รวมเรื่องเล่าทะลุมิติจากยายผีป่่าจอมโม้(ตำนานรักสามเส้าเจ้านางแห่งขอม)

อย่างนี้มันต้อง กรี๊ด ๆๆๆๆ
ยาย วันนี้มาปักหลักรอเลยน้า
อยากรู้ตอนจบเต็มแก่ อยากรู้จนยามกินไม่ได้นอน ยามนอนไม่ได้กินเลยนิ

 

ปักหลักแน่นๆ นะจ๊ะ เพราะว่าช่วงนี้ลมพัดลมแพแรงมากเลย เดี๋ยวหลักคลอนโครงเครง

ยายผีป่าคงต้องเล่ากลางคืนจ้า ได้บรรยากาศ อิอิ

จะไปสั่งวัสดุก่อสร้างจ้า ขอตัวก่อนเน้อ

 

เอ๊า กางเต้นนนนน

ตั้งร้านขายขนมให้ไว เด๋วคืนนี้มีเฮ

เร็วๆๆๆๆ เร่เข้ามาจ๊ะ เร่เข้ามา ยายผีป่าจะมาเปิดโรงหนัง ตอนจบแล้วนะจ๊ธ

เร่เข้ามาจับจองที่นั่งกันได้แล้วจ๊ะ


ยายจ๋า ขอค่าโฆษณาด้วยนะจ๊ะ อิอิ

 

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กางมุ้งรอด้วย

กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จัดให้ค่ะยาย...

 

ช่วงนี้เสียงแตกสาวเพราะไปอบรม มัคุุเทศน์ท้องถิ่น รุ่น ๓ ซึ่งจัดโดย อบจ. กาญจนบุรี (ห้ามใครเข้าไปดูข้อมูลในเว็บ อาจารย์ด๊อกเตอร์ นิติภูมิ นวรัตน์ นะคะ งานนี้คงมีภาพหลุดของยายผีป่ามาประจานเพียบเป็นแน่ เดี๋ยวหมดความขลัง แหะๆ )

ก็ไปพักที่เกาะกอหญ้า รีสอร์ท ริมแม่น้ำแคว เมืองกาญจน์ เจ้าของเขาชื่อเก่ง และเก่งสมชื่อ มีกิจาการด้านการท่องเที่ยวทำกันเป็นระบบครอบครัวด้วยหละ ถ้าใครเคยไปเมืองกาญจน์แล้วชื่นชอบการล่องแพ ไปติดต่อเขาเลยนะคะ แพบ้านเหนือ (เออ....ยายผีป่าจะได้ค่าโมษณาไหมคะเนี่ย)

ก็เจออะไรแปลกๆ ตอนเข้าถ้ำละว้าด้วยค่ะ มีน้องเด็ก กาญจนบุรีบริหารธุรกิจ ผู้ชายเขาเจอเหมือนกัน อันนี้จะเล่าแยกย่อยนะคะ


ทีนี้พักริมแม่น้ำแคว คนอื่นไม่รู้ว่าเจออะไรไหม แต่ยายผีป่าได้ยินเสียงปี่พาทย์ลอยมา ก็เงี่ยหูฟัง ที่ไหนมีงานหนอ แต่ไม่น่าจะใช่ เพราะเสียงแพเธคกระหึ่มขนาดนี้ คงไม่มีบ้านไหนกล้าจัดงานสวนกระแสแน่นอน

.........................................

