รู้ได้อย่างไรว่ากินผักไม่บาป

ทุกสิ่งล้วนอยู่ที่ใจ เกิดที่ใจ ดับที่ใจ กายสรีระของมนุษย์ไม่ได้มี ไว้เพื่อกัดฉีกแทะเนื้อสัตว์ เหมือนสัตว์กินเนื้อแต่ มีประสิทธิภาพในการใช้กินพืชและผลไม้ มากกว่า คงไม่ต้องบอกว่าควรกินอะไรกี่มากน้อย...ความรู้อยู่ที่ตัวเรา อิ่มก็รู้ หิวก็รู้ พอก็รู้ ถ้าไม่รู้ ตะบี้ตะบันกินจนอ้วนน่าเกลียด ก็ไปมารีฟรานจ่ายตังค์หลักแสนซะ จะได้รู้

พระพุทธเจ้าท่านไม่ได้ห้ามตัดต้นไม้ เด็ดดอกไม้ เพราะมันมีชีวิตหรอกคุณเอ้ย... พุทวจนะบอกว่าห้ามสงฆ์พรากของเขียวเพื่อเล่น นั้นเพราะเป็นการกระทำที่ไม่เป็นประโยชน์และไม่เหมาะกับสมณะสารูป ค่ะ... ขอได้โปรดทราบ

 

ได้ยินมาว่าสรรพสัตว์ มีกายธาตุ วิญญาณธาตุเป็นองค์ประกอบทั้งสองต้องหล่อเลี้ยงด้วยพลังธาตุซึ่ง สัตว์และคนมีทั้งสามอย่าง พืชจะมีกายธาตุและพลังธาตุ แต่ไม่มีวิญญาณธาตุ จึงรับเอาพืชบริโภคเพื่อรับพลังธาตุหล่อเลี้ยงโดยไม่อยากเบียดเบียนวิญญาณธาตุของสัตว์อื่นๆ แต่ความเห็นของท่านอื่นก็มีหลากหลาย ท่านอื่นคิดเห็นอย่างไร ? มาชี้แนะกันด้วยนะครับ ผมว่าน่าสนใจดี

 

"ฆ่าตัวตายทรงกำลังญาณขนาดไหนก็ลงนรก"

ผิดนะครับในสมัยพุทธกาลมีพระอรหันต์ปาดคอตัวเองตาย เพื่อไปนิพพานนะครับ

 

เอาเรื่องถอดปลั๊กเจ้าชายนิทราก่อนนะ ถ้าสมองตายหรือเป็นเจ้าชายนิทรา อันนี้ก็ขึ้้นอนู่กับดุลพินิจของหมอนะครับ ว่าจะถอดหรือไม่ ???? ถึงอยู่ไปก็จะทำให้ผู้เป็นพ่อแม่เป็นทุกข์มากไปกว่าเดิม(ในกรณีไม่มีตังค์รักษานะครับ) ส่วนมากหมอจะใช้วิธีเมตตาฆาตนะครับ ก็คงจะไม่บาปนะครับ เพราะทุกอย่างอยู่ที่เจตนาครับ

มาดูเรื่องพืชครับ
พืช สัตว์ คน มีองค์ประกอบดังนี้
พืช มีองค์ประกอบแค่ส่วนเดียว คือ พลังแห่งการเจริญเติบโต(พลังชีวิต) ถ้าเราไม่ถอนรากถอนโคนต้นพืช...เพียงแค่เด็ดยอดดอกผล ตัดกิ่ง เล็มใบมัน...มันก็จะแตกตัวออกมาได้เรื่อยๆไม่ตายจากไปไหน

สัตว์ มีองค์ประกอบ 2 ส่วน คือ ๑.จิตญาณแห่งการต่อสู้ดิ้นรนหนีภัย (สัญชาติญาณ) ๒.พลังแห่งการเจริญเติบโต (พลังชีวิต)

คน(มนุษย์) มีองค์ประกอบ 3 ส่วน ๑.จิตญาณแห่งความรู้และเหตุผล(วิจารณญาณ) ๒.จิตญาณแห่งการต่อสู้ดิ้นรนหนีภัย(สัญชาติญาณ) ๓.พลังแห่งการเจริญเติบโต(พลังชีวิต)

ท่านพอจะเข้าใจเรื่องพืชนะครับ
ส่วนเสือนั้นเกิดจากกรรมหนุนให้เกิดเป็นเสือนะครับ สามารถจะเกิดเป็นคนเพื่อบำเพ็ญบุศลให้บรรลุธรรมได้นะครับ
ส่วนแบคทีเรียเป็นสัตว์เซลล์เดียวนะครับ มันเล็กเกินที่จะอธิบายได้นะครับ

 

ชอบคำถามจัง ^-^ เลยค่ะ

 

