับการรักษาให้หายขาดก่อน จึงจะไปปฏิบัติธรรมได้ หากยังเป็น "มนุษย์ปกติ" ไม่ได้ การปฏิบัติธรรมทั้งหมดจะกลายเป็นภาพมายาลวงตาเท่านั้นเอง หลายคนยึดธรรมะ หรือบุคคลที่แสดงธรรมะ เป็นสิ่งยึดเหนี่ยวทางจิตใจอย่างขาดไม่ได้ และถูกลบหลู่ไม่ได้ หากถูกลบหลู่หรือถูกตรวจสอบ พวกเขาจะมีอาการ "ดิ้น" ทันที อาการไม่ปกติเหล่านี้ สามารถทดสอบได้ และระบุผลได้ชัดเจน พวกเขาจะดูปกติหากได้เสพสิ่งที่พวกเขายึดเหนี่ยว แต่เมื่อใดก็ตามที่ขาดสิ่งเหล่านั้น ก็จะแสดงอาการออกมา และส่งผลกระทบต่อการดำรงชีวิตทันที หากจะสังเกตุง่ายๆ คือ ผู้ป่วยมีอาการเชื่ออะไรง่ายหรืองมงายผิดปกติ ซึ่งเป็นอาการตรงกันข้ามกับภาวะสูญเสียความศรัทธา (Loss faith) และมีความเชื่อที่ผิดเพี้ยนไม่ตรงทาง อนึ่ง ควรเข้าใจด้วยว่า "ความศรัทธา" ที่แท้จริงนั้น จะนำทางเราไปสู่ทางที่ถูกต้องได้โดย ที่เราไม่ได้มีปัญญาก่อนเลย เพราะมันเป็นพลังแห่งศรัทธาที่แท้จริง แต่ศรัทธาเทียมเท็จทั้งหลายที่เกิดจากภาวะสูญเสียตัวตนเหล่านี้ จะไม่นำพาเราไปสู่ทางที่ถูกต้องแท้จริงได้เลย มีแต่ความงมงาย และไม่อาจแก้ไขได้ด้วยวิธีสื่อสารปกติ

มนุษย์ปกติปฏิบัติธรรมถูกต้องจะไม่มี Loss self & Loss faith ครับ

 

คนไม่เคยได้รู้จักธรรมะเลย ก็อาจสูญเสียตัวตนไป
กับเรื่องที่อินอยู่ในช่วงเวลานั้นได้เช่นกัน

แต่อาจจะเป็นการเสียตัวตนคนละแบบกับคนจัก
รู้ธรรมและปฏิบัติธรรม

เช่นศิลปินร๊อกเก้อร์ วันๆ ก็จะใช้เวลาหมกมุ่นสร้างสรร
ผลงานดนตรีที่ตนคิดว่ามีคุณค่าโดยไม่ทราบว่ามัน
จะมีคุณค่าจริงหรือเปล่า
หรือผลงานนั้นทำเงินได้มาก แล้วแปลว่ามีคุณค่ามาก
ก็ไม่ใช่
เพราะนั่นคือมูลค่าต่างหาก

 

ทำไมธรรมถึงเลือกเราเมื่อใดก็ตามที่มีความเป็นปกติธรรมดา รู้แบบธรรมดาไม่ได้มีสติหรือสิ่งอื่นใดตั้งอยู่ ธรรมจะเลือกให้เราแสดงเสมือนเราเป็นมิตรกับธรรมนั้นเช่น
อยู่ในวัดเห็นเด็กทำไม่ดีในวัด ไม่พอใจ ใช้ธรรมนั้นอบรมเด็กจบธรรมดับเราก็ปล่อยให้ดับ
บางครั้งเด็กทำดีหรือไม่ดี ก็ยังเกิดสภาวะรักได้ ใช้รักนั้นอบรมเด็ก จบรักดับ ตัวเราก็เบาสบายไม่ได้ถืออะไร จึงได้กล่าวว่าธรรมเลือกให้เราใช้ธรรมนั้นแสดงให้เหมาะสมตามกาลตามบุคคล ดังนั้นบางครั้งที่มีสติตั้งมั่นมากเกินไปกลับทำให้เราแสดงธรรมไม่ไหลลื่นเพราะมีอัตตามันไปขวางธรรม
เปรียบจิตจักวาลต่างดาวทั้งหลาย เล่นวงออเครสต้าขนาดใหญ่มากท่วงทำนองคล้องจองไหลลืนไปทางเดียวกัน ฟังแล้วเพลินใจ แต่เราดีดผิดดีดถูกแล้วมันจะช่วยกันได้ยังไง
และการใช้ธรรมตัวเดิมๆมากไปเช่นโทสะ ก็อาจจะทำให้เราติดโทสะได้ซึงเราเองก็ต้องค่อยๆรู้ดูไป ซึ่งหลายท่านในที่นี้เห็นขั้นตอนการทำงานของมันอยู่แล้วบางท่านยิ่งชัดแจ๋วก็อยู่ที่เราจะใช้หรือไม่ใช้ละครับ