อิอิ...อยากรู้แล้วใช่ไหม ว่า


จะจบอย่างไร



ยายผีป่าก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าจะจบอย่างไร

เพราะว่าเรื่องนี้มันยังไม่จบ


ทำไมหน่ะรึ


ก็มันยังมีผู้คนที่โดนสาปอยู่ที่เขาพระวิหารหน่ะสิค๊า

 

อ๊ายยยยย ยายอะ มาหลอกให้อยากรู้แล้วก็จากไปทุกทีเลย

 

อองมะนายน้อย คิดการณ์ไกลที่จะทำอย่างไรก็ได้ ขอเพียงให้ตนนั้นหลุดพ้นจากคำสาปอันแสนขื่นขมเช่นนี้

อันจะย้อนเวลากลับไปเพื่อร้องขออ้อนวอนให้ผู้อันเคยเป็นที่รักยิ่งนั้นอภัย คงไม่ใช่เรื่องง่ายดายนัก ในจิตนั้นคอยพร่ำพรรณนา ...."โอ... องค์วรมันผู้ทรงศักดิ์ ใยจึงตัดรอนเราได้เพียงนี้ ข้าฯ ก็เคยเป็นที่รักแห่งท่าน แม้จะเผลอใจเผลอกายไปมีอื่นบ้าง แต่หาใช่ว่าจะหมดรักท่านดอกนา ยิ่งเจ้าพี่นางผู้เคียงข้างท่านมา ยามอารมณ์เอกาย่อมเผลอใจ จงปลดปล่อยพวกเราไปเถิดหนา"

อองมะนายน้อยตอนนี้ไม่มีความคิดถึงอดีตในภพที่เป็นเด็กหญิงตัวดำๆ ที่ต้องไปโรงเรียนแล้ว เพราะในจิตนั้น สำเนียกแล้วว่า "เราได้ตายแล้วจากความเป็นคน เราได้มารับกรรมในภูมิที่ไม่รู้ว่า นี่คือภูมิอันใด เราได้ตายแล้วตายอีก เป็นคนครึ่งงูจากมนต์ตรามหาอำนาจแห่งอองวรมันธิราชเจ้า ผู้ที่เรารุ้แล้วว่า ท่านเครียดแค้นชิงชังการกระทำของหมู่นางใน ไพร่พลในปราสาทที่บังอาจลักลอบสมสู่กัน โดยไร้ซึ่งยางอาย สามีหน้าไหนหนอจักยอมทนได้ อองมะนายน้อยเร่มเข้าใจ "ราคะ ตัณหา หาใช่สิ่งที่เราควรคบหามันเป็นมิตร ฉันนี้นี่เองหนอ"

.............................

 

" พระพี่นางเจ้า...อันสิ่งที่เราเปนเยี่ยงเพลานี้ หาใช่ที่ควรถวิลไม่ จักเรียกคนก็หาใช่ เดรัจฉานก็ไม่สม ยามเพลาเพ็ญขึ้นมา เหล่าคนพวกนั้นเริงร่า ลืมว่าหมดจันทร์ ตะวันขึ้นจักกลายเป็นเฉกเดิม เวียนวนเยี่ยงนี้ไม่มีวันสิ้น พระพี่นางเจ้า ฟังคำเราเถิด...เราจักหาทางหลุดพ้นคำสาปนี้กันหนา" อองมะนายน้อยที่ทรมานไม่แพ้ผู้อื่นที่ต้องวาระเดียวกัน ปรึกษษเหล่าเจ้านางผู้สูงศักดิผู้พี่ทั้งหลาย ด้วยใจปราถนาว่า ต้องมีหนทางพ้นได้
"อันเจ้าจักหาเหตุใดฤๅ จึงส่างทุกข์ครานี้" พระพี่นางเจ้า สตรีหมายเลขหนึ่ง เริ่มที่จะยอมรับว่า หากขืนวนเวียนอยู่ในมนต์ตราสภาพนี้ หาใช่ที่เจริญไม่ จึงได้ปรับทุกข์หาหนทางกับเหล่าน้องนางในทั้งหลาย อันมีอองมะนายน้อยผู้มีศักดิรองลงมา กล้าคิด กล้าเสนอ
"อันวันก่อนนั้น ข้าฯ เลื้อยไปที่ถ้ำใต้เขา กับเหล่าตำหาญ เพื่อหาภักษาหาร เห็นพวกพรานเขาเล่าจะมีนักบวชศาสนาใหม่มาร่วมทำพิธีกรรม เขาว่ากันว่า ศานานี้อองวรมันธิราชาแห่งแดนนี้เลื่อมใสยิ่ง อันปราสาทที่เรามาอาศัยอยู่นี่ ก็หาใช่สร้างเพื่อใครไม่ แจ้งว่าสร้างเปนแดนบูชาพระพุทธเจ้า ผู้เป็นใหญ่ แห่งศานาใหม่เทียวนา"

