วัวธนูรุ่นแรก หลวงปู่เท อายุ 102 ปี วัดยี่งอ จ.นราธิวาส ประสบการณ์แรง น.94

จากข้อมูลทั้งหมด ซึ่งมีที่มาจากสถานที่และวาระต่างๆกัน คงพอทำให้เรามองเห็นภาพแล้วว่า ในอดีตนั้นวิชาจระเข้มีความเฟื่องฟูมากที่จังหวัดพิจิตร และวิชาเหล่านี้ได้ตกทอดผ่านหลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน จ.พิจิตร ไปสู่ หลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า จ.ชัยนาท และในที่สุดได้ตกทอดมายังหลวงพ่อพวง วัดไผ่ท่าโพธิ์ถึงสองทาง โดยทางสายหลวงพ่อเงินได้ตกทอดผ่านตำรามา ส่วนทางสายหลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่าได้ตกทอดผ่านหลวงพ่อเคลือบ วัดดงเสือเหลืองมาแลกเปลี่ยนวิชาให้หลวงพ่อพวง วิชาจระเข้นี้มีทั้งการสะกดและผูกพยนต์ให้เป็นจระเข้ขึ้นมาเพื่อใช้ในทางต่างๆเช่น เฝ้าทรัพย์ เรียกทรัพย์ ในตำราเรียกว่า จระเข้ขบทรัพย์ หรือ หากจะใช้ไปในทางเสน่ห์เมตตาก็ยังทำได้ เรียกว่า จระเข้คาบนาง ในยุคของหลวงพ่อพวง ท่านยังไม่มีโอกาสได้นำวิชาเหล่านี้มาทำเป็นวัตถุมงคลสักครั้ง เพราะไม่มีช่างฝีมือที่จะแกะสลักรูปจระเข้ขนาดเล็กให้ขลังสุดๆตามเคล็ดวิชาได้ จึงทำให้พวกเราไม่มีโอกาสได้เห็นกัน

 

วิชาจระเข้นี้มีทั้งการสะกดและผูกพยนต์ให้เป็นจระเข้ขึ้นมาเพื่อใช้ในทางต่างๆเช่น เฝ้าทรัพย์ เรียกทรัพย์ ในตำราเรียกว่า จระเข้ขบทรัพย์ หรือ หากจะใช้ไปในทางเสน่ห์เมตตาก็ยังทำได้ เรียกว่า จระเข้คาบนาง ในยุคของหลวงพ่อพวง ท่านยังไม่มีโอกาสได้นำวิชาเหล่านี้มาทำเป็นวัตถุมงคลสักครั้ง เพราะไม่มีช่างฝีมือที่จะแกะสลักรูปจระเข้ขนาดเล็กให้ขลังสุดๆตามเคล็ดวิชาได้ จึงทำให้พวกเราไม่มีโอกาสได้เห็นกัน

 

หลวงปู่นาท่านจึงได้นำวิชานี้มาทำเป็น จระเข้ขบทรัพย์ รุ่นแรก ของท่าน โดยแกะจากไม้สักเก่า ที่เป็นไม้หอสวดมนต์ ๑๐๐ ปี ของหลวงพ่อพวง

<a href='http://upload.siamza.com/2018340' target='_blank'><img border='0' src='http://upload.siamza.com/file_upload/modify/270515/2018340.jpg' /></a>

<a href='http://upload.siamza.com/2018341' target='_blank'><img border='0' src='http://upload.siamza.com/file_upload/modify/270515/2018341.jpg' /></a>

 

ในทางศาสนาฮินดูนั้นเชื่อว่า
จระเข้กำเนิดมาจากพระแม่คงคาตอนที่ลงมายังโลกมนุษย์ หากลงมาโดยตรง ความรุนแรงของสายน้ำจะทำให้โลกถึงแก่กาลพินาศ ดังนั้น พระศิวะจึงได้ใช้มวยผมรองรับเอาพระคงคาไว้ก่อนทอดหนึ่ง ก่อนที่พระคงคาจะไหลจากมวยผมของพระศิวะลงมายังโลกมนุษย์อีกที จระเข้จึงเป็นสัตว์ที่มีความศักดิ์สิทธิ์และเป็นพาหนะของพระแม่คงคา

 

