รับตอบข้อสงสัยในการเจริญพระกรรมฐาน

เรียนถามอาจารย์ชัดค่ะ ตอนนี้จับกรรมฐานภาพพระยิ้มตามที่อาจารย์แนะนำน่ะค่ะจิต

เป็นสุขขึ้นมาก ระหว่างทำงานก็จับภาพพระได้บ่อยขึ้น มีความรู้สึกเยื่อกเย็น ชุ่มชื่น มั่น

คง ทีนี้ลองมาจับภาพพระเป็นสมเด็จองค์ปฐมพร้อมอาโลกสิน ก็จะได้ภาพสมเด็จองค์

ปฐมใสเป็นเพชร ภาพอาโลกสินก็จะเป็นลูกแก้วใสกลิ้งไปกลิ้งมาได้ ลองเคลื่อนย้ายไป

ตามส่วนต่างๆ ของร่างกายเพราะคิดว่าอยากเห็นอวัยวะภายในแต่ยังไม่สามารถเห็นอะไร

ได้ค่ะ และไม่ได้จับภาพอาโลกสินบ่อยค่ะ ทำในบางเวลาค่ะ ขอคำแนะนำจากอาจารย์ว่า

ควรจะปฏิบัติอย่างไรหากว่าต้องการฝึกกสินอากาศไปด้วยค่ะ

ขอขอบพระคุณในเมตตาธรรมของอาจารย์ เป็นอย่างสูงค่ะ

 

สวัสดีครับท่าน Xorce

หลังจากได้คำแนะนำการปฏิบัติในตอนแรกแล้วผมก็ลองนำไปปฏิบัติ ผมได้น้อมนำภาพสมเด็จองค์ปฐมที่วัดท่าซุงมากำหนดเป็นภาพกสิณ ก็จำได้ง่ายดีครับไม่ค่อยมีอะไรติดขัดในเรื่องของการจดจำภาพ

แต่ว่ามาติดขัดก็เรื่องการกำหนดรู้ลมและภาพพระให้ได้ตลอดเวลาครับ เนื่องจากว่าจะต้องควบคุมสติตลอดเวลาทำให้เกิดอาการเกร็งจนมึนหัว ซึ่งมันเป็นปัญหาของผมมาตลอด (ซึ่งตอนนี้ก็ยังไม่สามารถจับพระกรรมฐานได้ตลอดเวลา)

แต่ก็มีบางจังหวะที่อยู่ ๆ ก็เกิดสบายขึ้นมาอย่างไม่ตั้งใจแต่ก็ไม่นานนัก พอสังเกตตอนนั้นมันจะไม่เน้นเท่าไหร่ คล้ายๆ เผลอ รู้ลมก็ก้ำกึ่งคือรู้ลมไม่เต็มที่นัก มันปล่อยๆ จับๆ เอ๊ะ..งง.. บอกไม่ถูก เหมือนคนกำมือจะแน่นก็ไม่แน่นจะหลวมก็ไม่หลวม ประมาณนี้ครับ

ขอถามเป็นข้อๆ อีกดังนี้ครับ

๑. เราสามารถจะจับเฉพาะอารมณ์สบายๆ อิ่มๆ บวกกับภาพพระเลยจะได้หรือเปล่าครับ
๒. เราสามารถจะเปลี่ยนสีภาพพระได้เองหรือไม่ครับ เพราะเวลาผมคิดจะเปลี่ยนให้เป็นพระแก้วใส ภาพพระก็จะเปลี่ยนได้ทันที ถ้าเปลี่ยนเองแบบนี้จะเป็นอารมณ์ฌาณหรือไม่ (กลัวว่าจะเป็นการจินตนาการไปเอง) ตรงนี้ขอความกระจ่างด้วยนะครับ
๓. อีกอย่างผมลองเปลี่ยนพระเหลืองทองอร่ามให้เป็นเพชร ภาพพระก็เปลี่ยนได้ไม่ลำบากนัก แต่ก็สงสัยตรงที่ว่า ถ้าพระเป็นเพชรแล้วอารมณ์ในตอนนี้จะเป็นฌาณ ๔ ได้อย่างไร ในเมื่อเป็นการบังคับภาพพระให้เปลี่ยนสี เพราะผมสังเกตดูอารมณ์แล้วก็ไม่เงียบจากเสียง คือยังได้ยินเสียงอยู่ (แก้ให้ผมด้วยนะครับ เพราะผมยังไม่เคยได้ฌาณ ๔ เลยยังสงสัยอยู่ครับ)

