อ.จตุพร ทำนายภัยพิบัติโลกผ่านองค์เทพ ซึ่งร้ายแรงกว่าที่มนุษย์คิดไว้มากมายนัก (2555-2558)

เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องธรรมดา
อยู่ที่เรามากกว่าว่าจะเลือกตาย แบบ ไหน
มีสติ หรือ ไม่มีสติ

 

อืมม....
มีใครสังเกตุดวงอาทิตย์ขึ้นบ้าง
เมื่อเช้าวันนี้ (13 ก.ค. 2553) ผมสังเกตุว่าดวงอาทิตย์
ไม่ได้ขึ้นทางทิศตะวันออกเหมือนเดิม
ขึ้นไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ เกือบจะทิศเหนือ
ครั้งแรกพิจารณาว่าบ้านเราคงหมุนไป แสงแดดเคยส่องเข้าหน้าต่างที่อยู่
ทิศตะวันออกทุกวัน วันนี้ทำไมจึงส่องเข้ามาทางประตูหน้าบ้านที่อยู่ทางทิศเหนือ
ส่องจากตะวันออกเฉียงเหนือ เกือบทิศเหนือเข้ามาทางประตูหน้าบ้าน
หรือจะเป็นการเปลี่ยนฤดูกาลตามธรรมชาติก่อนเข้าพรรษา ทำให้แสงอาทิตย์เบี่ยงเบน
ไปตามห้วงระยะเวลา หรือเกิดจากการหักเหของแสง สุดท้ายกลับมาพิจารณาว่า
หรือเกิดจากอุปาทานของเราเอง........
แต่ดวงอาทิตย์เมื่อเช้าที่ขึ้นมา ไม่เคยขึ้นเหนือหลังคาบ้านที่อยู่เยื้อง ๆ หน้าบ้านเราทาง
ทิศตะวันออกเฉียงเหนือค่อนไปทางทิศเหนือ นี่ ดวงอาทิตย์ดวงนี้เคยขึ้นมาที่ยอดมะม่วงข้างบ้าน
ตรงหน้าต่างทิศตะวันออกทุกวัน......เบี่ยงเบนบ้างเล็กน้อยตามการเปลี่ยนแปลง
ของฤดูกาลตลอดหลายสิบปี จนจำตำแหน่งได้..........

หรือเรามานอนผิดบ้าน...?

 

มันเกิดจากความเกลียด พลังงานด้านลบ มีความเร่าร้อนส่งผลให้พลังงานนั้นสะสมเหมือนลูกโปร่ง แต่มันไม่แตกซักที ยิ่งโกรธยิ่งเกลียดมันก็ยิ่งเต่งขึ้นมหาศาล

แต่มันจะแตกตอนที่อารมณ์ร้อนของหลายๆคนที่เคยส่งออกไปสะสมนั้นหยุดส่งอารมณ์ร้อนนั้น

การมาของกรรม มักมาเมื่อเราเลิกหรือหมดหวังกับสิ่งนั้นๆ แล้วมันจะย้อนมา มันชอบมาในสิ่งที่ตรงกันข้ามเสมอ นี่เรียกว่าลักษณะการไหลย้อนกลับของพลังงาน
สุภาษิตที่ว่า "ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว" อันนี้ยังใช้ได้อยู่


เจริญสติกันให้มากๆ

 

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
ใยจึงต้องรอ ชะตากรรม ..
เกิด แก่ เจ็บ ตาย ไม่เที่ยง
เลี่ยงที่จะตายอย่างไรได้ จิง ฤา ..

...............................

 

ล้างคนเลวไม่หมดหรอกเพราะคนเลวคนชั่ว เป็นส่วนหนึ่งของสมดุล
ตอนนี้มันอาจจะเยอะเกินไปจึงมีการปรับตัวให้เป็นปกติ
ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ได้เกิดจากความบังเอิญ แต่มันเป็นสิ่งที่จะต้องเกิดขึ้น

 

อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ เห็นด้วยมากๆๆเลย

 