ส่วนบางตำนานกล่าวว่าเดิมทีจระเข้เป็นราชพาหนะของพระอิศวรเจ้า แต่อยู่มาวันหนึ่งจระเข้เกิดไปกิน มนุษย์เข้า พระอุมามเหสีของพระอิศวรจึงมีคำสั่งให้นำจระเข้ไปทรมานโดยให้ผูกล่ามโซ่ไว้ ให้อดอาหารนานหลายวัน นอกจากนี้พระอุมายังได้นำเอาขมิ้นโยนใส่ปากของจระเข้ตัวดังกล่าว แล้วเสกให้ขมิ้นกลายเป็นกงจักรตัดลิ้นของจระเข้จนขาดสะบั้นลง ทำให้จระเข้มิอาจรู้รสชาติของอาหารได้ ครั้งกาลต่อมาจระเข้ได้รับการอภัยโทษและให้มีหน้าที่เป็นพระราชพาหนะของพระแม่อุมา นำพระแม่อุมาประทับบนหลังท่องเที่ยวไปอย่างสุขสำราญในโลกที่พระพรหมสร้างขึ้นมาใหม่ จะเห็นได้ว่าจระเข้จะให้ความเคารพต่อพระแม่อุมาเป็นอย่างมาก ทุกครั้งก่อนที่มันจะกินอาหารเข้าปากไป มันจะคาบอาหารชิ้นนั้นชูขึ้นเหนือน้ำเพื่อบูชาพระแม่อุมาก่อนแล้วจึงจะกลืนลงไปทุกครั้ง



ต่อกันพรุ่งนี้นะคะ

 

มีตะกรุดหลวงปู่นา วัดไผ่ท่าโพใต้ให้บูชามั้ยครับ

 

จองรูปหล่อหลวงปู่นา วัดไผ่ท่าโพใต้ 3 องค์ครับ

 

ตะกรุดที่เอามาหมดแล้วคะ ยังไม่ทันเอามาลงเว็บพลังจิตก็หมดซะก่อน:''''(

 

ยันยันการจองคะ รูปหล่อ มีพร้อมส่งคะ โอนเงินแล้วแจ้งนะคะ ส่วนจระเข้งานจองคะ

 

แต่ในบางตำนานก็ว่า พระอินทร์แปลงกายเป็นจระเข้ขนาดใหญ่เพื่อกัดอสูรกรัมพระให้ถึงแก่ความตายเพราะเห็นว่าหากปล่อยไว้จะเป็นภัยต่อจักรวาล ส่วนหลวงพ่อสนิท วัดลำบัวลอย หนึ่งในพระเกจิผู้สืบสานวิชาจระเข้อาคมมาจากอาจารย์เส็ง ซื่อสัตย์ อดีตเจ้าอาวาสวัดสันทรีย์ จังหวัดปราจีนบุรี กล่าวว่า พระนารายณ์ อวตารลงมาเป็นพญากุมภีร์ เพื่อปราบอสูร มีเทวดาที่มีฤทธิ์ขอตามเสด็จมาเป็นเกล็ด เทพอาวุธตรีเพชรสุระกาลเป็นฟัน จักรแก้วเป็นเล็บ คฑาเพชรเป็นกระดูกสันหลัง พญาอนันต์นาคราชเสด็จลงมาเป็นหาง (การอวตารของพระนารายณ์มีมากมายหลายปาง แต่ที่คนไทยทั่วไปรู้จักคือ "ทศาวตาร" หรือ "นารายณ์สิบปาง" )
นอกจากนั้นจระเข้ยังเป็นสัตว์กึ่งเทพในป่าหิมพานต์ที่เรียกกันว่า กุมภีร์นิมิต มีกายท่อนบนเป็นเทพถือดาบ ส่วนท่อนล่างเป็นจระเข้

 

ในทาง พระพุทธศาสนา วัฒนธรรมประเพณีกับความเชื่อของไทยเรา
มีเรื่องราวตำนานความเชื่อเกี่ยวกับจระเข้อยู่มาก อาทิ
จระเข้เป็นสัตว์นำขบวนกฐิน
จระเข้ มีความเกี่ยวพันกับพระพุทธศาสนาเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะพิธีทอดกฐินที่ซึ่งจะมีการวาดรูปจระเข้ไว้ที่ผ้าขาวบ้างหรือผูกติด ไว้กับไม้รวกบ้าง เรื่องที่ต้องเอาจระเข้หรือรูปจระเข้มาเข้าไปเกี่ยวข้องในพิธีทอดกฐินทุก ครั้งนี้มีความเชื่อว่า นานมาแล้วมีเศรษฐีผู้ร่ำรวยด้วยเงินทองผู้หนึ่ง ฝ่ายภรยาเป็นคนใจบุญและไม่มีลูกเต้าที่จะสืบทอดทายาท จึงตั้งหน้าตั้งตาทำบุญทำกุศลให้ทานคนยากจนเป็นประจำ

