ห้องแมวยิ้ม สัพเพ เหระ อะไรก็เอามาลงกระทู้นี้ได้ครับ

อย่า ตำหนิจิต

มโน ก้รู้

ไม่มโนก้รู้

ถามว่า

เวทนาเที่ยง หรือ ไม่เที่ยง

 

ไปหาอะไรกินก่อนครับยังไม่ได้กินข้าวมาหลายวันแล้ว ไม่รู้เป็นรัยครับช่วงนี้ไม่ค่อยหิว ดื่มอย่างเดียว

 

ยังไม่เที่ยงครับ 11:30

 

มรรคใด ใช้การ ถือ เอา

มันจะมี การเลือก กับ ไม่เลือก

มรรคที่เปนหนทางสบาย เลี้ยงง่าย อยู่ง่าย

 

ปัญญาล้ำหน้า

มัน จะมีรส เร็ว ไวว่อง

 

"ผู้ฉลาด" ทางการปฏิบัติต่อจิต..เมื่อจะสิ้นลมปราณย่อมพลิกจิตเป็น..

ลมปราณ = อานาปาณสติ


22.."จงสงบเถิดนี่แหละเรา"

 

การพลิกจิตก่อนสิ้นลมหายใจ คือ การวางลมหายใจแล้วไปอยู่กับสติสัมปชัญญะ...ตรงไหนนั้นให้ค้นหากันเอง...ปฏิบัติเองทำเองรับเอง..."ปัจจัตตัง"


22.."จงสงบเถิดนี่แหละเรา"

 

5555 ผู้วิเศษไม่มีใครรู้จริงสักคน
แต่ก็ขอบคุณค่ะ เขาถึงกล่าวไว้ว่า...
อย่าไปใส่ใจกับคำของใคร
ตัวเราเองนั้นจะเป็นผู้รู้ดีที่สุด

 

"ให้เอา พุทโธ เป็นอารมณ์ของจิตไปก่อน เมื่อบริกรรม พุทโธ จนจิตเป็นสมาธิแล้วให้วาง พุทโธ แล้วกำหนดผู้รู้คือจิต เมื่อพักอยู่ในความสงบพอควรแล้ว ให้ถอนจิตขึ้นมากำหนดพิจารณากายเพียงส่วนใดส่วนหนึ่งก่อน พิจารณาอยู่จุดเดียวจนเกิดความชำนิชำนาญแล้วจึงขยายต่อไปสู่ส่วนอื่นจนทั่วทุกส่วนของร่างกายเบื้องบนตั้งแต่พื้นเท้าขึ้นไป เบื้องต่ำแต่ปลายผมลงมาพิจารณาให้รู้ให้เข้าใจหมดสงสัยทั้งกายตนกายผู้อื่น ทั้งหญิงทั้งชายพิจารณาให้รู้แจ้งเห็นจริงในไตรลักษณ์อย่าให้จิตส่งออกภายนอกกาย เอากายนี้เป็นเป้าหมายในการพิจารณา เอากายนี้เป็นมรรค เอากายนี้เป็นผล ถ้าผู้ปฏิบัติส่งจิตออกรู้ภายนอกจากกายนี้ เป็นการปฏิบัติที่ผิดทางการเจริญภาวนาโดยยึดเอาอายตนะภายใน ๖ อย่าง มาเป็นอารมณ์เพื่อทำให้ใจสงบ การพิจารณาต้องน้อมนำเข้ามาสู่ภายใน พิจารณาให้รู้แจ้งเห็นจริง เมื่อรู้แจ้งเห็นจริงแล้วก็จะวางเองหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ได้กล่าวไว้ว่า เหตุก็ของเก่านี้แหละ แต่ไม่รู้ว่าของเก่าของเก่านี้ได้แก่ ขา แขน ตา หู จมูก ลิ้น กาย เมื่อเวลาปฏิบัติภาวนาก็ให้พิจารณอันนี้แหละให้รู้แจ้งภายใน นักปฏิบัติต้องพิจารณาตรงที่ขน เล็บ ฟัน หนัง เนื้อ ให้พิจารณากาย พิจารณาใจ ให้เห็นให้เกิดความเบื่อหน่าย ผู้ปฏิบัติต้องน้อมเข้าหาสมมุติ ให้เกิดเป็นวิมุตติ พิจารณาให้รู้แจ้งสมมุติให้เกิดเป็นวิมุตติ พระพุทธเจ้าก็ตรัสรู้อันนี้ ให้เห็นถึงของเก่าซึ่งไม่จีรัง ยั่งยืน จะต้องผุ เน่า เปื่อย ไปในที่สุด"

โอวาทธรรม..
หลวงปู่แหวน สุจิณฺโณ


22.."จงสงบเถิดนี่แหละเรา"

 

ขำผู้รู้ทั้งหลายจัง...รู้ตามสมมุติยังไม่ถึงวิมุติแต่เสือกทำเป็นรู้ดี 55555+
โง่แล้วยังอวดฉลาด...

