รู้น้อย ดีกว่า รู้มาก ?

ข้อความยาวๆของท่านเอก น้อยคนจะเข้าใจ
ต้องผู้ที่ผ่านวิปัสสนาญาณมาบ้างแล้ว ไม่งั้นก็จะดูงงๆ ไม่เข้าใจ เหมือนเรื่อยๆ ฟุ้งธรรม
แต่ความจริง เป็นธรรมขั้นละเอียดทีเดียว
เห็นท่านจินตอบแบบนี้ ก็เห็นแล้วว่า ท่านจินก็เข้าใจเช่นกัน ฮ่าๆๆๆๆๆ เยี่ยม;ปรบมือ

 

ความรู้ มันก็รู้อยู่นั่นแหล่ะ รู้ติดสัญญา แล้วปรุงที่สังขาร แต่มันก็เท่านั้น ลงสุขทุกข์ในเวทนา ทุกทีสิ

สู้เห็นการทำงานของมัน เท่าทันมัน เห็นการส่งต่อ ถ่ายเคลื่อน การปรุง การดำเนินเป็นกระบวนการของมัน เห็นว่ามันไม่สิ้นสุด ไม่จบสิ้น เกิดแล้วดับ เกิดแล้วดับ นี่เดี๋ยวก็คลาย จะเกิดก็ไม่เกิด เมื่อไม่เกิดแล้วมีอะไรต้องดับไหม เมื่อไม่เกิด รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ต้องเคลื่อน ต้องมีอะไรให้พิจารณาไหม (ตรงนี้ ที่ปราชญ์บางท่านแสลงนิพพาน ถ่อมตนเรียกความว่าง) (kiss)

 

แปลกเนอะ นี่แปลว่า เห็นสติตัวจริงแล้วนี่ ไม่ธรรมดาละ

พระท่าน จะให้คะแนน คนที่กล่าวได้อย่างนี้ คือมาถึง ครึ่งทาง

แล้วก็ชี้ว่า เห็นไหม ถ้าไม่เพ่ง ก็เผลอ ห้ามไม่ได้ ใจมันอยากทำงาน
อวิชชาเป็นตัวบงการ ก็ให้รู้ไป นั่นคือ อวิชชา ตัณหาบงการ

แล้วก็ชี้อีก

เห็นไหม ตอนที่มันทำได้ ทำจริงๆ มันมาตอนเผลอ เผลอแล้วรู้จึง
ดีกว่า เพ่งแล้วเห็น เพราะส่วนใหญ่เพ่งแล้วเห็น สถิติเกิดน้อยสำหรับ
คนทำงานอย่างเรา เพราะ เราเป็นฆราวาส สติจะมีสมาธิเหมือนนัก
เล่นฌาณนั้นทำไม่ได้ พวกเล่นฌาณเองก็ทำไม่ได้ เพราะชีวิตมัน
อิรุงตุงนังไปหมด ทั้งวัด ทั้งบ้าน

ดังนั้น เคจะเห็นว่า พระท่านให้เผลอแล้วรู้ แต่ต้องหมั่นรู้ถ้ายังไม่ตั้ง
ถ้าตั้งมันแล้ว ก็ไม่ต้องเลือก แต่อย่าขี้เกียจ

ทำอย่างนั้นแหละ แล้วใจมันจะกล้าปล่อยไปเรื่อยๆ การกล้าปล่อยนั้น
แหละ........

 

นี่เลย พี่จินนี่เขามาสายสมถะ แต่ เค นี่ผมไม่แน่ใจ

แต่แบบนี้เรียกว่า เหมือนกันโดยอรรถ ต่างกันโดยพยัญชนะ

แต่ของพี่จินนี่แท้ๆ นี้ไม่รู้ อันนี้ เขาเทียบออกมาผมก็จะตามสัญญานี้

ให้เป็นกำลังใจ เป็นพละ ถือว่า บารมีของคุณจินนี่ ถ่ายให้ละกาน

( คุณจินนี่เขาจะเห็นอะไรที่มากกว่าเราๆ แต่อย่าไปสนใจ จะเห็นว่า
ปลายทางนะ มันอันเดียวกัน แค่นั้นก็พอแล้ว มิใช่เหรอ เลิกถ่อมตน
ได้เลยนะ เพราะทำบ่อยๆ มันจะผลิกไปเป็นอนุสัย งานจะเพิ่ม --
หมายถึงว่า ต่อไปถ้า เค แสดงรูปของมานะ ออกมา ถ้า อ ขันธ์
ไม่ชี้ ผมก็จะ ค่อยๆชี้ แต่คราวนี้จะตรงๆ ไม่เกรงใจแล้ว จะเล่น
แบบ เล่น เควิมุตติ )


คือที่กล่าวถึงบารมี ก็เพื่อให้โน้มบารมีจากพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ
มาอยู่ที่ตนไว้ เป็นอนุสติเพิ่มเติม เช่น เราทำทานมาน้อย ก็น้อมคุณ
บารมีที่เห็นพระพุทธองค์ทำทาน บารมีจะมาเป็นกำลังให้ได้

และให้อธิษฐาน การเอาตัวรอดได้ ในชาตินี้ นะเค

 

ทุกวันนี้ก็อธิษฐานขอขมาพระทุกวันละ ถ้าไม่ลืมนะ แหะ แหะ

 

ดู มานะ เพิ่มนะ เค

พอจะ ปล.