 

ขออนุญาตนะคะ..(ว่าจะไม่พูดแล้วเชียว)
ขอพูดไรนิดนึง.จริงๆแล้วดิฉันรู้และเข้าใจทุกอย่างค่ะ ขอบอก.
เข้าใจทุกเรื่องราวทุกประเด็นทุกโพส.แต่บางครั้งก็เหนื่อยเกินจะอธิบาย
ดิฉันกับท่านค้างคาวไม่เคยรู้จักกัน เราแค่เพื่อนในบอร์ดเท่านั้นค่ะ
และท่านค้างคาวก็เป็นเพื่อนที่ดีเสมอมา
คุยธรรมะให้ฟังเยอะแยะมากมาย เมื่อถึงเวลา..
เราก็หมดวาระการคุย ต่างคนต่างไป..

เหตุในบอร์ดเมื่อวันก่อน.เกิดจากดิฉันอารมณ์ไม่ดีมาจากที่อื่นค่ะ
เข้ามาเจอข้อความอ้างอิงของค้างคาว ตัวตนเลยพุ่ง.ประมาณนั้น
ยอมรับว่าตัวตนยังมี.(รู้ตัว) ไม่มีไม่ได้หรอกค่ะ.สำหรับดิฉัน.
. เพราะเราต้องใช้ตัวตนในการกระทำบางสิ่งเพื่อเป้าหมายบางอย่าง
เพราะฉะนั้นตัวตนต้องมี แต่มีแบบรู้ทันนะคะ (ใครไม่มีตัวตนก็เรื่องคนนั้น ไม่เกี่ยวกับเรา)

และนิสัยส่วนตัวเป็นคนชอบวีนถ้าไม่พอใจ.ตามประสาคนเอาแต่ใจตัวเองจนเป็นสันดาน.(พยามแก้ไขอยู่ค่ะ)แต่โวยปุ้บสักแป๊บก็หายปั๊ป.ยิ้มได้เหมือนเดิม.(และเป็นคนขี้เล่นมากด้วยค่ะ).ไม่ผูกใจเจ็บใครเลย พูดแล้วก็จบกัน.

บางท่านเข้าใจผิด คิดว่ามีงอล(ขำมาก)งอลอะไรคะ?งอลลทำไม?อ่านแล้วงง
อาการงอลใช้ได้กับบางคนค่ะ(คนพิเศษ).ไม่รู้อย่ามาพูดส่งเดช (พูดเล่นก็ไม่เหมาะสมค่ะ)
ปล.ท่านค้างคาวเป็นเพื่อนทางธรรม จะไปงอลท่านด้วยเหตุอันใด
งอลกับไม่พอใจคนละเรื่องค่ะ กรุณาแยกคำให้ออกนะคะคุณเธอ...

(ขออภัยท่านดอกไม้น้ำแข็งอีกครั้ง ที่นอกเรื่องอีกแล้ว)

 

เป็นคนชอบฟังเพลงมากค่ะ เพลงนี้ความหมายดี
ฟังแล้วเกิดธรรมบัวบานกลางใจ
อย่างเป็นธรรมชาติจริงๆ

 

แก่นธรรมที่แท้จริงคือ"ความรักและความดี"
จงมีมันให้ได้นะ จากหัวใจไม่ใช่สมอง.

 

อันนี้ป้องกันการ Loss self ได้
ไม่นอกเรื่องนะ

 

ขอโทษนะคะ หากเข้าใจผิด..ถ้าไม่ใช่ก็ไม่เป็นไรค่ะ

เพราะที่เห็นท่านกระต่ายเขียนไว้..ด้วยเจตนากล่าวอ้างอิงถึงท่าน

คิดว่าเป็นท่านนะคะ..เผอิญเป็นโรคจิตชนิดหนึ่ง...

เห็นใครแตกแยกกันด้วยความรักไม่ได้.

อยากจะประสานใจให้เป็นหนึ่งเดียวกันนะคะ

บางทีอาจดูเวอร์นะคะ..แต่ที่จริงแล้วลองทำดูบ้างก็ได้นะ

เพราะความรักมิใช่การต้องแย่งชิงกันเสมอไป

 

ถ้าสมมุติว่ามีคนว่าท่านหัวใจ แต่ไร้สมอง จะเป็นอย่างไรค่ะ

หรือ มีสมอง แต่ ไร้หัวใจ จะเป็นอย่างไรค่ะ

ทั้งสมองและหัวใจทำงานร่วมกันมิได้หรือค่ะ

ถ้าอย่างนั้นต้องลาจากโลกมนุษ์ย์ไปเกิดภพภูมิอื่นแล้วล่ะคะ

เพราะว่า มนุษย์ที่ความเป็นกลางนี้ใช้สมองและหัวใจร่วมกันค่ะ

 

