มาสเตอร์แปลน"พลังจิตพิชิตภัยพิบัติ"

ไม่รู้ว่าจะช่วยอะไรได้บ้างหรือเปล่านะคะ
ตอนนี้ก็ได้แต่ส่งกำลังใจไปช่วยทีมงานทุกท่าน...

แล้วก็ฝึกแผ่เมตตาแบบที่คุณคณานันท์สอนให้อยู่เป็นกิจวัตรในช่วงนี้
ทำแล้วก็จะรู้สึกสบายๆ ดีค่ะ ...นึกได้ตอนไหนก็ทำเลย...
อยู่ด้วยปีติและเมตตานี่ก็เหมือนติดแอร์ให้ตัวเองแบบที่คุณคณานันท์บอกไว้

ขอความปรารถนาอันดีงามของทุกท่านจงสำเร็จทุกประการเทอญ...

 

เบาหน่อยเถอะทางโลก เร่งเถอะทางธรรม ขอเป็นกำลังใจกับความตั้งใจทำเพื่อส่วนรวมครับ

 

กำลังใจคนละตำแหน่งมั้งคะ บางคนเขาต้องทำทั้งทางโลกและทางธรรมนะ

 

แผนที่สถานที่ประชุม

<!-- / message --><!-- attachments -->
<FIELDSET class=fieldset><LEGEND>รูปขนาดเล็ก</LEGEND>
</FIELDSET>

 

ชั้น 17 ห้อง1701 อาคารเลิศปัญญา

เตรียมสมุดปากกามาจดด้วยครับ

 

เอ่อ ผมจะไปได้ไหมครับ พี่พรุ่งนี้อ่ะครับ

 

nuttadet มาได้เลยค่ะ

 

อยู่ต่างจังหวัด จะรอฟังผลการประชุมนะคะ

 

อยากจะมีส่วนร่วมด้วยนะครับ แต่ติดตรงเรื่องภาระทางครอบครัว ขอบริจาคเป็นปัจจัยร่วมสร้าง ปรียนันท์ธรรมสถาน ไปก่อนนะครับ หากบุญวาสนาของผมมี ผมแค่หวังไว้ว่า ลูกกับภรรยาผม คงไปถึง ปรียนันท์ธรรมสถานได้ทันเวลา ตัวผมเองไม่รอดก็ไม่เป็นไร เห็นเด็กๆ เล็กๆ แล้ว บางครั้งก็คิด (ไม่รู้ว่าเห็นแก่ตัวรึเปล่า ) ว่า พวกเค้ายังไร้เดียงสาอยู่เลย ทำไมพวกเค้าถึงต้องถูกพิพากษาให้ชดใช้กรรม ที่ยังไม่มาถึง พวกเค้าด้วย ทุกวันนี้ก็พยายามที่จะให้เค้าถือศีล 5 เพื่อให้เค้ามีทุนติดตัวไว้
โอนเงินไปเมื่อไหร่จะมาแจ้งนะครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณทุกข้อมูลในเวบ ที่ทำให้ผมตระหนักถึงหน้าที่ของการมาเกิดเป็นมนุษย์ หลังจากที่ไปหลงระเริงอยู่นาน

 

ช่วงนี้ตอนฝึกกสิณผมก็พยายามแผ่ให้กับวิญญาณวีระชนและบรรพบุรุษคนไทยที่ช่วยกันปกป้องรักษาแผ่นดินไทย
อยู่เหมือนกันครับเผื่อขอแรงท่านช่วยเหลือคนอื่นๆเวลาเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นอิอิอิ

 

จากการประชุมด้านมาสเตอร์แปลนของพวกเรานั้น

งานด้านช่วยเหลือคนจากภัยพิบัติของเรา มีวัตถุประสงค์ที่ช่วยคน(ที่อยู่ในเกณฑ์รอด เป็นคนที่มีจิตใจดีงาม เป็นสัมมาทิษฐิ เป็นผู้มีหน้าที่หรือภาระกิจหลังจากภัยพิบัติ) ให้มากที่สุด งานครอบคลุมทั่วประเทศไทย

ฟังดูแล้วเหมือนกับว่าเป็นงานใหญ่และเกินกำลังของพวกเรา ทั้งกำลังกายและกำลังทรัพย์

แต่ขออย่าให้ทุกๆคนลืมเรื่องกำลังใจ บารมี แปลว่ากำลังใจ

เมื่อสิบปีก่อน สมัยที่พระท่านให้ผมเห็นภาพเหตุการณ์ภัยพิบัติในสมาธิและบอกผมว่า เรามีหน้าที่ที่จะต้องช่วยคนในยามเกิดภัยพิบัติ และช่วยฟื้นฟูชาติบ้านเมือง ตอนนั้นผมเองก็ยังไม่เชื่อเลยว่าจะเป็นจริงไปได้ ไม่เชื่อในกำลังใจ ที่จะสามารถทำงานที่พระท่านสั่งได้