ตอนที่ ป. ให้ระลึกดูว่า เห็นฟอรม์ที่สร้างขึ้นมาไหม (ภพ)

แล้วอย่าแทรกแซง ปล่อยไปตามปรกติ ปล.ไปให้จบ

แล้วดูอาการเสียดแทงใจ ดูไปอีก จนกว่าจะจบตัวสุดท้าย

มันส์

 

ไม่อยู่แป๊บเดียว นิ มา เป็น ตัวคิด กัน อีกเเล้ว หรอ????

เด็ก ช่าง คิด เนาะ

ไม่ยอมดู คิด

 

ขอขมาทำไม พระท่าน จริงๆไม่ถือสาหรอก แต่ก็ขอให้ท่านอโหสิก็ดี

หากวันไหนเกิดไปปรามาส ก็ให้ดูว่า มันเกิดในใจขึ้นเอง หรือ ว่ายินดี
กระทำมันด้วยตัวเอง ถ้ามันทำเอง ก็ดูไปเลย นั่นเขามาสอนธรรมะเรา
ต่างหาก ไม่ได้มาทำให้ร้อนใจ ถ้าไม่ออกมาทางกาย วาจา ก็ไม่ผิด
ศีล ชิมิ ชิมิ

 

(แล้วมันคลายเองหรือจ๊ะ รู้ได้ยังไงว่ามันคลาย คลายเพราะอะไร) ตอบเฉพาะตรงนี้นะครับ

สมถะ คือ การกดข่มกิเลสไม่ให้กำเริบใช่ไม่ครับ ถ้าไม่เอาสมาธิข่ม สุดท้ายช้าเร็วมันก็ต้องสำแดงเดช

คลายในวิปัสสนา หมายถึง ดู รู้ ปล่อย จนเท่าทัน จนใจ มันเข้าใจสภาวะ แล้วคลายออก คือ ใจมันยอมรับแล้ว หลังจากดูจนหน่ายแล้ว พิจารณาอย่างยิ่งยวดแล้ว ว่าทุกข์มันก็อยู่ที่เราจับนั่นเอง แท้จริงเป็นอุปาทาน (เฉพาะนิพพานแรก)

คลายแล้วก็มีนิพพานรับรองไงครับ ตามลำดับ ที่ขั้นตอนของสิ่งร้อยรัดหยาบ ไปละเอียด

ตอบพี่เอก ผมวิปัสนำครับ
ตอบพี่จร ไม่หลงครับ มีนิพพานเป็นอารมณ์ เพียรเผากิเลส กำจัดทุกข์อย่างเดียวครับ

ปล. คำถามใด ๆ ที่เป็นไปเพื่อประโยชน์ เพื่อการพ้นทุกข์ ถ้าตอบได้จะพยายามตอบนะครับ

 

งง ได้ อีก งง ได้ อีก มากอีกละ พวก รู้ มากมาย

 

สันโดษ ทำใจไว้นะ วันหน้า เค อาจจะมาทำอย่างเรา

แนวโน้มของเค เป็นคน มีกรุณา มากกว่า เมตตา



แล้วตอนนี้นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้น ผมไม่รอด แต่มี เค รอดอยู่คนหนึ่ง

โอ้ย!! สบายใจ

 

อ้าว วิปัสสนาเหรอ วันนั้น มองผ่านเว็บแคม

เห็น มาดขรึมขนาดนั้น ก็คิดว่า เป็น สมถะยานิก

โดนภาพ สัญญา ลวง

 

เขาพยายามบอกใบ้นะ อ่านดีๆ

แต่ผม ขออ่านผ่านๆ ไม่ว่ากันนะ

 

นิพพานเป็นอารมณ์ มิใช่อยู่สภาวะนิพพานตลอด แต่จะระลึกถึงนิพพานที่ตนเคยสัมผัสบ่อย ๆ เรียกว่าถูกกระแสนิพพานดึงดูด จึงเป็นผลให้เพียรเผากิเลส เพื่อให้เข้าถึงความดับทุกข์ (นิพพาน) อีก

สัญญาในนิพพานที่ผ่านมา ที่มันเกิดเอง กับสังขารที่ปรุงขึ้น มันต่างกันนะ

เป็นรูปนามที่มีเป้าหมายชัดเจน เพียรดับทุกข์ เพื่อออกจากวัฏอย่างเดียว


ปล. ไม่กล่าวต่อแล้วนะครับ หลายโพสแล้ว วันนี้ไม่เข้าใจ ก็หวังจะติดสัญญา ไปเป็นประโยชน์ได้ ไม่มากก็น้อย
(kiss)

