นู๋บี ....เด็กดี?....ของป๋าวีฯ... ( อะแค้ก ....อะแค้ก.... )

คอนเซ็ปท์ เรื่อง ศีล ๆ ( เวอร์ชั่น แม่นาง มาแล่ )

 

คอนเซ็ปท์ เรื่อง ศีล ๆ ( เวอร์ชั่น อินู๋แมรี่ )

อ้อ จิงดิ เห็น อิเจ้ พูดถึง อินู๋ รจนา
เรย หอบเอา มธุรสวาจา อันล่าสุด ของ อินู๋ แมรี่
ที่โพสก๊ะ อินู๋รจนา ณ กาทู้ ฉลาดในการรักษาศีล
มาให้อ่านโตยยยยยยคร้าาาา




วรร

• 
• สมาชิกขาประจำ
• 

• 
• 

• กลุ่ม สมาชิกทั่วไป
• ความเห็น 117
• สมัครเมื่อ 23-August 10

นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5

• 
• สมาชิกใหม่
• 

• กลุ่ม สมาชิกทั่วไป
• ความเห็น 7
• สมัครเมื่อ 26-August 10

เนี่ย จิง ๆ โพสข้อฟามนี้มาตั้งหลายวันแระ
แต่พอโพสปุ๊บ เก๊ามีข้อฟามขึ้นมาว่า







แร้วเก๊าะเงียบกริ๊บบบบบบบ เรยอ่า
ฉงฉัยโพสของ อินู๋แมรี่ จะม่ะผ่านเซนเซอร์มั้ง
เรย ม่ะได้โผล่หัว ในกาทู้นั้น ซ้าาาาที
แปลกดีแต้ โพสล่าสุดเนี่ยอิฉานว่า
เขียนได้ธรรมะธรรมโม มากมาย เรยว่ะ
ทำไม๊ กบว. ถึงแบนล่ะหว่า อะซิก ๆ :'(

 

ซ้าตุ๊ รอตั้งนานน๊านนาน ในที่สุด แมรี่ ก็มาจนได้ อิอิ

อนุโมทนา กะธรรมทานเรื่อง ศีล โตย เน้อ ซ้าาาตุ๊

 

อะโหล ๆ ทดสอบการโพส

 

​

คิตตี้ ก๊ะ การ์ฟิลด์

​

วันนี้ หอบ สัตว์เลี้ยงแสนซ่าส์ ของ แม่นางมาแล่
มาแฉ เอ๊ย นำฉะเหนอ เจ้าค่ะ




​

.....ตัวแรก.....

​

มันชื่อ เจ้า การ์ฟิลด์ อ่ะ เจ้าค่ะ
หากจะเจรจาเป็นภาษาใบลาน
ก็เรียกขานมันว่า เจ้าตัวอัตตากิเลสตัณหาประดามี
หรือ ถ้าจะ เรียกให้ดูดีโกอินเตอร์ สักหน่อย
ทั่นผู้อ่าน ก็เรียกมันว่า สันดานดิบ ( Id )
แบ่บที่ ปู่ฟรอยด์ เคยเรียกก็ได้จร้าาาาาา
แต่ อิฉันว่า เรียก อิการ์ฟิลด์ แหล่ะ ดี แร้ววววง่ะ
อ่านแร้ว เห็น ภาพดีว่ะ อิอิ



เฮ้อออ ตะแต่ วันแรกที่ตีนเท่าฝาหอยของอิฉัน
พลันหลุดออกจากท้องแม่ พอร้องแง ๆ ลืมตาขึ้นมาดูโลก
อิฉัน ก้อเห็น อิเจ้า การ์ฟิลด์ มันเข้ามาอยู่รกหูรกตา
เสนอตัวเข้ามานัวเนียประจ๋อประแจ๋ ด้วยแระอ่ะ


​

ด้วยลู้สึกว่า อิแมวตัวนี้ มัน น่าร้ากกก น่าเอ็นดู ดี
อิฉันเก๊าะเรยหลงประคบประหงม เลี้ยงมันเล่นแก้เซ็ง
สุดท้ายเก๊าะเรยสนิทสนมกระหนุงกระหนิง กัน
อย่างก๊ะคู่ขาปาท่อองโก๋แหนะประมาณว่า
คุยกันถูกหู ถูกคอ ถูกใจ
สไตล์แบบชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้ อิอิ


​

อ้อถ้าคราย อยากไปดู วีรกรรม ของ ิการ์ฟิลด์
ก็ไปคุ้ยดูที่ กาทู้ ธรรมมะ ก๊ะ การ์ฟิลด์ ได้นะเจ้าคะ เหอ...เหอ...



