เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

โดน สงบระงับ ฉับไว ปาดหน้า อีกแระ...จัยตรงกันเลย อิอิอิ
กำลังว่า จะไปหารูปนครวัดมาลง ให้ดูเล่นๆ อยู่พอดี...
เพราะเพิ่งคุย กะน้องอยู่เนี่ย ว่าจะไปเที่ยวซะหน่อย งานก็บึมๆ อีกแระ
ถ้าหาย Head ไป...หากไม่ไปเที่ยว..อิอิ ก็คง หัวฟูอยู่กะงานอะ...ฮือออ
ไปละ...Bye

 

แม่นแล้วค่ะ พี่ขา นู่โดนผู้หญิงคนนั้นไล่ตรงทางเดินที่มีหน้าต่างเป็นช่องๆนั้นละค๊า :boo:

 

เอ... ไม่ได้พูดถึง talent เลยนะ พูดถึงแต่การ์ตูนเรื่องนั้นเรื่องเดียว

 

และแล้วจากฝันที่เคยเล่าให้พวกเราฟัง...ก็เป็นจริง
ในที่สุดเจ้าสุนัขตัวน้อยก็ได้เดินทางจากไปอย่างสงบเมื่อคืนนี้...
ตอนเช้าก่อนเคารพธงชาติ ก็ส่งเค้าไปนอนคุยกับรากต้นปาลม์ที่สวนข้างบ้าน
ก็เป็นไปตามเจตนาครับที่อยากให้เค้าจากไปขณะอยู่ที่บ้าน (ไม่ใช่โรงพยาบาล)
เมื่อความชรามาเยือนก็ไม่อาจหลีกพ้นความจริงแท้..ไปได้

เมื่อวานเค้าก็ยังเดินตามได้ตามปกติก็พาขึ้นรถไปเที่ยวและทานปลาหมึกทาโร่อยู่เลย
หลังจากนั้นเค้าอยากจะนอนท่าเดียว ไม่ยอมทานอะไรอีกเลย ยาก็ไม่ยอมทานมา 2 วันแล้ว
คืนนั้นก่อนจะไปก็ได้ลูบหัวทักทาย เค้ายังนอนกระดิกหางรับรู้
เลยบอกเค้าว่า ถ้ายังไหวก็รีบกลับมาแข็งแรงและหายไวๆ...
ถ้าร่างกายนี้ไม่พร้อมจริงๆแล้วก็ขอให้จากไปอย่างสงบและพบกับเส้นทางแห่งแสงสว่าง
บอกเค้าว่าอย่าลืมให้จิตวิญญาณเจ้าออกตรงนี้นะ...ณ..จุดญาณทวาร

ไม่นานเค้าก็ละสังขารออกจากโลกสามมิตินี้ไปอย่างสงบและบริสุทธิ์
เค้าก็ได้บรรลุจุดประสงค์ในการเกิดมาของเค้าให้เราสัมผัสเห็นอย่างชัดเจน
รวมอายุได้ 11 ปีเศษ..ชีวิตหนึ่งชีวิตที่ได้รู้จักกันมามันทำให้ซาบซึ้งครับ
คุณค่าแห่งความบริสุทธิ์ของเค้าจะจดจำไว้ไม่มีวันลืม
ขอไว้อาลัยกับชีวิตน้อยๆพร้อมกับจิตวิญญาณที่ยิ่งใหญ่นี้
ขอจงเดินทางไปในโลกของจิตวิญญาณอย่างอบอุ่น และมีความสุขอมตะชั่วนิรันดร์..

เชื่อว่าเค้าไปสบายสุดๆแล้ว การจากไปอย่างไร้เงานี่อาจเป็นเรื่องน่ายินดีกว่าคนที่อยู่ด้วยซ้ำไป
เมื่อคืนก็ฝันว่า ในท่ามกลางความมืดมิดนั้นมีผู้หญิงใส่ชุดขาวมารับตัวไป
อันนี้มาแจ้งข่าวเพื่อทราบเฉยๆไม่ต้องเศร้ากันนะครับเพื่อนๆ...