๔. ถ้าสามารถเปลี่ยนสีภาพพระได้เองแล้ว ถ้าช่วงไหนเกิดเผลอในสมาธิ แล้วระลึกได้ว่าตอนนี้เราเผลอแล้วจึงหันมาจับพระกรรมฐานอีก เราจะกำหนดจิตในตอนแรกอย่างไรในการจะเข้าอารมณ์เดิม

ขอบพระคุณอย่างสูงไว้ล่วงหน้าครับ

ปล. ถ้ามีอะไรที่ท่านจะแนะนำเพิ่ม ก็ขอได้สงเคราะห์ผมได้เลยครับ ยินดีอย่างยิ่งครับ

 

ขอคำแนะนำด้วยครับผม คือพอทำสมาธิไปแล้วรู้สึกจะมีอาการเคลิ้มๆเหมือนเราจะนอนหลับยังไงยังงั้นเลยครับและจะเห็นอะไรต่อมิอะไรเป็นภาพต่าง แต่ผมเองก็พยายามที่จะฝืนภาวนาแต่รู้สึกมันฝืนยากมากต้องใช้กำลังมาก แต่รู้สึกว่าตัวเองภาวนาไม่เป็นคำเลย คือ ภาวนาไม่จบประโยคน่ะครับ หลังจากนั้นก็จะมีอาการเหมือนง่วงบางทีสัปงกเลยครับ แต่ก็มีบางครั้งมันเหมือนวูบหายไปเลย ก็เป็นเวลาหลายนาที(อย่างน้อยๆ ก็คงจะครึ่ง ชม) พอสักพักถึงรู้สึกตัว ผมไม่ชอบอาการแบบนี้เลยมันเหมือน ยังไงไม่รู้แบบ ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ส่วนตัวเข้าใจว่าแบบนี้คงเป็นการทำสมาธิที่ไม่ดี เพราะมันเหมือนไม่รู้อะไรเลย อีกเรื่องหนึ่ง ของเก่าผมมีมั่งไหมและแบบไหนครับ ขอแบบจี้เลยครับผม
ปล. ได้อ่านที่หลายๆท่านถาม คุณ ชัช แล้ว มีหลายคำถามที่ผมอ่านแล้วรู้สึกตรงกับที่ตัวเองเจอครับ
ผมขออนุโมทนาสาธุบุญ กับ คุณชัช เป็นอย่างยิ่งครับ ที่ได้แนะนำให้กับหลายๆท่าน

 

ผมเพิ่งจะเริ่มนั่งสมาธินะครับ ผมใช้วิธีจับลมหายใจเข้าออกที่ปลายจมูก โดยภาวนา พุทโธ หากจิตวอกแวก ก็จะกำหนดรู้และหยุดความคิดนั้นทันที ซึ่งที่ผ่านมาผมก็ได้รับผลที่ดี คือมีความสงบ มากเพียงแต่ว่าครั้งล่าสุดผมผมนั่งไปถึงจุดนั้น เกิดภาพเป็นเงาคล้ายกำแพงถล่มทำให้ผมตกใจ ออกจากสมาธิ และหลังจากนั้น ผมไม่สามารถนั่งสมาธิได้สงบแบบเดิมอีก อยากขอคำแนะนำด้วยครับ

 

เดี๋ยวนี้มีคำถามเข้ามามากมายเหลือเกินขนาดผมเองที่ไม่ใช่คนตอบโดยตรงยังถึงกับมึนเพราะอ่านไม่ทัน

ขออนุโมทนาบุญกับผู้ที่ฝึกสมาธิทุกท่านนะครับ ขอให้ท่านฝึกสำเร็จได้ดั่งใจปรารถนา และเข้าสู่สภาวะนิพพาน หรือ หลักธรรมที่ท่านไขว่หา สาธุครับ

 

