สัมมาสติ และมหาสติ เพื่อความตื่นอย่างแท้จริง

โลก กับ ธรรม

โลก ไม่มีฉันใด ธรรมก็ล้วนหาได้มีฉันนั้น
โลก ติดอยู่ฉันใด ธรรมก็ติดอยู่ฉันนั้น
กิเลส เป็นฉันใด ธรรม ก็ได้หาได้ต่างกันไม่

อันความชั่วก็ไม่เที่ยง
อันความดีก็ไม่เที่ยง

จะยึดไว้ด้วยสิ่งใด
ใด ใด ก็ล่วนไม่มีค่า
หากว่าค่าของตนนั้นหมดไป

ไร้เรา ที่วิ่งหา แล้วจะมีสิ่งใด มาวิ่งตาม
ไร้เรา เราหมดไป แล้วจะมีสิ่งใด ให้สร้างก่อ

ไร้สราง ไร้รักษา ไร้ทำลาย นี้แลคือพุทธแท้

สิ่งใดที่ไหลไปตามกาล ก็ให้ผ่าน เลยแล้วไป

เพื่อให้เคลื่อนวิถีธรรม ให้เข้าสู่องค์มรรคา
​

 

โอ้...ทุกข์ ทุกข์ ทุกข์ แล้วก็ทุกข์ ทุกข์ หนอ

ท่านทั้งหลาย
โปรดจงมองเราเป็นเสมือนซากศพ
อันหาได้ต่างจากขอนไม้ ผุๆ พัง ๆ ที่ต้องเสื่อมไปตามกาลและเวลา

ไร้จิต และวิญญาณ แห่ง รากราคะ ไร้ความผูกติก ไร้รากเหง้าที่ให้สัตว์หลงวน ไป ใน ภัย แห่งการเกิด การแก่ การเจ็บ การตาย ไม่รู้จบ ไม่รู้สิ้น

สังขารทั้งหลายล้วนไม่เที่ยงแท้แน่นอน ย่อมแปลเปลี่ยนไปเป็นธรรมดา
ยึดไว้เป็นทุกข์ หลงติดก็ทุกข์ โลกนี้ช่างวนเวียนอยู่ในทุข์ จริงหนอ


รอก่อน พวกท่านทั้งหลาย...

เธอจักได้เห็นขอนไม้ ผุพังไปตามกาลเวลา ได้เห็นกายสังขาร อันเฉกเช่นซากศพของเราในไม่ช้านี้
รอเถิด

จะช้าหรือเร็ว
กายสังขารนี้ก็ต้องถึงซึ่งความแก่ ความชำรุด ผุพังไป เช่นเดียวกับ พ่อ และแม่ของเธอ เช่นเดียวกับปู่ย่าตายาย ของท่านทั้งหลาย

ไม่ต่างกันเลย ฉไนเลย จึงได้ยึดเอากายสังขาร อันไม่เที่ยงนี้ไว้เป็นที่ปราถนา
ความปราถนา ในสิ่งอันไม่เที่ยงทั้งปวงล้วนเป็นทุกข์
เมื่อปราถนาแล้วไม่จักได้สิ่งที่ปราถนานั้น คือความพลัดพราก จากสิ่งอันเป็นที่รัก

ผิดหวังจากสิ่งที่แสวงหา บริโภค แล้วไม่ได้มัน
จักเป็นทาสของมันอยู่ฉันใด

เป็นทาสของกาม

เป็นทาสแห่งอารมณื อันไม่เที้ยงนี้เชียวหรือ

กับขอนไม้ ผุ ๆ อันนี้


โอ้ ... อนิจจัง หาสิ่งใดเที่ยงแท้ก็มีไม่ กายเรานั้นไม่เที่ยง สิ่งอื่นใดในโลกนี้จะเที่ยงแท้กันเล่า

โอ้ ... ทุกขัง กายเรานั้นล้วนเต็มด้วยกองแห่งทุข์ ความแปลเปลี่ยนไป การเคลื่อนไป แห่งสังขาร ล้วนทนอยู่ได้ยาก

โอ้ ... อนัตตา สิ่งนี้แล ไร้ซึ่งตัว ไร้ซึ่งตน ไร้เขา ไร้เรา เพียงขอนไม้นี้ จะมีสิ่งใดที่เป็นกู


นี้แหล่ะหนอ สิ่งนี้ สัตว์โลกหลงติดอยู่

 

แต่ง หรือ ไม่แต่ง

ไม่ได้บอกว่าแต่งหรือไม่แต่ง
ไม่ได้หมายว่า งามหรือไม่งาม
ไม่ได้หมายว่าสิ่งนี้ดี สิ่งนั้นดี
ต้องสิ่งนี้ สิ่งนั่น หรือสิ่งไหน
การคลายออกจากความยึดเกาะต่างหาก
ยึดในสิ่งไม่เที่ยง
มันไม่เป็นไรเลย หากยังต้องเดินตามสมมติโลกไป
ทำได้ ไม่ใช่ห้าม หรือว่าทำไม่ได้

