เชิญมาแชร์ ประสบการณ์ วัตถุมงคล หลวงปู่คำบุ และ ครูบาอาจารย์ สายอีสานค่ะ ค่ะ

สวัสดีค่ะ ท่านก้อง ท่านท้าวเวสสุวรรณจะมีแบบไม้พยุงแกะด้วยค่ะ ไม่ค่อยเห็นในยุทธภพ ท่าทางจะต้องใช้กำลังทรัพย์เยอะอยู่ค่ะ หุๆๆ แต่ก็อยากได้อยู่นะคะ

 

แวะมาทักทายครับ

 

เดี๋ยวเข้าไปทำหน้าอ้อนพี่ลิน ที่หน้าบ้านครับ (smile)

 

อรุณสวัสดิ์เช้าวันสุขเด้อพี่น้อง
งานชุมจริงจริง
ฝนชุกอีกด้วย น้ำท่วมทางเข้าบ้านผมแล้ว เดี๊ยวถ่ายรูปมาอวดเด้อพี่น้อง
ตอนนี้ยังซำบายดีอยู่ครับผม
หากต้องการเรือจะประกาศอีกทีเด้อพี่น้อง
​

 

สวัสดีค่ะ คุณพลคนขยัน ได้ข่าวว่าโอ่งแตกอ่างแตก จังไ๋ด๋ก็รักษาเนื้อรักษาตัวเด้อ บุญรักษาคุณครูบาอาจารย์คุ้มครองจ้า

 

สวัสดีค่ะ ทุกๆท่านวันนี้มาต่อด้วย พิมพ์ราหูไม้พยุงแกะ ปี51 มีสองพิมพ์ค่ะสร้างน้อย (แต่ลินไม่ทราบจำนวนสร้างที่แน่นอนค่ะ)
สร้าง 23/9/51 พิธีพระอุปคุตมหามงคลแบ่งลาภ (จกบาตร) ที่โด่งดังค่ะ
ด้านหลังจารยันต์ตอกโค๊ด คำบุ ตอกหมายเลข 86 คืออายุของหลวงปู่คำบุในปีนั้นค่ะ ขนาด กว้าง 3 ซม. สูง 3 เซนครึ่ง และ กว้าง 3 ซม. สูง 3 ซม.ค่ะ

 

เห็นแล้วอยากได้เลยครับพี่ลิน 555

 

สวัสดีค่ะ หุๆๆๆเดี๋ยวไปหามาโชว์อีกนะคะ

 

สวัสดีฮ้า...น้องลิน สบายดีนะคะรับ ไม่ได้คุยกันนานมากเลย..ทั้ง ๆ ที่อยู้ใกล้ ๆ แค่เนี้ยะ..

 

สวัสดีครับพี่ลิน สวัสดีครับพี่ๆทุกท่าน (smile)

 

คุณมหากาพย์ เอาโชคไปก่อน เด้อ....................86

สวัสดีคุณลินน์ ขอให้โชคดีร่ำรวยๆๆ

 

ขอบคุณครับพี่

 

สวัสดีค่ะ พี่กบ คุณก้อง คุณ อาณัติ พลังชีวิตกับคืนมาแล้วค่ะ ตอนนี้มีแฮงมากๆหุๆๆ งวดที่แล้วโดนบังโชคอดเลยหุๆ งวดนี้ ชอบ ศ.ห.ก. ถ้าเบิ้ล ชอบ ศศ. ค่ะ ขอให้โชคดีกันนะคะ

 

