อุปสรรคของการภาวนา (หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี)

เข้าใจละ

" ฝึกหัดทำสมาธิภาวนา จงทำเหมือนชาวนาเขาทำนา เขาไม่รีบร้อน เขาหว่านกล้า ไถคราด ปักดำ โดยลำดับ ไม่ข้ามขั้นตอน แล้วรอให้ต้นข้าวแก่ ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่เห็นเมล็ดไม่เห็นรวงข้าวเลย แต่เขาก็มีความเชื่อมั่นของเขาว่าจะมีเมล็ดมีรวงวันหนึ่งข้างหน้าแน่ๆ เมื่อต้นข้าวแก่แล้วออกรวงมาจึงเชื่อแน่ว่าจะได้รับผลแน่แล้ว เขาไม่ไปชักดึงต้นข้าวให้ออกรวงเอาตามชอบใจ ผู้กระทำเช่นนั้นย่อมไร้ผลโดยแท้ "
อนุโมทนาสาธุกับท่านนะครับ

 

อนุโมทนาสาธุคับ

จิตกระจ่างขึ้นอีกหน่อยแล้วคับ ผู้ฝึกใหม่คับ

 

ขอบคุณครับ
อ่านแล้วตรงกับอารมณ์ตอนนี้มาก...ไม่รู้จะรีบไปไหน???
ได้สติกลับมา...แค่นึกตามคำลป.สอน สงบขึ้นและรู้สึกชุ่มเย็นในกลางอก
หายใจเข้า...พุธ...หายใจออก...โธ...
เบาสบาย......แค่นี้..พอแล้ว....
สัพเพสัตตาสะทาโหนตุ อะเวราสุขะชีวิโน
กะตังปุญญัง ผะลังมัยหัง สัพเพภาคีภะวันตุเต

 

http://palungjit.org/threads/บุญมหากุศลครั้งยิ่งใหญ่ขอเชิญร่วมทำบุญเพื่อสร้างองค์พระเจดีย์บูรพาจารย์.300127/​

 

ขอกราบโมทนากับเจ้าของกระทู้ และกับทุก ๆ ท่านครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขออนุโมทนาสาธุด้วยครับ มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ ถ้าใครเคยปฏิบัติมาจะเข้าใจเลยครับ เราต้องแน่วแน่จริงๆ ที่จะเอาชนะ โดยเฉพาะ เวทนา(ปวดแข้งปวดขา) มันมาเต็มจริงๆ ตัวนี้ ต้องอดทนสู้ทนอย่างเดียว "พระท่านเทศน์ว่าไม่มีใครนั่งแล้วตาย" แค่นั้นแหละครับ ผมนั่งไม่กลัวตายเลย สาธุครับสาธุ

 

ขอกราบอนุโมทนา..สาธุ ค่ะเป็นประโยชน์แก่ข้าพเจ้ามากค่ะ

 

กระจ่างเลยเจ้าค่ะหลวงพ่อ ที่ว่าไม่ว่าเราจะภาวนาอะไรก็แล้วแต่ก็เพื่อรวมจิตให้เป็นหนึ่งเดียว เคยมีปะสบการณ์ตอนหัดท่องจำบทพาหุงมหากาใหม่ยังท่องจำไม่ค่อยได้ ก็จะพิมพ์แล้วเอามาไว้ข้างที่นอน ก่อนจะนอนหรือรู้สึกตัวตื่นในช่วงกลางคืนก็จะท่องจำทีละตัวทีละบรรทัด ถ้าจำไม่ได้หรือรู้สึกว่าท่องถูกหรือเปล่าก็จะเอาโทรศัพท์เปิดแสงส่องดู เพราะเปิดไฟไม่ได้ จะไปรบกวนคนข้างๆที่นอนอยู่ ท่อนไหนที่จำไม่ค่อยได้ก็จะท่องวนไปวนมาอยู่อย่างนั้น และนั่นก็นำมาซึ่งมิติอีกมิติกำลังเปิดให้เราเห็น ตอนแรกจะมีเสียงเหมือนจิ้งหรีดดังขึ้นๆและภาพก็เริ่มชัดขึ้นๆ พอภาพชัดเสียงเหมือนจิ้งหรีดที่ดังๆนั้นก็เงียบไป มีเพียงภาพที่ฉายให้ดูภายในห้องนอนที่เราไม่มีแสงไฟก็มีภาพฉายให้ดูทำให้เรามองเห็นในห้องได้ด้วยโดยที่เราไม่ต้องเอียงหน้ามองไม่ว่าทิศใด พร้อมทั้งได้ยินเสียงคนข้างๆนอนกรนอยู่ตลอดเวลา แต่พอเราขยับตัวภาพนั้นก็หายไป แล้วครั้งที่สองที่ประสพก็เช่นเคยแต่เป็นภาพของผู้หญงคนนึงที่เราไม่รู้จัก เนื่องจากเกิดความกลัวจะเห็นภาพที่น่ากลัวจึงถอนจากสมาธินั้น จากนั้นพอจำบทสวดได้คล่องก็ไม่เคยเห็นแบบนั้นอีกเลย แต่จะฝันแม่น เดี๋ยวนี้เวลานอนสวดมนต์มักจะหลับก่อนที่จะสวดเสร็จ และเคยมีครั้งนึงนั่งรถไปทางไกลก็เลยสวดบทอิติปิโสเฉพาะบทพุทธคุณไปเรื่อยๆจนเผลอหลับเมื่อไหร่ไม่รู้ แต่ตื่นมาอีกทีคำภาวนาก็ยังท่องอยู่ในใจตลอด เหมือนจิตเราติดอยู่กับคำภาวนาแม้ร่างกายจะหลับแต่จิตยังทำงานอยู่ตลอดเวลาเป็นเช่นนี้นี่เอง นี่ก็อัศจรรย์มากๆเลยสำหรับมือใหม่อย่างเราที่ปฏิบัติไม่ค่อยสม่ำเสมอ

 

"อย่าไปจำอารมณ์เก่า อย่าอยากให้เป็นอย่างเก่า มันจะไม่เป็นอย่างนั้นซ้ำจะยุ่งใหญ่"

อุปสรรคเฉพาะตัวเลยนะครับนั่น