ท่านแสดงภาพให้เห็นว่า เราต้องไปในสถานที่ต่างๆ หลายๆแห่งทั่วประเทศไทยและช่วยไปพัฒนาให้สามารถใช้หลบภัยได้รวมทั้งพัฒนาความเป็นอยู่ของชาวบ้านในพื้นที่ให้เข้าถึงธรรมมะ รวมไปถึงการพัฒนาปากท้องทางโลกควบคู่กัน สมัยนั้นยังไม่รู้จักกันเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงขององค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว


เมื่อก่อนผมก็ได้แต่รอว่าหากเรามีหน้าที่จริงเรา ก็ต้องมีเงินไปทำสิ ยิ่งงานใหญ่ก็ยิ่งใช้เงินมาก เราจะไปทำได้อย่างไร ฐานะของตัวผมเองก็ไม่ได้มีอะไร (มีแต่แม่ที่มี) เราก็รู้เรื่องทั้งหมดโดยไม่ขยับอะไรมากเป็นเวลานับสิบปี ได้แต่ฝึกสมาธิตามครูบาอาจารย์ท่านต่างๆไปเรื่อยๆ ตามเหตุตามธรรมมะจัดสรร

ได้ไปเรียนรู้โครงการเมก้าโปรเจ็คค์พัฒนาประเทศไทยของคณะ ดร. ท่านหนึ่ง ซึ่ง รับการศึกษา โครงการในพระราชดำริของในหลวง 2900 โครงการมาต่อยอด เราก็ได้ศึกษาจนเจนจบด้านงานพัฒนาประเทศในทุกด้าน ตั้งแต่ สาธานูปโภคพื้นฐาน การขนส่ง พลังงาน การศึกษา การแพทย์ การคลังการ เงิน

คุยกันเรื่อง ฮับสารพัด ทางรถไฟสายทรานเอเชีย คุยกันเรื่องเอเชี่ยนบอนน์กันมา สิบปี ระบบไปป์ปิ้งเนทเวอคค์ ผันน้ำจากแม่น้ำโขงมาทั่วประเทศ โครงการเจ้าพระยาสอง คู่ขนานแม่น้ำเจ้าพระยา เพื่อการเก็บกักน้ำ แก้น้ำท่วม และผลิตกระแสไฟฟ้า

เสียดายที่โครงการทั้งหมด ได้แต่ปรากฏอยู่ในสมองของคนไม่กี่คนที่มีจิตใจที่มุ่งมั่นอยากเห็นชาติไทยรุ่งเรือง

ดังนั้นจะเรียกว่าผมและน้องชายใช้เวลา 10 ปีอยู่เฉยๆก็ไม่ถูกทีเดียวนัก

ที่เล่ามาดังยาวก็เพราะจะชี้ให้เห็นว่า ผมเองมีความโง่อยู่มาก แต่ก่อนได้แต่มองว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง ต้องใช้ "เงิน ใช้ปัจจัย" จึงจะสำเร็จลงไปได้


เราลืมมองหรือ ไม่ได้มีความรู้จักในศักยภาพสูงสุดที่เรียกว่า "กำลังใจหรือ บารมี" มาก่อน

กว่าจะรู้จักต้องใช้เวลาเพาะบ่มมานับ สิบปีเลยทีเดียว

เมื่อเราใช้กำลังใจที่วางเอาไว้อย่างถูกต้องเป็นสำคัญ มุ่งเจตนาโดยมุ่งหวังที่ประโยชน์ของส่วนรวมเป็นหลัก นำเมตตาและความจริงใจ ใส่เอาไว้ในการคิด การพิจารณา การวางแผนงานทุกๆครั้ง และที่สำคัญที่สุดก็คือ ไม่ลืมที่จะถามพระท่านเอาไว้เสมอ ไม่ใช้กำลังใจของเราเอง

งานทุกอย่างก็ย่อมสำเร็จเรียบร้อยไปได้แม้งานด้านภัยพิบัติที่เป็นเรื่องยาก เรื่องใหญ่ จนดูเหมือนเกินกำลังของพวกเรา แต่หากเราปรับกำลังใจกันใหม่ เรื่องเหล่านี้ก็ไม่อาจยากจนเกินกำลังใจของพวกเราทุกๆคนไปได้

 

ยินดีเป็นแขนขาให้อย่างเต็มใจยิ่งค่ะ สั่งการมาเล้ย
หาผู้นำที่เข้าท่าอย่างคุณเ็ล็กนี่ยากมาก คือหนุนให้คนได้ทำงานตามศักยภาพ และยืดศักยภาพออกไปอีก
ช่วงสึนามิ ขนาดอธิบดียังหาเต้นท์ให้ DVI team งานสึนามิไม่ได้เลย แต่ back packer ฝรั่งสาวสวยทำได้ น่าให้ฝรั่งไปเ็ป็นอธิบดี แฮ่ๆ