 

ส่วนสามีเป็นเศรษฐีขี้เหนียวไม่ชอบทำบุญทำทานจึงนำทรัพย์สมบัติเงินทอง ที่มีอยู่ไปฝังไว้ใต้สะพานข้ามคลองโดยที่ทางฝ่ายภรรยาไม่เคยรู้เรื่องเลย อยู่ต่อมาฝ่ายสามีเกิดล้มป่วยลงจนถึงแก่ความตาย ภรรยาจึงจัดการทำศพตามประเพณีเป็นอย่างดี แต่เนื่องด้วยดวงวิญญาณของสามียังเป็นห่วงอยู่กับทรัพย์สมบัติของตนที่ฝังไว้ จึงมาเข้าฝันภรรยาของตนว่าตนได้รับความเจ็บปวดและทุกข์ทรมานทั้งทางร่างกายและจิตใจเป็นอย่างมากอาหารการกินก็อดๆอยากๆ เพราะต้องมาเกิดเป็นจระเข้เฝ้าสมบัติที่ตนแอบฝังไว้ใต้หัวสะพาน จึงขอให้ภรรยาขุดเอาทรัพย์สมบัติของตนไปถวายวัดเสีย เพื่อตนเองจะได้พ้นเวรพ้นกรรมในชาตินี้ รุ่งขึ้นฝ่ายภรรยาระดมความช่วยเหลือจากชาวบ้านไปขุดทรัพย์สมบัติขึ้นมาได้เป็นจำนวนมาก จึงทำการขนทรัพย์สมบัติเหล่านั้นลงเรือเพื่อจะนำไปถวายเป็นกฐินทาน ครั้นเรือพายแล่นไปตามกระแสน้ำภรรยาเศรษฐีก็ร้องบอกจระเข้ซึ่งนางเชื่อว่าเคยเป็นสามีของนางให้ตามไปด้วย แต่เนื่องด้วยจระเข้ไม่ได้กินอะไรมานานหลายวัน จึงทำให้หมดแรงและสิ้นใจตายก่อนที่จะถึงวัด ท่านเจ้าอาวาสจึงใช้ให้คนที่มีฝีมือในการวาดภาพ วาดรูปจระเข้ลงในผืนผ้า เพื่อเป็นสัญลักษณ์แทนจระเข้เจ้าของทรัพย์ว่าได้นำพาทรัพย์เหล่านั้นมาถวายเป็นองค์กฐินด้วย เมื่อพระสวดให้พรจบ จระเข้ตัวนั้นก็ไปเกิดเป็นเทพที่ร่ำรวยบันดาลให้คนที่เคารพในตัวท่านได้ทำมาค้าขึ้น ปลอดภัยต่ออันตรายทั้งปวง ตั้งแต่นั้นมาธงรูปจระเข้จึงปรากฏตามวัดต่าง ๆ ในเวลามีการทอดกฐินทุกครั้ง อีกทั้งทำให้คนทั่วไปเชื่อว่า...หากผู้ใดได้บูชาจระเข้ให้ดีแล้ว...จะร่ำรวยเป็นเศรษฐีดังจระเข้ในตำนาน

 

ความเชื่อเกี่ยวกับจระเข้ในสังคมไทยบ้าง เพราะในสังคมไทยเชื่อว่าจระเข้เป็นสัตว์ที่มีขนาดใหญ่และมีอายุยืนยาวจึงมักมีวิญญาณศักดิ์สิทธิ์เข้าสิงสู่ กลายเป็นพญาจระเข้ อย่างกรณีของพญาจระเข้ที่ชาวบ้านโนนแดง อ.บ้านเขว้า จ.ชัยภูมิ ให้ความศรัทธานับถือว่าเป็นหลวงปู่คำ พระเกจิที่มรณภาพไปแล้ว ได้กลับมาสิงสถิตอยู่ในตัวจระเข้ และอาศัยอยู่ในชุมชนอย่างสันตินานถึง ๖๒ ปี โดยไม่ทำร้ายคน