ประวัติ
พระมหาคำแดง ฐานะทัตโต
ชาติกำเนิด
พระมหาคำแดง นามสกุล พึ่งบารมี เกิดวันที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2465 ตรงกับวันพุธ
แรม 10 ค่ำ เดือนอ้าย ปีจอ ณ บ้านเลขที่ 31 หมู่ 10 ตำบลนาพิน อำเภอตระการพืชผล จังหวัดอุบลราชธานี
บิดาชื่อ นายถาวร พึ่งบารมี มารดาชื่อ นางใหม่ พึ่งบารมี มีพี่น้องร่วมท้องเดียวกัน 8 คน คือ
1. นายทุย เขียวแก้ว ไปอยู่พม่า
2. นายผุย เขียวแก้ว ไปอยู่นครพนม
3. นางสอน พึ่งบารมี ถึงแก่กรรม
4. นายพร พึ่งบารมี ไปอยู่ประเทศลาว
5. พระมหาคำแดง ฐานะทัตโต
6. นางสร้อง พึ่งบารมี ไปอยู่เขมราฐ
7. นางบุญเสริม พึ่งบารมี ไปอยู่ประเทศลาว
8. นายเฉลิม พึ่งบารมี ไปอยู่ประเทศลาว
ก่อนมาเกิดนางใหม่ฝันว่ามีพระธุดงค์เดินมามอบหนังสือใบลานก้อมให้ก็หนีไป ต่อจากนั้น
นางใหม่ก็ตั้งครรภ์ 10 เดือน แล้วก็คลอดออกมาเป็นชายตัวเล็กนิดเดียวไม่แข็งแรง บิดาจึงเอาไปถวาย
พระอาจารย์ใหม่ บัวแดง ในวัดให้ท่านผูกข้อมือเอาเป็นบุตรจึงได้เลี้ยงพอโตขึ้นมาอายุ 9 ขวบ ก็ได้เข้า
โรงเรียนประชาบาล ตำบลนาพิน จบ ป.4 สอบชิงทุนได้ทางศึกษาอำเภอ นายฮง มณีภาค ได้ส่งไปเรียน
ที่โรงเรียนกสิกรรม ( ท่าวังหิน ) นายถาวร ผู้บิดานำขอลาเอามาให้บรรพชาเป็นสามเณรในปี พ.ศ. 2479 - 2499 อยู่วัดคัมภีราวาส พ.ศ. 2480 ย้ายไปอยู่วัดสิงหาญ สะพือ กับพระอุปัชฌาย์ โทน พ.ศ. 2481 ออกเดินธุดงค์ไปอยู่ภูขาม แล้วไปจำพรรษา อยู่วัดบรูพาในเมืองอุบล ต้องมีเป็นธรรมยุตินิกาย พ.ศ. 2481-2483
อยู่ ตำบลนาจิก จังหวัดอำนาจเจริญ สอบนักธรรมชั้นโทได้ พ.ศ. 2485 อุปสมบท อยู่วัดฉิมพลี อำเภอเมือง จังหวัดสกลนคร พ.ศ. 2486 ย้ายลงมาเรียนบาลีไวยากรณ์อยู่วัดศรีโพธิ์ชัย ขุหลุ พ.ศ. 2491 ไปสอนบาลีไวยากรณ์ อยู่วัดกลาง อำเภอเขมราฐ พ.ศ. 2495 ขอเข้าสอบบาลีประโยคป.ธ.3 พ.ศ. 2496 ไปอยู่วัดกรมธรรม์ จังหวัดเมืองพิษณุโลก พ.ศ. 2500 อยู่วัดศรีวนาราม จังหวัด เมืองพิษณุโลก พ.ศ. 2501 ย้ายมาอยู่วัดพาราณสี ตำบลนาพิน ออกพรรษาแล้วจึงลาสิกขาไปแต่งงานกับนางภู พึ่งภพ ได้บุตรด้วยกัน 7 คน
1. นางสาวศุภลักษณ์ พึ่งบารมี
2. นางสาวกรกมล พึ่งบารมี
3. นางสังวาล สร้อยคำ ไปอยู่ท่าบ่อแบง
4. นางสาวบุษบา พึ่งบารมี
5. นายสฤษ พึ่งบารมี ทำงานอยู่กรุงเทพมหานคร
6. นายอุทัย พึ่งบารมี ถึงแก่กรรม พ.ศ. 2547
7. นางนาฏยา ปรารถนา มีครอบครัวอยู่ศรีสะเกษ