"คนบาปจะอยู่กับบ้าน กอดสมบัติตายคาน้ำ..." ด่วนสรุปไปหรือเปล่าว่าคนที่ตายคือคนเลวคนบาป คนที่ตายคือคนที่ห่วงสมบัติ สภาวะแวดล้อมของแต่ละคนต่างกันไป บางคนอาจไม่ได้ห่วงสมบัติแต่ห่วงพ่อแม่ชรา ญาติพี่น้องพิการช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ หรือลูกที่ยังเล็ก หรือบางคนอาจตายเพราะพยายามช่วยเหลือคนอื่นแทนการชิ่งหนี เป็นการตายในหน้าทีของมนุษยธรรมก็ได้

จริงๆ แล้ว ไม่รู้สึกหวั่นวิตกอะไร ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อนะ แต่มองไม่เห็นว่าจำเป็นต้องคิดว่าควรจะเชื่อหรือไม่เชื่อไปเพื่ออะไร ยังไงเกิดมาแล้วก็ต้องตายทั้งนั้น บางทีอาจไม่ต้องเกิดภัยพิบัติ ปี 2555 หรือ 2558 มีความหมายอะไร ความตายอยู่กับเราตลอดเวลาอยู่แล้ว อย่าว่าแต่ปี 2555 เลย จะมีชีวิตอยู่ถึงพรุ่งนี้หรือเปล่าก็ยังไม่รู้

สะสมบุญกุศลไว้ดีกว่า จะได้มั่นใจมากพอว่า อย่างน้อยถ้าตายลง ณ นาทีนี้ มีภพภูมิที่ดีเป็นที่หมาย หรือ ถ้าดีมากพอที่จะไม่ต้องเกิดอีกยิ่งดีใหญ่ ถ้าไม่เกิดก็ไม่ต้องกลัวเจอเรื่องร้ายๆ ไม่ต้องกลัวตาย ไม่ต้องเจอคำทำนายใดๆ ให้กังวลอีก เพราะตัวไม่ได้อยู่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับโลกแล้ว

ป่วยการกังวลกับอนาคตที่ยังมาไม่ถึง ทำปัจจุบันให้มั่นใจด้วยการปฏิบัติธรรมดีกว่า จะได้ไม่กลัวตาย เมื่อไม่กลัวตายก็ไม่ต้องหนีตาย ถ้าเกิดภัยจริงๆ ก็ทำใจให้สงบและมีสติดีกว่า เพื่อที่จะได้สามารถจัดการกับนาทีนั้นๆ ด้วยแนวทางที่ดีที่สุดตามบริบทของสถานการณ์ ถ้ากรรมกำหนดให้รอดมันก็รอด ถ้ากรรมกำหนดให้ตายมันก็ตาย ไม่มีใครใหญ่เกินกรรม

หนีตายไปสร้างแผ่นดินใหม่...ที่แผ่นดินใหม่เกิดแล้วไม่ตายหรือ?

 

หนีโลก ไปนิพพานท่าจะรอดตาย พิมพ์เอาฮาค่า ความจริงแล้วไปยังมิได้ ติดอะไร?
(ก็ยังไม่รู้)

 

เห็นด้วยอะเป็นแบบนั้นจริงๆ เอ่อ!ข้อความนี้มีคนเอามาลงแล้วนิ ขอถามด้วยคนกลุ่มอิลูมินาตินี่เค้าเป็นใคร เค้าจะทำให้คนหายไปขนาดนั้นได้เหรอ แล้วทำๆไมจะครองโลกเหรอ??

 

หรือเรามานอนผิดบ้าน...?<!-- google_ad_section_end -->

**************************************************

ท่านไม่ได้นอนผิดบ้านหรอก ครับ

แต่แผ่นดินที่บ้านท่านตั้งอยู่นั่นแหละ มันเขยือนเลื่อนออกไปจากตำแหน่งเดิม....งัยครับ

ก็เพราะเหตุภัยพิบัติที่กำลังจะเกิดขึ้นเนี่ยล่ะ แผ่นดินไหวเป็นรายวัน
ดังนั้นก็ต้องมีบ้างที่ทำให้ที่ตั้งอยู่ของอสังหาริมทรัพย์เคลื่อนไป

 

ผมวาง Link กลุ่มอีลูมิเนติ ไว้ในกระทู้้แล้วครับผม ^_^

 