ธรรมบัวบาน หรือ บัวตูมค่ะ

ปราถนาพุทธเกษตร แต่ไม่รู้จักคำว่า สมอง และ หัวใจ

ถ้าอย่างอย่างนั้น ทำไมจิตวิญญาณ ไม่ทำหน้าที่เองล่ะค่ะ

ใช้มนุษย์ที่มีสมองและหัวใจ ทำงานแทนทำไมค่ะ

ที่ต้องกดอ้างอิงนี้

เพราะท่านพุทธเกษตรเห็นด้วยค่ะนะคะ I ilke ข้อความนี้

ก็เลยต้องกล่าวถึงท่านพุทธเกษตร หมายถึง (จขกท) ด้วยนะคะ

ไม่ได้เกี่ยวกับท่านที่โพส นะคะ

 

อ้าวเมื่อกี้อ้างอิงผิดนะคะ ที่จริงต้องอ้างอิงตัวนี้ค่ะ

 

ความรักที่แท้จริงมันมาจากจิตกลางใจที่ละเอียดลึกที่สุด

ถ้ามนุษย์เราท่านสั่งสมสิ่งไม่ดีไว้มาก ใช้หัวใจที่เป็นความรู้สึกเลย

โดยไม่ใช้สมองส่วนที่เป็นตัวแทนของจิตร่วมด้วย

การแสดงออกนั้นจะเป็นไปแนวทางไหนค่ะ

ความรู้สึกที่รับรู้ไม่ได้ผ่านการกรั่นกรองด้วยสติปัญญาเลย

รู้สึกอย่างไร แสดงอย่างนั้น

น้อยคงหรอกนะคะ ที่จะแสดงแต่สิ่งดี ๆ ออกมาได้

แสดงว่า จิตใจของเราใสสะอาดบริสุทธิ์เป็นทุนเดิม

แล้วคนที่สั่งสมความไม่ดีไว้ละค่ะ

เขาต้องทำอย่างไร....

จิตสำนึก มีไว้เพื่ออะไร

จิตไร้สำนึก ล่ะเป็นอย่างไร

 

รู้ไหมค่ะ สันดานที่ไม่ดี ต้องแก้ไขอย่างไร

ถ้าไม่รังเกียจ ติดตามโพสของจิตยิ้มนะคะ

แต่ถ้าไม่ต้องการ ต้องหาคนที่มีสติปัญญาแนะนำนะคะ

เพราะถ้าใช้ใจอย่างเดียว ต้องดูด้วยนะคะว่าใจเขาเป็นอย่างไร

เคยได้ยินไหมค่ะ ...รู้หน้า ...แต่ไม่รู้ใจ..

ไม่ใช่ว่า ใจ จะมีดีอย่างเดียวนะคะ

มีทั้งใจดี ใจร้าย ใจสูง ใจต่ำ โอ้ย..มากมายสารพัดเลยค่ะ

ที่ต้องพูดอย่างนี้ จริงใจฮะ เดี๋ยวจะหาแหมทำพูดเสียหวานเลย

แต่ที่จริงก็ไม่ได้หวาน 100 เปอร์เซนต์หรอกนะคะ

ใจท่านสู่ใจเรา หรือ ใจใครคนอื่น มากระตุ้นด้วยค่ะ(k)

 

ช่วยแก้สันดานเธอก่อนดีมั้ย?
ก่อนจะแก้คนอื่น

 

เห็นหรือยังค่ะ ว่าใจเป็นอย่างไร

รู้สึกอย่างไร ก็ทำอย่างนั้นไงค่ะ

ไอ้แล้วความรู้สึกที่ไม่ดี ยอมไม่ได้

ฆ่าได้ แต่หยามไม่ได้ นี่เป็นอย่างไรค่ะ

สันดานนี่แหละค่ะ ที่มันออกมาจากใจที่เก็บไว้

แล้วเราต้องแก้ไขมันอย่างไรดีละค่ะ

ถ้าไม่ใช้ การดัดสันดาน การเปลี่ยนนิสัย โดยจิตสำนึก

 

แล้วสันดานเธอดีแค่ไหน(k)

 

เธอเคยลองย้อนกลับไปดูกระทู้ที่เธอโพสถึงเรา

ว่าเธอคิดอย่างไรกับเรา

เธออย่าหลอกตัวเองนะ

 

ฉันจะเข้ามาบอกเธอว่า
กระทู้ของเธอฉันไม่เคยอ่าน
เหตุผลไม่ต้องบอกนะ(ยิ้ม)
ปล.ฉันเป็นอย่างนี้ ธรรมชาติฉันเป็นแบบนี้
เธอพอจะเข้าใจยัง.คุณจิตยิ้ม?