 

:boo:บอกว่าอย่าเศร้าไง
พวกเราเคยมีวันที่เสียใจสุดๆรึเปล่า?
นี่ก็เพิ่งจะมีอยู่สองครั้ง..ไม่นับอกหัก อิอิ

 

<table style="width: 767px; height: 357px;" align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody><tr class="postgray"></tr><tr class="postgray"><td style="width: 40px;"> </td> <td style="width: 305px;" align="center">

</td></tr></tbody></table>

ขอไว้อาลัยกับชีวิตน้อยๆพร้อมกับจิตวิญญาณที่ยิ่งใหญ่นี้
ขอจงเดินทางไปในโลกของจิตวิญญาณอย่างอบอุ่น และมีความสุขอมตะชั่วนิรันดร์..
​

 

แว่ปแรก รู้สึกอาลัยกับเจ้าอ้วนนะครับ
จะห้ามไม่ให้รู้สึก ก็ทำได้ลำบากครับ

เวลา 11 ปี เป็นช่วงเวลาที่เค้าได้ใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่า อย่างบริสุทธิ์ ไร้เดียงสา
และได้สอนอะไรหลายๆอย่างมากมายเลยนะครับ

ขอให้เจ้าอ้วนได้กลับไปสู่ที่ ที่มีแต่ความสุขกายสบายใจนะครับ​

 

อ้างอิงข้อความไม่ได้เลยค่ะ ระบบใช้ไม่ได้
ขออืม.............คุณmead บอกห้ามเสียใจก็เลยขอแสดงความดีใจกับเจ้าปุกปุยด้วยค่ะที่มาเจอกับเจ้านายที่แสนดี ทำหน้าที่ได้สุดยอด และขอแสดงความยินดีกับคุณmeadด้วยค่ะที่ทำหน้าที่สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี สู้ๆค่ะ ยังมีงานที่ต้องทำกันอีกมาก
"ผมเจ็บมาเยอะ....เหนื่อยมาเยอะ"
โถไม่น่าเชื่อเคยอกหัก เศร้า?...............

 

ขอร่วมไว้อาลัยให้กับเจ้าอ้วน ให้ดวงวิญญาณเค้าไปสู่สถิตย์เบื้องสวรรค์ และมีความสุขสงบชั่วนิรันดร์

 

เค้าก็แค่สลายไปตามภาวะทางกายภาพน่ะครับ แต่ความจริงเค้าไม่ได้หายไปไหน อย่าให้ความจริงสลับกับสิ่งที่จิตใจของเราสร้างภาพลวงตามาบดบังนะท่าน

 

หลายครั้งนะ ที่เด่นๆก็ ทะเลาะกับน้า ทะเลาะกับพ่อแม่ ทะเลาะกับเพื่อน
ร้องไห้ข้ามคืน อิๆๆ
ส่วนเรื่องรองๆจากเสียใจสุดๆก็ แกล้งคนอื่น ทำร้ายคนอื่นลับหลัง ด่าแม่ค้าในตลาด ขโมยเงินคนอื่นหลายพัน ขโมยหนังสือในร้านหนังสือ
แหะๆ

 

ขอบคุณครับคุณลิ๊ตเติ้ลดั๊ก คุณเซลล์ คุณอ๋อ คุณหงบ คุณไวด์ฮารท์ คุณกุณแจและเพื่อนๆทุกคน
ละครแห่งภพชาติฉากนี้ก็ลงเอยด้วยความรักบริสุทธิ์ที่น่าระลึกถึงครับ
ต้องฝากลมไปบอกเค้าหน่อยว่าเพื่อนๆมาร่วมไว้อาลัยกันอย่างอบอุ่น
สัตว์เลี้ยงนี้ก็น่าจะเรียกว่าเป็นจิตวิญญาณต่างร่างร่วมวัตถุประสงค์ได้เหมือนกันนะครับ