จากการลองใตร่ตรองของผมนะครับ
สัตว์[รวมถึงมนุษย์] เมื่อเกิดแผล ระบบประสาทจะส่งสัญญานไปยังสมองให้เรารู้สึกเจ็บปวดเพื่อป้องกันตัวเองจากสิ่งนั้น ต้องรักษาบาดแผลเพื่อให้หายเจ็บปวด[ลองคิดดูถ้ามีดบาดแล้วเรามีความสุขเราก็คงเอามีดมากรีดตัวเองเล่น]
ในกรณีพืชนั้นเมื่อได้รับแผลมันจะส่งสัญญานไปยังอะไรสักอย่างที่ทำหน้าที่คล้ายสมองเพื่อให้รู้ว่ามันได้รับบาดเจ็บและเพื่อรักษาชีวิตของมันมันต้องหลังยางเหนียวๆออกมาเพื่อรักษาบาดแผล ผมไม่รู้ว่าสัญญานที่ส่งไปนั้นคืออะไร แต่ที่แน่ๆมันคงไม่ใช่อะไรที่ทำให้มันรู้สึกดี

ปล. เปิดเพลงให้ต้นไม้ฟังจะได้ผลผลิตที่ดี ทั้งที่มันก็ไม่มีหูนะ เราจะใช้ระบบประสาทสัมผัสของสัตว์ไปตัดสินพืชเหรอครับ เรารู้จักกับจักรวาลนี้ดีพอแล้วเหรอ

 

สัตว์มีระบบประสาทรับความเจ็บปวด ส่วนพืชแม้มันรับรู้แต่ไม่ได้มีระบบประสาทเหมือนสัตว์
ในศีล5ห้ามแค่การฆ่าสัตว์ ส่วนคนอ้างว่ากินพืชกับสัตว์ก็บาปเหมือนกัน เลยยังชอบกินเนื้อสัตว์ ผมแนะนำให้ไปกินดินหรือหินแทนก็ได้

 

ไม่บาปครับ เพราะพืช ไม่เจ็บ ไม่ทุกข์

 

อนุโมทนา วันทามิ.....

 

งั้นก็ไม่ต้องกินอะไรเลย
เกิดมาให้พ่อแม่เอาปูนฉาบปาก
ซะก็จบ อย่างนี้ใช่ไหมที่ถูกต้อง
หรือว่าเราต้องกัดกินเนื้้อตัวเอง

 

บางที เราอาจจะต้องลองมาสำรวจ จักรวาลที่มีอยู่ คือ ตนเอง

 

_เหนื่อกับพวกคุณจัง_ก็แค่คิดว่ากินหาร_ไม่ใช่ว่าคิดกินไก่..กินปลา..กินม้า..กินวัว..กินควาย..และอย่าไปคิดว่ามันตายอย่างไร..โดนทุบหัว..หรือเชือดคอ..แค่อย่าไปรับรู้..รู้เฉยๆว่ามันคืออาหาร..มันไม่มีหรอก ผักกาด..ผักบุ้ง.

หมู หมากาไก่..มันมีแค่อาหาร..ที่บำรุงขันห้าให้คงดำรงอยู่แค่นั้น..รู้ได้อย่างไรว่าเราคือคน..ใครเป็นคนสมมุตเรียกว่าเราเป็นคน..อันนั้นเป็นหมู..เป็นวัว..อันนั้นเป็นควาย..จริงๆแล้วเราเป็นแค่ห่วงโซ่อาหารหนึ่งในมิติที่สามแค่นั้เอง...เราแค่เป็นเพื่อนทุกข์..เกิด..แก่.เจ็บ..ตาย..โทบที..ที่พูดความจริง..แน่นอน..ความจริงอาจทำให้ใครเจ็บปวดสำหรับผู้ที่หลงอยู่ในความสมมุต..ที่ไม่มีวันสิ้นสุด..สำหรับผู้ที่อยู่ในสมมุต..เปิดม่านมายาเสีย..แล้วจะรู้ว่าสิ่งที่นอกกรอบสวยงามยิ่งนัก..และมันเป็นสิ่งที่ไม่เคยหว่งห้ามสำหรับใคร..ขอแค่ก้า้วข้าม..แล้วเธอจะรู้..พระเจ้า..ทำอย่างไรเธอถึงจะเข้าใจ..อย่างนี้แหละ..เขาถึงว่าเวลาใคร..เวลามัน..ก้าวก่ายกันไม่ได้..ทางเลือกอิสระ..เซ็งจักรวาลจัง..แต่เข้าใจ..กรรมใครกรรมมัน...ไม่รับได้งัย..จึงได้แต่ปลงอนิจจัง..คือหนทางแห่งอริยะ..คือหนทางเดียวของการดำรงอยู่ในความสุขแห่งอริยะทั้หลายสัตว์ดโลกย่อมเป็นไปตามกรรม..ซึ่งเเทรกแซงมิได้..แต่ปรารถนาดีดว้ยอย่างสุดจิตวิญณาน...