 

คุณขุนทอง วงษ์คำ ผู้ใหญ่บ้านโนนแดง ม.2 เล่าว่า หลังหลังจากที่หลวงปู่คำ เกจิชื่อดังแห่งวัดดอนไผ่ อ.บ้านเขว้า จ.ชัยภูมิ มรณภาพไปเมื่อหลายสิบปี ซึ่งสมัยก่อนที่ เจ้าอาวาสหลวงปู่คำมีชีวิตอยู่ได้เดินธุดงค์มาถึงตำบลโนนแดง ชาวบ้านได้นิมนต์ขอให้ท่านอยู่จำพรรษาที่วัดดอนไผ่ เนื่องจากในขณะนั้นไม่มีพระอยู่เลยสักรูป เมื่อหลวงปู่คำท่านยอมอยู่จำพรรษาให้แล้ว ชาวบ้านโนนแดงก็เกิดศรัทธาและเคารพนับถือในตัวท่าน จึงขอให้ท่านอยู่ต่อไป จนกระทั่งในวันหนึ่งมีพ่อค้าจากต่างจังหวัด เอาลูกจระเข้มาเร่ขาย หลวงปู่คำท่านสงสารก็เลยซื้อไว้กว่า 10 ตัว และนำเลี้ยงไว้ที่สระหลังวัดดอนไผ่ ซึ่งมีเนื้อที่กว่า 40 ไร่ แต่ในเวลาน้ำหลากจระเข้ที่ท่านเลี้ยงไว้ได้หายไปทุกปีจนหมด กระทั่งต่อมาได้มีชาวบ้านคนหนึ่งไปพบจระเข้ตัวหนึ่งในที่นา จึงจับมาคืนหลวงปู่คำ

 

หลวงปู่คำท่านจึงจับจระเข้ตัวนี้มาทำพิธีตัดหาง เพื่อไม่ให้จระเข้หลบหนีเวลาน้ำหลากไปอีก เมื่อทำพิธีตัดหางแล้ว หลวงปู่ท่านได้นำหางจระเข้ตัวนี้ไปฝังไว้ที่ใต้บันไดกุฏิ โดยทำการลงอาคมไม่ให้จระเข้ตัวนี้หนีไปไหนอีกเสียก่อน เนื่องจากหลวงปู่ท่านกลัวว่าจระเข้จะหลุดออกไปทำร้ายคนได้อีก หลังจากนั้นจระเข้ตัวนี้ก็ไม่ว่ายน้ำหนีไปไหนอีกเลย ไม่ว่าน้ำจะท่วมหลากเพียงใดก็ตาม แม้กระทั่งหลวงปู่คำมรณภาพไปนานกว่า ๕๐ ปีแล้วก็ตามจนชาวบ้านโนนแดงมีความเชื่อว่า วิญญาณของหลวงปู่คำได้มาสถิตอยู่ในจระเข้ตัวนี้ทำให้จระเข้ตัวนี้หลายเป็นจระเข้ศักดิ์สิทธิ์ ชาวบ้านที่มาบูชาต่างก็ถูกหวยกันจำนวนมาก พวกหมอลำที่มาแสดงในงานของวัด ถ้าไม่มาสักการบูชา ก็ไม่สามารถทำการแสดงได้ เพราะจะเกิดอาเพศฝนตกบ้าง ไฟดับบ้าง ปวดท้องบ้าง ไม่สามารถทำการแสดงได้ ด้วยความศักดิ์สิทธิ์ของจระเข้หลวงปู่คำนี้เอง ทางวัดดอนไผ่จึงจัดงานแห่หลวงปู่คำ ขึ้นในเทศกาลสงกรานต์ของทุกปี ด้วยการเอาจระเข้ (หลวงปู่คำ) ขึ้นรถแห่รอบตำบลโนนแดง ให้ผู้ที่ศรัทธาได้กราบไหว้ขอพร โดยจระเข้หลวงปู่คำนี้ไม่เคยตะกายหนีลงจากรถ แต่กลับนอนนิ่งเฉยให้ผู้คนสักการบูชา จนเป็นข่าวโด่งดังทั้งทางหนังสือพิมพ์ วิทยุ โทรทัศน์ตั้งแต่ปีพ.ศ.๒๕๒๒ มาตลอด