จะเรียกว่าเสียใจก็ไม่ใช่ มันเป็นความประทับใจมากกว่า
เขื่อว่า แต่ละท่านที่เคยผ่านบทเรียนแบบนี้มาแล้วจะเข้าใจดี
ถึงอะไรจะไม่แน่นอน แต่ความตายสิครับแน่นอน

ลมหายใจของเราทุกคนถึงส่งผ่านถึงกันหมดไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนในโลกนี้ หรือมิติใดๆก็ตามครับ
โมเลกุลอากาศที่ไอสไตน์ หรือไมเคิล แจ็คสัน ที่เคยหายใจก็ยังคงอยู่เสมอ
ตอนนี้เราทุกคนก็เดินหน้าต่อไปได้ครับ..ไม่ต้องห่วง อิอิ
(อ้อ..อกหักดีกว่ารักไม่เป็นนะครับคุณหงบ..)

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.659983/[/MUSIC]

 

ความทุกข์-ความสุข ของคนเราแต่ละคน ต่างรูปแบบกัน
แต่เมื่อเราทุกข์ มันก็คือทุกข์ เมื่อเราสุข มันก็คือสุข อันนี้เหมือนกัน
จะน้อย จะมาก จะสุดๆ แค่ไหน ก็อยู่ที่ว่าเราให้ค่ามันแค่ไหน..ในความรู้สึก
เราเดินผ่านสิ่งเหล่านี้อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
ถึงเราจะทำเป็นไม่สนใจ แต่มันก็ทักทายเราเสมอๆ ผ่านแล้วก็ผ่านไป
เข้า และ ออก เหมือนลมหายใจ
"ลมรัก"....อิอิอิ

 

รู้สึกว่า Internet exploror ช่วงนี้จะมีปัญหานิดๆ โพสยากกว่าเมื่อก่อนมั๊ยครับ
ลองใช้เวปบราวเซอร์ของ firefox ดูจะโพสได้ดีและโหลดเร็วกว่ามาก
แต่การแสดงผลอาจไม่สวยเท่า IE เท่านั้นเอง ลองใช้กันดูครับ


เว็บเบราว์เซอร์ Firefox ภาษาไทย | เร็วกว่า ปลอดภัยกว่าและปรับแต่งได้ตามใจ

• <A class="download-link download-firefox" onclick="init_download('http://download.mozilla.org/?product=firefox-3.5.2&os=win&lang=th');" href="http://download.mozilla.org/?product=firefox-3.5.2&os=win&lang=th">ดาวน์โหลดฟรี Windows (3.5.2, ไทย, 7.6<ABBR title=MegaBytes>MB</ABBR>)
• <A class="download-link download-firefox" onclick="init_download('http://download.mozilla.org/?product=firefox-3.5.2&os=linux&lang=th');" href="http://download.mozilla.org/?product=firefox-3.5.2&os=linux&lang=th">ดาวน์โหลดฟรี Linux (3.5.2, ไทย, 9.2<ABBR title=MegaBytes>MB</ABBR>)
• <A class="download-link download-firefox" onclick="init_download('http://download.mozilla.org/?product=firefox-3.5.2&os=osx&lang=th');" href="http://download.mozilla.org/?product=firefox-3.5.2&os=osx&lang=th">ดาวน์โหลดฟรี Mac OS X (3.5.2, ไทย, 17.4<ABBR title=MegaBytes>MB</ABBR>)

 

เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ แต่พี่ยังดีกว่าปรางเจ้าตัวแสบอยู่กับปรางแค่ 2 ปีกว่าๆเอง

 

