ธรรมหลังกึ่งกลางพุทธกาลเป็นต้นไป เป็นธรรมบัวบาน จะเปิดเผยครั้งแรกในยุคนี้นะ

ผมไม่ได้พูดถึงพระสูตรในมหายานนะครับ
เคยอ้างอิงพระสูตร เพียงเพื่อจะบอกว่ามันมี
หลักฐานถึงที่มาของธรรมอย่างหนึ่งเท่านั้นเอง


ที่ผมแสดงคือ "ธรรมบัวบาน" ไม่ใช่บัวขาว
และเป็นของผมเอง อันแตกต่างจากพระสูตรได้ครับ


เพราะผมเน้น "ปัจจุบัน" ให้คนเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นในปัจจุบันในแง่ธรรมะครับ

 

ถ้าเป็นพฤติกรรมที่ทำจนชินแก้ไม่หาย (สันดาน)
ไม่นับเป็นอาการป่วยครับ แต่ที่ผมแสดงนั้นมันคือ

อาการป่วยอย่างหนึ่ง ซึ่งกำลังแพร่หลายใน "ปัจจุบัน"

 

แปลกจริงทั้งๆที่ทาง(ธรรม)ปรากฏอยู่ตรงหน้ากลับไม่มีใครสนใจที่จะเรียนรู้เลย ทั้งๆที่ธรรมใดก็เดินไปได้ ทั้งที่บดทดสอบก็ง่ายๆ
งั้นก็กลับมาสู่ธรรมแห่งรักดีกว่า จะเอาใจช่วยว่าใครจะมีคุณสมบัติที่ธรรมจะเลือกอยู่ด้วยใครที่สามารถทำให้ธรรมรักเขาได้

 

มีธรรมบัวบานก็เสียไปได้?


เมื่อ "ธรรมบัวบาน" กดข่มคุมเด็กแว๊นซ์ไว้
พวกเขาจะก่อการร้ายๆ น้อยลง แต่คนจะกลัว
พวกเขาๆ จะเป็นใหญ่เพราะมีพลังธรรมปัจจุบัน

จนเมื่อเสียธรรมบัวบานไปแล้ว ก็จะกลายเป็นขยะสังคมครับ
บางคนผมเจอ แว๊นซ์ผ่านหน้าผมไปมา ไม่นาน รถคว่ำลงเลยครับ

 

เมื่อมีธรรมแล้วดูแลรักษาได้ไม่ดีธรรมก็จรลีลี้ห่างหายละครับ เมื่อได้ธรรมแล้วไม่รับก็ก้าวหน้าเดินไม่ได้เช่นกัน
ส่วนใหญ่ก็จะคิดกันว่าฉันเลือกอะไรก็ได้ทำอะไรก็ได้ทั้งที่ไม่มีอะไรเป็นของตัวเองสักอย่าง เราเป็นมนุษย์ก็ทำในขอบเขตของมนุษย์เท่านั้นเอง เดี๋ยวธรรมก็ค่อยๆจัดสรรมาเอง เมื่อเราพร้อมเขาก็มาอยู่กับเราเองละครับ

 

เพราะพื้นฐานในการเรียนรู้ธรรมก็ต้องรู้สึกถึงการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปของธรรมทั้งปวงเป็นของธรรมดา ลองเห็นว่ามันวิเศษเรียนรู้อะไรมันก็ติดหมดละครับ

 

อย่าโกรธแค้นใครเลย
เหตุที่เราเจอในปัจจุบัน
เป็นวิบากกรรมจากอดีต
แผ่เมตตาให้เขาบ่อยๆ
จะได้ไม่ตามจองเวรกันอีก
ปล.โลกธรรมมมี8 ธรรมะก็มีมรรค8 แก้กันได้

 

ปัจจุบัน โลกธาตุนี้ ไม่สมดุล
ขาดมารจำนวนมาก

จักรวาลกำลังสร้างมารให้โลกอยู่ครับ

 

สร้างมารนี้สร้างยังไงครับ อยากรู้ขั้นตอนการผลิตอะ อิ อิ

 

วิธีเดียวกับการสร้างเทพ วิชาเดียวกัน
แต่เมื่อเขาพลาด และเลือกทางเดินของตัวเอง

เขาก็จะเข้าทางมารของเขาเอง โดยที่เราไม่ต้องกระทำ

 

พลังธาตุไฟหากมีมาก จะสำเร็จธรรมสุริยะ
แต่ถ้าใช้เพื่อโปรดสัตว์จนหมด ดับสนิท
ก็อาจสำเร็จธรรมบัวบาน ไม่แน่นะ.
ปล.พลังธาตุไฟเราเยอะ สำเร็จแน่.งานนี้