ในสังคม หากใส่เสื้อผ้าที่ไม่ได้รีด ไม่ได้ทำให้เรียบ ก็อาจโดนดูถูกดูแคลน
ในสังคมหาก ไม่ได้แต่งหน้าแต่งตา ทำผม ให้งาม ก็อาจเป็นที่ด้อยกว่าใคร คนอื่นเข้า
อันนี้ พระองค์ไม่ได้ทรงห้ามเลย
ทำได้ มันเป็นหน้าที่
แต่ทำโดยไม่ยึดเกาะ

พิจารณา ให้เห็นตามความเป็นจริง
ว่ามันเป็นของไม่เที่ยง ย่อมแปลเปลี่ยนไปตามกาล
ตามไตรลักษณ์
เคลื่อนวงล้อแห่งธรรมจักรของเรา ให้เข้าสู่สัจจธรรม
ในวิถีชีวิตปกติ ในความจำเป็นได้
ไม่ผิด
สิ่งนี้แล ทางแห่งความพ้นทุกข์ของ สรรพสัตว์
ที่ไม่ต้องขวางกับโลก

อย่าว่าอะไรกระนั้นเลย...ท่านทั้งหลาย
แม้เลว ก็ไม่เที่ยง ไครเล่าจะเลวได้ตลอดกาล
แม้ดี ก็หาเที่ยงไม่ ไครเล่า จะดีแท้ตลอด เช่นพระอรหันต์ ผู้เหนือโลก ก็หามีไม่
แม้ถูก หรือผิด
แม้บุญ หรือ บาป
แม้ทุกข์ หรือสุข
สบาย หรือ ไม่สบาย
สิ่งทั้งหลายยังไม่เที่ยงแท้เลย
เพียงแต่เรานอกเหนือสิ่งอันเป็นของคู่เหล่านี้ได้หรือไม่
เหนือดี เหนือเลว
เหนือถูก เหนือผิด
เหนือบุญ เหนือบาป
แบบนี้พอไหวไหม

ใช่ว่าพระ หรือว่าโยม
ใช่ว่ามนุษย์หรือเดรัจฉาน
ใช่ว่าบุรุษ หรือสตรี
ใช่ว่า มหาเทพมหาพรหม ชั้น ไหน ๆ
หรือ สัตว์นรก
ใช่ว่ามาร หรืออสูร อันร้ายกาจ ตนใด
ใช่ว่าสิ่งใด...
หากยังเป็นเวไนยสัตว์ เป็นสัตว์ที่ยังติดหลงวนในสังสารวัฏ
หลงวนกับ เกิด แก่ เจ็บ ตาย อยู่แล้วไซร้
ก็ยังสามารถดำเนินวิถี วงล้อธรรมจักรของตนเข้าถึงธรรม
เข้าถึงทานพ้นทุกข์ ได้ไม่ต่างกัน
ตามลักษณะ ของ สัตว์โลกทั้งหลาย ที่ ถึงพร้อมด้วยความเท่าเทียมเสมอภาค หาได้ยิ่งหย่อนกว่ากัน ด้วยประการอันใด
ตามหนทางนั้นมีอยู่ ตามทางพ้นทุกข์อันมีอยู่ ตามเหตุที่รู้อยู่ เพียงละเหตุ จะมีผลอันใด ให้ทุกข์ตรม อยู่ร่ำไป

เพียงเท่านี้หล่ะ พอไหวมั๊ย
ท่านทั้งหลาย

ไปก่อนและ ใกล้ได้เวลาทำวัตรเช้า ขอไปอาบน้ำก่อน
เจริญพร สาธุการ
ขอให้หลับอย่างเป็นสุข
ตื่นอย่างเป็นสุข

 

อันชื่อว่าสติ

พระโสดาบันมีสติเล็กน้อย

อย่างผู้ที่ยังไม่เป็นพระโสดาบัน จะมีสติขนาดไหน

พึงเจริญสติเข้าไว้ บุคคลผู้มี สติเป็นมหาสติ ผมเข้าใจว่าคงใกล้พระอรหันต์เต็มที

แต่วันนี้ เรามีสติกันหรือยัง

 

Don't judge a book by its cover.​

 

อาศัยกูเกิลแปล


อย่าตัดสินหนังสือจากปก

 

พลังจิตโยมขวัญ มีทั้งฌาน และญาณ ผสมกันได้ลงตัวมาก
มีทั้ง ความบริสุทธิ์ และพลังในความบริสุทธ อย่างสมส่วนลงตัวกันมาก