เป็นความฝันวันที่ 5/8/52 ไวด์ฮาร์ทฝันเป็นเรื่องราวได้ถึงขนาดนี้ไม่รู้ฝันไปได้ยังไง ฉงนใจ แล้วภาพเสียงรวมทั้งอารมณ์รู้สึกมันเห็นชัดและกระทบใจมากเสียจริง ๆ เชิญมาติดตามกันค่ะ ฝันว่าขึ้นรถเมล์มาเจอพี่สาวคนโตฉัน พี่ถามว่าจะไปไหนฉันตอบว่านัดเพื่อนตั้งนานแล้วยังไม่เห็นมา แล้วลงนั่งที่คู่กันตรงข้ามประตูขึ้นลง นั่งยังไม่ทันไรรถแล่นช้า ตาฉันก็ชะเง้อหันไปดูว่าเขามาหรือยัง ฉันบอกพี่ว่า อ้อนั่นเขามาแล้วเขายกมือ ฉันลุกไปที่ประตูส่งเสียงบอกว่า อยู่ตรงนั้นแหละเดี๋ยวจะลงไปหาเอง ดูเหมือนรถจะจอดให้ลงฉันก็ไม่กล้ากระโดดลงมันเล่นตลกให้ฉันจด ๆ จ้อง ๆ ทำท่าจะโดดมันก็เร่งความเร็วพอแล่นเอื่อย ๆ จะโดดมันก็เล่นเอาเถิดกับฉันอีก เพื่อนชายก็วิ่งตามลงจากฟุตบาทมาเกือบถึงรถส่งมือมาจะให้ฉันฉุด ฉันเริ่มกังวลใจมาก ก็อีกนั่นฉันเอื้อมมือไปจะจับมือเขารถก็กระตุกออกเลยหลุดจากกัน ฉันชักไม่ค่อยชอบใจแล้วที่เป็นอย่างงี้ไอ้คนขับกวนนี่ จะลงก็ลงไม่ได้ ฉันเลยตะโกนบอกเพื่อนดื้อเสียจริง ๆ ให้กลับขึ้นไปบนฟุตบาทเร็วมันอันตรายมาก แต่ทันใดนั้นใจฉันหายวาบ! ไม่ทันเสียแล้วรถเมล์เล็กจี้มาติด ๆ แล่นด้วยความเร็วเต็มสปีดพยายามเบียดรถคันหน้าฉันที่ยืนอยู่ เบิกตาโพลงจ้องไปที่ล้อยางหน้าที่วิ่งหมุนเร็วจี๋อย่างใจหายใจคว่ำ ก่อนที่รถจะชนเขาตัวเพื่อนฉันจากตัวคนปกติย่อหดเหลือตัวกระจิ๋วยังอยู่ใต้ท้องรถเมล์เล็กคันนั้นเขายืนนิ่งได้ยังจังหวะอย่างรวดเร็วรอดวืดตรงช่องว่างถัดจากล้อหน้าข้างซ้ายออกมาได้อย่างหวุดหวิดเฉียดฉิวเหมือนปาฏิหารย์ ไม่รู้ว่าลงจากรถตอนไหน มายืนคู่กันบอกกับเขาว่าเธอดวงไม่ดีกลับบ้านไปเถอะนะ(เพื่อนคนนี้ชื่อสมยศสมัยเป็นนักเรียนมัธยมเขาแอบชอบฉันอยู่ เขาตัวเตี้ยดำไม่หล่อแต่นิสัยดีเงียบ ๆ ขี้อาย) แต่เขาก็บอกว่าจะพาฉันไปซื้อสร้อยทองให้ ฉันบอกอย่าเลยเอาไว้วันหลังวันนี้ดวงไม่ดีแล้ว เขาก็เออ ฉันถามเขาว่าเธอจีบฉันเหรอ เขาบอกว่าอย่างผมนี่เป็นแฟนคุณได้หรือเปล่า ตอบเขาไปทันทีว่าได้ แต่ต้องพยายามหน่อยนะเพราะมีคนมาชอบฉันหลายคน เธอจะทำอย่างไง เขาเงียบ แต่ฉันก็อดยิ้มไม่ได้บอกเขาว่าฉันชอบคนไม่กินเหล้าและเจ้าชู้ อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง ฉันรู้สึกถึงใจเขาว่าเขามีหวังในตัวฉัน เขาพูดอย่างแช่มชื่นว่า ผมไม่กลับบ้านจะไปที่โรงเรียนต่อ เธอแน่ใจหรือฉันถาม เขาผงกศีรษะรับ เราก็แยกจากกันตรงนี้ภาพถัดมาเหมือนฉันจะไปพบใครสักคนฉันเดินมาถึงที่แห่งหนึ่งภาพไม่มีอะไรให้บอกเลยขณะหันซ้ายแลขวาอะไรทำให้หันหลังกลับไปดูช่วงนี้เองรวดเร็วสับสนเสียงขอความช่วยเหลือจากเพื่อนชายเรียกให้ช่วยเพียงครั้งเดียวแล้วเขาก็หายเงียบฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นความรู้สึกผุดขึ้นมาเองว่าเขาถูกบ่อดูดฉันสูญเสียเพื่อนรักไป ความรู้สึกพรั่งพรูเหมือนทำนบแตกฉันร้องไห้คร่ำครวญไม่ขาดสายเสียใจสุดซึ้งที่เขาต้องตายจาก ฉันยังคงนั่งร้องไห้อย่างนั้นมานานเท่าไรแล้วไม่รู้ภาพก็ตัดมายืนอยู่ตรงหน้าเจ๊เล็ก(เป็นเพื่อนของไวด์ฮาร์ทสมัยเมื่อยี่สิบห้าปีมาแล้วเจ๊เค้าทำงานเป็นแม่บ้านที่บริษัทฯแห่งหนึ่งซึ่งเวลานั้นไวด์ฮาร์ททำหน้าที่เป็นเสมียนพิมพ์ดีดอยู่แต่สนิทกันดี)ซึ่งกำลังนั่งจักรเย็บผ้าอยู่ เธอเงยหน้าขึ้นมา ฉันดีใจเหลือหลายพูดว่า เจ๊รู้ไหมหนูคิดถึงเจ็น่าดูแล้วก็ฝันถึงเจ๊บ่อยมากไม่รู้ทำไม ไหน ไหนขอเบอร์โทรศัพท์หน่อย (อันนี้ไวด์ฮาร์ทให้ความเห็นตัวเองซึ่งจริง ๆ เมื่อก่อนเคยฝันถึงพี่คนนี้บ่อยมากเลยแต่เรียกเค้าว่าเจ๊เลยรีบขอเบอร์โทรกันไว้ก่อน ถ้าเจ๊เล็กเผอิญอ่านมาเจอขอบอกว่าหนูคิดถึงมาก ๆ เลยนะเจ๊..) เจ๊ก็บอกเบอร์โทรให้ฟังครั้งหนึ่งก่อนแต่ฉันบอกไม่เอาจำไม่ได้เอากระดาษมาจดหน่อยแล้วเจ๊ก็บอกซ้ำอีก0 5 3 4 7 4 7 8 9 9 (อิอิ แล้วมันจะใช่เบอร์โทรศัพท์ไหมเนียจดได้อย่างนี้ละค่ะท่าน เพราะปกติเรื่องจริงเจ๊เป็นคนพูด....ช้าถึงช้ามากอยู่แล้ว อิอิ.. ขอนินทาเจ๊นิดนะจ๊ะ กว่าจะพูดออกมาได้แต่ละคำหนูนี่ก็อ้าปากค้างตามอยู่เป็นเกือบเป็นนาทีบางทีต้องกลับหันไปทำอย่างอื่นก็มีจ้า..ทำเอาหนูเหนื่อยอยู่เป็นประจำเลยเจ้าค่า..ขอบอก) จดเสร็จฉันก็ถามสารทุกข์สุกดิบตามประสาคนหนิดหนม แล้วเลยถามถึงสามีของเจ๊เค้าเป็นไงบ้าง และยังทำงานอยู่ที่เดิมหรือเปล่า พาไปดูที่ทำงานหน่อยสิ ฉันก็ถามยาวเลย เจ๊พูดว่าอ้อไอ้..(เจ๊เค้าเรียกสามีแบบนี้อ่ะค่ะ) อย่าไปพูดถึงเลิกกันนานแล้วแต่ฉันสังเกตหน้าไม่เห็นเศร้าเลยยิ้มนิด ๆ อีกด้วยซ้ำแถมละจากจักรเย็บผ้ากำลังพาฉันไปดูที่ทำงานเดิมอีก ระหว่างเดินนำหน้าฉัน เท้ากำลังจะก้าวต่อขาข้างหนึ่งของฉันไม่แตะพื้นตัวเอียงทำท่าจะล้มฉันร้องบอกเจ๊เล็ก หนูหน้ามืดกำลังจะเป็นลม ฉันนั่งลงเอามือยันไว้กับดินแต่ไม่ใช่ฉันไม่ได้เป็นลมพื้นดินสะเทือนไหวสั่นตึก ๆ ๆ เหมือนกับจะแยกออก ฉันตะโกนบอกเจ๊เล็ก โดด! แผ่นดินไหว แต่..