 

สูงสุดคืนสู่สามัญ การรู้มากบางครั้งก็เป็นอุปสรรคนะครับ เพราะรู้ไปเสียหมด ไม่ต้องทำก็รู้แล้ว ดังนั้นบางครั้งผมว่าการที่เรามีความรู้เหมือนตอนแรกเกิดก็ดีนะครับ อยากรู้ก็พิจารณาสิ่งที่เห็นสติและปัญญา ไม่มีประสบการณ์อะไรมาตั้งให้ไขว้เขว จากธรรมะที่เป็นจริงเช่นนั้นแล

 

คิดมากสุขน้อย>>.>>คิดน้อยสุขมาก


แต่ก็อาศัยคิดเพื่อรู้....เมื่อรู้ก็วางทั้งรู้ทั้งคิด >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
สุขทุกข์ก็.... ทุกข์ๆก็.. สุขๆก็
= แตกต่างกันตรงไหนอ่ะ555+เหมือนกันอ่ะ 555+

 

ขอขมาพระ เป็นอุบายเพื่อให้เกิดความสบายใจอะ
เทคนิคสร้างความสุขเล็กน้อยๆ แต่ไม่สงวนลิขสิทธิ์น้า

 

ALOHA
....................................................................
นาวาสูตรที่ ๘

[๓๒๕]
ก็บุรุษพึงรู้แจ้งธรรมจากบุคคลใด พึงบูชาบุคคลนั้น
เหมือนเทวดาบูชาพระอินทร์ ฉะนั้น
บุคคลนั้นเป็นพหูสูต ผู้อันเตวาสิกบูชาแล้ว มีจิตเลื่อมใสอันเตวาสิกนั้น
ย่อมชี้แจงธรรมให้แจ่มแจ้ง

บุรุษผู้มีปัญญา ไม่ประมาท คบบุคคลผู้เป็นพหูสูตเช่นนั้น
กระทำธรรมนั้น ให้มีประโยชน์ใคร่ครวญแล้ว
ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ย่อมเป็นผู้รู้แจ่มแจ้ง
แสดงธรรมแก่ผู้อื่นและเป็นผู้ละเอียด

อันเตวาสิกซ่องเสพ อาจารย์ผู้ประกอบด้วยธรรมน้อย เป็นคนเขลา
ผู้ยังไม่บรรลุประโยชน์และฤษยา ไม่ยังธรรมให้แจ่มแจ้งในศาสนานี้เทียว
ยังข้ามความสงสัยไม่ได้ ย่อมเข้าถึงความตาย

บุคคลไม่ยังธรรมให้แจ่มแจ้งแล้ว ไม่ ใคร่ครวญเนื้อความในสำนัก
แห่งบุคคลผู้เป็นพหูสูตทั้งหลายไม่รู้ด้วยตนเอง
ยังข้ามความสงสัยไม่ได้ จะสามารถให้ผู้อื่นเพ่งพินิจได้อย่างไร
เหมือนคนข้ามแม่น้ำที่มีน้ำมากมีกระแสไหลเชี่ยว
ถูกน้ำพัดลอยไปตามกระแสน้ำ จะสามารถช่วยให้ผู้อื่นข้ามได้อย่างไร

ฉะนั้น ผู้ใดขึ้นสู่เรือที่มั่นคง มีพายุและถ่อพร้อมมูล
ผู้นั้นรู้อุบายในเรือนั้นเป็นผู้ฉลาด มีสติ
พึงช่วยผู้อื่นแม้จำนวนมากในเรือนั้นให้ข้ามได้
แม้ฉันใดผู้ใดไปด้วยมรรคญาณทั้ง ๔ อบรมตนแล้ว เป็นพหูสูต
ไม่มีความหวั่นไหวเป็นธรรมดา ผู้นั้นแลรู้ชัดอยู่

พึงยังผู้อื่นผู้ตั้งใจสดับและสมบูรณ์ด้วยธรรมอันเป็นอุปนิสัยให้เพ่งพินิจได้
ฉันนั้น เพราะเหตุนั้นแลบุคคลควรคบสัปบุรุษผู้มีปัญญา เป็นพหูสูต
บุคคลผู้คบบุคคลเช่นนั้น รู้ชัดเนื้อความแล้ว ปฏิบัติอยู่ รู้แจ้งธรรมแล้ว
พึงได้ความสุข

 

โลกวุ่ยวายเพราะคนเรื่องมากหนึ่งคนหนึ่งปัญหาหนึ่งคน100ปัญหาหนึ่งคนหลายร้อยพันปัญหาไม่จบสิ้นครับ

 

k.kwan แอ๊บแบ้ว พายุทะเลทราย jinny95 บุคคลทั่วไป 3 คน

แก็งส์แมวเหมียว โอ๊ตศ์ แล้วก็ สันโดษ

ปกติ กินเบอร์เกอร์ แบบนี้รึ เปล่า