 

ธาตุไฟหากมีมากไป ควบคุมไม่ดี อาจธาตุไฟแตกืมารเข้าแทรก ไปปรามาส ผู้อื่น ตลอดจนศาสดาของศาสนาอื่นได้นะ อิอิ ..(ข้อห่วงใยเล็กๆน้อยๆ)

 

ภาวะ "ความพิการทางความรัก"


ภาวะ "ความพิการทางความรัก" ทำให้ผู้ป่วยไม่อาจมีความรักได้ตามปกติ หรือมีความรักก็ไม่สมบูรณ์เหมือนความรักที่พิกลพิการ ฉะนั้น ผลตามมาคือ การปรับตัวเข้ากับคู่รักไม่ได้ และลุกลามไปจนถึงขั้นเกิดอาการทางจิตประสาทต่างๆ เช่น เหงา, ซึมเศร้า ฯลฯ ซึ่งเป็นอาการเฉพาะ สามารถตรวจสอบวินิจฉัยได้ จึงสามารถระบุโรค "ภาวะความพิการทางความรักได้" เช่น

1 รักใครไม่เป็น รู้สึกสูญเสีย, ขาดทุน หรือถูกหลอก หากต้องรัก
2 ต้องการความรักจากผู้อื่น แถมเติมไม่เต็ม มีคู่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ
3 บิดเบือนความรัก เช่น รักก็ทำไม่รัก ไม่อาจแสดงออกตามปกติ
4 อารมณ์แปรปรวนเมื่อมีรัก จนควบคุมไม่ได้ หรือควบคุมได้ยาก
5 อาการซึมเศร้า, เหงา, เครียด เมื่อขาดคนรักหรือผิดหวังในรัก
6 มีปัญหาในการปรับตัวกับคู่ครอง ทำให้มักหย่าร้าง อยู่ได้ไม่นาน
7 มีปัญหาในการปรับตัวกับคนรอบข้าง เช่น พ่อตาแม่ยาย ฯลฯ

คนที่มีภาวะ "ความพิการทางความรัก" จัดเป็นผู้ป่วยและผู้ป่วยย่อมไม่ใช่คนปกติ ดังนั้น พวกเขาจะไม่มีทางบรรลุธรรมได้จนกว่าจะรับการรักษาให้หายขาด หลายคนมักเป็นโรคนี้ มีทุกข์แล้วเข้าหาธรรม จากนั้น ยังไม่หายก็เอาธรรมะมากลบเกลื่อน ทำตัวเหมือนผู้มีธรรม ปิดบังอำพรางความผิดปกติเหล่านี้ พระหลายรูปไม่เคยมีความรักเลย แต่พวกท่านก็คิดว่าจะสามารถบรรลุธรรมได้ด้วยการไม่เคยรักใคร ไม่จริงนะครับ คนรักใครไม่เป็น ไม่เคยมีความรัก จะไม่รู้ว่าจิตและใจมันเป็นยังไง อารมณ์ความรู้สึกเป็นยังไงพวกเขาจะมองโลกเพียงด้านเดียวคือ ด้านของตรรกะ, เหตุผล เท่านั้น พวกเขาเป็นได้แค่นักปรัชญา แต่ไม่ใช่ผู้บรรลุธรรม และส่งผลให้พวกเขามี "อคติ" ต่อความรัก มีคำสอนที่มองความรักในแง่ลบ ไม่เป็นกลาง ไม่ใช่ทางสัมมาทิฏฐิ แต่ผู้ป่วยเหล่านี้ กลับได้รับการยอมรับมากมายในหมู่สังคมที่ขาดการศึกษา เช่น ประเทศไทย ทำให้กลายเป็นความลุ่มหลงงมงาย และ "พระอรหันต์" แบบแต่งตั้งกันเอง อุปโลกน์กัน เอง ก็เกิดขึ้นเต็มไปหมด เพราะพวกเขามักทดแทนความผิดปกตินี้ ด้วยความรู้ความสามารถในการเข้าใจ, จดจำพระธรรม มากลบเกลื่อนปมด้อยทางจิตนี้ นั่นเอง

ผู้ป่วยด้วยภาวะนี้ จะต้องได้รับการรักษาก่อนที่จะปฏิบัติธรรมครับ

 