 

เรื่องราวความเชื่อในความศักดิ์สิทธิ์ของพญาจระเข้นี้ไม่ใช่มีแต่ภาคอีสานของไทยเท่านั้น แต่กลับมีอยู่ทุกภูมิภาคที่มีจระเข้ อย่างในภาคกลางเราก็มีพญาชาละวันแห่งจังหวัดพิจิตร ส่วนภาคใต้ก็มีเรื่องราวเช่นนี้อยู่เหมือนกัน แต่เรียกว่าทวดจระเข้ โดยเชื่อว่าหากบูชาทวดจระเข้แล้ว ทวดจระเข้จะช่วยคุ้มครองและปกป้องให้แคล้วคลาดจากอันตรายต่างๆ และก่อให้เกิดโชคลาภนานับประการ อาทิ คนที่มีอาชีพหาของป่าหากบูชาทวดจระเข้ก็เชื่อว่าจะทำให้หาของป่าได้ในมาก คนที่ออกทะเลหาปลาหากบูชาทวดจระเข้ก็จะทำให้สามารถหาปลาได้ในปริมาณมากด้วยเช่นเดียวกัน

 

หลวงปู่คำท่านจึงจับจระเข้ตัวนี้มาทำพิธีตัดหาง เพื่อไม่ให้จระเข้หลบหนีเวลาน้ำหลากไปอีก เมื่อทำพิธีตัดหางแล้ว หลวงปู่ท่านได้นำหางจระเข้ตัวนี้ไปฝังไว้ที่ใต้บันไดกุฏิ โดยทำการลงอาคมไม่ให้จระเข้ตัวนี้หนีไปไหนอีกเสียก่อน เนื่องจากหลวงปู่ท่านกลัวว่าจระเข้จะหลุดออกไปทำร้ายคนได้อีก หลังจากนั้นจระเข้ตัวนี้ก็ไม่ว่ายน้ำหนีไปไหนอีกเลย ไม่ว่าน้ำจะท่วมหลากเพียงใดก็ตาม แม้กระทั่งหลวงปู่คำมรณภาพไปนานกว่า ๕๐ ปีแล้วก็ตามจนชาวบ้านโนนแดงมีความเชื่อว่า วิญญาณของหลวงปู่คำได้มาสถิตอยู่ในจระเข้ตัวนี้ทำให้จระเข้ตัวนี้หลายเป็นจระเข้ศักดิ์สิทธิ์ ชาวบ้านที่มาบูชาต่างก็ถูกหวยกันจำนวนมาก พวกหมอลำที่มาแสดงในงานของวัด ถ้าไม่มาสักการบูชา ก็ไม่สามารถทำการแสดงได้ เพราะจะเกิดอาเพศฝนตกบ้าง ไฟดับบ้าง ปวดท้องบ้าง ไม่สามารถทำการแสดงได้

 

ด้วยความศักดิ์สิทธิ์ของจระเข้หลวงปู่คำนี้เอง ทางวัดดอนไผ่จึงจัดงานแห่หลวงปู่คำ ขึ้นในเทศกาลสงกรานต์ของทุกปี ด้วยการเอาจระเข้ (หลวงปู่คำ) ขึ้นรถแห่รอบตำบลโนนแดง ให้ผู้ที่ศรัทธาได้กราบไหว้ขอพร โดยจระเข้หลวงปู่คำนี้ไม่เคยตะกายหนีลงจากรถ แต่กลับนอนนิ่งเฉยให้ผู้คนสักการบูชา จนเป็นข่าวโด่งดังทั้งทางหนังสือพิมพ์ วิทยุ โทรทัศน์ตั้งแต่ปีพ.ศ.๒๕๒๒ มาตลอด

 