​

ส่วน สัตว์เลี้ยงตัวที่ 2 ของอิฉัน
มันมีชื่อเรียกเล่น ๆ ว่า อิ คิตตี้ เจ้าค่ะ
ส่วนชื่อจริง นังนี่ มันชื่อ หิริโอตตัปปะ
แต่ปู่ฟรอยด์ เรียกขานมันแบ่บเท่ห์ ๆ ว่า Super Ego


​

อิฉัน จับพลัดจับพลู ไปรู้จัก ก๊ะมัน
ก็ตอนที่ ดันทะลึ่ง นึกครึ้มไป ถือศีล 5 ในฮาเร็ม นั่นแหล่ะ
แหม๊ เจอกัน ครั้งแรก ก็เห็นมันนั่งหน้าหงิ๋ม ๆ ในคุกขี้ไก่
( เพราะโดนไอ้อิการ์ฟิลด์ แกล้งเอาไปขังไว้ )

ไอ้เราหรือ เห็นว่า หน้าตาเซื่อง ๆ
เรยหาเรื่องช่วยมัน แหกคุก ออกมาเห็นเดือนเห็นตะวัน



แต่ฟามตั้งใจของอิฉัน ก็ดั๊น เป็น หอกข้างแคร่ ว่ะ
เผลอแป๊บเดว อินังนี่มันก็หาเรื่องยัดเยียดตัวเองเข้ามาเป็น ผจก. ส่วนตัว
คอยเจ้ากี้เจ้าการ เอ๊ย บริหารจัดการ (และกินค่าหัวคิว) ของอิฉัน ตลอด 24 ชม.
ทั้ง ๆ ที่ ม่ะเคยเอ่ยปากจ้างวาน ซักแอะ




เฮ้อออ นึก ๆ ถึง วีรกรรมความจุกจิกจู้จี้ ของมัน แร้ว
บางทีก็นึกหมั่นไส้ เหมือนกัลนะ แมร่ง... หยุมหยิมอิ๊บอ๋าย
แต่ ไอ้ครั้นอิฉันจะไสหัวมัน ออกจากชีวิต
ให้มันกลับไปติด คุกขี้ไก่ เหมือนดังเดิม หรือ
ก็ใจอ่อนเริ่มฉงฉานมันซะงั้น
ก็เรยต้องทน อัดอั้นตันใจ
ยอมให้มันเข้ามาเทคโอเวอร์ ดูแลชีวิต
ราวกับเป็น แม่คนที่ 2 ยังไง ยังงั้น


​

แต่สักวัน( เหอะน่า ) ถ้ามันเผลอ เมื่อไร
อิฉันอาจจะรวมหัว ก๊ะ อิการ์ฟิลด์
ฆาตกรรมอำพราง วางแผนกำจัดมัน ไปให้พ้นจากชีวิตซะ
โทดฐานที่มัน ชอบทะลึ่ง ทำมาเป็นรู้ดี
รู้ไส้รู้พุง จับไต๋ อิฉัน ได้ฉะเหมอ
เวลาที่อิฉัน แอบหนีไปจู๋จี๋ ก๊ะ อิการ์ฟิลด์ ง่ะ เหอ ...เหอ...


เออ....?ว่าแต่ อิฉันจา ฆาตกรรม มัน ยังไงดีล่ะ
( วางแผน ไว้ ตั้งหลายแบบ เชีวน้าาาา )
อาทิเช่นแบบเนี๊ยะ....