ถึงคุณ Kokoking ครับ

ทุกๆอย่าง รวมอยู่ที่ สติ

การฝึกสติ การทรงสติของเราเอาไว้ให้ได้

ยิ่งสติมีความคมชัดมากเท่าไหร่กำลังฌาณก็ยิ่งแก่กล้ามากเท่านั้น

ถ้าสติเข้ม จิตก็จะรวมตัวมาก

ถ้าสติอ่อนลงมา จิตก็จะรวมตัว น้อยลงมา

ถ้าสติไม่เหลือเลย จิตก็จะคล้อยหลับตกภวังค์ไป

ถ้าเข้าฌาณนิ่ง ดิ่งลึก แต่จิตเริ่มเคลิ้ม เริ่มง่วง เริ่มจะหลับ จะขาดสติ ถือว่าไม่เกิดผล

ต้องทรงจิตในฌาณ โดยที่มีอาการตื่น สว่างโพลง อยู่ตลอด อันนี้ใช้ได้

ประคองเอาไว้ อย่าให้หลับละก็ เดี้ยวเป็นใช้ได้ครับ

ลึกจริง แต่ไม่หลับนะครับ มันจะตื่นตัว จะมีสติมากกว่าตอนใช้ชีวิตประจำวันอีกครับ

และในชีวิตประจำวันเราก็ต้องประคองสติ ให้ทรงสมาธิอยู่เรื่อยๆ อยู่เนืองๆด้วยนะครับ

ตรงนี้สำคัญไม่แพ้การทำฌาณละเอียดเลยครับ<!-- google_ad_section_end -->

 

ขอบพระคุณท่าน อ.ชัชมากครับผม พยายามจะฝึกให้เข้มข้นยิ่งขึ้นครับ หลังจากมีตัวขี้เกียจมาเกาะ 1-2 วันครับ

อนุโมทนาในการช่วยเหลือนักปฏิบัติของท่าน อ.ชัช ด้วยนะครับ

ไม่ทราบว่าตอนนี้ท่าน อ.ชัช ได้มีการสอนที่ไหนรึป่าวครับ อยากให้ ท่าน อ.ชัช กำกับใกล้ๆนะครับ

 

สวัสดีค่ะ อ. ตอนนี้ที่จำภาพได้ติดตา คือ ดอกบัวสีประกายพรึก จะให้เล็ก-ใหญ่ หมุนซ้าย-ขวา คว่ำ-หงาย หมุนรอบตัวเรา ฯลฯ จะให้เป็นลักษณะไหน ได้หมด แต่ สิ่งที่ดิฉันติดขัดคือ ความขี้เกียจ ผลัดวันประกันพรุ่ง พอเห็นหมอนนี่ ไม่เอาแล้ว สิ่งที่คิดจะทำ เอาไว้ก่อนละกัน :z1 ขอหนูนอนก่อน อิอิอิ เจ้าโก้ ตัวขี้เกียจเกาะแค่1-2วัน แต่ดิฉันนี่ ไล่เท่าไหร่ก้อไม่ไปอ่ะค่ะ :'(
อีกอย่างคือ ตอนเข้าสมาธิ จะตัดเสียงรอบข้างไม่ได้อ่ะค่ะ ตัดได้แค่ชั่วครู่ แป๊ปเดียวอ่ะคะ 3นาที5นาที อะไรทำนองเนี้ยค่ะ
ภาพดอกบัวประกายพรึกนี่ ทำได้มานานแล้ว แต่ ระดับการปฏิบัติไม่ก้าวหน้าค่ะ รู้ทั้งรู้นะคะ ว่าติดตรงไหน แต่ ไม่มีกำลังใจแก้
ทำไงดีล่ะคะ ถึงจะชนะ 2 อย่างที่ติดขัด

 

ทางออกของการทรงอรูปฌาน

ขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ เดี๋ยวขอลองกลับไปทบทวนการปฏิบัติอีกครั้ง ว่าจะเป็นอย่างที่เจ้าของกระทู้ได้แนะนำไว้หรือไม่

 

เจ๊สู้ๆๆนะ****การชนะที่ยิ่งใหญ่คือการชนะใจตัวเอง****

 

****การชนะที่ยิ่งใหญ่คือการชนะใจตัวเอง****<!-- google_ad_section_end -->

ถูกต้องที่สุดครับ เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งครับ

 