หลวงปู่มหาคำ แดง ฐานะทัตโต นามเดิม คำแดง พึ่งบารมี เกิดเมื่อวันที่๑๓ธันวาคม๒๔๖๕ตรงกับวันพุธแรม๑๐ค่ำเดือนอ้ายปีจอ ณ บ้านเลขที่๓๑หมู่๑๐ ต.นาพิน อ,ตระการพืชผล จ.อุบลราชธานี บิดาชื่อนายถาวร พึ่งบารมี มารดาชื่อนางใหม่ พี่งบารมี มีพี่น้องร่วมท้อง๘คน หลวงปู่เป็นคนที่๕ ก่อนมาเกิดนางใหม่ได้ฝันว่ามีพระธุดงค์มามอบหนังสือใบลานให้ตน หลังจากที่ฝันนั้นนางใหม่ตั้งครรภ์หลวงปู่อายุครรภ์ได้๑๐เดือน พอคลอดออกมาเป็นเพสชายตัวเล็กนิดเดียวไม่แข็งแรง บิดากลัวจะเลี้ยงไม่โตจึงนำหลวงปู่ไปถวายพระอาจารย์ที่วัดให้รับเป็นบุตร พอหลวงปู่อายุ๙ขวบก็ได้เข้าโรงเรียนประชาบาล ต.นาพิน จบ ป.๔ สอบชิงทุนได้เข้าศึกษาต่อที่อำเภอ ในปีพ.ศ.๒๔๗๕ได้บรรพชาเป็นสามเณรอยู่ที่วัดคัมภีราวาสจนถึงปีพ.ศ.๒๔๗๙ ในปีพ.ศ. ๒๔๘๐ย้ายมาอยู่วัดสิงหาร ต.สะพือ และย้ายไปแสวงหาครูบาอาจารย์ในวัดต่างๆจนในปีพ.ศ.๒๕๐๑ได้ย้ายมาอยู่วัดพารา ณสี ต.นาพิน อ.ตระการพืชผล จ.อุบลฯ ท่านพรครูสุนทรวรกิจ เจ้าคณะตำบลนาพิน จะให้เป็นอาจารย์สวดนาคแต่หลวงปู่ท่านไม่ยอมเป็นหลังจากออกพรรษาท่านจึงลา สิกขา เหตุผลในการลาสิกขาเนื่องจากคำสั่งสอนของบิดาท่านห้ามไม่ให้เป็นอาจารย์สวด นาคหลังจากได้ลาสิกขาออกมาแล้ว นายคำแดง ก็ได้มาทำไร่ไถนาอยู่ที่บ้านเหมือนคนสมัยก่อนและก็ได้รับจ้างเป็นไปรษณีย์ ประจำตำบลนาพินอยู่มาได้ประมาณ๒-๓ปี เมื่อวันที่๖สิงหาคม๒๕๓๐นายคำแดงป่วยหนักญาตินำส่งโรงพยาบาลสรรพสิทธิ์ ประสงค์ จ.อุบลฯหมอได้ทำการผ่าตัดเอาถุงน้ำดีออกและพักรักษาตัวอยู่ประมาณ๒ปี เมื่อวันจันทร์ที่๓๐มกราคม๒๕๓๒นายทองพูล วัฒราษฎร์ ผู่ใหญ่บ้านบ้านโนนแดง หมู่๙ ต.นาพิน อ.ตระการพืชผล จ.อุบลฯ ได้มาขอให้นายคำแดงไปบวชจะจัดตั้วกองบวชให้เหตุผลที่นายทองพูลมาขอให้นายคำ แดงบวชเนื่องจากบ้านโนนแดงเป็นบ้านเล็กๆอยุ่ในตำบลนาพินไม่มีวัดที่จะใช้ใน การประกอบพิธีทางพระพุทศาสนา ดังนั้นนายทองพูลเลยบริจาคที่ดินในการจัดสร้างวัด หลังจากที่นายทองพูลได้มาขอให้บวชนายคำแดงมีจิตใฝ่ธรรมอยู่แล้วจึงตอบตกลง ว่าจะบวชโดยมีพระครูไพโรจน์ปรีชากร วัดศรีโพธิ์ชัย เจ้าคณะอำเภอตระการพืชผล เป็นพระอุปัชาย์และได้ฉายาว่า( ฐานะทัตโต) หลวงปุ่มหาคำแดง ได้อยู่วัดโนนแดงจนถึงปีพ.ศ.๒๕๔๐ ในปีพ.ศ.๒๕๔๑ ลูกหลานญาติโยมได้นิมนต์หลวงปู่กลับมาจำพรรษาที่วัดคัมภีราวาส ต.นาพิน อ.ตระการพืชผล จ.อุบลฯจนถึงปัจจุบัน เมื่อวันที่๕ ธันวาคม ๒๕๔๕ หลวงปู่มหาคำแดง ฐานะทัตโต ได้เลื่อนสมณศักดิ์เป็นพระครูมงคลคัมภีรคุณ และอายุหลวงปู่ตอนนี้๙๐ปี 23 พรรษา