รายละเอียด อ.จตุพร ไม่สำคัญว่ามาจากไหน
แค่อยากให้เขียนรายละเอียดหัวข้อเรื่องภัยพิบัติ เพียวๆได้มั้ย เพราะเขียนนี่วกไปวนมา มีแต่เรื่องความคิดตนเองใส่ไปซะเต็มที่ สรุป ผมอ่าน ผมจับใจความไม่ได้ว่าผู้เขียนต้องการอะไรกันแน่

 

เวรกรรม เวรกรรม เวรกรรม

อ่านเรื่องนี้แล้ว ทำให้นึกถึงพระมหาชนกครับ

 

จะท่วมหรือไม่ท่วม ผมก็ตายอยู่ดี ตกใจอารายกันหนักหนา เดี๋ยวก็เสียตังส์ให้พวกหมอ...
อีก

 

อยากให้ลองอ่าน เวอร์ชั่นแบบละเอียดดูค่ะ

 

<meta http-equiv="CONTENT-TYPE" content="text/html; charset=utf-8"> <title></title> <meta name="GENERATOR" content="OpenOffice.org 3.1 (Linux)"> <style type="text/css"> <!-- @page { margin: 2cm } PRE { font-family: "Tahoma" } P { margin-bottom: 0.21cm } --> </style>
เมื่อกลางปี 2552 หลังจากที่ทิพย์ฝึกนั่งสมาธิ ได้นิ่งพอสมควรแล้ว มีอยู่วันหนึ่ง นั่งแล้วเห็นตัวเอง เดินไปกับคนกลุ่มใหญ่ ประมาณหลักหมื่น พวกเราเดินตามหลังพระพุทธเจ้าปางลีลา ท่านลอยไปเรื่อย ๆ นุ่งห่มผ้ากาสาวพักตร์ แบบพระสงฆ์ เปิดไหล่ ผิวขาวนวล เหมือนรูปวาดตามโบสถ์ทั่ว ๆ ไป พระวรกายสูง ใหญ่มาก ถ้าเทียบกับพวกเราแล้ว เราจะเป็นมดตัวเล็ก ๆ กันไปเลย ทุกคนเดินตามท่านไปอย่างสงบ นิ่ง ไม่มีใครคุยกับใคร ไม่รู้ว่าไปไหน รู้แต่ว่ามีความสุขมากที่เดินตามท่านไป สภาพรอบกายเหมือนเนินเขาไม่สูง กว้างไกลสุดตา ไม่มีต้นไม้ พื้นดินเป็นดินสีขาว ท้องฟ้าไม่มีเมฆแม้แต่ก้อนเดียว มีแสงสว่าง แต่ไม่มีความร้อนจากแสงอาทิตย์เลย หากเรามีพระองค์ท่านเป็นสรณะ เราจะแคล้วคลาดจากภัยพิบัติทั้งปวง เสียใจอยู่อย่างเดียว คนที่เดินตามพระองค์ท่าน น้อยมาก เร่งทำความดี ด้วยการทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา มีพระพุทธ พระธรรม และพระอริยสงฆ์เจ้า เป็นสรณะกันโดยเร็วเถิด แม้ไม่เกิดเหตุการณ์อย่างที่ทำนายกันไว้ อย่างน้อยเราก็เป็นคนดีของครอบครัว ของสังคม และของประเทศชาติ </pre>

 

ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว

ความจริงก็คือความจริง อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ทำความดีต่อไปครับ

 

อนุโมทนา สาธุ... ครับ

____________________________________________________________


"บอกแล้วอาจเคลื่อน เพราะเวลาจะล้างคนไม่ดี เขาไม่บอกให้ทราบล่วงหน้า ถ้าทราบล่วงหน้า คนไม่ดี หนีกันไปหมด ก็ไม่เกิดแน่นอน ก็จะผลักออกไป ให้มาเร็ว หรือช้า จนคนบนโลกประมาท เมื่อนั้น ก็จะล้างทันทีไม่ให้ตั้งตัว"

 

เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เป็นธรรมดา
ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา
มองเห็นความทุกข์ มองเห็นความไม่เที่ยงแท้ และสูญสิ้นสลายไปกลายเป็นจิตผู้รู้เท่านั้น<!-- google_ad_section_end -->
อนุโมทนา สาธุ ๆ
นิพพานัง ปัจจโย โหตุ
ให้เอาจิตไปผูกกับ พระนิพพาน ทุก ๆ วัน เมื่อระลึกขึ้นได้