สวด ภาวนา ในชีวิตประจำวัน ฉบับมนุษย์เงินเดือน

๑๐ คำสอนหลวงตาม้าเกี่ยวกับ “คำอธิษฐาน”

๑. อธิษฐานขอให้มีกำลังในการตัดกระแสที่ไม่ดี ถ้าตัดไม่ได้ก็ต้องหนีให้ทัน ขอกำลังพระทุกพระองค์ สิ่งที่เกี่ยวข้องกับข้าพเจ้าทั้งหลาย ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ให้รู้สัมผัสต่าง ๆ ตามความเป็นจริง

๒. อธิษฐานขอให้เทพ พรหม ภพภูมิ ทั้งสามแดนโลกธาตุ เทพ พรหม ภพภูมิ ทุกผู้ทุกนาม ทุกสถานที่ที่ข้าพเจ้าไป เชิญร่วมอนุโมทนาบุญกับข้าพเจ้า และหลวงปู่ตลอดชีวิต

๓. ให้อธิษฐานบุญที่ทำตั้งแต่อดีต ปัจจุบัน และอนาคต ขอให้ภพภูมิ เทพพรหม เทวา มาอนุโมทนาตลอดชีวิตของข้าพเจ้า เมื่อไปไหน ทั่วทั้งสามแดนโลกธาตุ ขอพลังงานหลวงปู่จงครอบวิมานให้ทุกผู้ทุกนามตลอดชีวิตของข้าพเจ้า

๔. อธิษฐานขอความขัดข้องอย่าได้เกิดทั้งทางโลกและทางธรรม จนกว่าจะพ้นทุกข์ จนกว่าจะสมความปรารถนา

๕. อธิษฐานกำหนดขอหลวงปู่ ให้หลวงปู่เป็นทุกอย่าง ขอให้ท่านช่วยเหลือทั้งทางโลกและทางธรรม

๖. อธิษฐานทำบุญที่ไหน ให้ภพภูมิบริเวณนั้นมาโมทนาบุญกับเราตลอดชีวิต

๗. อธิษฐานขอบารมีหลวงปู่ดู่ ให้ได้เจอแต่สิ่งที่ดี สิ่งที่ไม่ดีอย่าให้มาเกิด อธิษฐานให้ท่านเบนพลังงานที่ไม่ดีให้

๘. ตั้งอธิษฐาน ผู้ที่เกี่ยวข้องเกี่ยวพันกับข้าพเจ้าตั้งแต่อดีต ให้มารู้วิธีการปฏิบัติธรรมตามแนวทางของหลวงปู่ดู่ด้วยกัน จะได้รู้ถึงการเกิดการตาย รู้ทุกสภาพของความเป็นจริง

๙. อธิษฐานขอใช้ธาตุขันธ์ในการปฏิบัติธรรม ช่วยเหลือศาสนา ช่วยโอปปาติกะ ช่วยแผ่บุญ ช่วยให้อายุยืน เพราะมีจิตสบาย กายทำดี อายุก็ยืน ข้าพเจ้าทำความดีทุกอย่างตลอดชีวิต ขอแผ่ไปทั้งสามแดนโลกธาตุ ขอให้ทุกท่าน มาร่วมโมทนาบุญ อย่างไม่มีประมาณ

๑๐. ข้าพเจ้าขอตั้งสัจจะอธิษฐานสิ่งที่ไม่ดีในอดีตที่ข้าพเจ้าและผู้เกี่ยวข้องทั้งหลายที่เคยทำไป ขอให้หลุดออกไปจากกาย วาจา ใจ ขอเริ่มใหม่ เพื่อทำดี เป็นประโยชน์แก่ตัวเอง และศาสนา

ข้อมูลจากหนังสือคติธรรมคำสอนหลวงตาม้า

 

“ขอกันไม่ได้ ต้องทำเอาเอง”