 

ไม่ว่าใครจะคิดหรือเห็นไปอย่างไร

ผมคนหนึ่งมอง ว่า พืช มี ทุกอย่าง ไม่ต่างไปจากสัตว์ทั้งหลาย

ในความเห็นส่วนตัว พืชมีวิญญาณ มีความคิด มีการรักษาตัว กลัวตาย และปกป้องตัวเองได้
แต่ อายุพืชต่างกับอายุสัตว์ เงื่อนไข จึงต่างกันออกไป

โดย ทำไมพืชจึงสามารถวิวัฒนาการตัวเองได้
หากพืชไม่มีความคิดผมเชื่อว่ามันจะไม่สามารถปรับตัววิวัฒนาการได้หร่อกคับ
(การวิวัฒน์ต้องอาศัยแรงขับดันของการปรับตัวของจิต ของเจตนา ทิศทางที่ Shift ไปสู่อีกสภาวะหนึ่ง)

ซึ่งผมไม่รุ้จะอธิบายด้วยภาษาให้คุณเข้าใจได้ว่าอย่างไร
ขอยกตัวอย่าง แล้วกัน
พืชหลายชนิดที่กินพืชด้วยกันคุณเคยเห็นหรือปร่าว ??
จากต้นหนึ่งรุกรานไปกินอีกต้น ต้นที่ถูกรุกรานพยายามจะหนี
แต่วิวัฒนาการที่แตกต่างกันในพืชพันธุ์ จึงทำให้พืชเหยื่อต้องตกเป็นเป้า
และพืชเหยื่อมันก้อยังเคลื่อนไหวได้ช้ากว่า จึงตกเป็นอาหารของพืชที่รุกรานไป

ซึ่งการกินกันเองของต้นไม้คุณต้องใช้เวลามากกว่า 100 - 1000 ปี
ในการเฝ้าสังเกตุ (ทำได้ไหมหล่ะ!!แต่หากคุณมีอายุไขเป็นแสนๆปี คุณจะมองเห็นเรื่องนี้ได้ชัดเจนมากคับ)

แต่สรุป คือ พืชเป็นสัตว์ที่มีอายุเป็นอนันต์ หากคุณสามารถ นำเวลาที่เป็นอนันต์ของพืชมาย่อให้เหลือเพียง100 ปี คุณจะเห็นว่ามันก็จะล่าเพื่อดำรงชีวิตอย่างเดียวกันเราคับ
และตอบสนอง สิ่งเร้าต่างๆได้เหมือนๆ กับเราเช่นกัน

อย่าเอาความเป็นตัวเองไปอธิบายพืชคับ เพราะโครงสร้างเราต่างกัน

 

คนที่ไม่ยึดติดทั้งหลาย คุณรักษาศีล5ได้ยัง หรือบอกว่าไม่ยึดติด ถ้าวันนี้คุณติดอยู่กลางทะเลไม่มีอะไรกิน แต่มีขี้อยู่จานหนึ่ง ถ้าคุณกินได้โดยไม่รู้สึกอะไร ผมจึงจะเชื่อว่าไม่ยึดติดจริง

 

พืชกินพลังงาน สํตว์ก็กินพืช คนก็กินเนื้อสัตว์
สุดท้ายมนุษย์ตายลงก็กลายเป็นปุ๋ยให้พืช
มีแต่ความดิ้นรนกันทั้งนั้น ยึดติดกันเกินไปละมั้ง
แต่บาปจากการฆ่าสัตว์มากินนี่มีแน่ๆ ชีวิตต่อชีวิต
ไม่มีอะไรดีเลย ชีวิตอะไรเนี่ย

 

จ๊ากๆๆๆๆๆ จริงๆแล้วคำถามนี้ต้องการแค่ล่อเป้าเล่นๆ 5555555555
ชอบคำตอบนี้จัง

 

บางครั้งเราก็แค่ปล่อยวางความต้องการอยากปล่อยวาง

 

ถ้ายังไม่รู้ว่ากินผักจะบาปหรือไม่บาป

ทำไมไม่หันมากินผลไม้ล่ะ

ผักส่วนใหญ่ต้องถอน ดึง ตัด ออกมาทั้งต้น

แต่ผลไม้ส่วนใหญ่รอให้สุกแล้วให้หล่นลงมาเองหรือเด็ดแค่ผลที่ปลายกิ่งที่แทบจะหลุดออกมาแล้วในเวลาสุกเต็มที่ ถึงจะเจ็บก็เจ็บไม่มาก ไม่ต้องกังวลเหมือนกับการไปเด็ดผักมาทั้งต้น แถมรับประทานได้ทันที รับประทานได้ง่าย มีคุณค่าไม่น้อยไปกว่าผักเลย (ผักบางชนิดต้องนำมาผ่านความร้อนก่อนถึงจะมีรสชาดที่ทานได้ง่าย แต่ผลไม้ไม่ต้อง)

ผลไม้ช่วยคุณได้

 

ที่จริงคนเราก้อเป็นอาหารของเสือ จรเข้ได้ ไม่เห็นมีใครยอมหรือเอาคนไปให้จรเข้กับเสือกินบ้างเนอะ เหมือนคนเราจะกินอย่างเดียว น่าคิดนะผมว่า ^^

 

ดีใจแทนสัตว์ทั้งหลาย ที่มีคนหลายคนเข้าใจ อย่างน้อยความเจ็บปวดและทรมานจากการฆ่าจะลดลง