ตอนออกธุดงค์
เป็น สามเณรอายุ 15 ปี อยู่หลังภูขามเป็นเวลา 1 เดือน นั่งสมาธิดวงจิตได้ออกจากร่างเหาะไปทั่วประเทศตอนใกล้สว่างจึงกลับมาเข้า ร่าง ตอนอยู่วัดบรูพาอุบล เป็นสามเณรร่วมกันคือ สามเณรพุธ
( หลวงพ่อพุธ ฐานิโย ) ออกพรรษาแล้วก็เดินธุดงค์ ท่านอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ไปอยู่วัดสุทธาวาสเมืองสกลนคร สามเณรแดงไปขอนแก่น มหาสารคาม พ.ศ. 2496 ปีมะเส็ง ออกจากวัดโพธิ เมืองเขมราฐ
เดินด้วยเท้าไม่ สวมรองเท้าลงไปนมัสการศพพระครูบริหารเกษมรัฐ อดีตเจ้าคณะอำเภอเขมราฐ ที่วัดบรูพา เมืองพนา แล้วเดินลงไปเมืองอุบล โดยสารรถไฟไปลงสระบุรี เดินทางจากสระบุรีด้วยเท้าเปล่าๆไม่สวมรองเท้าไปทางพระพุทธบาท ชมวิวภูเขาที่มีหินสีขาวงามทางขวามือ ได้ยินเสียงปืนยิงออกมาจากป่า ตกใจกลัวตายเหมือนกันนะ เพราะยังเป็นปุถุชนอยู่ เลยนึกภาวนาว่า พุทธังสะระณังคัจฉามิ ธัมมังสะระณังคัจฉามิ เรื่อยๆไป ลูกปืนไม่ถูกสักลูกเลย ดีมากนั้นคือ แก้ว กาลูกป้องกันตัว พอเดินไปถึงพระพุทธบาท ก็ขึ้นไหว้พระพุทธบาท ลงมาจากพระพุทธบาท ก็ไปลพบุรีไปพักนอนที่วัดบ้านโคกกระเทียม 1 คืน จากวัดโคกกระเทียมก็ขึ้นรถไฟชั้นที่ 1 ไปลงพิษณุโลกพักวัดใหม่อภัยยาราม ตื่นเช้าไปวัดกรมธรรม์ จำพรรษาที่นั่น พรรษาที่ 9 ไปเที่ยวสุโขทัยไปจนถึงตาก เดินข้ามน้ำปิงไปพักวัดบ้านม่วงส้ม ตื่นเช้าหลวงตาให้สามเณรสองรูปนำส่งไปถึงเขาสองพี่น้อง สามเณรจึงลากลับ พระคำแดงจึงเดินเข้าภูเขาสองพี่น้อง เดินตามแม่น้ำคะแดแม่ฮ้อ แล้วปีนขึ้นฝั่งถึงจอมดอยฟังเสียงชะนีร้องโหยหวน เดินตามแม่น้ำถูกหินคมกีดนิ้วเท้าจนเลือดออกทั้ง 5 นิ้ว ทั้งสองเบื้อง จึงไปถึงสถานีตำรวจแม้ช้อ ได้ยินเสียงแคน เสียงรำของตำรวจเขาสนุกมาก แล้วก็ไปพักบ้านตำรวจมูล กลางภูเขาเป็นคนลาวเหมือนอีสาน ตอนกลางคืนฝนตกใหญ่ ชาวบ้านไป ยับเด้ามาย่างขายพูดไม่รู้ภาษา คำว่า ยับเด้า คือจับอึ่งอ่างนั่นเอง พระคำแดงฉันข้าวเอกา ไม่ฉันเนื้อ ฉันแต่ข้าวจ้าวกับเกลือ ฉันแล้วก็เดินขึ้นเขาถนนธงชัย กว่าจะถึงจอมเขาก็ 12.00 น. ข้างหลังเขาเป็นถนนราบงามเป็นดินทราย มีต้นมะนาวศรีเป็นป่าทึบบุกไปถึงแม่น้ำปางอ้า มีต้นมะนาว 3 ต้นอย่าง บนพะลานป้องน้ำเลยเก็บเอาเต็มย่ามล้วนแต่ผลสุกเหลือง มีมะเขือทุกชนิด มีผักหอมจีน ผักหอมหัว และมะเขือพวง ผักหนอกและหญ้าแห้วหมูบนหลังเขา มีกอไผ่ลำโตเท่าต้นตาล แต่เขาไม่เลือกไม้ไผ่ เขาเรียกไม้หก