โยมขอศีล พระให้ศีลไม่ได้ เพราะศีลเป็นคุณสมบัติในตัวเราที่เกิดจากการอบรมกายวาจา ดังนั้น พระท่านจึงให้สิกขาบท (สิกขาปทังสมาทิยามิ) ให้โยมรับไปปฏิบัติ มีปาณาติปาตา เวรมณี เป็นต้น

โยมขอสมาธิ พระให้สมาธิไม่ได้ เพราะสมาธิเป็นคุณสมบัติในตัวเราที่เกิดจากการอบรมจิต ดังนั้น พระท่านจึงให้กรรมฐาน ให้โยมรับเอาไปปฏิบัติ มีอานาปานสติกรรมฐาน เป็นต้น

โยมขอปัญญา พระให้ไม่ได้ เพราะปัญญาเป็นคุณสมบัติในตัวเราจากการฝึกหัดพิจารณาให้รู้เห็นตามเป็นจริง ดังนั้น พระท่านจึงให้อุบายในการพิจารณา ให้เรารับเอาไปปฏิบัติ มีการพิจารณาในหลักอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เป็นต้น

โยมขอพร (ความประเสริฐ) พระท่านให้ไม่ได้ เพราะความประเสริฐหรือความเป็นมงคล เกิดจากการประพฤติสิ่งอันเป็นมงคล ดังนั้น พระท่านจึงให้มงคลสูตรให้โยมรับไปปฏิบัติ มีการไม่คบคนพาล คบบัณฑิต เป็นต้น

หลวงปู่ท่านจึงว่า อะไรๆ ท่านก็ให้ไปหมดแล้ว ยังจะมาขออะไรอีก (คือสิกขาบท กรรมฐาน อุบายการพิจารณา และมงคลสูตร หลวงปู่ท่านก็บอกสอนแก่เราหมดสิ้นแล้ว)

“พอ” (๑๓ เมษายน ๒๕๖๒)

 

ลูกหลานอยู่ไกลขอธรรมะ....
----------------------------------------------

ตายเมื่อไหร่ขอไปนิพพานที่เดียว

ถาม : ลูกหลานอยู่ไกลขอธรรมะ ?
ตอบ : ให้ข้อเดียวจ้ะ #ว่าตั้งหน้าทำความดีอย่าประมาท พอแล้วไม่ต้องเอาอะไรมากมาย ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์อยู่หัวข้อเดียวเท่านั้นน่ะ (หัวเราะ) ไปเปิดตำราอ่านได้ ทั้งหมดรวม ๆ แล้วมันเหลือนิดเดียว #ศรัทธาหนึ่ง ถ้าไม่ศรัทธานี่มันไม่คิดทำความดีใช่ไหม.... #อันที่สองก็สติ สตินี่แก่นธรรมแท้ ๆ เลย ตามล่าหาแก่นธรรมน่ะให้มันไปหาเอาเถอะถ้ามันยังไม่มีสติ #อันดับสามก็คืออย่าประมาท สตินี่ควบคุมปัญญา ปัญญาควบคุมสติ แล้ว ๒ อย่างสรุป รวมกันได้ว่าทุกอย่างจงทำโดยไม่ประมาท #อย่าคิดว่าเป็นความดีเล็กน้อยแล้วไม่ทำ

ความชั่วแม้แต่เพียงเล็กน้อยก็ส่งผลให้เกิดทุกข์เกิดโทษ ขณะเดียวกันความดีแม้เพียงเล็กน้อยก็สามารถส่งให้เราไปสู่สุคติได้ จริง ๆ แล้วเหลืออยู่นิดเดียว สิ่งที่ทำตอนแรก ๆ #มันเหมือนกับเหวี่ยงแหทีหนึ่งเอาปลาทั้งทะเลแต่พอทำไปทำมามันจะรวบ ๆ เข้า #จนในที่สุดเหลืออยู่นิดเดียวบอกว่ากายนี้ไม่ใช่ของเรา เออ ไม่เถียง พอแล้ว เพียงแต่ว่าอย่าให้มันเถียงได้อีกแล้วกัน ต้องคอยระวังเอาไว้เสมอ