​

​

​

​

​

​

​

​

อืม...ทั่นผู้อ่านเจ้าขราาาาาา
วานช่วยใช้วิปัสนึก ตรึกตรอง
แร้ว ร้องบอก อิฉันหน่อยจิ
ว่า จะกำจัด อินังคิตตี้ขี้บ่น
งัยดีหนอเหอ...เหอ...

​

 

ว่าด้วย กาทู้ หนอน ก๊ะ แมงมุม

Sent 24 February 2011 - 10:51 PM
​

เห็น กาทู้ หนอนก๊ะแมงมุม ที่คุณโพสไว้
แร้วคันปากยิก ๆ
เรยต้อง กระดิกหาง
แวะมาแลกเปลี่ยนฟามคิดเห็นเจ้าค่ะ


แต่โพสข้อฟามที่กาทู้ แระ
เก๊าะม่ะรู้ว่า ตัวหนังสือ เหล่านี้
พ่อแอดมินรูปหล่อ
จะ ให้ กบว. เซนเซอร์ จนเหี้ยน
เหมียน ข้อฟาม อันก่อน ๆ ของอิฉันไหม
( ช่วงนี้อิฉันกะลังโดน หมายหัว ง่ะ งิงิ )


ด้วยเหตุนี้ เรยต้องส่งสำเนา
ให้ทางหลังไมค์ อีกครั้ง ( กันเหนี่ยว ) อิอิ
และถ้าคุณคิดว่า มันมีประโยชน็์ ก๊ะ ชาวบ้าน
เก๊าะฝากช่วย เอาไปโพส แทนอิฉันด้วยก็แระกัน
แต่ระวังโพสเสร็จจะโดน เหล่า มอดเวบ ฯ เพ่งเล็ง
แล ยึดล็อกอิน เด้อออ ( เราเตือนคุณแล้ว เหอ ๆ )


อืม...แร้วครึ้ม ๆ ถ้ามีโอกาส
จะ โพส กาทู้

"สารพัดเรื่องสัตว์ ๆ ของ นักปฏิบัติ ผู้อ่อนหัด "

ให้อ่านนะเจ้าคะ
เพราะ ข้อความข้างล่าง
ที่อิฉันตั้งใจจะเอาไปโพสที่ กาทู้ คุณนั้น
มันก็เป็นส่วนหนึ่ง ของ โปรเจคนี้
ชื่อตอน ธรรมะ ก๊ะ ไส้เดือน ง่ะ อิอิ



-------------------------------------------------------------

อืม...จิง ๆ เห็น กาทู้นี้
ที่ โต๊ะสาดหนา ที่ พันติ๊ป แระ
แต่ โพสสำแดงฟามคิดเห็นม่ะได้ง่ะ
( โดนป๋า วรพจน์ เจี๋ยนอมยิ้มอยู๊ อิอิ )


ไอ้ครั้น จะฝาก อิหลานลูกลิง มัน เป็นร่างทรง
ชงเรื่องไปโพสให้ รึก็เกรงใจ
กัวมันจะเสียเวลาเหล่สาว
เรยพับโปรเจคพ่นน้ำลายนี้เอาไว้


แต่ที่ไหนได้ ดั๊นมาเจอกาทูเรื่องเดิม ๆ
ที่ ลาน ทำ สวะ นะ ซะนี่
โสงสัย พวกเรา จะมี กรรม ต่อกันแฮะ อิอิ
และในเมื่อ กรรมมันลิขิต มางี้
ก็ อย่ากระนั้นเรย ปล่อยให้ แม่นางมาแล่
แวะมาโพสสำแดงฟามคิดเห็น
จั๊กดอกส์สองดอก ดีฝ่า เหอ...เหอ...