 

เหล่าผู้ต้องคำสาป มีสิทธิได้เพียงอาศัยซ่่อนตัวอยู่ริมป่าเชิงเขา หลืบถ้ำซอกหิน ยามเพ็ญร่างกลายเป็นคน สามารถออกมาร่ายรำบวงสรวงผู้เป็นเจ้า ก็หาได้เข้าไปในเขตแดนศักดิ์สิทธิ์บนยอดเขาที่สถิตย์พระพุทธเจ้าไม่ ผู้ที่จะขึ้นไปบนพุทธสถานนั้นได้ ต้องเป็นผู้สูงศักดิ์ และนักบวชแห่งศาสนาใหม่นี้เท่านั้น

อองมะนายน้อย รอคอยเพ็ญใหม่มาเยือน เพื่อหาโอกาเหมาะ เข้าเฝ้าเหล่าผู้ทรงสักดิ์และนักบวชผู้ที่จะช่วยปลดคำสาปนี้ให้ตนและพวกได้

.......................................................

โอ...หากข้าฯ เคยทำกุศลอันเป็นผลส่งให้ไม่ทรมาน ขอเหล่าผู้บันดาล จงโปรดช่วยให้เหล่าข้าฯ ไปสู่ภพภูมิที่สุขด้วยเทอญฯ

 

ใกล้คืนเพ็ญแล้วหนอ อองมะนายน้อยตระเตรียมเครื่องหอมจากไพร ร้อยผกาพวงงามพร้อมถวายผู้ทรงธรรมนักบวชศาสนาใหม่แห่งพุทธ เหล่าผู้ต้องมนต์ตราบางพวกหาได้ใส่ใจไม่ที่จะกลับกลาย คงคิดว่า สภาพเยี่ยงนี้หาได้พ้นไม่ กระไรยังพอได้ร่าเริงร่ยรำกลางคืนเพ็ญแม้ไม่เป็นเช่นเก่า ก็ยินดี คงเหลือมีพี่น้องเหล่านางในผู้สูงศักดิ์นับเชื้อกันได้ไม่มากนักร่วมกันคิดหาทางพ้นทุกข์ตามอองมะนายน้อย

.......................................................

"ข้าแด่พระพุทธะ เทพเจ้าแห่งศาสนาใหม่ หากบุญเหล่าข้าฯ มีได้เคยทำดีเพื่อถวายองค์ท่านภพก่อนเก่ามาฤๅภายภาคหน้าหากได้พบ ขอพระองค์จงได้โปรดชี้นำทางสว่างแห่งการพ้นสภาพเยี่ยงนี้แด่เหล่าข้าฯ ด้วยเทอญฯ"


ปราสาทแห่งนี้แบ่งแดนออกเป็นสามช่วงใหญ่ๆ และมีแดนอนุอีกแยกย่อยไป เหล่าผู้ต้องคำสาป ยามกลายร่างเป็นมนุษย์เฉกเช่นเดิม สามารถเข้ามาในเขตอารามนี้เพื่อร่ายรำได้ที่ลานระดับกลาง ไม่สามารถขึ้นไปบนยอด อันเป็นที่ประดับไว้ซึ่งแดนพุทธะ

......................................