หลวงพ่อท่านบอกอารมณ์สุดท้ายของท่านก่อนมรณภาพเพียง ๒ วัน บังเอิญว่าอยู่ใกล้ก็เลยได้ยิน ท่านบอกว่าไม่ต้องคิดอะไรมากหรอก #เอากำลังใจเกาะพระนิพพานไว้ที่เดียวแหละ ทำอะไร ๆ ก็ไม่ต้องไปใส่ใจมันมายมาย เอากำลังใจเกาะนิพพานไว้ที่เดียว อะไรเกิดขึ้นกับเราก็ช่างมัน #การเกิดแบบนี้จะไม่มีสำหรับเราอีก ตายเมื่อไหร่ขอไปพระนิพพานแห่งเดียว ท่านบอกไว้สั้นแค่นี้เอง

กระโถนข้างธรรมาสน์ ฉบับที่ ๗ หน้าที่ ๖
พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร

 

ถ้าอยากมีความคล่องตัวเรื่องทรัพย์ หลวงตาท่านสอนให้เราแผ่เมตตาให้ภพภูมิทั้งหลาย โดยเฉพาะการแผ่ให้เทวดาเทพพรหมในบริเวณที่เราอาศัยอยู่แล้วให้ท่านทั้งหลาย สงเคราะห์เรื่องทรัพย์ การทำมาหากินต่างๆ ทำเป็นประจำแล้วจะเห็นผลชัดเจน
.
วิธีที่ท่านสอนคือ ให้นึกถึงหลวงปู่ดู่ แล้วอธิษฐานในใจ "ขอให้หลวงปู่ช่วยแผ่บุญให้ภพภูมิทั้งหลายในบริเวณนี้ด้วยนะครับ"(ถ้าเป็นผู้หญิงก็ "นะคะ") ถ้ามีเวลาก็ให้ท่องบทสัพเพ แผ่ไปให้เทวดาทั้งหลาย จากนั้นให้อธิษฐานขอความคล่องตัวเรื่องทรัพย์ ต้องการอย่างไรก็ว่าไป เทวดาท่านจะสงเคราะห์ให้ตามกำลังและตามกฏแห่งกรรม ถ้าเรามีบุญหรือชอบให้ทาน ท่านก็สงเคราะห์ได้ง่าย
.
การแผ่เมตตาเป็นของดี คนที่เจริญเมตตาเป็นปกติใครก็รัก เทวดาเทพพรหมก็รัก ยิ่งถ้าเรานึกถึงหลวงปู่ก่อนแผ่ กำลังหลวงปู่ท่านจะมาช่วยแผ่ช่วยสงเคราะห์ ถ้าทำเป็นประจำจะเห็นผลแน่นอน
.
ไปที่ไหนก็ให้แผ่เป็นประจำ นึกหลวงปู่แล้วแผ่เลย ไปไหนก็จะปลอดภัย ไม่มีอันตราย เพราะเทวดารักษา กำลังพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์รักษา

 

#เทศน์ช่วงทำกรรมฐานวันศุกร์ที่ ๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๒

ทุกคนนั่งในท่าที่สบายของตนเอง ตั้งกายให้ตรง กำหนดสติทั้งหมดของเราอยู่กับลมหายใจเข้าออกเฉพาะหน้า ใช้คำภาวนาตามความเคยชินของตนเอง ถนัดแบบไหนให้ใช้แบบนั้น วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๖ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๕๒ เป็นการปฏิบัติกรรมฐานวันแรกในเดือนนี้ของพวกเรา