ไม่ทราบว่า เป็นศิษย์สำนักใด
บำเพ็ญบารมีมาแบบใด
หรือปฏิบัติใด

ใช่สำนักแถว ๆ พิศนุโลกรึเปล่า

 

เพ้อเจ้อ พูดจาเรื่อยเปื่อย

 

อนุญาตุ หากจะร่วมวงสนทนา

ไม่ห้ามไม่ขัดท่านประการใด
ยินดีต้นรับ

 

พลังคู่นกกระสา มีหนึ่ง และพลังโซ่ทอง มีอีกหนึ่ง

 

เปล่า แต่จะเป็น กาย อวศรีษะสวน

 

ขอเมตตาความรู้จากท่าน ด้วยครับผม
ขอเมตตา อรรถาธิบายสิ่งที่ท่านทราบด้วยเทอญ
กระผมเรียนรู้มาน้อย
ลืมตาดูโลกนี้ได้ยังไม่นาน

ขอความเมตตาจากท่านด้วย ครั
อนุโมทนาครับ

พลังแบบนี้ผมไม่เคยเจอเหมือนกัน
บอกไม่ถูก

 

อันนี้หใยถึงอะไร ขอรับ

 

อ๋อ ๆๆ พอเข้าใจแล้วววว...

พลังคู่นกกระสา คือ ความบริสุทธ เหมือนอากาศที่บริสุทธิ์ แบบสุด ๆ
แต่ พลังโซ่งทอง เป็นความเข็งแกร่ง คล้าย พลังฌาน แต่ก็ไม่ใช่ เพราะตัวนี้ไม่ติดภวังคจิต จิตท่านทั้งสอง จึงแจ่มใสและ เบิกบาน เบ่งบานตลอด
โอ้นี่แหล่ะสุดยอดดด
ของจริง
ท่านได้แต่ใดมาครับ

แบบนี้มีแนวทาง หรือ มรรควิธีแบบใด

เพราะเอา 2 ตัวนี้ รวมกัน คือ การแผ่พลัง ความบริสุทธ ที่ปกคลุมไปทั่ว ไร้ขอบเขตจำกัดจริง ๆ

จึงได้ พลังคล้าย โยมขวัญ และ ท่านพี่เอกวีร์

2 ตัวนี้รวมกัน มีอานุภาพ ทั้งความกว้างใหญ่
และความสบายกาย สบายใจ ขับไล่มลทิน ไปทุกแห่งหน ที่พลังนี้ เคลื่อนไป เหมือน ๆ พลังขาว บริสุทธ ของ คู่นกกระยาง


แปลกอย่างนึง
เพราะมีพลัง การเกิดดับ ของรูปนามรวมอยู่ด้วย
สิ่งนี้คืออะไรกัน
มาได้ยังไงกันครับผม

อยากทราบมาก

 

พลังจิตของมนุษย์ เจ้าค่ะ กายมนุษย์ จิตวิญญาณมนุษย์ เต็มขั้น ไม่มีอภิอัตตา
เป็นศิษย์พระตถาคต สมณะโคดมองค์ปัจจุบัน
เรียนหลักสูตร ทาน ศีล ภาวนา มรรคมีองค์8 ยึดหลักศีลธรรมคุณธรรม ตามครรลองธรรม
เจริญสติภาวนารู้ตัว รู้ใจตัวเอง รู้กิเลส รู้อัตตาของตัวเองให้ได้เนืองๆ
ยามว่างก็สนทนาตามกาล หาความรู้ใส่ตัว
พระอาจารย์ที่เคารพและศึกษาคำสอนและแนวทางปฏิบัติก็คือ
หลวงพ่อปราโมช ปราโมชโช ที่สวนสัติธรรม ศรีราชา

 

เอาดีไม่ได้ เลยทำบ้าๆบอๆ ไปเลย

กิเลสชัดๆ ทุเรสจริงๆ

 

เปล่าเลย

คู่นก กะ สามี รู้จักไหม

โซ่ทอง คล้องใจ รู้จักไหม

อวศรีษะสวน นี่ สงสัย ต้องอธิบายด้วยภาพ


[ ภาพประกอบจาก internet ]

 

หลวงพี่ไปทำสติปัฐฐาน 4 เรื่องต่างๆ จะชัดขึ้น
ทำเลยหลวงพี่
ถ้ายังไม่เข้าใจตัวเอง ก็ไม่เข้าใจคนอื่นเหมือนกัน
ทำเลยค่ะ

 

อิอิ

อภิสังขารมาร อภิอัตตา พาหลงยึด ปลดลง วางลงได้ ก็เบา เป็นอิสระ เนาะ

 

มอบไว้ให้เผื่อที่บ้านไม่มี

เท่านี่คงเข้าใจ