ขอบคุณมากนะจ๊ะกุล โก้ อืม....ไม่อยากพูดไรมาก เด๋ว ท่านเทวดาจะเสียกำลังใจ นึกว่าเจ๊ท้อ หนีกลับสวรรค์ ครานี้ เจ๊แย่เรย ม่ะมีคนคุมประพฤติ อิอิอิ

 

ถึงคุณ l3eju ครับ

สอบถามค่ะ
คือ พึ่งเริ่มหัดนั่งสมาธิ พอนั่งได้ซักพักนึงแล้วรู้สึกว่าตัวเบาแล้วเหมือนตัวเองจะหยุดหายใจไปแต่ก็ภาวนา พุทโธอยู่ เลยรีบออกจากสาธิ อยากทราบว่าอาการนี้คืออะไรค่ะ ขอบคุณมากค่ะ<!-- google_ad_section_end -->

เป็นคนที่จิตใจอ่อนโยนอยู่แล้ว ซึ่งเป็นฐานที่ดีครับ

ให้เอาดีทางด้านพุทโธ กับสติปัฏฐาน4 ไปเลยครับ

เหมือนตัวเองจะหยุดหายใจ แปลว่า จิตกำลังจะเข้าสภาวะของฌาณ4

น่าจะเป็นฌาณ4ละเอียดเลยด้วย เพราะ ร่างกายกำลังจะหายไป

ฌาณ4หยาบ คือ ลมหายใจบางบาง จิตนิ่งจนไม่รู้สึกถึงลมหายใจ มีสติบริบูรณ์จะตื่น สว่าง รู้ตัวอยู่ จะยังได้ยินเสียงเบาๆแต่ไม่รำคาญในเสียง

ฌาณ4ละเอียด จะเพิ่มจากฌาณ4หยาบตรงที่ ความรู้สึกในร่างกายจะหายไปทั้งหมด จะไม่ได้ยินเสียงทั้งหมด ใครจะตะโกน จะด่าว่า จะทำอะไร กับร่างกาย ไม่รับรู้ทั้งหมด เพราะจิตแยกจากกายโดยสมบูรณ์

ให้เราอย่าไปกลัวครับ เรากำลังจะได้ดีครับ อย่ากลัวความดี

สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป หากเราไม่ถอนจิตออกจากสมาธิ ก็คือ

ความรู้สึกทางร่างกาย จะเบา สบาย จนค่อยๆเลือนหายไป

มันจะคล้ายไม่เหลือความรู้สึกทางร่างกาย

ลมหายใจเองก็จะหายไป จริงๆมันไม่หาย แต่จิตนิ่ง จนเราไม่รู้สึกถึงลมหายใจ

แล้วจิตของเราจะรวมตัว เป็นดวงกลม ลอยเด่น สว่าง อยู่

ทีนี้จุดที่ต้องทำเพิ่มคือ สติ

ตอนนี้จิตสงบจริง แต่มันมีการเคลิ้มนิดๆ จิตมันจะมัวๆนิดๆ

เราจะต้องประคอง สติสัมปชัญญะเอาไว้

ให้จิตมันมีอาการตื่น สว่างโพลง ไม่เคลิบเคลิ้ม ไม่ง่วงหงาวหาวนอน

รักษาจิต ให้ตื่น ให้รู้สึกตัว ระลึกในพุทโธ อยู่ตลอด

อันนี้ผมจะบอกคนอื่นๆด้วยนะครับ

เวลาภาวนา หรือสวดมนต์ก็ดี อย่าเป็นระบบ autopilot หรือหุ่นยนต์

ยังไง

ก็คือ สวดมนต์ไป แล้วจิตก็คิดเรื่องอื่น รู้สึกตัวอีกที เอ้าสวดจบแล้ว

สวดอะไรไปเนี่ย

หรือภาวนา พุทโธๆๆ ไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่ได้เอาสติจับกับแต่ละคำที่เราภาวนา

