ลำนำเพลงรักของนักกลอน

'ไม่มีวันจบ'

พระราชาองค์หนึ่งโปรดปรานการฟังนิทานเป็นชีวิตจิตใจ ท่านมีความสุขมากๆ ทุกครั้งที่ได้ฟังนิทาน จนนึกอยากฟังนิทานอย่างต่อเนื่อง เพราะฟังเท่าไหร่ก็ยังไม่รู้สึกอิ่มไม่รู้สึกพอ สำนักพระราชวังจึงต้องประกาศเชิญนักเล่านิทานทั่วประเทศให้เดินทางเข้าเมืองหลวงมาเล่านิทานให้พระราชาฟัง และพระราชาก็สัญญาว่าจะให้รางวัลอย่างงามแก่นักเล่านิทานที่สามารถเล่านิทานที่ไม่มีวันจบให้พระองค์ฟัง

บรรดานักเล่านิทานจึงหลั่งไหลมาจากทุกสารทิศ ต่างก็พยายามเล่านิทานให้ยาวนานที่สุดเท่าที่จะทำได้ บางคนเล่าได้หนึ่งชั่วโมง บางคนเล่าได้สองสามชั่วโมง คนที่เล่าเก่งมากๆ เล่าได้ทั้งวันทั้งคืน แต่แล้ว...สุดท้ายนิทานก็ต้องถึงจุดจบ พระราชาผิดหวังมากที่นิทานทุกเรื่องล้วนมีจุดจบด้วยกันทั้งสิ้น ท่านรู้สึกเศร้าใจที่ไม่สามารถจะหาความสุขอย่างต่อเนื่องชนิดไม่มีวันจบได้ จนกระทั่งถึงคิวของชายหนุ่มคนสุดท้าย ชายหนุ่มหน้าอ่อนคนนี้เล่านิทานเรื่องกองทัพมดดำ ซึ่งมีมดเป็นล้านๆๆๆ ตัวกำลังเดินทัพไปตามท้องนา จำนวนมดดำมากมายแผ่ดำทะมึนเป็นวงกว้าง มันกินพืชทุกชนิดบนเส้นทางที่มันผ่านไปเสียราบเรียบจนถึงยุ้งข้าวใหญ่มโหฬารซึ่งมีข้าวอยู่เต็มยุ้ง แต่ยุ้งข้าวนั้นปิดมิดชิดแน่นหนาที่สุดจนมดเข้าไปไม่ได้ พวกมดพยายามๆๆ ทุกวิถีทางที่จะเข้าไปกินข้าวในยุ้งนั้น จนแม่ทัพมดตัวหนึ่งสามารถเจาะรูเล็กๆ พอที่จะสอดตัวเข้าไปในยุ้งข้าวได้เพียงตัวเดียว มันจึงเข้าไปในยุ้งข้าวแล้วแบกข้าวออกมาได้หนึ่งเมล็ด เมื่อมันออกมาแล้ว มดอีกตัวก็เข้าไปแล้วมันก็ขนข้าวออกมาอีกหนึ่งเมล็ด มดอีกตัวก็เข้าไปแล้วมันก็ขนข้าวออกมาอีกหนึ่งเมล็ด มดอีกตัวก็เข้าไปแล้วมันก็ขนข้าวออกมาอีกหนึ่งเมล็ด................... มดอีกตัวก็เข้าไปแล้วมันก็ขนข้าวออกมาอีกหนึ่งเมล็ด...................เขาเล่าเช่นนี้ไปเรื่อยๆ มันเป็นนิทานที่ไม่มีวันจบ จนพระราชาต้องขอร้องให้เขาจบนิทานของเขาได้แล้ว และเขาก็ได้รับรางวัลงามนั้นไป

พระราชาคิดได้ว่า จริงๆ แล้วนิทานที่มีจุดจบนั้นก็ดีเหมือนกัน ท่านจะได้ไม่ต้องรู้สึกเบื่อมากเหมือนเวลาฟังนิทานเรื่องกองทัพมดดำซึ่งไม่มีวันจบ

ฉะนั้นต่อจากนี้ไป ขอเชิญท่านอ่านนิทานและเรื่องราวต่างๆ หลากรสชาติที่ท่านอาจารย์ชยสาโรได้เมตตาเล่าให้ลูกศิษย์ฟังซึ่งล้วนมีจุดจบด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น

--
ที่มา: 'เรื่องท่านเล่า' หนังสือรวมนิทานที่พระอาจารย์ชยสาโรเมตตาเล่าไว้ เรียบเรียงโดย ศรีวรา อิสสระ

 

เห็นแล้วขำดี ก็เลยเอามาฝากค่ะ ^^

 

อ่านแล้วชอบมากค่ะ ประทับใจ...