จากที่ได้กล่าวเมื่อเช้านี้แล้วว่า #การปฏิบัติกรรมฐานในปัจจุบันนี้ #ที่ไม่ค่อยได้ผลเพราะว่าเราไม่ทนต่อความยากลำบาก ในเมื่อเราไม่อดทนต่อความยากลำบาก โอกาสที่จะประสบความสำเร็จเป็นชิ้นเป็นอันก็ไม่มี เนื่องจากว่าการปฏิบัติของเรานั้น เราต้องอดทนอดกลั้นทั้งกาย วาจา และใจ ที่จะไม่ให้ไปคิดชั่ว พูดชั่ว ทำชั่ว ดังนั้นในการปฏิบัติธรรม จะว่าไปแล้วก็เหมือนการก้าวสู่สงคราม สงครามครั้งนี้ไม่มีการเสมอ มีแต่แพ้กับชนะเท่านั้น ดังนั้น..ก็ขึ้นอยู่กับกำลังใจหรือว่าบารมีของเรา ว่ามีความเข้มแข็งอดทน เอาจริงเอาจังสักเท่าไหร่

พระพุทธเจ้าทรงตรัสเอาไว้ ในปัญจกนิบาต อังคุตตรนิกาย เกี่ยวกับช้างศึกที่ออกศึกสงคราม พระองค์ท่านเปรียบไว้ว่า ช้างศึกที่ไม่อดทนต่อรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัสนั้น ไม่สามารถจะใช้รบในการศึกได้ ไม่สามารถที่จะใช้ในการรบได้ แปลว่าถ้าขืนใช้ออกรบ ก็แพ้เสียตั้งแต่ไม่ทันจะรบแล้ว

ท่านเปรียบเอาไว้ว่า #ช้างศึกที่ไม่อดทนต่อรูป ก็คือ เมื่อเห็นพลช้าง พลม้า พลรถ พลราบของกองทัพข้าศึก ก็เกิดความหวาดกลัวท้อถอยเสียแล้ว ไม่อาจจะเข้าสู่สงครามได้ นี่คือช้างศึกที่ไม่อดทนต่อรูป

ประการที่สอง #การไม่อดทนต่อเสียงนั้น ท่านเปรียบเอาไว้ว่าเมื่อได้ยินเสียงช้างศึก ม้าศึก กลองศึกของกองทัพฝ่ายตรงข้าม ก็เกิดความหวาดกลัวท้อถอย ไม่สามารถที่จะเข้าสู่สงครามได้ นี่คือช้างศึกที่ไม่อดทนต่อเสียง

ประการที่สาม #ช้างศึกที่ไม่อดทนต่อกลิ่นนั้น ท่านเปรียบเทียบเอาไว้ว่า เมื่อได้กลิ่นอุจจาระ ปัสสาวะ ของช้างศึก ม้าศึก ที่เจนสงครามของฝ่ายตรงข้าม ก็เกิดความท้อถอย หวาดกลัวไม่คิดจะสู้ นี่คือลักษณะของช้างศึกที่ไม่อดทนต่อกลิ่น

ประการที่สี่ #ช้างศึกที่ไม่อดทนต่อรสนั้น ท่านเปรียบไว้ว่า เมื่ออดหญ้า อดน้ำเข้าสักมื้อหนึ่ง สองมื้อ สามมื้อ สี่มื้อ หรือห้ามื้ออย่างใดอย่างหนึ่ง แล้วไม่อดทนไม่ยอมเข้าสู่สงคราม จึงเป็นลักษณะของช้างศึกที่ไม่อดทนต่อรส คือ อาหาร

ประการที่ห้า ท่านเปรียบเอาไว้ว่า #ช้างศึกที่ไม่อดทนต่อสัมผัส อย่างเช่นว่าต้องธนูหรืออาวุธของข้าศึก หนึ่งแผล สองแผล สามแผล สี่แผล หรือห้าแผล แล้วเกิดความหวาดกลัวท้อถอยไม่ยอมเข้าสู่สงครามต่อไป นี่เป็นลักษณะของช้างศึกที่ไม่อดทนต่อสัมผัส