จะสวดมนต์ก็ดี ภาวนาแต่ละคาถาก็ดี

สติจะต้องจับกับ แต่ละคำโดยไม่คลาดเคลื่อน

แค่เราเอาสติจับคำภาวนา อริยาบถ หรือสิ่งที่เรากำลังทำเอาไว้ จิตมันก็เป็นสมาธิแล้ว

เผลอๆก็ฌาณ4หยาบเลย ไม่งั้นก็ใกล้ๆ

ให้สังเกตุว่าถ้าใช้สติจับเอาไว้ จิตมันจะสว่าง จะตื่นโพลง ลมหายใจก็จะบางเบา หรือไม่มีลมหายใจ

ดังนั้นการเจริญสติปัฏฐาน4 ก็เป็นการเจริญฌาณไปในตัวด้วยเช่นกัน

และจะเป็นฌาณ ที่มีสติสมบูรณ์ด้วย

ไม่ใช่จิตนิ่งเป็นฌาณแล้วก็หลับ อันนี้ใช้ไม่ได้

จิตสงบแต่ขาดสติ ถือว่าม่ถูก ต้องปรับใหม่

จิตสงบ จิตต้องมีสติ ต้องตื่น ยิ่งตื่นมาก มีสติในกาย เวทนา จิต ธรรมมาก ฌาณก็ยิ่งเข้มตามนั้น

ดังนั้นภาวนาพุทโธ ให้เราเอาสติจับแต่ละคำเอาไว้ให้มั่น แล้วจะได้ดีเองครับ

 

คำแนะนำ + ข้อคิด ในการนั้งสมาธิดีๆเยอะมากครับ

ขออนุโมทนา สาธุครับ

 

พักนี้ตอบ Pm ไปเป็นปริมาณมากเลยครับ

ถ้าท่านใดยังไม่ได้รับคำตอบ ขอให้รอหน่อยนะครับ

เพราะตอนนี้ตอบไม่ทันจริงๆครับ

และการตอบแต่ละครั้ง ผมจะพยายามเช็คซ้ำไปซ้ำมาหลายๆรอบ

เพื่อให้เกิดประโยชน์มากที่สุดครับ

พอเขียนเสร็จก็ต้องพิจารณาว่า ถูกต้องแล้วใช่ไหม เขาอ่านแล้วจะเอาไปทำได้จริงไหม

ผิดพลาดตรงไหนมีบ้างไหม แล้วจะปรับปรุงยังไงให้ดียิ่งๆขึ้นทุกๆครั้ง

ดังนั้นนอกจากผมจะให้ธรรมทานแก่ท่านแล้ว ยังถือว่าทุกๆท่านได้ให้ธรรมทานแก่ตัวผมด้วย

เพราะการศึกษาเพื่อที่จะเป็นครูนั้น ต้องเกิดจากประสบการณ์ในการถ่ายทอด
ทุกๆคำแนะนำที่ผมให้ไป ก็ถือเป็นบทเรียนของผมด้วยเช่นกันครับ

จึงต้องขออนุโมทนา และขอบคุณกับทุกๆท่านที่เข้ามาขอคำแนะนำด้วยใจจริงครับ

 

พุทธานุสติกรรมฐาน ธัมมานุสติกรรมฐาน สังฆานุสติกรรมฐาน

คือการระลึกถึงความดีของคุณพระพุทธเจ้า พระธรรมเจ้า พระอริยสงฆเจ้า

คุณระลึกถึง และเข้าใจในความดีของท่าน อยู่ตลอดเวลาหรือไม่

ถ้าตราบใดที่คุณยังมีความเคารพ ความศรัทธา ความแนบในพระรัตนตรัยอยู่

ถือว่าคุณเป็นผู้ทรงในกรรมฐานทั้งสามกองนี้ เป็นปรกติ เป็นประจำอยู่ตราบนั้น

กลับกัน ถึงแม้ว่าเราจะทรงภาพพระเป็นกสิณก็จริง

แต่เราไม่รู้ในความดีของพระรัตนตรัยเลย ว่ามีประการใด

ละเอียดลึกซึ้ง ขนาดไหน

ไม่ซาบซึ้งในพระคุณของท่านเลยแม้แต่นิด

ภาพพระที่เราทรงอยู่ก็จะเป็นเพียงเปลือกภายนอก

เพราะข้างในซึ่งก็คือ พระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ

ถ้าเราไม่รู้เลย

ก็ไม่ต่างจากบ้านหลังหนึ่ง ที่ภายนอก สวยหรู งดงามมาก

แต่พอเปิดประตูเข้าไปภายใน กลับไม่เจออะไรเลย

ว่างเปล่าโล่งไปหมด

สู้บ้านที่ภายนอกดูธรรมดา แต่ภายในมีเฟอนิเจอร์ที่สดใหม่ และถูกตกแต่งอย่างงดงามไม่ได้