 

ทำงานกันเป็นทีม



ล้อเล่นนะคะ เห็นเป็ดข้างบนน่ารักดี อิอิอิ

 

การบูชาเทวดา  หรือเทวตาพลี
ตรัสแก่สุนีธะและวัสสการะมหาอำมาตย์ภายหลังจากที่พระองค์ได้ฉันของเคี้ยวและของฉันอันประณีตที่ทั้ง ๒ ได้ถวายด้วยมือของตนแล้ว ด้วยคาถาว่า :-ยสฺมึ ปเทเส กปฺเปติ วาสํ ปณฺฑิตชาติโยฯ

บุรุษชาติบัณฑิต ย่อมสำเร็จการอยู่ในประเทศใด
พึงเชิญท่านผู้มีศีล ผู้สำรวมและประพฤติพรหมจรรย์ ให้บริโภคในประเทศนั้น
ควรอุทิศทักษิณา เพื่อเทวดาผู้สถิตอยู่ในที่นั้นๆ
เทวดาเหล่านั้นอันบุรุษชาติบัณฑิตนับถือบูชาแล้ว ย่อมนับถือบูชาตอบ
แต่นั้นย่อมอนุเคราะห์บุรุษชาติบัณฑิตนั้น ประหนึ่งมารดาอนุเคราะห์บุตร
บุรุษผู้อันเทวดาอนุเคราะห์แล้ว ก็ย่อมเห็นความเจริญทุกเมื่อ.
พุทธวจน ภพภูมิ หน้า ๓๒๑
(ภาษาไทย) มหา. ที. ๑๐/๗๘/๘๔

 

น่ารักค่ะ คนเราช่างคิดทำ ^^

 

ถ้ามองในแง่บวก ผู้ชายแบบนี้หายากที่มีใจรักพระที่จะเช่ามาก
กว่า เก็บเงินไปแต่งสาว คงต้องใช้เวลานาน(เรียกว่าพระมาก่อน)
ส่วนสาวก็คงต้องรอดูใจกันไปก่อนนานฯ (ถ้ารอได้)

 

มหาจินดามนต์ในเรื่อง สังข์ทอง
๐ มาเอ่ยมาถึง ซึ่งเนินบรรพตภูเขาใหญ่
แลไปเห็นคนบนต้นไทร งามวิไลผิวผ่องดั่งทองทา
ยืนพินิจพิศเพ่งอยู่เป็นครู่ ลูกรักของกูแล้วสิหน่า
ตบมือหัวเราะทั้งน้ำตา ร้องเรียกลูกยาด้วยยินดี
อันพระเวทย์วิเศษของแม่ไซร้ ก็จะเขียนลงไว้ให้ที่แผ่นผา
จงเรียนร่ำจำไว้เถิดขวัญตา รู้แล้วอย่าว่าให้ใครฟัง
อันรูปเงาะไม้เท้าเกือกแก้ว แม่ประสิทธิให้แล้วดังปรารถนา
ยังมนต์บทหนึ่งของมารดา ชื่อว่า มหาจินดามนต์
ถึงจะเรียกเต่าปลามัจฉาชาติ ฝูงสัตว์จตุบาทในไพรสณฑ์
ครุฑาเทวาชั้นบน อ่านมนต์ขึ้นแล้วก็มาพลัน
เจ้าเรียนไว้สำหรับเมื่ออับจน จะได้แก้กันตนที่คับขัน
แม่ก็คงจะตายวายชีวัน จงลงมาให้ทันท่วงที

 

มหาจินดามณีทรัพย์คาถา๐ สิทธิวิชามหามันตัง จินดามณีทิวากะรังภูมิยา
โจระปัตตัสมิง ทิพพะจักขุง ถาวะทิสสะเร จันทะเทวี
อัสสะมุขี ทุติยาปะทะลักขณา มณีจินดา ปิยัง ปัญจะทานัง
ยะสังทาลิถาสัง โกมัง ปะสันติ สิเนหัง มาตา
ปุตตังวะโอระตัง มณีจินดา สหัสสะโกฏิเทวานัง
มนุสสะเทวานัง สมณะจิตตัง ปุริสะจิตตัง อาคัจฉาหิ
ปริเทวันติ ปิยัง มะมะ สัพเพชนา พหูชนา
มหามณีจิดา เอหิ พุทธัง ปิโย เทวะมนุสสานัง
มณีจินดา เอหิธัมมัง ปิโย พรหมานะมุตตะโม
มณีจินดา เอหิ สังฆัง ปิโย นาคะสุปัณณานัง
ปิยินทรียัง นะมามิหัง พุทโธ โส ภะคะวา
ธัมโม โส ภะคะวา สังโฆ โส ภะคะวา
อินทะสิเน่หา พรหมะสิเน่หา อิสสระสิเน่หา ราชา เทวี
มนตรีรักขัง จิตตังสระณัง จิตตังมะมะฯ

 

ความสามารถล้วนๆ

 

ประเพณีปอยส่างลอง เป็นประเพณีของชาวไทยใหญ่ หรือชาวไต ที่จัดเป็นประจำทุกปีแสดงออกถึงความศรัทธาอันแรงกล้าในพระพุทธศาสนาของชาวไทยใหญ่ในจังหวัดแม่ฮ่องสอน ซึ่งปฏิบัติสืบทอดกันมาอย่างยาวนาน จนทำให้ประเพณีปอยส่างลอง ได้รับความสนใจจากท่องเที่ยวชาวไทยและต่างชาติ เดินทางเข้าร่วมพิธีเป็นจำนวนมาก