เหล่าผู้ต้องคำสาปหลังจิตมุ่งมั่นที่จะหลุดพ้นคำสาป ก็เลื้อยมาที่ปากทางขึ้นอาราม รอคอยดักรอเหล่าผู้คนที่จะมาร่วมสักการะพระพุทธะ ณ ปราสาทใหญ่บนยอดพนม

บ้างมีผู้คนมาจากแดนไกล ได้ปักกรต ทำเพิงพักเชิงเขา งูต้องมนต์ ได้แอบซุ่มขนดตัวนิ่ง เกรงจะได้รับอันตราย เฝ้ามองว่า พวกเขามาที่นี่ เขาจะพูดอะไร ทำอะไรบ้าง เพราะศาสนาใหม่นี่ ดูคล้ายๆ ศาสนาของเราเดิม แต่มีอะไรบางอย่าง ที่เรายังไม่เข้าใจเลย

..........................................

ผู้คนก็สวมชุดขาว ดอกไม้ขาว

.......................................

"ท่านพี่ฟังทีเถิด นั่นพวกเขานั่งภาวนา"

อองมะนายน้อยส่งเสียงเตือนเหล่าพี่ๆ เมื่อได้ยินเสียง "นะโม ตัสสะ" จิตของอองมะนายน้อย ภาวนาตามเขาไป ทันใดนั้น รู้สึกได้ทันทีว่า ร่างกายที่อยู่ในสภาพงูนั้น มันเหมือนจะละลาย เหมือนเรานุ่งหุ่มชุดรัดแน่นแล้วมันจะปริออกปานนั้น อองมะนายน้อยเร่งบอกพี่ๆ ว่า "ตั้งจิตให้ดี ขอพบนักบวชแห่งพุทธะเถิด"

 

อองมะนายน้อยแนะนำเหล่างูต้องมนต์ให้ฟังคำสวดของคนศาสนาใหม่ แล้วสวดตามเท่าที่จะจะสัมผัสได้ ทุกร่างมีอาการไม่ต่างกัน แต่ยังไม่สามารถเป็ฯคนดั่งเดิมได้ หากกำลังใจเร่มมีมากขึ้น สำแดงถึงพลังแห่งพุทธะ ที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงได้ นี่ขนาดเรายังไม่พบนักบวชแห่งพุทธะ เรายังรู้สึกดีเพียงนี้ หากได้เข้าเฝ้าขอบารมีนักบวชผู้เจริญักองค์ เราคงต้องพ้นความทรมานครั้งนี้เป็นแน่

"โอม...ด้วยบุญบารมีแหง่ข้าที่สั่งสมมาชาติใด ภพใดก็ตาม จิตของเรามุ่งมั่นเพื่อสักการะพระพุทธะะแห่งศาสนาใหม่ ขอให้ก่อนข้าฯ ตาย จงได้กลายร่างเป็นคน เพื่อได้ขึ้นกราบเบื้องบนศาสนะด้วยเถิด"

สายตะวันเริ่มจ้า...ได้ยินแรงย่ำของช้าง ม้า และผู้คน ความรู้สึกนี้ผ่านลำตัวของงูต้องมนต์ คงมีขบวนที่จะมาสักการะพระพุทธะ ณ ยอดปราสาทแล้ว


.....................................................

ขบวนผู้ทรงศีลแห่งพุทธะ ยาตรามาถึงเชิงบันไดปราสาท มีการชะลอขบวนให้ผู้คนได้ก้มกราบองค์วรมันธิราชาแห่งมณฑลนี้ก่อน แล้วอองวรมันเจ้าได้ป่าวประกาศก้องให้ไพร่ฟ้ารับรู้ว่า กาลครานี้ ขอให้ทุกคนยอมรับพระพุทธะแห่งศาสนาใหม่ด้วยใจจงมั่น และอภิวาทวันทาแด่พระสงฆ์ผู้เจริญ สาวกแห่งพุทธะ อย่าได้มีลังเลอันใดเลย ว่าแล้วเหล่าสงฆ์ นุ่งห่มเหลืองงดงามตา ปลงเกษาผุดผ่อง ก้าวเดินเรียงออกมารับบาตร ผู้คนต่างปีติที่ได้ทำบุญกับพระสงฆ์สาวกแห่งพระพุทธเจ้า เสมือนได้เฝ้าพระพุทธองค์ด้วยตนเองฉันใดฉันนั้นแลฯ