กรรมฐานจริงๆ จึงไม่ได้อยู่ที่ภายนอก

รวมถึงไม่ใช่แค่การทรงภาพกสิณ เอาไว้ในจิตเฉยๆ หรือภาวนาสักแต่ว่าภาวนาไป

แต่อยู่ที่ความเข้าใจในเนื้อกรรมฐานแต่ละกองอย่างแท้จริง

ถ้าไม่เข้าใจในความหมาย และรายละเอียดของกรรมฐานกองนั้นก็ไม่เกิดประโยชน์

จึงถือเป็นสิ่งที่อยู่ภายในของภายในอีกทีหนึ่ง

หรือก็คือ ความเข้าใจในพระคุณของพระพุทธเจ้า มากกว่าการเห็นภาพของพระองค์เฉยๆ

ซึ่งคุณก็มีตรงนี้ คุณรู้ถึงพระคุณของพระรัตนตรัย จะลึกซึ้งแค่ไหนนั้นอีกเรื่อง

แต่อย่างน้อยคุณก็รัก เคารพ ครูบาอาจารย์ บ้างในระดับหนึ่ง

อันนี้เป็นความดีของคุณแล้ว

ตราบใดที่คุณยังพิจารณาเอาไว้ได้แบบนี้

ก็ถือว่าคุณทรงอยู่ในกรรมฐานสามกองนี้เป็นประจำ เป็นปรกติ

นี่แหละคือสิ่งที่คุณมีแล้ว แต่คนอีกหลายคนบนโลกนี้ยังไม่มี รักษาเอาไว้นะครับ

ดังนั้นทุกครั้งที่เรานึกถึงภาพพระพุทธเจ้า

เราก็ระลึกถึงความดีของพระพุทธองค์ ของครูบาอาจารย์จนจิตเราซาบซึ้งไปด้วยทุกๆครั้งไป

เป็นพระมหากรุณาทิคุณของพระองค์ ที่ปรารถนาจะให้เราพ้นจากความทุกข์
เราเข้าใจถึงพระเมตตาของพระองค์อย่างแท้จริงไหม

ต้องไปศึกษาพระเจ้าสิบชาติ พระเจ้าห้าร้อยชาติ การบำเพ็ญบารมีหลายอสงไขย จึงจะเข้าใจว่า
พระองค์ต้องยากลำบากเพียงใดกว่าจะสำเร็จซึ่งพระสัมมาสัมโพธิญาณ

สามารถทำให้เราได้ฟังธรรมะ ที่สามารถจะนำมาประพฤติ ปฏิบัติ และพิสูจน์ได้จริง

ครูบาอาจารย์ท่านต้องไปฝึกกันยากลำบากในธุดงเข้าป่าลึก อดข้าวอดอาหาร

เพื่อให้เราได้ฟังธรรมะ กันโดยถ้วนหน้า


เราจะต้องพิจารณาจนเข้าใจ และซาบซึ้งในพระคุณความดีอันหาประมาณไม่ได้ของพระรัตนตรัยอย่างแท้จริง

กรรมฐานกองนี้จึงจะมีความสมบูรณ์ เป็นการทรงภาพพระที่สมบูรณ์อย่างถึงที่สุด

ดังนั้นขอให้จิตของเราพิจารณาถึงความดีของพระรัตนตรัยอย่างแท้จริง เอาไว้ให้ได้ตลอด

ก็ถือว่าเราทรงอยู่ในการปฏิบัติธรรมอยู่โดยสม่ำเสมอแล้ว จริงไหมครับ

 