เสียงผู้หญิงหวีดร้องอย่างตกใจสุดขีด ร้องให้ช่วย พร้อมกับเสียงเจ๊หวีดร้องอย่างตกใจสุดขีดไม่ต่างกัน ฉันหันกลับไป ฉันแทบช็อค ยืนตัวแข็งเหมือนหายใจไม่ออก ตรงที่ฉันกับเจ๊กระโดดออกมากลับกลายเป็นบ่อไฟขนาดใหญ่ดูดกลืนร่างหลานสาวเจ๊ เหลือแค่ปลายนิ้วไม่มีแม้แต่ชั่วอึดใจให้ช่วยอะไรได้เลย สุดปลายนิ้วจมหายไปในกลางบ่อไฟมฤตยูต่อหน้าต่อตา แล้วมันก็กลับวับเป็นแผ่นพื้นดินเดิมปกติอย่างไม่น่าเชื่อหายจากตัวแข็งฉัน รู้สึกเสียใจแทงลึกเข้าข้างในอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนฉันกับเจ๊กันร้องไห้เหมือนจะขาดใจ(แล้วตอนนี้ฉันกลับเป็นผู้สังเกตุการณ์สามารถอธิบายถึงบ่อไฟนี้ได้ลักษณะของขอบบ่อเป็นขยัก ๆ แล้วเว้าเข้าเว้าออกขยายกว้างเป็นบ่อใหญ่จากรอบ ๆ ริมขอบเหมือนกับไฟไหม้ฟางสีดำที่ริมขอบนี้ปะปนด้วยก้อนสีดำเล็กๆ คล้ายอิฐแตกแล้วถูกเคี่ยวเผาไหม้จนดำแต่ไม่ละลายอยู่เต็มทั่วทั้งบ่อ เดือดปุด ๆ ถึงกลางบ่อมีไอร้อนจัดขึ้นมากว่าบริเวณริมขอบของบ่อ) ฉันคงไม่ได้ล่ำลาเจ๊ รู้แต่ว่าเดินเลี่ยงพื้นที่ตรงนั้นคิดแคลงใจอยู่ เหมือนจิตคิดโต้ตอบกับบ่อ มันบอกว่ามันกำลังหิวมากต้องกินคน ฉันรีบภาพมายืนอยู่หน้าปากซอยทางเข้าบ้านเห็นเด็กผู้หญิงเล็ก ๆ ลูกของเพื่อนบ้านหลายกำลังเล่นขายของกันอยู่ เลยชวนเด็ก ๆ ให้กลับเข้าบ้านฉันเกรงว่าพวกเขาจะไปเล่นซนแล้วถูกบ่อดูด บอกว่าที่บ้านฉันมีข้าวเหนียวอร่อย ๆ ตั้งหลายห่อใครจะไปบ้าง มีอยู่คนเดียวเป็นเด็กน่ารักมากยืนขึ้นมาทำท่าสองจิตสองใจเอียงไหล่เอาหัวแม่โป้งมือชนกันตลอดเวลามองอาการที่เด็กทำแล้วตัวสินใจกลับบ้านกับฉัน ส่วนเด็กที่ไม่ยอมกลับฉันบอกว่าอย่าไปเที่ยวเล่นซนหละ ยังไม่ทันที่ฉันจะเตือนบอกว่าอะไรที่ฉันจะบอก หนึ่งในกลุ่มเด็กหญิงตอบว่า หนูรู้แล้วหนูไม่ไปเที่ยวที่ฝั่งโน้นหรอกหนูกลัวบ่อไฟกินคน./<O</O
อิอิ..ไวด์ฮาร์ทจะลองถอดรหัสดูนะคะ
1. ความตายของเพื่อนชายและหลานสาวของเจ๊เล็ก กระทบใจที่สุด<O</O
2.ภาพบ่อไฟกินคน รู้สึกกลัวมาก<O</O
3.หมายเลขโทรศัพท์เหมือนเป็นการบังคับฝันไม่ให้ผ่านไปได้เพราะ <O</O
เวลาฝันจิตที่สนทนากันไม่ช้าอันนี้จดจ่อมาก<O</O
4. มือของหลานในบ่อไฟชู..ขอความช่วยเหลือ<O</O
5.อาการเด็กหัวแม่โป้งชนกันตลอดเวลา<O</O
6.ข้าวเหนียวห่อ<O</O
เอมันเป็นข้อมูลหรือรหัสแยกไม่ค่อยถูกค่ะ รู้สึก ขอยืมคำคุณเดรดมาใช้ หัวบวม อีกแล้ววว...อิอิ <O</O

