ปรารถนาพิสูจน์ตัวตนที่ดำรงอยู่ในขันธ์ มีรูปเป็นแบบใด (มาได้เลย ชยุต)

จะเป็นพระหัตถ์ซ้ายฯ ได้
ตัดสินได้ดีแค่ไหนกันเชียว?


ถ้ายังตัดไม่เด็ดขาด ไม่ขาดสิ้น
จะทำหน้าที่ "พิพากษา" ได้ยังไง?

 

ภูดิด เมียพม่าสักคนไหมเฮีย......

 

นกโมโห พูดตรงๆ เลยนะ นกโมโหเป็นคนเดียวในนี้ที่ข่อยไม่เคยอ่านที่โพสต์มาแล้วเข้าใจสักโพสต์เลย ....คนอื่นยังอ่านรู้จับใจความได้บ้างนะ นกโมโหนี่ ข่อยไม่เคยอ่านเข้าใจเลยแหละ5555แบบกูรีกูรูยังพอจับประเด็นได้ แต่ของนกดมโหนี่สารภาพว่าพยายามแล้ว เฮ้อ ใช่ซี่...เรามันโง่เอง

 

เป็นเอเยนต์นำเข้า หรอ

 

บักโจ๊ก ยังหาทิศแสงไม่เจอมั่งหายไปล่ะ

 

อะนะ เห็นตั้งหน้าตั้งตาเถียงกันมาหลายวันแล้ว กลัวเครียดนะเลยแซว ขยันเถียงกันจริงๆๆ ........นั้นสิตั้งแต่เปลี่ยนเป็น .org นี่หายเชียวบั๊กโจ๊กหาเว็ปเจอไหม? หรือกลับเข้ารักษาตัวที่รพ.เหมือนเดิมแล้ว หรือได้งานแล้วหว่า อยากให้เจอกะเทวะทะตะจริงสงสัยจะมวยถูกคู่.........

 

ก่ มาเล่าเรื่อง

ไม่ได้เถียง

อยากเห็นธรรม ของใครบ้างคน

คนเห็นธรรม(ตามกล่าวอ้าง)

ก่ ต้องสามารถอธิบายได้

ก่ จะดูว่ามุข แถ หลีกเลี่ยง

จะไปถึงไหน ตอบไม่ได้ ก่ โมโห

กวน และก่ จะเริ่มวกวน เพราะปัญญา(ตามกล่าวอ้าง)

เริ่มตัน

 

ท่านเทวทะตะยังไม่ได้ตอบผมเลย ผลของทางเดินแห่งมรรค ออกมาเป็นรูปแบบใด สิ่งที่ผมกล่าวผิดพลาดขอท่านแนะนำผมด้วยครับ

 

กายทิพย์ที่ ท่านภูดิสกล่าวถึง เราว่าน่าจะเป็นพลังงานน่ะค่ะ เพราะว่าดวงจิตก็เป็นพลังงาน เราหมายถึงเช่นนี้ค่ะท่าน แต่เราเรียกต่างจากเราค่ะ

 

ที่คุณพูดว่า เพราะอวิชชาหรือวิชชา เกิดจากการกระทำซ้ำๆ จนเกิดความพอใจ บันทึกไว้ในสัญญานี่ ผมจะบอกว่า พูดผิด แต่ที่เข้าใจน่ะถูก
เพราะว่า จะวิชชาหรืออวิชชา ก็ของคู่กัน แต่จะพูดว่า มันจะต้องบันทึก เสมอไปนั้น ไม่ไช่ เพราะ การกระทำ ที่ ไม่มีอัตตาตัวตน มันจะไม่มีที่ให้ต้องบันทึก
ที่มันบันทึกได้ เพราะ มีอัตตาตัวตน อยู่ นั่นเอง
และที่คุณพูดว่า เป็นเรื่องจิตล้วนๆ นี่ก็ถูก เพราะจิตนี่แหล่ะ อัตตาตัวตน หรือตัวอวิชชา จึงทำให้ บันทึกในสัญญาได้
และผมจะบอกว่า สำหรับคนที่ไม่ได้ยึดมั่นถือมั่น ในจิตแล้ว ก็คือ รู้ความจริงในจิต รู้ความจริงของอวิชชาแล้ว มันก็เหมือน ไม่มีจิต ถึงมีอยู่ ก็ไม่ได้ยึดมั่นถือมั่นเอามา เป็น อัตตาตัวตนแล้ว ดังนั้น กรรม ที่กระทำ จึงไม่เหมือนกัน เจตนาที่กระทำก็ไม่เหมือน คนที่ยังยึดมั่นถือมั่นอยู่ ครับ