ฝ่ายเกษตรขอพักสักสองวัน เดี่ยวจะเขียนโปรเจคให้ค่ะ

 

อยากจะให้จำแนกรายชื่อกลุ่มแต่ละกลุ่มในกระทู้นี้ครับ ว่ามีกลุ่มไหนบ้าง
เท่าที่จำได้ มีด้านพลังงาน ด้านการเตรียมความพร้อมในการอพยพ ฯลฯ

 

ก่อนอื่นขอเริ่มปรับกำลังใจของทุกๆคนกันก่อน

"ขอให้ทุกๆท่านจงตั้งกำลังใจเอาไว้ว่า เราจะทำคุณประโยชน์ให้กับส่วนรวม มีความอยู่รอดของชาติ การสืบต่อพระบวรพุทธศาสนาให้ครบ ห้าพันปี ค้ำชูสถาบันพระมหากษัตริย์ ไว้คู่แผ่นดินนี้ตลอดไป

งานที่พวกเราร่วมใจกัน เราร่วมใจกันเพื่อ งานของส่วนรวมเป็นสำคัญ ไม่ใช่เพื่อหน้าตา ไม่ใช่เพื่อเกียรติ ไม่ใช่เพื่อการยกย่องสรรเสริญ ทำเพื่อผลสัมฤทธิ์ของงาน ไม่ใช้มานะแข่งดีต่อกัน ไม่มีทิษฐิเอาชนะกันในการทำงาน ทำสิ่งที่จิตสำนึกส่วนดีในจิตของเรา บอกว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่ถูกต้อง สมควรทำเราจึงทำลงไปอย่างเต็มที่ เพราะมันเป็นสิ่งที่ดี สิ่งที่ถูกต้อง สิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อส่วนรวม "

เมื่อวางกำลังใจเอาไว้ถูกแล้ว จะทำให้เราทุกๆคนเข้าใจในพระราชดำรัสขององค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในเรื่องการปิดทองหลังพระ

 

จากนั้นเรามามองภาพรวมของงานก่อนว่า เป็นงานที่กว้างครอบคลุมพื้นที่จำนวนมากทั่วประเทศไทย ในขณะที่บุคคลากรของเราก็มีจำนวนน้อย แถมเงินก็ไม่มี แต่เราจะทำงานนี้ให้สำเร็จลุล่วงไปได้อย่างไร


1.ฝึกสมาธิ ยกระดับจิต ยกระดับศักยภาพของบุคลากรของกลุ่มให้สูงที่สุดเท่าที่เขาจะไปได้

2.รวบรวมความสามารถด้านต่างต่างของทุกคนเอาไว้ (ลองสืบค้นได้จากแหล่งข้อมูลของห้องภัยพิบัติแห่งนี้จะพบว่ามีผู้รู้มากมายในศาสตร์ต่างๆรอบด้าน)

3.การใช้ระบบเครือข่ายเพื่อช่วยขยายผลในการทำงาน ให้กระจายได้เร็วขึ้น

4.กราบขอบารมีพระท่านในการทำงาน ซึ่งอันที่จริงท่านก็เมตตากำกับการทำงานของพวกเรามาโดยตลอด

5.ความจริงใจที่เรามีต่อทุกๆคน ทุกๆฝ่ายที่ได้ลิงค์ ได้เกี่ยวข้องกัน

 

ขณะนี้แผนงานหลักได้เริ่มดำเนินการไปเรียบร้อยแล้ว

การช่วยคนให้รอดพ้นจากภัยพิบัติประกอบไปด้วย


-การสร้างคนให้เข้าถึงธรรมมะตามแนวทางสัมมาทิษฐิ (เพื่อให้ธรรมรักษาเขาให้ปลอดภัยจากภัยพิบัติ แต่หากเป็นกฏของกรรมก็ให้เขาไปยังสุคติภพ มีพระนิพพานเป็นที่สุด)

-การสร้างสถานที่ปลอดภัยเพื่อรองรับคนในช่วงภัยพิบัติ สำหรับในข้อนี้ วิธีการที่ประหยัดที่สุดก็คือการ ปรับสถานที่เช่นวัด สำนักสงฆ์หรือ ถ้ำ เพื่อใช้รองรับผู้คนในยามเกิดภัยพิบัติ มีหลายแห่งที่ท่านได้เตรียมกันเอาไว้แล้ว ซึ่งเราก็ช่วยกันรวบรวมมาเพื่อเป็นข้อมูลและเผยแพร่เป็นกรณีไป