ถามอีกสักนิดนะคะ เกรงใจคนตอบเหมือนกันเเต่ถามก่อนที่จะลืมค่ะ อิๆ

คือว่าวันนี้ มีอาการเเปลกๆ ถ้าโกรธหรือไม่พอใจอิจฉา หรืออารมณ์อะไรที่ไม่ดี จะเกิดอาการเหนื่อยข้างในเหมือนจะหายใจไม่ออกเหมือนจะตาย เเต่เอามือจับใจดูก็เต้นปกติ เเต่ถ้าจะทำให้อาการจะตายนี้หายไปก็คือการนึกถึงภาพพระ เอาสติทั้งหมดไปทรงไว้ที่ภาพพระเเล้วมันจะสงบลงเเละจะหายเหนื่อย เเต่ในภาพที่เห็น จะมีพระพุทธรูปหนึงรูปลอยอยู่ เเละจะมี วัตถุมีลักษณะเหมือนกริช หรือสี่เหลี่ยมรูปว่าวเป็นเพชร อยู่ด้วยข้างล่างพระพุทธรูป (ในความรู้สึกว่า คือดวงจิตเราเเละมันจะเป็นไปได้หรือดวงจิตยาวเป็นกริช เเละถ้าไม่ใช่ดวงจิตมันคือสิ่งใด ไม่เคยเห็นเคยได้ยินเลย หรือมันเกิดจากจิตที่ปรุงเเต่งไปเอง


เเต่ว่าจะเเคบเเละยาวกว่านี้ค่ะเป็นเพชร

เเละถ้าใช่เราจะเห็นดวงจิตเราได้ไง เราเเค่นึกถึงภาพพระเเละนึกตอนลืมตาด้วย
คนอื่นเขาจะเห็นดวงจิตกันตอนทำสมาธิจิตถึงฌาณจริงๆ เเต่เราไม่ได้ทำอะไรเลย
มันดูเเปลกๆเราปฎิบัติอะไรผิดไปหรือเปล่าหรือเกิดอะไรขึ้น
ตอนเเรกว่าจะไม่ถามก็ไม่รู้จะถามใคร เเละกลัวจะฝึกไปผิดเพี้ยน ก็เลยมาถาม ขอบพระคุณมาก

 

โมทนา สาธุ
อธิบายซะเห็นภาพเลย ขอบคุนค่ะ

 

สาธุ อนุโมทนาจ้ะ พี่ปูอ่านแล้วซาบซึ้งไปในดวงจิตเลยจ้ะ

 

อนุโมทนาสาธุด้วยนะครับ ++

มีคำถามรบกวนท่าน Xorce ครับ พอดีว่าตัวผมฝึกสมาธิมาได้สักระยะหนึ่งหนึ่งแล้วแต่ยังไม่มีความก้าวหน้าเกิดขึ้นเลยครับ โดยผมฝึกอานาฯแบบ พุท-โธ ในตอนนั่งสมาธินะครับ และฝึกสติปัฏฐาน ๔ ในตอนที่ใช้ชีวิตประจำวัน มีคำถามดังนี้ครับ :boo:

1.กรรมฐานใดที่เหมาะสำหรับตัวผมครับ ส่วนตัวผมชอบทั้งอานาฯ+อาโลกสิณ+และสติปัฏฐาณ
2.ไม่ทราบว่าที่ผมฝึกทั้ง 2 แบบนี้(อานา+สติปัฏฐาน) ทำได้หรือปล่าวครับ ดีหรือไม่อย่างไรครับ
3.พอดีผมเป็นคนขี้สงสัย(ไม่รู้ถามมากไปหรือปล่าว) ผมอยากรู้ว่าถ้าผมฝึกอานาฯผมจะฝึกแบบจุดลมกระทบ หรือฝึกแบบไม่ต้องมีจุดที่ลมกระทบดี หรือฝึกแบบยังไงดีช่วยแนะนำด้วยครับ
4.วิธีทรงอานาปานสติทั้งวันต้องทำอย่างไรบ้างหรือครับ (จริงๆผมชอบอานาฯนะ มันเย็นสบายดี)
5.ตัวผมยังต้องปรับปรุง+เปลี่ยนแปลง+แก้ไขตรงไหนอีกบ้างถึงจะทำให้สมาธิมีความก้าวหน้าขึ้นครับ

ขออนุโมทนาสำหรับทุกคำตอบของคุณ Xorce ด้วยนะครับ++:z8:z8:z8