แล้วพระองค์ท่านเปรียบเทียบกับนักปฏิบัติของเราว่า #เมื่อเห็นรูป ก็คือ เพศตรงข้าม ก็ไม่มีความอดทน ไม่มีความกล้าที่จะตัด จะละ ก็เปรียบเหมือนช้างศึกประเภทที่หนึ่งที่ไม่อดทนต่อรูป ไม่สามารถจะเข้าสงครามได้

#นักปฏิบัติที่ได้ยินเสียง แล้วก็ยึดติดในเสียงนั้น ก็เปรียบเหมือนช้างศึกที่ไม่อดทนต่อเสียง ไม่สามารถเข้าสู่สงครามได้

#นักปฏิบัติที่ไม่อดทนต่อกลิ่น เมื่อได้กลิ่นอันเป็นที่ชอบใจ ก็ต้องไปแสวงหามาเพื่อสนองตัณหา คือความต้องการของตนเอง เปรียบเหมือนช้างศึกที่ไม่อดทนต่อกลิ่น ไม่สามารถจะเข้าสู่สงครามได้

#นักปฏิบัติที่ไม่อดทนต่อรส ติดในรส เมื่อชอบใจในรสใดก็บากบั่นไปแสวงหามา ก็เปรียบเหมือนช้างศึกที่ไม่อดทนต่อรส ไม่สามารถจะเข้าสู่สงครามได้

#นักปฏิบัติที่ติดในสัมผัส ไม่สามารถที่จะละได้ ต้องการแต่สัมผัสที่นุ่มนวล ที่ชอบใจของตน ก็เปรียบเหมือนช้างศึกที่ไม่อดทนต่อสัมผัส ไม่สามารถจะเข้าสู่สงครามได้

เราจะเห็นได้ว่าการศึกการสงครามนั้น บุคคลที่ไม่มีความอดทนอย่าว่าแต่ออกรบเลย อย่าว่าแต่จะรบให้ชนะเลย แม้แต่ความคิดที่จะรบ ที่จะต่อต้าน ก็ไม่มีเสียแล้ว แล้วเราเป็นนักปฏิบัติ เรื่องของกิเลส ตัณหา อุปาทาน อกุศลกรรมต่าง ๆ ประเดประดังเข้ามารอบข้างเหมือนกับข้าศึก ประกอบด้วยอาวุธสารพัดชนิด ที่จะฟัน จะแทง ทำให้เราต้องลำบาก เดือดร้อน เจ็บปวด และท้ายสุดอาจจะถึงแก่ความตาย ในเมื่อความคิดที่จะรบก็ยังไม่มี แล้วเราจะเอาชนะข้าศึก คือ กิเลสได้อย่างไร

ฉะนั้นที่กล่าวเอาไว้ในตอนเช้าว่า เราต้องยอมทำตัวให้ลำบาก อย่าเห็นแก่ความสบาย ถ้ารู้ว่าปฏิบัติแล้วดี ก็ต้องสละเวลามาปฏิบัติให้ได้ ถ้าหากว่าเคยตื่นหกโมงเช้า ก็ต้องสละเวลาตื่นขึ้นมาตีห้า เพื่อที่จะได้ปฏิบัติได้ เป็นต้น ถ้าเรายอมอดทน ยอมลำบาก กิเลสเมื่อถูกทรมานมากเข้า ๆ มันก็หมดกำลัง ทำให้เราสามารถควบคุมมันได้ง่าย ไม่เช่นนั้นก็มีแต่จะถูกมันกลืนไป ถูกมันพาไปตามทิศทางที่มันชอบใจ ไม่สามารถที่จะยับยั้งตัวเองได้ ก็แปลว่าแพ้มันตั้งแต่แรก