เฮ้อออ อ่าน ข้อฟามที่คุณยาขมเขียน แล้ว
คุณ ยาเบื่อหมา ขอ นุยาด แนะนำ ให้
ไปหา การ์ตูนยุ่นปี่ สมัยอิฉันอยู่ ม.ปลาย
เรื่อง จิตอุบาทว์ ( happy people )
ตอน หลวงตา ก๊ะ แมงมุม มาอ่านง่ะ




เพราะคอนเซปต์ คล้าย ๆ กับ เรื่อง มด ก๊ะ หนอน ที่เขาเขียนไว้นะ
ทว่า สิ่งที่แตกต่างกัน คือ แก่น ของเรื่อง น่ะ
เพราะนอกจาก การ์ตูนเรื่องนี้
จะพูดถึง เรื่องของ Id กับ Ego เหมือนของเพื่อนคุณแล้ว
มันยัง พูดถึง Super ego ด้วย


เนื้อหามันประมาณ

หลวงตาคนนึง เห็นผีเสื้อ ติดใยแมงมุมอยู่
ก็ให้รู้สึกฉงฉาน เรยช่วยมันให้รอดจากคมเขี้ยวของเจ้าแมงมุม
แต่ หลางตา ดัน เกิดเคราะห์หามยามซวย
เรยโดน เจ้าแมงมุม ผูกพยาบาทมาตามราวี
โดยบอกประมาณว่า

เฮ้ยยยย เมิงอ่ะ ถ้าจะช่วยเจ้าผีเสื้อปีกสวย
เมิงก็นึกถึง ปากกท้องกรูด้วยดิ
เมิงมาขโมยเอาอาหารกรูไปงี้
ถ้ากรูหิวจนไส้กิ่วตาย จะทำไงฟระ
เมิงจะรับผิดชอบ ชีวิต กรูไม๊

เพราะกรู ม่ะจ๋วย เหมียน อินัง ผีเสื้อปีกบาง อ่ะดิ
เมิงเรย ม่ะมาดำดูดี กรู เรย
งี้เมิงเลือกปฏิบัตินี่หว่า ฮือ ๆ ฯลฯ


และเจ้าแมงมุมตัวนั้น
ก็ตามมารังควาญ หลวงตา อยู่นานทีเดียว
ด้วยบททดสอบที่แลกด้วยน้ำตา เลือด และชีวิต
จนกระทั่งสุดท้าย เมื่อ จิตวิญญาณ ของ หลวงตา
สามารถปล่อยวาง อัตตา ของตัวเองได้
super ego ของหลวงตาจึงสามารถเอาชนะ id และ ego ภายในตน
และเจ้าแมงมุมจึงยอมเลิกรา เต็มใจอโหสิกรรม ให้หลวงตา



อิอิ อันนี้แบบ ย่นย่อ ง่ะ
แต่ถ้า อยาก อ่าน ก็ไปควานหาเอง แระกาน เอิ๊ก ๆ
รู้ไหม การ์ตูนเล่มนี้ ทำให้ อิฉันนึกถึง
การก่อกรรม ของเด็กญิ๋งคนหนึ่งนะ
เด็กคนนั้น ชื่อ นู๋บัว ( เหล่าที่ 5 )...


นู๋บัว เคยเห็น เจ้าไส้เดือนชะตาขาด ตัวนึง
มัน ถูก ฝูงมดแดงไฟ ใจร้ายกัด
แม่เจ้าประคุณเรยเกิดอารมณ์สุนทรีย์
เอาไม้ไปเขี่ย ไปไล่ มดเหล่านั้นออก
เธอเป็นปลื้มกับ ฟามเป็นคนสวยใจบุญของตัวเองอยู่นานทีเดียว
จนกระทั่ง ได้มาอ่านหนังสือการ์ตูนเล่มนี้


หลวงตา...กับ...แมงมุม


เธอเริ่มฉุกคิดว่า สิ่งที่เธอ ทำนั้น
มัน ถูกต้องตามครรลอง แล้วล่ะหรือ ?
การช่วยชีวิตหนึ่ง โดยเบียดเบียน อีกชีวิตหนึ่ง
การช่วยน้องไส่เดือนโดยยื้อแย่ง อาหารอันโอชะ ของเจ้ามด แบบนี้
ใช่ วิถี แล ปฏิปทา ที่ควร แล้ว ฤา ?

