นิทาน เรื่อง "พญานาค"

จะฟังนิทานก็ต้องรอ คุรุวาโร

คุรุวาโร ยังไม่มา ทำไมไม่ไปหาอ่าน นิทานชาดก ล่ะ ทั้งในส่วนของอรรถกถา

 

ขณะที่รอคุณคุรุวาโรมาเล่าเรื่องถ้ำเชียงดาว ก็อ่านตำนานเมืองเหนือไปพลางๆ ก่อนนะคะ เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา

พระนางสามผิว
.....................ตำนานได้กล่าวถึงพระนางสามผิวว่า เมื่อปี พ.ศ. ๒๑๕๕-๒๑๗๕ พระเจ้าอุดมสิน เจ้าเมืองฝาง จังหวัดเชียงใหม่ปัจจุบัน มีพระมเหสีองค์หนึ่งทรงพระสิริโฉมงดงามมาก ในวันหนึ่ง ๆ สีผิวของพระนางจะเปลี่ยนไป ถึง ๓ สี คือ เวลาเช้าผิวพรรณของพระนางจะขาวบริสุทธิ์ผุดผ่อง เวลาเที่ยงสีผิวของพระนางจะเปลี่ยนเป็นสี ชมพูอ่อน เวลาเย็นสีผิวของพระนางจะเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อเป็นที่น่าชวนพิสมัยอย่างยิ่ง ด้วยเหตุนี้พระนางจึงได้พระนามพิเศษว่า พระนางสามผิว
.....................จากผิวที่งดงามผุดผ่องของพระมเหสีเจ้าเมืองฝางนี้เอง ทำให้เป็นข่าวเล่าลือแพร่ออกไปว่าพระเจ้าฝาง มีมเหสีที่สวยงามยิ่งนัก ยากที่จะหาหญิงใดเทียมได้ ข่าวนี้ล่วงรู้ถึงหูของพระเจ้าสุทโธธรรมราชากษัตริย์พม่า พระองค์จึงอยากจะมาทอดพระเนตรให้เห็นความจริง จึงได้ทรงปลอมแปลงกายเป็นพ่อค้าต่างแดนนำสินค้ามาจากเมืองตะโก้ง (ย่างกุ้ง) เข้ามาขายยังเมืองฝางและได้เข้าทูลถวายผ้าเนื้อดีแก่ขัตติยะนารีฝาง เพียงเพื่อ จะได้ยลโฉมพระนางสามผิวว่า จะสวยงามดังคำเล่าลือหรือไม่ ครั้นกษัตริย์เมืองพม่าได้เห็นพระพักตร์พระนางเท่านั้น เมื่อเสด็จกลับยังที่ประทับพระองค์ทรงคร่ำครวญถึงแต่พระนาง ครั้นจะมาสู่ขอพระนางก็มีพระสวามีแล้ว จึงคิดหาวิธีที่จะช่วงชิงเอาพระนางมาให้ได้ และวิธีที่จะได้พระนางมาก็คือ ต้องทำศึกชิงนาง คิดได้ ดังนี้พระเจ้าสุทโธธรรมราชากษัตริย์พม่าจึงเสด็จกลับกรุงอังวะ เพื่อตระเตรียมรี้พล กษัตริย์พม่านำกองทัพมา ทำสงครามกับพระเจ้าฝางเป็นเวลาถึงสามปี จนในที่สุดกองทัพพม่าปิดล้อมเมืองฝางไว้ไม่ให้ชาวบ้านเมืองได้ออกไปทำมาหากิน ชาวเมืองฝางตกอยู่ในวงล้อมของพม่า มีความอดอยากยากแค้นเสบียงอาหารที่มีอยู่ก็หมด เมื่อเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น ทั้งเจ้าเมืองฝางกับพระนางสามผิวทรงตระหนักดีว่า สาเหตุมาจากทั้งสอง พระองค์ และเพื่อเห็นแก่ชีวิตไพร่ฟ้าของแผ่นดินและเพื่อยุติปัญหา ทั้งสองพระองค์จึงตัดสินพระทัยแก้ปัญหา ด้วยการชวนกันไปกระโดดลง บ่อน้ำชาววา ซึ่งบ่อน้ำนี้มีความลึก ๒๐ วา ปลงพระชนม์เพื่อรักษาชีวิตชาวเมืองไว้ เมื่อพระเจ้าสุทโธธรรมราชายกทัพเข้าเมืองฝางได้และทราบว่าทั้งเจ้าเมืองฝางกับพระนางสามผิว กระโดดลงบ่อน้ำสิ้นพระชนม์แล้ว กษัตริย์พม่ามีความเสียพระทัยเป็นอย่างยิ่ง จึงได้ยกทัพกลับพม่า
.........................เมื่อศึกสงครามสงบลงแล้ว ไพร่ฟ้าข้าแผ่นดินเห็นว่า เจ้าเมืองและพระมเหสีทรงสละพระชนม์ชีพเพื่อ รักษาเมืองฝางและชีวิตของชาวเมืองไว้ จึงได้สร้างอนุสาวรีย์ทั้งสองพระองค์ไว้ที่บ่อน้ำชาววา ซึ่งอยู่หน้าวัด พระบาทอุดมพากันกราบไหว้ ถือเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ปกบ้านคุ้มเมืองให้อยู่ร่มเย็นเป็นสุขตราบจนทุกวันนี้
ปรัชญา
........................ความงดงามภายในคือจิต เป็นความงดงามที่จีรังยั่งยืนกว่าความงามภายนอกคือ ร่างกาย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.....................