 

ตกลงนี่คุณก็ยังไม่เข้าใจ เรื่อง นี้อยู่ดีครับ
ที่เขาให้ตัด ไม่ได้ตัดแบบที่คุณคิดหรอกครับ แต่เป็นตัดความหลง รักโลภ โกรธ ต่างหากครับ ตัดความคิดอวิชชา ตัดสิ่งลวงตา เท่านั้นครับ
ทุกคนนอกจากตัดหรือดับความคิดสมุทัยอุปทานของตนเองแล้ว ยังต้องดับกับความคิดสมุทัยอุปทานจากคนอื่นด้วย เพราะสัญญาที่เราไม่มีกับคนอื่นแล้ว คนอื่นต้องไม่มีสัญญากับเราเช้่นกัน ถึงจะเรียกว่า พ้นจากกันได้จริง ทีนี้พอจะเข้าใจมั้ยครับ

 

ปากบอกว่า นอบน้อมต่อทุกสิ่ง แสดงว่า รู้และเข้าใจคุณค่าของทุกสิ่งแล้ว เป็นอย่างดี แต่ทำไม อ้าปากก็มาถามหาความดี ของผมล่ะ ก็ในเมื่อ ถ้าเข้าใจต่อทุกสิ่งดีแล้ว ว่าล้วนแต่ ดีอยู่แล้ว แล้วมาถามหาคุณความดี ที่มีในตัวผมทำไมกันครับ เพราะผมก็คือรวมอยู่ในทุกสิ่งอยู่แล้วนี่

นี่ยังไง คือ สิ่งที่ผมเรียกว่า คุณยังตาบอด กับสิ่งที่ตนเอง ยกมา

 

ผมไม่ไช่พระหัตถ์ซ้ายของพระเจ้าหรอกครับ ที่ทำไปทั้งหมด จะเพื่อใครนั้น ตอนนี้ ถึงตอบไป พวกคุณก็ไม่เข้าใจหรอกครับ เมื่อถึงเวลาจะเข้าใจได้เองนั่นแหล่ะ
ผมไม่ได้ทำเพื่อพระเจ้าองค์ใด ทุกสิ่งที่ทำก็เพื่อ ส่วนรวม ครับ โดยรวม เหมารวม

 

อ้อ ถ้าหมายความถึงแบบนี้ งั้นผม จะพูดว่า
ปกติ พลังงาน ที่เรารู้ ก็คือ ขั้วบวก กับขั้วลบ ไช่มั้ยครับ
แล้วคุณคิดว่า พลังงานที่ไม่เป็นขั้วบวกขั้วลบ หรือพลังงานที่ไม่มีผลกระทบ กับขั้วบวกขั้วลบ มีมั้ยครับ
แล้วสิ่งที่หลุดพ้นจาก ขั้วบวกขั้วลบนี้ คุณคิดว่า จะมีอยู่มั้ยครับ
เช่น ตรงกลางระหว่าง ขั้วบวกกับขั้วลบ หรือ ความว่างระหว่างขั้วบวกขั้วลบ
หรือ ความว่าง ที่มีรองรับ พลังงานขั้วบวกขั้วลบ ทำให้ พลังงานขั้วบวกขั้วลบ มีการแสดง มีที่ตั้ง ขึ้นมาได้ คุณคิดว่า ที่ว่างเหล่านี้ คืออะไรครับ

