รัก

พรานปลูกไพร ส่วนใหญ่ กินไม่ได้.....เพราะชอบใจ จำพวก ไม้ดอกหอม
ใช้เฟิร์นปริก คลุมดิน เอาหินห้อม.....เอาเฟิร์นล้อม ไม้หอมหวล ชวนบันเทิง

 

เตฟาปลูก ส่วนใหญ่ กินได้หมด
ผักสดๆ กะเพราหอม ต้นหอมหอม
ทั้งผักบุ้ง อีกตำลึง พริกขี้หนู
อีกคะน้า ผักสลัด สบายใจ

 

ช่างโชคดี ที่มี เธอเป็นเพื่อน.....ถ้าพรานเถื่อน อดอยาก กระยาหาร
คงต้องรี่ ตรงไป อย่างลนลาน.....ขอแบ่งปัน อาหาร จากเตฟา

..................................................

แต่พรานไพร จักไม่ ไปมือเปล่า.....เด็ดไม้เรา ดอกหอม ที่มากหลาย
ได้ดอมดม แล้วเธอ จักติดใจ.....แล้วขอบใจ พรานไพร ไม่ลังเล

 

ธรรมชาติ อัศจรรย์ ประทังท้อง
เสกสรรค์เพื่อ มวลชน อิ่มพีมัน
ผักหญ้าเขียว ดอกไม้สี สันสดแซม
อาหารท้อง อาหารตา ดอกชื่นใจ

 

กล่าวชอบดี โลกนี้ มีอาหาร.....สำหรับจาน เจือจุน หนุนให้สุข
บำรุงกาย แลใจ ปลดเปลื้องทุกข์.....เสพให้ถูก อาการ เบิกบานดี

 

กล่าวบทกลอน เป็นทำนอง แทนคำพูด
หากจะพูด จะกล่าวได้ ดั่งกลอนไหม
อักษรสวย ไหลหลั่งลง เสนาะคอ
ฮึ่ม ฮึ่ม ฮึ่ม กระแอมหน่อย คุยรื่นรมณ์

 

กล่าวบทกลอน เป็นทำนอง ร้องแทนพูด.....วาจาผุด จากใจ ไม่เคลื่อนหาย
อักษรสวย ไหลหลั่ง ด้วยจินไตย.....รสวิไล จริงใจ ใสสมงาม

 

หยั่งใจได้ หยั่งให้ลึก ถึงก้นบึ้ง
ใจใสใส สุกสว่าง ลุกโชติช่วง
ใสดั่งแก้ว ตกผลึก เพชรระยิบ
โลกกึกก้อง สนั่นฟ้า ชัชวาล

 

ไหวหวั่นใน ใจมนุษย์ สุดหยั่งถึง.....น่าพรั่นพรึง เคลื่อนไหว เปลี่ยนแปลงได้
ไม่แน่นอน ไม่คง ทะนงใจ.....หากยังไม่ ขัดเกลา เหลาคุณธรรม

หัวใจคน จักตรง มั่นคงหมาย.....ปราชญ์เปรื่องได้ ต้องท่อง ทุกเช้า-ค่ำ
มิต้องมาก หลากหมาย หลายคุณธรรม.....เพียงน้อมนำ ใส่ใจเขา เท่าเราเอง

 

หานักปราชญ์ ดั้นด้นหา ปราชญ์ปลอมหลาย
หานักธรรม ตระเวนหา ใส่ซองหลาย
เงินน้อยนิด ไม่ได้ธรรม ธรรมคือไร
ทำแต่ดี เป็นคนดี ธรรมคือ เราเอง

 

ยุคนี้นั้น ปราชญ์เรียก กาลียุค.....จักชุมชุก ด้วยคน เล่นกลแผลง
หมาป่าห่ม หนังแกะ พาระแวง.....ผีป่าแรง ผีเมือง ซ่อนซุกไพร

ให้ความชั่ว มีพลัง สักพักหนึ่ง.....อดทนถึง เพลา ที่นัดหมาย
พระบิดา จักทรง กวัดแกว่งไกว.....กลั่นกรองให้ พาลมั่ว ชั่วเบาบาง

 

เห็นความชั่ว จงกีด กันรังเกียจ.....แต่อย่าเกลียด คนทำ ความชั่วช้า
เพราะเกรงว่า แท้จริง ที่ผ่านมา.....เราก็ช้า ก็ชั่ว มั่วมากมาย

 

ผ่านชาติภพ อลวน นับมิถ้วน.....พวกเราล้วน เรียนรู้ ความชั่วช้า
เพื่อวันนี้ ที่ได้ สุขอุรา.....รู้ทันท่า ชั่วช้า พาหลีกไกล

 

พระบิดา จักทรง กวัดแกว่งไกว
ขอจงเร่ง ปัดกวาดเสี้ยน หนามยอกคน
ขอจงเปิด ประกาศโปง ใครชั่วดี
ชั่วเช่นไร ใครทำชั่ว ลงโทษทัณฑ์

 

เธอจงอยู่ และทำ อกรรมะ.....ตั้งใจตระ เตรียมทำ ตามหน้าที่
จงอย่าใส่ เจตนา ให้เกิดมี.....บ่วงบาศก์ที่ ผูกเจตน์ จักหน่วงตน

เรื่องกำจัด ความชั่ว อย่ามัวห่วง.....ท่านจักทวง ชำระ เธออย่าสน
ให้มองกลับ ชำระ ภายในตน.....อย่าสับสน บทบาท อาจปีนเกลียว

 

รั้วรอบบ้าน ป้องกันโจร ได้เปราะหนึ่ง
คบเพื่อนดี เพื่อนบ้านดี ได้อีกเปราะ
เราทำดี ดำรงมั่น เปราะแข็งแรง
ช่วยกันดู ช่วยกันแล รักกันจัง

 

ตั้ง"เมตตา" เป็นบ้าน ประธานอยู่....."กรุณา"ปู เป็นมอสหญ้า ชอุ่มเขียว
"มุฑิตา" ดอกหอม เป็นทิวเทียว.....ไม้ใหญ่เขียว "อุเบกขา" ล้อมเรียงไป

เมื่อดวงใจ เป็นบ้าน ที่น่าอยู่.....ความสุขดู ที่ใด หาเห็นไม่
คอยนั่งนอน ตักตวง สุขภายใน.....ดั่งบึงใส เย็นใจ ไร้คลื่นรวน

 

ร่มไม้ใหญ่ แผ่กิ่งก้าน สาขารอบ
แดดร้อนเปรี้ยง วันอาทิตย์ พอได้ร่ม
ใบแห้งโรย ร่วงหล่นทั่ว เต็มถนน
กวาดแล้วกวาด ยังหล่นอีก กวาดเก็บกวาด

 

เศษใบไม้ รวบรวม ให้เป็นกลุ่ม.....แล้วเอาสุม ตามโคน เป็นอาหาร
ทำคอกล้อม กันลม ที่พัดผ่าน.....เป็นอาหาร ปุ๋ยสด แด่พืชไพร

 

เยอะเกินไป สุมมากไป ฟืนไฟลุก