สวด ภาวนา ในชีวิตประจำวัน ฉบับมนุษย์เงินเดือน

รั ก ตั ว เ อ ง
-------------------
ถ้าเราอยู่กับคนหมู่มากเนี่ย
เราต้องพยายาม #ระวังตัวเองนะ
#ระวังคนอื่น ไม่ทำให้คนอื่นเค้า
มีความรู้สึกไม่ดีกับเรา เพราะว่า
เป็นกรรมไปอนาคต นั่นน่ะก็คือกรรม

ทำไมหลวงพ่อ ท่านถึงให้เราแผ่เมตตาบ่อยๆ
เพราะว่าตัวเมตตาเนี่ย เมตตามันเป็น
พรหมวิหารท่านว่า เมตตา กรุณา มุทิตา
อุเบกขา ถ้าผู้ใดที่มีเมตตาบ่อยๆเนี่ย

มันจะปิด มันจะเลิกในสิ่งที่ไม่ดีอ่ะ
สิ่งที่ไม่ดีคือ กายกรรม วจีกรรม
มโนกรรม รวมกรรมที่ไม่ดีนั่นน่ะ
แรกๆก็จะไม่ทำเรื่องกายกรรมก่อน

วจีกรรม สุดท้ายคือมโนกรรม
มันเป็นขั้นตอนนะฮะ สิ่งที่เรา
ติดตัวเรามาในอดีตก็คือ
ความเคยชินนั่นแหละท่านว่า
-------------------------------
หลวงพ่อท่านให้เราพยายาม
สวดมนต์บ่อยๆ แผ่เมตตา โมทนาบุญ
บันทึกบุญ ให้รักตัวเองบ่อยๆ
ท่านว่า #ให้รักตัวเอง

คนที่รักตัวเองเนี่ย เค้าจะไม่ว่าใคร
เค้าจะไม่สนใจใคร เค้าระวังตัวเค้าเอง
และเค้าระวังคนอื่นด้วย
เค้าไม่ยอมให้คนอื่นคิดไม่ดีหรือ

การกระทำไม่ดี หรือพูดไม่ดีกับเค้า
เพราะเค้าระวัง ทีนี้เค้าระวังอยู่เนี่ย
ระวังตัวเองอยู่ คลื่นไม่ดีเนี่ยห่างจากเค้า
ทุกครั้งฮะ คลื่นที่ดี คลื่นจักรพรรดิ

ไตรสรณคมน์ คลื่นบุญที่อดีต
เคยทำไว้ในอดีตนู่นน่ะ มาปัจจุบัน
มันก็มาตอนที่เค้าสวดทุกวัน
ตอน ที่เค้าแผ่ พอมาเนี่ย มันก็ไปตาม

โลกวิญญาณ ทั้งหลาย สัตว์ทั้งหลาย
ที่มองเห็น รูปนามของเรา
--------------------------------
*** กรุณาฟังเพิ่มเติมจาก link ด้านล่างคะ ***
https://www.youtube.com/watch?v=rQUkjqmg8nA
ถอดคำเทศน์บางตอน หลวงตาม้า
(พระวรงคต วิริยธโร)
วัดถ้ำเมืองนะ อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่
วันที่ 15/1/61 นาทีที่ 00.15.00
-----------------------------------
>>>บทสวดมหาจักรพรรดิ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต
สัมมา สัมพุทธัสสะ(๓ ครั้ง)
นะโมพุทธายะ พระพุทธไตรรัตนญาณ
มณีนพรัตน์ สีสะหัสสะ สุธรรมา
พุทโธ ธัมโม สังโฆ ยะธาพุทโมนะ
พุทธะบูชา ธัมมะบูชา สังฆะบูชา
อัคคีธานัง วะรังคันธัง สีวลีจะ มหาเถรัง
อะหังวันทามิ ทูระโต
อะหังวันทามิ ธาตุโย
อะหังวันทามิ สัพพะโส
พุทธะ ธัมมะ สังฆะ ปูเชมิ

>>>บทอัญเชิญพระเข้าตัว (แผ่เมตตา)
สัพเพพุทธา สัพเพธัมมา สัพเพสังฆา
พะลัปปัตตา ปัจเจกานัญ จะยังพลัง
อรหันตานัญ จะ เตเชนะรักขัง พันธามิ สัพพะโส
พุทธัง อธิษฐามิ ธัมมัง อธิษฐามิ สังฆัง อธิษฐามิ
-----------------------------------
#ธรรมทาน เซฟได้ แชร์ได้
#คัดลอกไปโพสต์ได้
#โดยไม่ต้องขออนุญาต
#ช่วยกันกระจายศาสตร์หลวงปู่ดู่
อนุโมทนาสาธุคะ
-----------------------------------
การให้ธรรมะเป็นธรรมทาน ชนะการให้ทั้งปวง
เครดิต/สวัสดีวันจันทร์