เฮ้ออออมันช่างเป็นเรื่องที่ตัดสินใจลำบากมากมายเรยเน๊อะ
ชีวิตของ น้องไส้เดือน 1 ตัว แลกกับ ความหิวโซของฝูงมด


น่าขำ ถ้าตอนนั้น นู๋บัวฯมีโอกาสได้อ่าน
หนังสือรู้ทันกรรม รู้ทันโลก ของ พระภาสกร


บางทีเธออาจจะเข้าใจ หลักการที่ว่า


กระทบคน กระทบโลก กระทบเรา


แล้ว หยิบเอามาใช้
เพื่อ รักษา สมดุลโลก สมดุลใจ
และสมดุลธรรม บ้างก็ได้นะ






และถ้าเพียงแต่ วันนั้น เธอช่วยน้องไส้เดือน
แล้ว ยอมสละเอาขนมอะไรมาโปรยให้มดมันกิน
เพื่อ ทดแทนชีวิต ของไส้เดือน
บางที เธอคงจะรักษาสมดุลได้มากกว่านี้


อนึ่งบทเรียนเรื่องการทะลึ่งไปช่วย ไส้เดือน ถูกมดกัด ณ วันนั้น
มันทำให้ นู๋บัว ได้รับรู้ สัจธรรม หลายอย่าง มากขึ้นนะ
และเมื่อไม่นานมานี้ หลังจากสะแหล๋น ไป ริเริ่มโปรเจค
ช่วยเก็บน้องไส้เดือนข้างถนน ให้รอดพ้นจากความตายในหน้าหนาว


ซึ่งพอไปเดินท่อม ๆ เก็บน้องไส้เดือนได้ไม่กี่วัน
เรื่องราวเก่า ๆ ที่เคยเกิดขึ้น
ก็ ย้อนกลับมาทดสอบ นู๋บัวฯ อีกครั้ง....


เช้าวัหนึ่ง เดินเก็บไส้เดือนงก ๆ อยู่ดี ๆ
ก็ ดั๊น ไป เจอ อิน้องไส้เดือนโดนมดกัด
นอนบิดดิ้นแด่ว ๆ ซะนี่
อะโหย ทำไงดีล่ะ ทีนี้
ก็ต้อง ช่วยอ่ะจิค๊ะ
นู๋บัวมันพวกคนจ๋วยใจดี นี่หว่า


แต่ทว่าช่วยครั้งนี้ ไม่ได้ง่ายเหมือน สมัยเด็ก ๆ เลยอ่ะ
แบ่บว่า เด๋วนี้ อินู๋บัว มันแบก ศีล 5 ไว้บนหัว ว่ะ
จะครั้นปัดมดพรวด ๆ ออกจากผิวน้องไส้เดือน เก๊าะทำม่ะได้
เด๋ว อิมดมันจะเจ็บ เด๋วมันจะขาหักตาย
เด๋ว ศีล ข้อ 1 ของตรู ก็จะถลอกอี๊กกกกกกกก
ต้องค่อย ๆ เขี่ยเบา ๆ อย่างละมุนละม่อม
แล้ว อิมดพวกนี้ ก็นะ ปากมันค๊มมมคมมมมม
ฝังเขี้ยวจั๋งหนับลงบนเนื้ออ่อน ๆ ของน้องไส้เดือน
จนเขี่ยไงก็ไม่ค่อยยอมจะไปว่ะ
เล่นเอาพรหมวิหารธรรมของนู๋บี เกือบ เจ๊งบ๊ง
ร่ำ ๆ จะ บี้อิมดปากคม ให้แบนคามือไปแระเฮ้อออออ


อนึ่ง พอช่วยน้องไส้เดือนให้รอดตายได้
ก็ม่ะใช่ เรื่องจะจบอยู่ เท่านี้นะ
บทเรียนสมัยละอ่อน เรื่อง หลวงตา ก๊ะ แมงมุม
และ คำพูดในหนังสือ รู้ทันรู้ทันโลก ก็ ยัง จดจำไว้ในสัญญา
ประมาณว่า เออ เฮ้ย นี่ตรู กะลัง สร้างกรรม
ช่วย ชีวิตหนึ่ง ด้วยการ เบียดเบียนอีกชีวิต หนึ่ง นี่หว่า
แร้วไอ้การ แย่งน้องไส้เดือน อาหารอันโอชะ ของอิพวกมดเนี่ย
ศีลข้อ 2 ของตรูจะถลอกไหม เนี่ย