 

สูตรแห่งความสุข...ตำราชีวิตประจำวัน
By สุทธิชัย หยุ่น

พรรคพวกส่งจดหมายเวียนผ่านอีเมล์มาให้...บอกว่าเป็น “สูตรแห่งชีวิตประจำวัน” ที่ควรจะส่งต่อไปให้คนที่เรารัก, ห่วงใยและต้องการให้เขาหรือเธอมีความสุขทั้งกายและใจ...ทำนองเดียวกันที่ชาวชีวจิตมีความห่วงหาอาทรต่อกันอย่างไม่ลดละเพื่อนเรียกสูตรนี้ว่าเป็น Lifebook หรือเป็น “ตำราแห่งชีวิต” ซึ่งผมคิดว่าเหมาะเจาะกับเนื้อหาและคำแนะนำที่น่าสนใจยิ่ง ทั้งง่ายและตรงไปตรงมา, ใครจะทำก็ได้, ไม่ทำก็ได้เป็นสิทธิ์ส่วนบุคคล, ไม่บังคับยัดเยียดกัน, ไม่ต่อว่าต่อขานกัน, แต่ถ้าหากมีความมุ่งมั่นจะทำอะไรให้กับชีวิตของตนเอง, ก็ถือว่าเป็นเรื่องน่าส่งเสริมสนับสนุน สมควรที่จะให้กำลังใจแก่กันและกันอย่างยิ่ง