**************************************

 

เจริญสังฆานุสสติ หรือไตรสรณคมน์ ในชีวิตประจำวัน




ทุกครั้งที่ผมจะรับประทานอาหาร
ตัวผมเองจะน้อมจิตนึกถึงภาพหลวงปู่ดู่ รับถวายอาหารจากผม จะถวายให้ท่านก่อนก่อนที่เราจะรับประทานอาหาร เพียงเราใช้จิตเรานึกน้อมไปหาท่าน แล้วให้ท่านรับถวายอาหารนี้พร้อมขอให้ท่านสัพเพให้อาหารที่เรารับประทาน เพราะอาจจะมีเนื้อสัตว์ในอาหารที่เรารับประทานบะปนมาด้วย ในยุคสังคมปัจจุบันนี้แทบทุกวัน จะมีเนื้อสัตว์เป็นส่วนประกอบของอาหาร ส่วนตัวผมเองก็จะทำแบบนี้ทุกวันทุกมื้อครับเพื่อฝึกนึกถึงท่านทุกวินาที... สาธุ


*************************************************************************

 

หลวงปู่ปรารภธรรม

"...แต่ไหนแต่ไรมา คนเราเกิดมาแล้วมีแต่ความวุ่นวายสารพัดอย่างปรุงแต่งต่างๆ นานานับไม่ถ้วนเหลือที่จะคณา เมื่อเรามาทำความสงบแม้เพียงประเดี๋ยวเดียวก็รู้สึกว่าเย็นใจสบายใจ เราก็ควรรักษาความเย็นอันนี้ ความสบายอันนั้นไว้ให้ตลอดไป จึงจะเป็นไปเพื่อความสุขซึ่งเป็นความปรารถนาของคนทั่วไป เมื่อได้ความสุขนั้นมาแล้วก็จงรักษาความสุขนั้นไว้ ของหาได้ง่ายแต่รักษาได้ยาก ครั้นทำได้แล้วที่จะรักษาไว้ให้ได้นานนั้นยากที่สุด เพราะอะไร เพราะกิริยาอาการทุกอย่างของเรามันกระทบกระเทือนอยู่ตลอดเวลาเป็นต้นว่า ยืน เดิน นั่ง นอน การพูด การคุย การกิน สารพัด ทุกอย่าง เป็นเรื่องกระทบอายตนะทุกสิ่งทุกประการ จิตมันก็ส่งไปตามอายตนะจึงว่ารักษาได้ยาก ถ้าหากผู้ทำได้ชำนิชำนาญคล่องแคล่วเสียแล้วท่านรู้เท่ารู้เรื่องท่านตามรู้ตามเห็นทุกสิ่งทุกประการ มันจะมาแบบไหนก็ตามรู้เรื่องของมันจิตส่งไปก็เป็นธรรมะ จะคิดนึกถึงก็เป็นธรรมะ มันปรุงมันแต่งก็เป็นธรรมะ ถ้ารู้เท่ารู้เรื่องมันเป็นธรรมดาเป็นของมันอย่างนั้นเป็นธรรมะทั้งหมด ผู้ปฏิบัติจะเห็นความดีความชั่วของตนตรงนี้แหละมันเป็นธรรมหรือมันเป็นโลก ก็เห็นกันที่ตรงนี้ ที่จิตนี่..."

"หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ"

 

นึกถึงหลวงปู่ดู่ไปด้วย แล้วสวดไปด้วย
สวดจนกว่าจิตจะเบา ถ้ายังไม่เบา อย่าเลิก
ถ้าอยากมากเกินไปก็ไม่เบา
ถ้าไม่อยากเลย เดี๋ยวก็พาลไม่ทำ
ให้วางใจเป็นกลาง ไม่ยินดียินร้าย
วางใจกลางๆ ไม่สนใจว่าจะเบาหรือไม่เบา
สวดไปเรื่อยๆ สวดทุกวัน เดี๋ยวก็เบา
พอจิตเบาแล้วจะไม่อยากเลิก
เพราะจิตเบา จิตเป็นสมาธิ
มันสบายกว่าความสุขไหนๆในโลก

 