 

พญานาคที่ถ้ำหลวงเชียงดาว สรุปไม่มีใครตามไปเลยครับ

 

เมื่อจิตตกลงสู่ภวังค์ ภาพที่เห็นข้างหน้านั้นคือ มีชายสองคนยืนถือหอก

อยู่ปากทางเข้าถ้ำ ข้าพเจ้าเห็นว่าชายสองคนนั้น มีหงอนสีแดง

 

ชายสองคนนั้นไม่ให้ข้าพเจ้าเข้าไปข้างใน ข้าพเจ้าเลยบอกแก่พวกเขาว่า

"เรามาหาพญานาค นามว่า "ทิฐิกะโร"

ทหารที่เฝ้าปากทาง มองหน้าข้าพเจ้า แล้วอนุญาติให้ข้าพเจ้าผ่านเข้าไปได้ครับ

ก่อนมาสถานที่นี้หนึ่ง ข้าพเจ้าแอบไปถามเทพธิดาหยั่งรู้ว่า พญานาคที่นั้นมีนามว่ากะไร

ข้าพเจ้ามั่นใจว่า แค่ชื่อเจ้านายของพวกเขา พวกเขาย่อมเกรงกลัวและให้ข้าพเจ้าผ่านไปได้ครับ(สื่อกับเทวดาได้ก็ดีอย่างนี้ครับ)

 

บรรยากาศสถานที่แห่งนี้ หลังจากข้าพเจ้าเดินผ่านอุโมงค์ไปแล้วข้าพเจ้าพบว่า

มีพระพุทธรูปองค์ใหญ่อยู่หนึ่งองค์ ลักษณะสวยงาม ส่องประกายคล้ายๆทำด้วยทองสำริดครับ

ผู้คนที่นั้น ใส่ชุดสีเหลืองแบบเรียบๆ พวกเขาพูดคุยกันด้วยภาษาที่ข้าพเจ้าฟังไม่เข้าใจครับ

ข้าพเจ้าเดินผ่านเมือง พวกเขาพากันหยุดมองดูข้าพเจ้า เมื่อข้าพเจ้าเดินมาถึงศาลาขนาดใหญ่

ข้าพเจ้าเจอพญานาคที่มีสายรัดสีทอง พญานาคท่านนั้นมีทหารและพญานาครับใช้

ดูจากลักษณะน่าจะเป็นเจ้าเมือง

 