 

มีงูต้องมนต์นางหนึ่งร้อนรนอยากพ้นทุกข์ รีบเลื้อยออกจากที่ซุ่ม เพื่อจะเร่งไปกราบนักบวชศาสนาใหม่ แต่ด้วยอารามร้อนรน ใครก็ห้ามไม่ทัน ทำให้เลื้อยเข้าไปในฝูงชน โดนชาวบ้านที่มารอขบวนนับหมื่น จับขังเอาไว้ ด้วยเกรงว่าจะทำอันตรายผู้คน โอ...น่าอนารถใจหนอ ...นางร้องไห้ปิ่มจะขาดใจ ก็หามีใครรับรู้ไม่ "ปล่อยฉันเถิด ฉันอยากไว้พระสงฆ์องค์ท่านเหล่านั้น ปล่อยฉันเถิด...ปล่อยฉันเถิด" นางพร่ำรัญจวนปานใจจะขาดรอน ก็หามีใครได้ยินเสียงนางไม่...ในเมื่อนางไม่สามรถพูดภาษาคนได้ดั่งเคยแล้วนี่หนอ...

 

เมื่อขบวนผู้สูงศักดิ์นำหน้าพระสงฆ์ขึ้นไปบนปราสาทใหญ่ยอดพนมสูงแล้ว เหล่าเสนา ทาสา ทาสีผู้รองลำดับมา ก็ทะยอยขึ้นไปชะลอตามสถานที่ๆ จัดไว้ของลำดับตน (นึกถึงการจัดระเบียบเวลาเราไปงานราชพิธี นะคะ จะมีคณะรัฐมนตรีฝ่ายรัฐบาลนั่นก่อน สว. และข้าราชการระดับสูงก่อนเสมอ ต่อมาข้างนอกก็ตามระดับกันไป นั่งกับพื้นหญ้าก็ชาวบ้าน คณะกลุ่มรากหญ้าต่างๆค่ะ)

เมื่อผู้คนเคลื่อนไป ทำให้เหล่างูต้องมนต์อันมี หญิงสูงศักดิ์และญาติพี่น้องร่วมพระสวามีเดียวกัน (หนึ่งตระกูลหนึ่งสามีไงค๊า อิอิ สมัยสมมุติว่า ยายผีป่ามีลูก ๑๔ คน ลูกสาวมีมาก ก็ยกให้เจ้าชายที่น่าจะได้มีอำนาจสมัยนั้นไปเยอะๆ คนสวยน้อยอาจรอด ไปอยู่กับพวกรองลงมาไงคะ)

ก็มีไม่มากนะคะที่อยากมากับพวกเรา ชายก็มีประมาณ สิบกว่า คือพวกนี้เขาเป็นองครักษ์ว่างั้นเหอะ รักษ์มากจนต้องลอบรักเสพสังวาสต่อกัน จนต้องมาโดนจับได้ว่าเนรคุณ สมน้ำหน้า โดนสาปพร้อมกันไปเลย เหอๆ...

..................................

หญิงที่ติดตามกันมา มีอองมะนายต่างๆ ประมาณ สิบห้า นางรองบาทก็มีเกือบสามสิบ งานนี้ก็เกือบร้อย ที่ร้องในกรงนั่นกระไร จะช่วยได้ไหมหนอ


........................................

รออ่านต่อตอนกลางคืนจ้า

 

เช้าๆ เขียนคล่องดีจังเลย แต่ทำไมแฟนคลับหายไปไหนกันหมดเนี่ย สงสัยแฟนคลับยายผีป่ากำลังนอนหลับน้ำลยย้อย คอพับคาหน้าคอม เพราะเมื่อคืนจ้องรอกันว่ายายผีป่าจะมาเล่า


เหอๆ...