บ่นกับลมกับแดดไม่ได้ว่าใคร5555


22.."จงสงบเถิดนี่แหละเรา"

 

สิ่งใดที่ล่วงมาแล้ว เลยมาแล้ว เราไม่สามารถไปตัด ไปปลงมันได้อีกแล้ว สิ่งที่เราทำไปนั้น ถ้ามันดี มันก็ดีไปแล้ว ผ่านไปแล้ว พ้นไปแล้ว ถ้ามันชั่ว มันก็ชั่วไปแล้ว ผ่านไปแล้วเช่นกัน

อนาคตยังมาไม่ถึง เราจึงยังไม่รู้ว่ามันจะเป็นอย่างไร อย่างมากก็เป็นแต่เพียงการคาดคะเนเอาเอง ว่าควรเป็นอย่างนั้น เป็นอย่างนี้
ซึ่งมันอาจจะเป็น ไม่เป็นไปอย่างที่เราคาดคะเนก็ได้

ปัจจุบัน คือ สิ่งที่เกิดขึ้นจริง เราได้เห็นจริง ได้สัมผัสจริง เพราะฉะนั้นความดีต้องทำในปัจจุบัน ทานก็ดี ศีลก็ดี ภาวนาก็ดี ต้องทำเสียในปัจจุบันที่เรายังมีชีวิตอยู่ เราต้องการความดี ก็ต้องทำให้เป็นความดีในปัจจุบันนี้ ต้องการความสุข ต้องการความเจริญ ก็ต้องทำให้เป็นไปในปัจจุบันนี้

โอวาทธรรม..
หลวงปู่แหวน สุจิณโณ


22.."จงสงบเถิดนี่แหละเรา"

 

บรรดาสัตว์ทั้งหลายนั้น เมื่อไม่มีทุกข์มาถึงตัว มักไม่เห็นคุณพระศาสนามัวเมาประมาท ปล่อยกายปล่อยใจ ให้ประพฤติทุจริตผิดศีลธรรมอยู่เป็นประจำนิสัย เห็นผิดเป็นถูก เห็นกงจักรเป็นดอกบัว ต่อเมื่อได้รับทุกข์เข้า ที่พึ่งอื่นไม่มีนั่นแหละ จึงได้คิดถึงพระ คิดถึงศาสนา แต่ก็เป็นเวลาที่สายไปแล้ว

โอวาทธรรม..
หลวงปู่แหวน สุจิณโณ


22.."จงสงบเถิดนี่แหละเรา"

 

คำสอนหลวงปู่..

22.."จงสงบเถิดนี่แหละเรา"

 

ธรรมะคลายวันเกิด..คลายวันตาย..


22.."จงสงบเถิดนี่แหละเรา"

 

ท่านเกษมฝึกทำความรู้สึกตัวทั่วพร้อมไว้มากๆนะ..ใช้เวลานอนในการฝึกก็ได้...หากทำถูกต้องและชำนาญแล้ว..มันจะรู้สึกว่าตัวเองมีสองตน...มันจะรู้สึกว่าตัวเองใหญ่ขึ้นและรู้สึกว่ามีตัวเองอีกร่างหนึ่งอยู่ข้างใน...ฝึกทำไปพร้อมทั้งจับคำภาวนาไปด้วย หมายถึงระลึกรู้คำภาวนาอย่างเดียว...เอาคำภาวนาเป็นอารมณ์ไม่ต้องสนลมหายใจ...ให้ปล่อยลมหายใจเป็นธรรมชาติแล้วอยู่กับคำภาวนา..ภาวนาให้เร็วๆเพื่อดึงจิตไม่ให้จิตฟุ้ง...เมื่อทำอย่างนี้จนชำนาญแล้ว...จิตจะยกขึ้นสู่ขั้นวิปัสนาได้ง่ายขึ้น...ถ้าทำถูกต้องชำนาญแล้ว...จิตจะอยู่ในการปกครองของสติไปตามลำดับ...ฝึกให้มากเข้า วันหนึ่งเราจะได้พบกัน อีกไม่กี่วันเราจะไม่เข้ามาบ่อยแล้ว..ต้องทำหน้าที่ทางโลก เพื่อยังชีวิตให้ดำเนินต่อไป...หากท่านติดต่อท่านดาราแฟร์อยู่..เราก็ฝากบอกท่านดาราแฟร์ด้วยว่าเราคิดถึงท่านเหมือนเดิม...หากยังไม่ตายจากกันก่อนแล้วพวกเราทั้งหมดจะได้พบกันแน่นอน


22.."จงสงบเถิดนี่แหละเรา"

 

อีก2-3วันเราจะไปเป็นคนเก็บฟืน(เผาถ่าน)...เพื่อหาเงินสำรองไว้ซื้อยาเส้น...ได้เงินมากหรือน้อยขอ300เอาไว้ซื้อยาเส้นและก้นกรองเปล่าเท่านั้นแหละ...ที่เหลือก็ให้แม่...เดี๋ยวจะมีคนมาว่าเราเกาะแม่แดก...ปัจจุบันนี้หน้าที่ตรงนี้ของเราใกล้สิ้นสุดแล้ว...ถ้าท่านเกษมมีอะไรจะถามเชิญห้องข้อความเลยนะ...หรือไม่เราก็จะเอาชื่อเฟสบุ๊คและเบอร์โทรไว้ให้...หากมีปัญหาในการปฏิบัติเชิญถามเป็นการส่วนตัวได้เลย..เรายินดีจะแก้ให้ถ้าสิ่งไหนที่เราผ่านแล้วเราจะตอบท่านทุกอย่าง..


22.."จงสงบเถิดนี่แหละเรา"

 

“เรื่องของปาก ใครจะพูดจะทำอะไร
มันก็กรรมของเขา เราไม่ไปทุกข์กับมัน มันก็ไม่ทุกข์หรอก เรื่องของเขา
เรื่องของเราคือรักษาใจรักษาความดี...”

โอวาทธรรม..
หลวงปู่เพียร วิริโย
วัดป่าหนองกอง ต.บ้านค้อ อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี


22.."จงสงบเถิดนี่แหละเรา"

 

"อธิศีล"

22.."จงสงบเถิดนี่แหละเรา"

 

"อธิศีล" เกิดที่ใจแล้วเมตตาย่อมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับใจ..

22.."จงสงบเถิดนี่แหละเรา"

 

ความเจริญทางวัตถุบีบบังคับให้สังคมเปลี่ยนไป...

หนุ่มสาวเอากันผู้เฒ่าได้ลูก..