ท่านทั้งหลายที่เป็นนักปฏิบัติ จึงควรที่จะนึกถึง เปรียบเทียบ และท้ายสุดเร่งปฏิบัติตน ให้ได้ตามที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ คือ เราต้องเป็นช้างศึกชั้นดี ที่ออกศึกสงคราม มีความอดทนต่อรูป ต่อรส ต่อกลิ่น ต่อเสียง ต่อสัมผัสทุกประการ ไม่ยินดีเมื่อมาในด้านที่ดี ไม่ยินร้ายเมื่อมาในด้านที่ร้าย สามารถวางใจให้สงบ ไม่หวั่นไหวและเป็นกลางได้ ถ้าสามารถทำได้ดังนี้กำลังของเราก็เพียงพอ ที่จะก้าวพ้นจากความทุกข์ได้

การที่จะเสริมสร้างกำลังของเรา ให้เพียงพอที่จะก้าวพ้นจากความทุกข์ได้ ก็ขึ้นอยู่กับศีล สมาธิและปัญญา ศีลนั้นเราต้องรักษาทุกสิกขาบทให้บริสุทธิ์ ไม่ละเมิดศีลด้วยตนเอง ไม่ยุยงส่งเสริมให้คนอื่นเขาทำ และไม่ยินดีเมื่อเห็นคนอื่นเขาทำการละเมิดศีล ต้องมีการเคารพพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์อย่างจริงใจ ไม่ล่วงเกินด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ และท้ายสุด รู้ตัวอยู่เสมอว่าเราจะต้องตาย ตายเมื่อไรเราขอไปพระนิพพานแห่งเดียว

ถ้าท่านทั้งหลายสามารถวางกำลังใจปักมั่นตรงนี้ได้ แล้วพยายามที่จะใช้สมาธิของเราหนุนเสริม เมื่อศีลของเราบริสุทธิ์ สมาธิของเราจะทรงตัวตั้งมั่นได้ง่าย เมื่อภาวนาจนสมาธิทรงตัวตั้งมั่นแล้ว ให้ทุกคนพยายามประคับประคอง อย่าให้สมาธินั้นหลุดหายไป แม้จะต้องไปทำหน้าที่อื่น ๆ ที่ไม่ใช่การภาวนา ก็ต้องแบ่งอารมณ์ความรู้สึกส่วนหนึ่งอยู่กับองค์ภาวนาไว้เสมอ เมื่อศีลและสมาธิทรงตัว จิตใจก็มีความนิ่ง มีความผ่องใส ปัญญาก็จะเกิด ถ้าหากว่ามีปัญหาในทางโลก ก็จะสามารถแก้ไขให้ลุล่วงไปได้โดยง่าย ถ้ามีปัญหาทางธรรม ก็จะเห็นช่องทางว่า จะแก้ไขอย่างไรการปฏิบัติของเราจึงจะก้าวหน้า

ในเมื่อวันนี้เป็นวันเริ่มต้น จึงฝากขอให้พวกเราพิจารณาว่า #ตัวเราเองในปัจจุบันนี้ #มีความบากบั่น #มีความพากเพียร #มีความอดทนต่อการปฏิบัติสักเท่าไร #ไม่ใช่ลำบากหน่อยหนึ่งก็ถอย #ลำบากหน่อยก็ไม่เอาแล้ว ถ้าเราไม่สามารถทนทุกข์เหนือทุกข์ได้ เราก็ไม่สามารถที่จะเป็นคนเหนือคน โบราณบอกเอาไว้ว่า ลำบากก่อนแล้วสบายเมื่อปลายมือ เราต้องยอมทุ่มเทเหนื่อยยากสักระยะหนึ่งก่อน พอกำลังใจทรงตัวแล้วก็สบาย เพราะว่าเรามีต้นทุนตุนเอาไว้เพียงพอแล้ว

ดังนั้น..ลำดับจากต่อนี้ไป ก็ขอให้ทุกคนเอาใจจดจ่ออยู่กับลมหายใจเข้าออก อยู่กับคำภาวนา จะจับภาพพระหรือเกาะพระนิพพาน จะพิจารณาอย่างไรก็ได้ตามอัธยาศัยของพวกเรา ให้กำลังใจทรงตัวแน่วนิ่งอยู่อย่างนั้น จนกว่าจะหมดเวลาในการปฏิบัติ