บอกแล้วไงว่า

ผี...มีหน้าที่ หลอกจ้า

อิอิ

 

..,มาแล้ว มาแล้ว มาแล้ว มาแย้ววววววว...คุณยายกำลังสนุกเชียว อ่านแล้วเหมือนหลุดเข้าไปในเหตุการณ์เลยคะ..แต่ไม่ได้ให้ร่วมแสดง เหมือนแอบปีนกิ่งไม้ชะโงกดู..จัดมาคะจัดมาคะ คุณยายอย่าให้ขาดดดดดดดดด..เดี๋ยวหนูวัชจะเตรียมเครื่องราชย์บรรณาการให้คุณยาย ..เอาโสม 8 พันปีลดความงามคุณยายดีไหมคะ เพราะไม่งั้นคุณยายจะทำบาปโดยไม่รู้ตัว ข้อหาสวยทรมาณใจหนุ่ม ๆ ที่ไม่ได้ครอบครองดวงใจน้อย ๆ ของยาย อิอิ

 

ขอตัวไปหาของกินก่อนจ้า เดี๋ยวตายก่อนเล่าจบ


เรื่องนี้จบยากค่ะ ตอนแนกกะจบรวกๆ แต่ทีนี้ถ้าจบแบบลวกๆ มันไม่ดี เพราะ กระทรวงสาธารณะสุกเตือนเรื่องโรคระบาด อย่างไข้หวัดต่างๆ เนี่ย ต้องปรุงอาหารให้สุกเต็มที่ ลวกๆ นี่ เชื้อมันไม่ตายเนาะ

ไปแระ

 

มาแว้วววววว

ยาย กินเสร็จยัง มาต่อ นะนะนะนะนะนะนะ
รออยู่ ๆๆๆๆ
ignorr:boo:

 

รอตอนต่อไปอยู่ค่ะยาย
เรื่องนี้ได้แง่คิดเหมือนกันหนา

พุทธานุภาพ....พลังอธิษฐาน....พลังจิต

คืนนี้มาตามต่อค่ะ

 

แหม...กว่าจะเล่าเรื่องย้อนไปในมิติ คนเล่าตอนฝันนั้นมันก็ยังขี้มูกกรังอยู่นะคะ ตอนนี้แก่งั๊กตาพร่ามัวแล้ว ถ้าไม่มีสมาธิค่อยๆ ย้อนไปนะคะ รับรองทั้งคนเล่า คนอ่าน งงตึ๊บกันแน่

แหม...ยายผีป่าบ้ายอด้วยสิคะ งานนี้เสียงยังไม่เข้าที่ เลยคุยทางสายไปไอแค๊กๆ ระคายคอไป ต้องกระดกน้ำหมดไปหลายลิตร ถือโอกาสมาเล่าต่อ

..........................................แฟนคลับชอบยอดีนัก เอ้า...อ่านเข้าไป...ไม่ต้องทำงานทำการกันร๊อก..ทางบ้านไล่หนีก็มาอยู่กับยายผีป่านี่!

....................................................................