 

การเดินทางแห่งมรรค ก็คือ ความหลุดพ้นที่แท้จริง หมายถึง ถึงจะกระทำกรรม ตามมรรคทั้งแปด แต่ไม่มีผลเพื่อผู้ใด หมายถึง เข้าตัวผู้ใด ไม่ว่า ตัวเรา ตัวคนอื่น ก็คือ ไม่สร้างกรรม สร้างภพภูมิ ไม่สร้างอุปทาน ขึ้นมาได้อีกนั่นเอง

และที่ผม กำลังกระทำอยู่นี่ไงครับ คุณจะสังเกตว่า ไม่มีใครได้อะไรเลยจากที่ผม กระทำ มีแต่ เอาออก หลุด พ้น วาง เท่านั้น

สุดท้าย คนคนนั้นก็จะมา กล่าวโทษ กับผมว่า คุยกับผม ไม่เห็นได้อะไรเลย
อิอิ

ผมชอบมาก เลย คำพูดประโยคนี้

 

ก็พวกเขาไม่ได้รู้จริงไง ว่า อะไรคือสันติภาพที่แท้จริง
ก็เหมือนที่คุณกำลังพูดอยู่นี่แหล่ะ พูดว่า คุณเองก็ยังไม่รุ้เลยว่าสันติภาพที่แท้จริงเป็นเช่นไร ถ้ารู้จริงก็ คงพากันทำได้แล้ว ล่ะ ว่ามั้ยล่ะ
แล้วรู้ได้ไงว่า ที่ผมจะทำนี่ โลกจะปั่นป่วน แค่นี้ก็รู้ว่า คุณเองก็ไม่รู้เรื่องเช่นกัน ได้แต่พูดขวางทางคนอื่น เพราะความด้อยปัญญาของตน เหมือนคนอื่น นั่นแหล่ะ
งั้นผมถามคุณหน่อย ว่า สันติภาพ ความสงบที่แท้จริง สามารถเกิดขึ้นได้มั้ย แค่ตอบว่า ได้หรือ ไม่ได้ แค่นี้ กล้าตอบผมมั้ยล่ะ

คุณภูดิด ยังไม่เห็น ตอบที่ผมถามเลยครับนี่ยกมาถามครั้งที่สองแล้ว อย่ามาทำเนียน ไปคุยเรื่องอื่นสิครับ

 

ทุกสิ่งคือสิ่งที่ดีงาม ไม่ใช่สิ่งที่หาความดีไม่ได้

ดีงามอย่างไร ดีงามที่ทำให้มนุษย์ดำรงได้อย่างปกติ

กริงค/หรือเทวะทะตะ เป็นสิ่งดีงามแล้วหรือ ที่จะมาท้วงให้เรานอบน้อม

แม้ตัวเองยังมองหาความดียังไม่เจอ ก่ไม่สมควรที่จะเป็นบุคคลที่ดีงาม

เพียงพอต่อประโยชน์ในทุกสิ่ง เพราะกลายเป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือในสิ่งดีงามไปแล้ว

 

ระหว่างที่รอให้ภูดิด ตอบคำถาม ด้วยความระทึกใจที่จะต้อง รับผิดชอบกับคำตอบที่จะตอบนี้ เรามาว่ากันเรื่องพลังงาน กันก่อน