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. วัดท่าขนุน
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันศุกร์ที่ ๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๒
ที่มา : www.watthakhanun.com

 

บุคคลที่ตั้งใจภาวนาพระคาถาเงินล้าน
มีความคล่องตัวในความเป็นอยู่จริง ๆ

⭐ แต่ส่วนที่อยากเสริมก็คือ ให้พวกเราฝึกหัดภาวนาให้ได้ในทุกอิริยาบถ ไม่ว่าจะทำงานทำการอะไรก็ต้องภาวนาได้ ถ้าอย่างนั้นกำลังใจจึงจะมีโอกาสที่จะชนะกิเลสได้บ้าง ถ้าต้องรอให้มีเวลานั่งสมาธิแล้วถึงจะภาวนาได้ กิเลสก็กินตาย เพราะกิเลสเขาไม่ได้รอให้เรานั่งก่อนแล้วค่อยมากินเรา เขากินเราอยู่ทุกอิริยาบถ
............................................
๖๐ ปี พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
ผู้ก่อตั้งสำนักสงฆ์เกาะพระฤๅษี
............................................
ขอเชิญร่วมสวดพระคาถาเงินล้านและเจริญพระกรรมฐาน เพื่อถวายเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา
และท่านสามารถร่วมสวดพระคาถาเงินล้านและเจริญพระกรรมฐานพร้อมกับคณะพระภิกษุสงฆ์ได้ในเวลา ๑๙.๐๐ น. ของทุกวันโดยผ่านทางเพจสำนักสงฆ์เกาะพระฤๅษี

https://www.facebook.com/สำนักสงฆ์เ...lmLs5-s_y7w2GpWyDGfEIJ1zAPEra1NwBAuqi4jMAyFqU

 

ถาม: การนั่งสมาธิและเดินจงกรม ปฏิบัติอย่างไหนดีกว่ากัน ?
ตอบ: ถ้าสามารถทำได้ก็ดีเหมือน ๆ กัน เพราะการทำสมาธิภาวนาจะเป็นอิริยาบถไหนก็ตาม ถ้าทำถึงก็จะมีผลเหมือนกันหมด แต่อานิสงส์ของการเดินจงกรมมีต่างหากออกมาดังนี้

อันดับแรก ท่านบอกว่าธรรมะที่ได้จะไม่เสื่อมง่าย เพราะว่าได้ในขณะที่เราเคลื่อนไหวอยู่ เวลานั่งภาวนาถ้าเราขยับลุกไป กำลังใจอาจจะเคลื่อนไปได้ เพราะเปลี่ยนอิริยาบถ แต่ถ้าเราได้สมาธิในขณะที่อิริยาบถเคลื่อนไหวอยู่เป็นปกติอยู่แล้ว ถ้าเราไปนั่งก็กลายเป็นของง่ายไปเลย

อันดับที่สอง ทำให้อาหารย่อยได้ดี เลือดลมก็ปลอดโปร่งเร็ว ภาวนาได้ดีขึ้น

อันดับสาม ทำให้เป็นผู้มีความอดทน เดินทางไกลโดยไม่เหนื่อย ก็ลองเดินตั้งแต่เช้าถึงเย็น พอชินเข้าบ่อย ๆ ต่อไปพอเดินทางไกลก็เป็นใกล้ไปเอง

อันดับสี่ ทำให้เป็นผู้มีร่างกายแข็งแรง มีโรคน้อย

สิ่งทั้งหลายเหล่านี้จะเป็นอานิสงส์เพิ่มเติมมา แต่จริง ๆ แล้วอิริยาบถไหนก็ตาม ถ้าทำถึงจริง ๆ มีผลเหมือนกัน แต่อานิสงส์ของการเดินจงกรมจะมีต่างหากออกมานิดหนึ่ง


สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนกรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๔๕