 

สาธุครับ __/ \__ (smile)

 

สวัสดีค่ะ ทุกๆท่านหลังจากร่วมบุญกับกองสลากกันไปแล้ววันนี้มาต่อด้วย ไม้ครูเศีรยฤาษีไม้พยุงแกะ ปี51 (แต่ลินไม่ทราบจำนวนสร้างที่แน่นอนค่ะ)
สร้าง 23/9/51 พิธีพระอุปคุตมหามงคลแบ่งลาภ (จกบาตร) ที่โด่งดังค่ะ
หัวไม้แกะเศรียฤาษี (ยังมีแบบ หัวบัวและ พระพิฆเนศวร)จารยันต์ตอกโค๊ด คำบุ ตอกหมายเลข 86 คืออายุของหลวงปู่คำบุในปีนั้นค่ะ ขนาดยาว 29 ซม. อุดเทียนชัยและเส้นเกศาค่ะ

 

พี่ขอทราบราคาทาง พีเอ็ม หน่อยครับ แหะ

 

อนุโมทนาด้วยครับพี่ลิน สาธุครับ

 

สวัสดีค่ะ พี่รุ่ง ลินพีเอ็มไปหาแล้วนะคะ หุๆๆ

 

ประวัติ
พระมหาคำแดง ฐานะทัตโต (ต่อ)