พลังงาน ก็คือ ขั้วบวก ขั้วลบ ซึ่งเกิดมา ได้จากการรวมตัวกัน เรียกว่า สนามแม่เหล็ก ซึ่งสนามแม่เหล็กนี้แหล่ะ ที่ ทำให้ มีมืด มีสว่าง มีแสง มีเสียง มีกลื่น มีรส มีสัมผัส มีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ตามแต่ กระบวนการ ที่ทำปฏิกิริยากันทางเคมีหรือทางพลังงาน ระหว่างธาตุที่กระทำต่อกัน ทางวิทย์เรียก ปฏิกิริยา ทางธรรมเรียก การเกิดจากเหตุและปัจจัย
ซึ่งจะถามว่า เหตุปัจจัย เกิดจากอะไร ก็เกิดจาก ความไม่รู้ ก็คือผลของความคิด ผลของความอยากที่เรียกว่า อยากผิด อยากไม่ถูก หรือก็คือ เพราะความไม่รู้ เลยอยากผิดทาง จินตนาการผิดทาง และนี่ก็คือ อวิชชา นั่นเอง

ผลของการอยากผิดทาง กระทำกรรมผิดทาง มันก็ก่อให้เกิดกระบวนการ ใน วงจรสมุปกิจบาท ทันที แตกออกเป็นภพภูมิต่างๆ ชาติภพต่างๆ หลายๆ ชาติ สะสม กันไป เกี่ยวข้องกันไป หาที่สิ้นสุดไม่ได้ จนกว่าจะรู้ตัวว่า อ้อ นี่ตกลงเรากำลังทุกข์แล้ว หรือ มันถึงจะค่อยมีสติอยากแก้ไข อยากพ้นทุกข์ อยากหาทางออกจาก ปมสะสมเหล่านี้

พูดง่ายก็คือ พลังงาน แตกตัว(สมุทัย) ก่อตัวเป็นภพภูมิต่าง เป็นรูปร่างต่างๆ เรียกว่า ดวงจิต นั่นเอง อยาก ออกจาก สนามแม่เหล็กนี้ ก็ ต้อง ทำตัวให้ พ้นจากการเป็น ขั้่วบวกหรือขั้บลบ นั่นก็คือ ทำตัวให้บริสุทธิ์ เพื่อความหลุดพ้นจาก วัฏะ นี้ นั่นเอง

แล้วยังจะสะสมกายทิพย์พลังงาน ไปทำไมกัน ความอยากที่กระทำเพราะไม่รู้ เพราะหลงนั่นแหล่ะ อวิวชชา หรือ ตัวตน

 

คำถามที่สองแล้วหรือ ไหนไปเอาคำถามแรกมาให้ดูหน่อย ว่าถามเราจริงๆ
เพราะไม่ได้อ่านหมด

 

โห ไอ้นาคเดรัจฉานตัวนี้ มันยังคง ตั้งหน้า ถามหาสิ่งที่ดีงามจาก สิ่งที่มันพูดเองว่า ทุกสรรพสิ่งล้วนดีงาม

อ้อ ทำไงได้ เดรัจฉานหรือ จะมาสัมผัส พุทธะในตัวมนุษย์ได้

อิอิ ให้นอบน้อม ไม่ได้ให้ ยกหัว แผ่พังพาน เหนือหัวคนอื่น แล้วมาบอกว่า กูนี่แหล่ะ รักษาศาสนา ถ้าไม่มีกู ปกป้องพระพุทธเจ้า แล้ว ไม่มีนาคมาปกป้องพระพุทธเจ้า แล้ว คิดหรือว่า จะไม่มีพระพุทธเจ้าอีกต่อไป

จงฟังเอาไว้ว่า อย่ายกสิ่งที่ตนเอง กระทำกรรมเหนือ พระเศียรของพุทธองค์ มาแสดงว่า นี่คือการทำความดี เลยนะ ขอร้อง

รู้มั้ย เพราะกรรมนี้แหล่ะ เหล่านาคทั้งหลาย จึงมีไฟนรกเผาที่เศียรของนาค อยู่จนถึงทุกวันนี้ หรือที่ผมพูดมานี้ มันไม่ไช่ความจริง งั้นรึ อิอิ