ตอนนั้นก็นู๋บัวเรย ต้อง ประกาศกฏอัยการศึก
( เพื่อ สร้างจิตสำนึก และ สมดุลใจ )
ด้วยการ ตั้งเงื่อนไข ของการช่วยชีวิตน้องไส้เดือน ไปว่า

ถ้า คิดจะช่วย ชีวิตหนึ่ง
ก็ต้อง ไม่ไปริดรอนสิทธิ หรือ เบียดเบียน อีกชีวิตหนึ่ง


และหากช่วย น้องไส้เดือน
จากคมเขี้ยวของ อิมดแดงแร้วไซร้
ถ้าทำให้ ฝูงมดไม่มีอาหารกิน
ตรูก็จะต้องไปหาอาหารมาชดใช้ให้
โทษฐาน ไปช่วย ( แย่ง ) อาหาร ของมัน
แต่ถ้าแถวละแวกนั้น มีซากไส้เดือนที่ตายใหม่ ๆ อยู่
ก็อนุโลมให้ในฐานะ ที่ ยังพอมีอาหารอื่นมาทดแทน
ให้ อิมดแดงมันสวาปาม ได้


ทว่า วันที่ ไปช่วยน้องไส้เดือนโดนมดกัดเนี่ยดิ๊
ดันม่ะยักกะมี ซากไส้เดือน ตัวอื่น
มานอนตายในละแวกนั้น เรยอ่ะ
สุดท้าย นู๋บัวจะทำไรได้ล่ะ
นอกจากลากสังขาร ไปซื้อ หมูปิ้ง มา1 ไม้
มา บิ ๆ โปรย ๆ ให้ให้ฝูงมดตรงนั่นกิน
เพื่อ ชดเชยมูลค่า อาหารมื้อเช้า ให้ อิมดแดง เขาง่ะ


แล้ว อิมดพวกนี้ ใช่จะซาบซึ้งในบุญคุณนะ
กะลังยืนบิ ๆ โปรย ๆ หมูปิ้งให้มันกินอยู่ดี ๆ
มั๊นไต่มาแว้งกัดตรีนตรูอี๊กกก
( แมร่ง เนรคุณ เห็น ๆ เรยว่ะ )


อืม...คิดแล้วก็ขำนะ
ถ้าใครรู้เข้า คงจะ ครหา
ว่า นู๋บัว เป็น สาวสวยสติแตกแหง๋ ๆ
ที่ ไปทำอะไร เพี้ยน ๆ หลุดโลก แบบนั้น
ดูดิ๊ ช่วยไส้เดือน แร้ว ยังต้อง เสียตังค์ เป็น ค่าตัวน้องไส้เดือน
ด้วยการ ซื้อหมูปิ้งมาเลี้ยงดู อินังมดแดงอี๊กกกก


แต่รู้ไหม ถ้าย้อนเวลากลับไปได้
นู๋บัว มันก็คงยังทำแบบเดิม อีกนั่นแหล่ะ
เพราะทำแล้วมัน ให้ ความรู้สึก ...หมดจด...ในใจอ่ะ
เพราะ นู๋บัว รู้สึกว่า ตนได้พยายามทำทุกอย่าง
แบบ อะลุ่มอ่ะล่วย และ เต็มที่ กับสิ่งที่ทำตั้งใจทำแล้ว


ส่วน วิบากของการ ก่อกรรม ในครั้งนี้ มันจะเป็นอย่างไร
พวกผูงมด มันจะยังผูกพยาบาทอาฆาต ก๊ะนู๋บัว
แบ่บเจ้าแมงมุมไหม ? อันนี้ก็ ไม่เป็นไร เจ้าค่ะ



We may not be able to have all the thing that we want in life.
And we may not be able to do all theing that we would like to do.
But we can always be the kind of person that we want to be.


​

​

 

ขอให้น้องมดกะนู๋ไส้เดือน จงเป็นสุขเป็นสุข เถิดนะ

อาเมน พุทโธ ธัมโม สังโฆ ขอให้โลกสงบสุขทุกคืนวัน