เจ้าเมืองนั้นได้เชิญข้าพเจ้าเข้าไปในวัง ในวังนั้น มีลักษณะอ่อนช้อยงดงาม

และมีพระพุทธรูปอยู่ตรงกลางราชวังนั้น โดยอยู่สูงกว่าที่ประทับของท่านเจ้าเมือง

ข้าพเจ้า เห็นพญานาคที่แต่งกายเป็นมนุษย์มาประชุมพร้อมกัน แล้วท่านเจ้าเมืองได้กล่าวว่า

"วันนี้ เรามีผู้มาเยือน ขอให้เราชาวเมืองพญานาคแห่งนี้ ต้อนรับผู้ที่มาเยือน

ให้สมกับศักดิ์ศรีของเราชาวบาดาล"

บรรยากาศขณะนั้น ข้าพเจ้ารู้สึกว่า พวกเขาจ้องมองข้าพเจ้า ประเหมือนหนึ่ง

อยากจะเป็นข้าพเจ้าอะไร ทำนองนั้น

เจ้าเมืองให้ข้ารับใช้นำน้ำที่ภาชนะทำด้วยทองคำมาให้ข้าพเจ้า ข้าพเจ้าได้แต่มองแต่ไม่กล้าดื่ม

พวกเขารำโดยมีนางรำ ที่อ่อนช้อย สวยงาม และดนตรีบรรเลงแบบช้าๆ

ที่ข้าพเจ้าไม่เคยเจอที่ไหนมาก่อนครับ

ข้าพเจ้าได้ถามท่านเจ้าเมืองว่า สถานที่แห่งนี้มีการกล่าวถึงพญานาคที่มากด้วยทิฐิเรื่องนี้เป็นจริงหรือไม่

ท่านเจ้าเมืองตอบว่า แต่ก่อนนั้น ใช่ แต่หลังจากพระอรหันต์ นามว่า"มั่น"

มาสถานที่แห่งนี้ เมืองนี้ก็เปลี่ยนไป เรานับถือพระพุทธคุณ พระธรรมคุณและพระอรหันตคุณเป็นที่สุด

ข้าพเจ้าถามว่า รู้จักองค์หญิงนราวดี ธิดาองค์เดียว ที่เป็นพญานาคสีทองหรือไม่ครับ

ท่านเจ้าเมืองตอบว่า....

 

ขออนุญาติข้าม เรื่ององค์หญิงนราวดีไปแล้วกันนะครับ.....(ปริศนานี้ให้เขาได้รับรู้ด้วยตนเองดีกว่าครับ)

 

ไม่เอาอ่ะ อยากฟังตอนนี้อ่ะค่ะ อุตส่าห์ตื่นมารอฟังตั้งกะหกโมงเช้าอ่ะ :'''(
(PM มาบอกก็ได้ค่ะ...น๊ะ...เดี่ยวจะทำตัวเป็นเด็กดี เฝ้ากระทู้ให้เหมือนเคยค่ะ)

 

กราบครั้งหนึ่ง กราบครั้งสอง กราบครั้งสาม
สาธุๆๆๆ

 

ถ้าอยากจะฟังเรื่องอดีตของตนเองนั้น ทำ "ใจ" ได้แล้วหรือยังครับ

 

เป็นงั้นไป ผมยังลุ้นแทนเลย อิอิ

 

บอกมาโลดค่ะ ไม่มีปัญหา รับรองโรคหัวใจไม่ถามหาแน่นอนค่ะ

 

ตามใจท่านสมาชิกครับ (บอกเท่าที่บอกได้นะครับ มันผิดกฏ)

ท่านเจ้าเมืองตอบว่า"รู้จักเป็นอย่างดี องค์หญิงนราวดีเป็นบุตรสาวเพียงคนเดียวของเจ้าเมือง.....