และมากไปกว่าเรื่องความเชื่อว่าวิญาณศักดิ์สิทธิ์จะลงไปสิงสู่ในตัวจระเข้แล้ว ก็ยังมีความเชื่อว่าผู้ที่มีวิชาอาคมสามารถแปลงร่างเป็นจระเข้ได้อย่างเช่นเถรขวาดในวรรณคดีเรื่องขุนช้างขุนแผนที่บรรยายว่า....เถรขวาดเป็นพระภิกษุลาว มีคาถาอาคมขลัง ชอบฉันสุราจนเมามาย เดิมอยู่วัดที่เชียงใหม่ พระเจ้าเชียงอินทร์ขอให้มาอยู่เป็นเพื่อนนางสร้อยฟ้าที่กรุงศรีอยุธยาเพื่อคอยช่วยเหลือยามเดือดร้อน โดยไปอาศัยอยู่ที่กุฏิร้างในวัดพระยาแมนกับเณรจิ๋วรับปราบภูตผีปีศาจ รดน้ำมนตร์และรักษาโรคให้ชาวบ้าน เถรขวาดช่วยทำเสน่ห์ให้พลายงามหลงใหลนางสร้อยฟ้า ต่อมาถูกพลายชุมพลจับตัวได้และแก้เสน่ห์สำเร็จแต่เถรขวาดก็สะเดาะโซ่ตรวนพาเณรจิ๋วหนีไปได้ แล้วแปลงเป็นจระเข้คอยฟังข่าวนางสร้อยฟ้าอยู่ในแม่น้ำจนพบกัน ขณะที่นางถูกเนรเทศให้เดินทางกลับเชียงใหม่ พระเจ้าเชียงอินทร์ให้บำเหน็จความดีความชอบโดยตั้งให้เป็นพระสังฆราช เถรขวาดยังผูกใจเจ็บพลายชุมพล จึงแปลงเป็นจระเข้ใหญ่อาละวาดกัดคนในกรุงศรีอยุธยาตายไปมากมายพลายชุมพลรับอาสามาปราบ แล้วจับเถรขวาดได้ หรืออย่างหลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า ที่เอาเชือกผูกเอวทหารมหาดเล็กของเสด็จในกรมหลวงชุมพรไว้ แล้วเสกก่อนที่จะผลักทหารคนนี้ลงไปในบ่อ ให้กลายเป็นจระเข้ว่ายน้ำตูมตามให้กรมหลวงชุมพรดู เสร็จแล้วก็ดึงเชือกที่ผูกเอวจระเข้ ลากขึ้นมาเอาน้ำมนต์รด จระเข้นั้นก็กลายเป็นคนตามเดิม จระเข้แบบนี้เรียกว่าจระเข้วิชา

 

นายเนตร แพงกลิ่น ที่เคยบวชเรียนอยู่ที่วัดปากคลองมะขามเฒ่า ได้เล่าถึงคนกลายเป็นจระเข้แล้วมาให้หลวงปู่ศุขช่วยแก้อาถรรพณ์ให้ว่า ณ ท่าเรือทองนี้ (อยู่วัดปากคลองมะขามเฒ่า) มีการลงอาถรรพณ์ไว้ หากจระเข้วิชามาถึงท่าเรือทองนี้ จะต้องลอยหัวโผล่ขึ้นมา ไม่สามารถดำน้ำได้อีกต่อไป (จุดสังเกตจระเข้วิชาปากจะสั้น มีรูปร่างเหมือนหัวปลี) คราวนี้พวกญาติจะนำน้ำมนต์หลวงปู่ศุขไปราดที่หัว จระเข้วิชาก็จะกลายเป็นคนตามเดิม โดยจะนอนแน่นิ่งเกยตื้นริมตลิ่งอยู่ บางทีมีเรื่องทุลักทุเลไม่อาจราดน้ำมนต์ที่หัวจระเข้ได้ เพราะความกลัวของบรรดาญาติ หรืออะไรก็ตามแต่ บางทีเป็นเดือน ๆ เป็นปี ๆ ก็มี จระเข้วิชาเมื่อถูกราดด้วยน้ำมนต์แก้อาถรรพณ์แล้ว จะกลายเป็นคนนิ่งเงียบ ไม่ยอมพูดจา ญาติจะช่วยกันประคองไปหาหลวงปู่ศุขที่กุฏิ ท่านก็จะทำพิธีแก้อาถรรพณ์รักษาให้ นานอยู่ประมาณ ๗-๘ วัน คนผู้นั้นจึงจะพูดได้ ตนเคยเห็นหลวงปู่สุขรักษาจระเข้วิชานี้ประมาณ ๓-๔ ครั้งเท่านั้น และทั้งหมดเป็นจระเข้จากจังหวัดพิจิตร