วัดผลการเจริญกรรมฐานตรงที่ระงับใจ

วิธีที่จะวัดกำลังใจว่าเราปฏิบัติได้ผลหรือไม่ได้ผล นั่นก็คือเขาดูอาการที่ประสบ อย่างที่เราเคยถูกด่า ใช่ไหม ถูกด่า ได้ยินเขาว่า เขานินทา ได้ยินข่าวเราโมโห โมโหโทโสหนัก แล้วก็ไปขังอยู่ที่ในใจ
ถอยหลังไป ต่อมาที่เรามาปฏิบัติพระกรรมฐานแล้ว ถูกเขาว่า ถูกเขานินทา แล้วเราก็นึกในใจว่า "เราโกรธเท่าเดิม แต่มันขังกี่วัน ถ้ามันขังน้อยลงมานี่ แสดงว่าผลการปฏิบัติของเราเกิดแล้ว" ใช่ไหม คุณชัยณรงค์ โอ้ะ! อย่าง "ชัยณรงค์" นี่ อย่างสมัยก่อนว่า "ไอ้สรชุ่ย" นี่ ๓ ปีไม่หายโกรธเลย ใช่ไหม อ้าว! เวลานี้เราอาจจะเหลือ ๑๐ นาที ๕ นาที ชั่วโมง สองชั่วโมง สามวัน สี่วัน ถ้าดูอาการลดมาอย่างนี้ แสดงว่าการรับ "ปฏิฆะ" ของเรายังแรงอยู่ แต่มันขังไม่นาน

โกรธกับพยาบาทมี ๒ ตัว ใช่ไหม "ตัวโกรธ" นี่คือความไม่พอใจที่เราพบในเบื้องต้น นี่อารมณ์ที่ขังอยู่นะ ท่านเรียก "พยาบาทจองล้างจองผลาญ" เพื่อการแก้มือ ต้องดูไอ้ตัวพยาบาทนี่มันลดมั่งไหม กำลังมันแรงเท่าเดิม แต่วันเวลามันลดลงบ้างหรือเปล่า ระยะเวลาเหลือสั้นลงมานี่แสดงว่า การปฏิบัติของเรามีผลแล้ว ใช่ไหม
แล้วก็ถ้าหากว่าเราใช้เวลานานๆ พยายามทำนานๆ เรื่อยๆ ไป มันก็จะมีผลลดตัวลงไปเรื่อยๆ จนกระทั่งอันดับพอเขาด่าโกรธ โกรธเท่าเดิม แล้วเดี๋ยวเดียวมันหาย ใช่ไหม แล้วต่อมาจากนั้นมันก็จะถือว่าเขาด่า โกรธน้อยกว่าเก่า จนกระทั่งถึงขั้นว่าเขาด่าวันนี้มะรืนนี้ถึงเพิ่มเริ่มโกรธ นี่มี มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ "ด่าวันนี้ยังไม่รู้สึก พออีก ๒-๓ วันนึกได้ เอ๊ะ! วันนั้นมันด่ากูนี่หว่า เพิ่งนึกออก" ใช่ไหม อันนี้ อันนี้นี่เป็นอย่างนี้จริงๆนะ ผลการปฏิบัติมันค่อยๆ ลดลงไปจนกว่าจะหมด ใช่ไหม

ไอ้ที่ว่าวันพรุ่งนี้ มะรืน มะเรื่อง "ไปนึกขึ้นได้ก็หมายความว่า ไอ้ตัวโกรธนี่มันดับลงไปมากแล้ว แต่ทว่ามันไม่หมด ที่ไม่หมด ก็มันเหลืออารมณ์ที่เป็นอนุสัย" อนุสัยนี่กำลังมันเบามาก พอจิตเราว่างสงัดขึ้นมาปั๊บ ก็นึกดู อ้อ! เมื่อคืนไอ้นั่นด่ากูนี่หว่า ใช่ไหม เพิ่งนึกได้ พอรุ่งขึ้นไปด่าเขา เขาไม่รู้เรื่อง ด่าเรื่องอะไรนี่ ใช่ไหม นี่มันค่อยๆ ลดตัวไปแบบนี้

ผลที่จะพิสูจน์ "ต้องพิสูจน์ผลที่เราจะกระทบกับอารมณ์นั้นๆ" อย่างไอ้เรื่องการเสียดายของ ติดอยู่ในของก็เช่นเดียวกัน อันดับแรกๆ ถ้าเด็กหรือว่าใครทำของแตก เช่น ของมีราคาน้อยแต่เราโกรธโมโหหนัก แล้วต่อมาจนกระทั่งมันแตกเพล้งลงไปแล้ว มันก็โกรธเหมือนกันแต่มันยั้งใจทัน บอก เอ่อ! มันพลาดไปแล้ว แต่ว่าต้องดุต้องว่าต้องเตือนกัน ก็เพราะว่าไม่อย่างนั้นความพลั้งพลาดมันจะมีมาก อย่างพระพุทธเจ้าท่านก็ทำ ไม่ทำเสียก็ไม่มีวินัย ไม่อย่างนั้นต้องไม่วางวินัยพระไว้

