รัก

นกbird bird นั่งหน้าเศร้า เคล้าน้ำตา
ใยจับbird ขังกรงนาน ปีกอ่อนแรง
บินแคบแคบ ร่อนสั้นสั้น น่าละอาย
เกิดเป็นนก เสียสิ้นลาย birdกรงทอง

 

อันว่ากบ อ๊อบอ๊อบ ในโพรงดิน
จำศีลนาน เก่งแต๊ แน่จริงเออ
จำต้องตื่น ฝนฟ้าร้อง น้ำท่วมโพรง
กระโดดสูง ตัวลิ่วลอย ใจเต้นโครม

 

เกาะขอนไม้ นั่งมอง ปองบนฟ้า.....แต่ปีกข้า อ้าออก มิเคยได้
พวกเขาจับ ฉันขัง ไว้ทำไม.....หรือหัวใจ พวกเขา สีเหมือนกา

 

ชีวิตคน นี่หนอ มีต่างแบบ
หลายคนเป็น เช่นกบ ในกะลา
รู้แค่ครอบ กรอบน้อย คิดว่าแน่
โวโอ้อวด ข้าเก่ง กว่าใครใคร

หากเก่งแท้ ศึกษา ให้กว้างกว้าง
ตีโจทย์ให้ แตกฉาน อย่าไปกั๊ก
หาเหตุผล ให้เจอ ละเอียดตอ
ต้นตอมี คืออะไร กันแน่เอย

 

สักวันหนึ่ง พวกมึง ถูกครอบขัง.....เป็นเหมือนดั่ง นกมึง เคยขึงกรอบ
แล้วมึงจัก รู้สึก นึกไม่ชอบ.....อันกรงกรอบ ครอบที่ใด ได้ทรมาน

 

อันว่ากบ เมืองเรา เข้ามาเยอะ.....เพราะมันเจอะ เหล่าพม่า แทงล่าหา
จึงพร้อมใจ อพยพ อ๊บอ๊บมา.....อยู่สยามา เป็นกบ อ๊บอ๊บไทย

 

กบหลบหลุบ ผลุบกะลา น่าตลก.....ขี้ขลาดตก ใจสั่น กลัวโลกสวย
จึงคอยมุด คุดคู้ อยู่ในถ้วย.....ที่คว่ำช่วย บดบัง ขังมืดมน

กล่าวถึงกบ ในกะลา ก็ว่าแย่.....แต่ที่แย่ กว่ากบ จอมสับสน
คือน้ำเสีย เต็มแก้ว ไม่ถ่ายวน.....จักเทปน ทิพย์วารี ไร้ที่เอย

 

55ก๊าก พม่า ทิ่มแทงกบ
คนไทยก๊าก ย่างกบ อีกยำกบ
เพาะเลี้ยงกบ ราคา แพงกว่ากุ้ง
โครงการหลวง เลี้ยงจั๊ดนัก เต็มอ่างใหญ่

 

คนกินกบ หน้าตา เหมือนอย่างกบ
อีกคางคก งกงก หลังโกงโงก
ท้องป่องกลาง เท้าลีบ ลิ้นแลบยาว
ฝนตั้งเค้า คนร้องอ๊อบ โอ๊บระงม

 

นอกคูเวียง เจียงใหม่ มีผัดกบ.....กะเพรากลบ พริกใส่ ร้อนแรงหลาย
อยู่แถวแถว ประตู ข่วงเชียงใหม่.....เคยกินได้ นานมา ร้านยายนง

 

ประตูเวียง เชียงใหม่ กบเยอะนัก
ผ่าท้องไส้ ลอกเปลือก เนื้อสดสด
นอนอ้าขา อ้าท้อง โชว์สัดส่วน
เป็นตัวตัว เรียงแถว แต่เช้าเช้า

 

อู้ถึงเวียง เจียงใหม่ คิดถึงมาก.....มีน้ำหลาก น้ำท่วม แผ่นดินไหว
เพลิงไฟป่า มาที ก็บรรลัย.....พายุไซร้ รุนแรง แผลงทำลาย

อุ๊บสสส์.. ใช้แอ็พผิด แฮ๋มเมาะ เอาใหม่ๆ

อู้ถึงเวียง เจียงใหม่ คิดถึงมาก.....ได้จรจาก มานาน จึงโหยหา
อยากไปดั้น ขึ้นดอย ที่เรียงพา.....ให้กายา เข้าอบ หลบหมอกไอ

 

ก็อย่าไป ดูตอน ที่ชำแหละ(เซ่ส์).....เห็นมันแบะ แหวะขา น่าสงสาร
เราเลยเปลี่ยน ไปมอง ที่ในจาน.....เป็นอาหาร หนึ่งจาน เพียงกลืนกิน

 

อยู่กรุงเทพ ต้องเลือกอยู่ ยอดตึกสูง
คอนโดใหญ่ ร่ายเรียงแถว อย่างกล่องยักษ์
สร้างตามแนว รถไฟฟ้า สถานี
น้ำท่วมที อยู่ชั้นบน สบายใจ

 

คนกินกุ้ง ก็คง ต้องหลังโง้ง.....คอยก้มโค้ง ยามเตียว ไปไหนไหน
กินปลาด้วย กลางคืน คงแหวกว่าย.....พลิ้วพลิ้วคล้าย ว่ายน้ำ อยู่ในบึง 55555

 

เรามิได้ สิงสู่ อยู่กรุงเทพฯ.....เมืองอักเสบ เมืองนั้น ฉันถอยหนี
อยู่อเมริกา ทุ่มแบน สดชื่นดี.....หันหน้าหนี ห่างไกล ไม่ไปกรุง

 

คนกรุงเทพ ก็อักเสบ กันทั้งนั้น
หูตาคอ เจ็บแดงไอ รี่หาหมอ
หมอจัดยา แก้อักเสบ เร่งแพ๊คถุง
ทุกบ้านห้อง กินแต่ยา ทุกข์กายา

 

แผ่นดินกรุง มิได้ ไปย่ำเหยียบ.....ลองนับเทียบ ไล่ได้ น่าจะสาม
หรืออาจสี่ ปีผ่าน ไม่ได้จำ.....อยู่ในถ้ำ ดงไพร หลีกไกลกรุง

 

ปีนี้ฝน ทำท่า จะกระอัก
เทลงซัด กระหน่ำ ซ้ำเติมซาก
ท่อระบาย จุกอุด ตันเน่าหนอน
ขยะล้น ท้นท่อ หยะแหยงจัง

 

จักหยะแหยง ไปใย เล่าแม่หญิง.....ลองพิศสิ่ง โสโครก ในกายบ้าง
ในลำไส้ ใหญ่น้อย เต็มลำราง.....เป็นเส้นทาง โสโครก พกในกาย