ธาตุไฟแตกเป็นเรื่องปกติใครๆก็แตกกันได้(ถ้าไฟมันแรง)
แต่ต้องแตกด้วยสติ แตกเพราะเหตุอันใด?ต้องรู้ที่มาที่ไป
และไม่เคยปรามาสผู้ใดโดยไม่มีเหตุผลอันควร
และต้องผ่านการอดทนมาก่อนอย่างยิ่ง
ถึงจะตำหนิออกไป.เพราะทนพฤติกรรมไม่ไหว(บางคน)
ปล.ส่วนศาสดาอื่นใดไม่เคยปรามาส
อะไรที่ไม่ใช่ทางของเราก็วางเฉย
ก็เท่านี้แหล่ะ...
(ความเห็นส่วนตัว)

 

คนพิการทางความรัก ส่วนใหญ่มักมีปัญหาทางระบบค่ะ
คนพวกนี้หาความสุขแท้จริงยากมาก
มีชีวิตด้วยความหลงผิด คิดในมุมตัวเอง
ไม่รู้จักรักที่แท้จริง อิงภาพหลอน
รักก็ไม่กล้าแสดง ปกปิดซ่อนตัวอยู่ในเงามืด
น่าสมเพท เฮ้ยย..น่าสงสารมากค่ะ.

 

ถ้ามีเงินเยอะๆจะเปิดองค์กรสอนมนุษย์ว่า
จะอยู่กันอย่างไรโลกนี้ถึงจะมีแต่ความสุขจริง
การเบียดเบียนผู้อื่นไม่ว่าทางใดๆก็ไม่พึงกระทำ
ทุกชีวิตต่างก็ปรารถนาความสุขด้วยกันทุกคน
ฉลาดแต่โง่มีเยอะ มีปัญญาแต่ไร้แก่นแท้ก็แค่นั้น
ปล.ความเห็นส่วนตัว.

 

ลองในมุมมองของผมมั่งนะครับท่านดอกไม้ สภาวะที่เกิดขึ้นนี้เกิดจากตัวตนในอดีต ที่ส่งผลมายังปัจจุบัน เช่น ตัวตนในอดีตที่มีโทสะตกอยู่ในนรก มีความคุกรุ่นภายในใครกระทบอะไรไม่ได้จะแสดงออกมารุนแรง เมื่อปัจจุบันเป็นมนุษย์ สิ่งเหล่านี้ก็ยังส่งต่อเนื่องมายังกายปัจจุบันให้แสดงอาการเดิมๆซ้ำ ถ้ายังรักษาไม่ได้ก็จะพัฒนาต่อไปไม่ได้ เพราะจะต้องกลับไปอยู่ในนรกเหมือนเดิมถูกเผาพลาญด้วยโทสะของตัวเอง
วิธีแก้ก็ต้องกลับมาอยู่กับตัวเอง พิจารณาตัวเองบ่อยๆ รักตัวเองให้มากๆ ถ้าไม่อยากกลับไปอยู่ที่เดิมครับ
วิชาหรืออวิชาก็เกิดจากการกระทำเดิมๆซ้ำๆจนกลายเป็นนิสัยหรือสันดาน การวางธรรมเดิมจะว่ายากก็ยาก ง่ายๆก็ง่ายอยู่ที่จะทำหรือไม่ทำ อย่ามัวแต่คิด

 

เราคือธรรมบัวบาน
บานในปัจจุบันขณะ
ไม่เป็นพิษเป็นภัยกับใคร
ไม่ปกปิดซ่อนแอบซ่อนกล
ไม่อาฆาตพยาบาทใคร
ขอยีนยันฟันธง

 

สันดานบอกอะไรไม่ได้หรอก
จิตข้างในโน้นน.บอกได้
จิตเดิมแท้ผ่องแพ้วนพคุณ
ธรรมบัวบานบานกลางใจฉัน
ปล.อยากพูดอะไรมากมายเยอะแยะ
แต่อย่าเลย..เด่วจะยาวออกทะเลไป..:d

 

คิดว่าน่าจะคนละภาวะกันครับ

กรณีที่คุณกล่าวมาคือ ไม่ได้สูญเสียตัวตนดั้งเดิมแท้
แต่มีคลื่นพลังแทรกจากตัวตนในอดีต กรณีนี้จะเหมือน
คนสองคน มีความสับสน หรือขัดแย้งกันเองได้นะครับ

แต่กรณีที่ผมกล่าวเป็นภาวะสูญเสียตัวตนดั้งเดิมแท้
จึงไม่มีความสับสนหรือความขัดแย้งภายในเลย เช่น
หกโจ๋ไปรุมฆ่าคนพิการ พวกเขาจะไร้จิตสำนึกที่จะคิด
หรือรู้สึกขัดแย้งเลยว่า "เอ เราควรทำงั้นหรือ? ไม่ทำ
ดีกว่าไหม?" ฯลฯ แต่พวกเขาทำแบบไร้สำนึกไปเลย

เห็นความแตกต่างทั้งสองกรณีใช่ไหมครับ?