เหล่าผู้ต้องมนต์รุ้ดีว่า อองวรมันแห่งตนผู้สาปส่งมาที่นี่ สั่งห้ามไว้ ไม่ให้ออกนอกเขตคูหาถ้ำใต้พนมลูกนี้ ออกนอกเขตเมื่อใด จักกลายเป็นงู อยู่ในหลืบคูหาที่บังคับไว้ เป็นคนครึ่งงูได้ จนกว่าคืนเพ็ญจึงสามารถออกมาร่ายรำที่ลานหน้าปราสาท (อยู่ระหว่างกลางของเขาลูกนี้) แม้เหล่างูผู้ต้องมนต์จะรู้ดีว่ามันเป็นการเสี่ยงที่ฝ่าฝืนกฎ เราออกนอกเขตไม่สามารถพูดภาษาคนได้อีกแล้ว สภาพตอนนี้ไม่ต่างจากงูทั่วไป อาศัยว่าใหญ่เกินปกติเท่านั้นเอง ดูเจ้านางในที่โดนขังสิ...เราเฝ้าแต่สงสารมัน เจ้านางผู้สูงศักดิ์ที่ตอนนี้ไม่เหลือศักดิ์ศรีในสังขารมนุษย์ให้ชื่นชมอีกแล้ว เลี้อยนำหน้าไป มีงูนายองครักษ์และเหล่าน้องยาทั้งหลาย รวมอองมะนายน้อยด้วยเลื้อยเป็นอันดับหลั่นลงมา และเหล่าบริวารนางใน ตำหาญวังก็ไม่หวั่นที่จะขึ้นไปรอรับพลังบารมีจากนักบวชแห่งพุทธะ การเลื้อยของคณะผู้ต้องมนต์ จำต้องเลื้อยเลาะขอบเขา ไม่สามารถลุยดุ๋ยๆ ตามขั้นกระไดปราสาทได้ อันเหตุเดียวคือ จักทำให้ผู้คนแตกตื่นที่เห็นกองทัพงูเลื้อยมานับร้อย หาใช่เรื่องดีทั้งสองฝ่ายไม่ เราอาจโดนทำร้าย จับขังเยี่ยงนางในตัวแรกได้

...............................................................


เมื่อเลื้อยจนใกล้ถึงลานที่เคยออกมาร่ายรำคืนจันทร์เพ็ญ ก็เห็นว่าผู้คนนั่งรายรอบเต็มพื้นที่หมดแล้ว ผู้คนนั่งสวดมนต์เสียงก้องพร้อมเพรียง น่าเลื่อมใสนัก อองมะนายน้อย บอกให้ทุกร่าง ตั้งจิตขอรับอานิสสงส์จากการสวดบูชาพระพุทธะด้วย แค่คิดแค่นี้ รู้สึกได้ยิ่งกว่าเดิมว่าร่างกายนั้นเริ่มจะมีแขน มีขา แต่แค่รู้สึกเท่านั้น พอมองมาหาได้มีไม่ เราคงต้องไปขอพรบนยอดปรามชสาทเท่านั้นจึงจะหลุดพ้น พอคิดได้เท่านี้ก็พากันลัดเลาะต่อไป

 

อ้อ...พิมพ์ผิดตกหล่น เกินไป เพราะด้นสดๆ อย่าว่ากันนะคะ เดาๆ เอาหน่อย ลูกๆ กลับจากโรงเรียนแล้ว มันเตรียมตัวเที่ยวนอกบ้านอีกแล้ว แม่บ่นว่า เมื่อวานล้างจานไม่สะอาดนะ มันว่ายังไงรู้ไหม

"แม่ล้างให้ดูก่อนสิ วันๆ เห็นแต่แม่นั่งสั่งๆ ไม่เคยล้างให้ดู แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าล้างอย่างไรจึงจะสะอาดได้ใจแม่"

โหย...ดูสิ...มันกล้าเถียงต่อว่าแม่...

เบื่อ...เลยบอกให้มันพากันไปไหนก็ไป ได้เวลาค่อยกลับมา

...................................................................

ผัวถามว่า แล้วใครจะล้างจานละ

เธอก็มัวแต่จิ้มหน้าคอมเล่า เหนื่อยก็นอน

.....................ยายผีป่าเถียงผัวอีกว่า ใครว่าฉันนอน ฉันเข้าญาณโว้ย แต่มันลึกไปหน่อย ถอยออกจากญาณทีไร น้ำลายยืดทุ๊กทีเลย

...........................................................


มาเล่าต่อนะคะ เรื่องจานเดี๋ยวผัวยายผีป่าล้างเองหละ

..................................