จนกระทั่งของมันตกเพล้งไปแตก จิตใจนึก ฮือ! มันเรื่องธรรมดา แต่ไอ้การยับยั้งด้วยการเตือนกันว่ากัน การดุกัน ก็ต้องมี เพราะเขารักษาความดี แต่เนื้อแท้ของใจมันไม่ใช่โกรธจริง นี่ก็ต้องค่อยๆ ลดไปตามนี้นะ ถ้าหากว่าอาการอย่างนี้มันปรากฎ ก็แสดงว่าความหลงของเรามันหายไปมากแล้ว "ไอ้ตัวที่จะโกรธจัดหรือว่าเสียดายจัดอะไรนี่มันมาจากตัวหลง"

ถ้าฆ่าตัวโลภตัวหนึ่ง กับฆ่าตัวโกรธตัวหนึ่งได้ ตัวหลงก็ไม่ต้องไปฆ่ามัน ถ้าจะหลงมันมีกำลัง ความโลภกับความโกรธมันก็มีกำลังมาก ถ้าตัวหลงมันมีกำลังน้อย ไอ้ตัวโลภกับโกรธก็มีกำลังน้อยเบาไป ฉะนั้นการประหารกิเลสก็ประหาร ๒ ตัวหรือ ๓ ตัว ไอ้สองตัวนี่มันมีสภาพเหมือนกันคือ "ราคะ" ความรัก กับ "โลภะ" ความโลภ นี่มันตัวเดียวกันนะ

อาตมาเคยพูดแยกกันไว้เสมอ ก็เพื่อความเข้าใจ ถ้าบรรดานักปราชญ์เขามาฟังๆ บางทีเขาจะหาว่าไอ้ห่วยนี่มันพูดส่งเดช มันตัวเดียวกัน ถ้าเราไม่แยกออกก็บางทีไม่เข้าใจ ใช่ไหม ถ้าเราไม่รัก เราก็ไม่อยากได้ ไอ้โลภะนี่เขาแปลว่าอยากได้ ถ้าไม่รักมัน เราก็ไม่อยากได้ นี่มันตัวเดียวกัน แต่ว่าที่พูดเขานิยมพูดแยกออกมา เพื่อให้เข้าใจ

หลวงพ่อพระราชพรหมยานมหาเถระ วัดท่าซุง อุทัยธานี
จากหนังสือ "ธรรมปฏิบัติ" เล่ม ๓ ธันวาคม ๒๕๔๗ หน้าที่ ๖๔ ถึง ๖๗
คัดลอกโดย Thamma Sukkho

 

ไม่มีสิ่งใดจริง ไม่มีสิ่งใดหลอก " จริงหรือหลอกคืออะไร? ก็เกิดมาจากไหน ? ทั้งหมดทั้งมวลล้วนแล้วแต่เป็นสมมุติมายา มายาแห่งสมมติจากจิตที่ออกมาจากใจ จากใจที่มาจาก อายตนะ ก่อเกิดกลายเป็นความคิดที่ออกมาเป็นพฤติกรรมของคนเราในปัจจุบัน หากเราพิจารณาได้ดังนี้เราจะไม่ก่อเกิดความต่างระหว่างสิ่งใดๆ สิ่งที่เราเป็นหรือสิ่งที่ผู้อื่นเป็น ความขัดแย้งก็จะหมดไปเพราะทุกอย่างมันเป็นแค่ความคิด ทัศนคติที่ก่อเกิดจากตัวเราทั้งนั้น ไม่มีอะไรจริง ไม่มีอะไรหลอก ไม่มีใครถูก ไม่มีใครผิด นี่คือสิ่งที่หลวงตากล่าวไว้ บทสรุปของคำถามที่เราถามถึงเรื่องราวต่างๆปัญหาในโลกนี้ อะไรจริงอะไรหลอก ปัญหาต่างๆเกิดจากใคร ผิดจากใคร หลวงตาบอกมันก็แค่นี้แหละ จะเอาอะไรกันมากกับชีวิตเกิดแปรบเดี๋ยวก็ตายแล้ว เกิดมาเตรียมตัวเปลี่ยนร่าง สร้างประโยคไม่ดีกว่าเหรอ ? ดีกว่าไปค้นหาเหตุผลให้วุ่นวาย ทรงอารมณ์ทรงพรหมวิหาร ส.ส.บ สวดมนต์ ส่งวิญญาณ บันทึกบุญ แค่นี้ก็พอแล้วชีวิตนี้จะเอาอะไรกันมาก ที่เหลือมันแค่มายากับนิทานเรื่องเล่าที่มาหลอกลวงจิต หากรู้จัก ปล่อยวาง มันก็จะเบาเอง ขออย่างเดียวขอให้สวดมนต์ ขยันก็สวดขี้เกียจก็สวด ทำไปอย่าหยุด แล้วมันจะรู้เรื่องเองรู้เรื่องตามความเป็นจริงไม่ใช่สิ่ง ที่เป็นมายา นี่คือหนทางที่หลวงตายึดทำมาทั้งชีวิต " หนทางแห่งวิริยธโร"