แล้วก็มีต้นปาลม์ใหญ่ๆสูงท่วมหลังเขามีกอไม้เรียงรายเหมือนกอไม้เตียงไฟ แต่เขาเรียกไม้ส่างผา เป็นป่าข้างหลังเขา เดินตามเขาถนนธงชัยไป จนพลบค่ำเวลา 18.00 น. ถนนธงชัยหมด เหมือนคนปัวไม่เสร็จ ก็เดินลงเหมือนลงฝั่งแม่น้ำ เขาเรียกว่า ? ปาหลด ? ความจริงก็คือ บ้านผาลด นั้นเอง ต่อจากนั้นก็ไม่หยุดยังเดินบุกป่าไปตามสันเขาอาศัยสายโทรเลข เขาเรียกสายลวดไปถึงหินกอง ห้วยพล มีแต่พลูชนิดกินหมากไปถึงห้วยส้าน บ้านนี้ใหญ่ เขาจับชะนีใส่เข่งจะไปขายตัวละ 200 บาท จากนี้ออกทุ่งไปแปลกกว่าแปลกเพราะเวลา 18.00 น. พอออกทุ่งมองเห็นดวงตะวันมีหญิงสาวใส่ชุดแดงเดินออกท่าเพื่อตักน้ำ คำแดงก็ได้ถามหาวัดว่าวัดอยู่ไหน เขาตอบว่า ? ตำบลแม่ละเมา งงเพราะไม่ตรงคำถาม เลยเดินผ่านบ้านไปเข้าป่าอีก เกิดพายุขึ้นมาจนคันร่มหัก เลยเข้าพักที่กอไผ่ลมหยุดจึงเดินต่อ ข้างหน้าเป็นเขาสูงได้ยินเสียงระนาดอยู่บนหลังเขาจึงขึ้นไปพอถึงหลังเขาก็ เห็นดวงตะวันยังอยู่บนฟ้าจึงไปถึงวัดอ่านว่า ? วัดแม่ละเมา ? เข้าไปพักบนกุฏิมีสามเณร 15 รูป ต้อนรับดีมากเข้ามากราบทีละคน 9 ครั้งแล้วถามว่า ปี้ตุ๊ลุกใดมาก๊ะ เลยตอบเขาว่า ลุกพิษณุโลกมา ปี้ตุ๊ไปใด๋ก๊ะ ไปแม่สอด บอกแล้วเณร 1 ก็กราบ 9 ครั้งถามคำเดียวกัน คิดดูซิ 15 เณรจะนานเท่าใด พระคำแดงถามเณรว่า ที่วัดนี้มีพระกี่องค์ เณรตอบว่า 15 อ้อ พระ 15 เณรเล่ามีเท่าใด เณรตอบ 15 ก็เป็น 30 ละซิ เณรตอบ บ่ใจ่ก๋า - บ่ใจมันจะเป็นใจ่หือ พระ 15 เณร 15 ต้องเป็น 30 เณรบอกว่า พระจ๊ะใด๋ เณรก็จะอั้น เณรจ๊ะใด๋ เณรบอกตุ๊บ่อมี-คูบามีไหม -คูบามีองค์เดียว-คูบามีไปไหน คูบาไปเมืองเถินยังบ่อมาเก๊า ต่อจากนั้นก็เลยพักนอน เณร 15 คน นอนใต้ตีน 5 คน บีบนวดขา 5 คน นอนซ้ายนวดแขนซ้าย 5 คน นอนขวานวดแขนขวาจนหลับ ตอนเช้าเณรคนหนึ่งตีระนาด ไม่ตีระฆังพวกโยมพากันเอาข้าวเหนียวมาใส่กล่องของวัด 15 กล่อง อาหารใส่ถ้วยวัดมีโต๊ะแทน เณรยกมาถวายเลย เณรเขาไม่ฉันพร้อม พระฉันแล้วเณรจึงเข้ามากินเหมือน
เด็กวัด เขาห่อข้าวให้เรียบร้อย ดูเขาฉันข้าวไม่มีระเบียบ นั่งกะโหย่งนั่งคุกเข่าฉัน อิ่มก่อนออกก่อนกับถ้วย
1 ใบ ออกจากวัดแม่ละเมาก็เดินข้ามแม่น้ำเมา ใส่ตำบลพระออ ขึ้นเขาพระออ ตะวันเที่ยงยังไม่ถึงจอม มองเห็นดวงตะวันห่างจากศีรษะประมาณวาเดียวเท่านั้น เดินขึ้นตามตะวันพอถึงจอม ดวงตะวันกะเดินขึ้นฟ้าสูงเดินไปถึงศาลาน้ำดิบ อยู่บนหลังเขาพระวอแต่ความจริงไม่ใช่น้ำดิบ ก็ภาษาเขา ภาษาเราคือก็น้ำทิพย์เป็นบ่ออยู่หลังเขาคนได้อาศัยกินมียอดเขาสีดำงอกขึ้น สูงแล้วก็พังลงขนาดเรือน มีศาลาเจ้าเท่าเล้าข้าว มีต้นขนุนอยู่ข้างศาลเจ้าต้นใหญ่มาก คนไปก็ไหว้ศาลเจ้าจึงไป มีกอไม้ส่างผาเป็นป่ายาวเหยียดตามพะลานหิน เดินไปอีกประมาณ 200 เมตร ก็เป็นทางลงมีน้ำไหลตกจากหลังเขาเรียกว่า ห้วยหินฝน คือหินลับมีดนั่นเองน้ำสายนี้เลี้ยงชาวแม่สอดคือ เขาทำเป็นรางน้ำไหลเข้าในเมืองไปทั่วทุกหลังใช้อาบกินเพราะแม่สอดเป็นแผ่น ดินน้ำมันก๊าส ขุดบ่อลงไปมีแต่น้ำมันก๊าซ ไปพักอยู่วัดเมืองสอดแล้ววันหลังจึงได้ข้ามแม่น้ำเมยไปพม่าโดยเรือเขาไม่ เอาเงินจากพระ เวลากลับมาเดินข้ามน้ำเมยเพียงครึ่งขาเท่านั้นแต่ต้องเดินเร็วเพราะทรายใต้ น้ำมันไหลไม่เหมือนน้ำไหล เขานิมนต์ไปต่อเมืองย่างกุ้ง แต่ไม่ไปแล้วจะไม่ได้กลับเหมือนพี่ชายและบ้านเมืองยังเกิดรบกันอยู่จึงกลับ มาพักพิษณุโลกเป็นผู้ทำการแทนเจ้าคณะตำบลออกพรรษาแล้วก็กลับมาอุบล ถึง พ.ศ. 2501 มาพักอยู่วัดบ้านดอนฮางที่วัดราษฏร์อำนวย คราวหนึ่งแล้วก็เดินข้ามแม่น้ำโขงไปพักอยู่ที่หนองคันยูกลางป่าบิณฑบาตที่ บ้านศาลาเลี้ยว 3 เดือน แล้วก็กลับคิดจะไปลงกรุงเทพอีก แต่ชาวบ้านนาพินมานิมนต์ให้อยู่