องค์หญิงนั้น นิสัยเอาแต่ใจตัวเอง ไม่ร่ำเรียนวิชาที่จำเป็นจะต้องเรียนรู้

ได้แต่เที่ยวเล่นไปวันๆ ใครขัดใจก็ไม่ได้ บิดาเขาเลยจะทำพิธีสยุมพรกับเจ้าชายเมืองพญานาคเมืองหนึ่ง

แต่องค์หญิงนั้นกลับไปหลงรักมหาดเล็กผู้ทำการอารักขา พอไม่ได้ดั่งใจ

ก็ไปขอบวชกับท่านฤษี แล้วเมื่อถึงกำหนดงานก็อาศัยท่านฤษีหนีมาอยู่เมืองมนุษย์

องค์หญิงนราวดี ไม่รู้หรอกว่า การหนีมาอยู่เมืองมนุษย์ "ใจ" ของพระราชมารดานั้นแตกสลาย ถึงขั้นล้มหมอน นอนเสื่อ

 

ส่วนมหาดเล็กคู่รักนั้น ก็ถูกจองจำในคุก เขาได้ถือศลีบวช ใจ ส่วนเจ้าชายคู่หมั้นนั้น ต้องได้รับความอับอายไปทั่วเมืองบาดาล

เพราะเจ้าสาวหนี ซึ่งเป็นถึงรัชทายาท ใครๆก็อยากมาเป็นคู่ด้วย แต่ไม่ใช่องค์หญิงนราวดีองค์นี้ ธิดาองค์เดียวของเจ้าเมือง....

มหาดเล็กเคยฝากความคิดถึงผ่านท่านมาถึงองค์หญิงใช่หรือไม่

ข้าพเจ้าตอบว่า ใช่ครับ เขาผ่านบทเพลงบางเพลงมาให้องค์หญิงได้รับรู้ครับ

 

ปัจจุบันเจ้าชายเมืองนั้นก็ยังไม่แต่งตั้งใครเป็นพระชายา มีแค่พระสมนเอก พระสนมรองเท่านั้น

เจ้าเมืองได้พาข้าพเจ้าเยี่ยมชมเมือง เมืองนั้นสวยงาม ศิลปะนั้นงดงามอ่อนช้อยกว่าเมืองบาดาลที่ข้าพเจ้าเคยพบเห็นมาครับ

และเมืองนั้นมีพระพุทธรูปเต็มไปหมด โดยเจ้าเมืองอธิบายว่า ตั้งแต่ลดทิฐิลง

เราก็สร้างพระพุทธรูปนั้นไว้เต็มเมืองไปหมด และมีศาลาใหญ่ศาลาหนึ่งนั้น

สร้างรูปเหมือนพระภิกษุสงฆ์นามว่า"มั่น" ไว้ด้วยครับ

ท่านเจ้าเมืองอธิบายว่า เพื่อน้อมรำลึกถึงพระคุณของพระอรหันต์ที่มาสร้างให้เราเดินมาถูกทาง

ข้าพเจ้ารู้สึกว่า พระภิกษุสงฆ์ที่ข้าพเจ้านับถือ เหล่าพญานาคก็ยังนับถือครับ

ข้าพเจ้าเลยถามต่อไปอีกว่า สถานที่แห่งนี้ ข้าพเจ้าสัมผัสได้ว่ามียักษ์อาศัยอยู่จริงหรือไม่

ท่านเจ้าเมืองตอบว่า....

 

นิทานเล่าเรื่องพญานาค อย่ากล่าวถึงยักษ์เลยนะครับ(ดีหรือไม่ครับ)

 

อยากรู้ ยักษ์ไปทำไรตรงนั้น (คงไม่ใช่มีผมอยากรู้คนเดียวหรอก)

 

อยากรู้ว่า...ทำไมท่านคุรุวาโรถึงพูดว่า "ยากที่องค์หญิงฯ จะได้พบกับมหาดเล็ก" ผู้นั้นคะ

 

ว้า......เลยไม่กล้าเล่าเลยค่ะ อิอิ....