สูตรที่ว่านี้มีง่าย ๆ อย่างนี้
๑. ดื่มน้ำให้มาก
๒. กินอาหารเช้าเหมือนราชา, รับประทานอาหารเที่ยงเหมือนเจ้าชายและเมื่อถึงอาหารเย็น,ให้วาดภาพว่าตัวเองเป็นแค่ขอทาน (แปลว่ากินมือหนักที่สุดตอนเช้า, และกลาง ๆ ตอนเที่ยง และตกเย็นแล้ว, ทำตัวเป็นยาจก, ไม่มีอะไรจะกิน...สุขภาพจะเป็นอย่างเทวดาทีเดียวเชียวแหละ)
๓. กินอาหารที่โตบนต้นและบนดิน, พยายามหลีกเลี่ยงอาหารที่ผลิตจากโรงงาน
๔. ใช้ชีวิตบนหลักการ 3 E...นั่นคือ energy หรือพลังงาน,enthusiasm หรือกระตือตือร้น และ empathy คือเอาใจเขามาใส่ใจเราให้มาก ๆ
๕. หาเวลาทำสมาธิหรือสวดมนต์เสมอ
๖. เล่นเกมสนุก ๆ เสียบ้าง, อย่าเครียดกันนักเลย
๗. อ่านหนังสือให้มากขึ้น...ตั้งเป้าว่าปีนี้จะอ่านมากกว่าปีที่ผ่านมา
๘. นั่งเงียบ ๆ อยู่กับตัวเองสักวันละ 10 นาทีให้ได้
๙. นอนวันละ 7 ชั่วโมง
๑๐. เดินสักวันละ 10 ถึง 30 นาที, แล้วแต่จะสะกวด, ไม่ต้องเครียดกับมัน, วันไหนไม่ได้เดิน,ก็อย่าหงุดหงิดกับมัน
๑๑. ระหว่างเดิน, อย่าลืมยิ้ม
นั่นเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับสุขภาพกายและใจที่ผสมปนเปกันได้เสมอ, หากทำเป็นกิจวัตร,ชีวิตก็จะแจ่มใส,แต่อย่าทำให้ตัวเองเครียดด้วยการรู้สึกผิดถ้าหากวันไหนทำไม่ได้ตามที่วางกำหนดเวลาของตนเอาไว้ วันนี้ทำไม่ได้, พรุ่งนี้ทำก็ได้ แต่การไม่เอาจริงเอาจังกับตัวเองเกินไปไม่ได้หมายถึงการผัดวันประกันพรุ่ง, ซึ่งเป็นคนละเรื่องกัน


สูตรเกี่ยวกับบุคลิกของตัวเองที่ควรไปจะคู่กับสูตรสุขภาพมีอย่างนี้ครับ
๑. อย่าเปรียบเทียบชีวิตของตัวเองกับคนอื่น คุณไม่รู้หรอกว่าคนที่คุณอิจฉานั้นเขามีความทุกข์ยิ่งกว่าคุณอย่างไรบ้าง
๒. อย่าคิดทางลบเกี่ยวกับเรื่องที่คุณควบคุมหรือกำหนดไม่ได้ แทนที่จะมองโลกในแง่ร้าย, ก็ทุ่มเทกำลังและพลังงานให้กับความคิดทางบวก ณ ปัจจุบันเสีย
๓. อย่าทำอะไรเกินกว่าที่ตัวเองทำได้...รู้ว่าขีดจำกัดของตัวเองอยู่ที่ไหน
๔. อย่าเอาจริงเอาจังกับตัวเองนัก เพราะคนอื่นเขาไม่ได้ซีเรียสกับคุณเท่าไหร่หรอก
๕. อย่าเสียเวลาและพลังงานอันมีค่าของคุณกับเรื่องหยุมหยิมหรือเรื่องซุบซิบ....นอกเสียจากว่ามันจะทำให้คุณผ่อนคลายได้อย่างจริงจัง
๖. จงฝันตอนตื่นมากกว่าตอนหลับ
๗. ความรู้สึกอิจฉาริษยาเป็นเรื่องเสียเวลาเปล่า ๆ ปลี้ ๆ...คิดให้ดีก็จะรู้ว่าคุณมีทุกอย่างที่คุณจำเป็นต้องมีแล้ว
๘. ลืมเรื่องขัดแย้งในอดีตเสีย และอย่าได้เตือนสามีหรือภรรยาคุณเกี่ยวกับความผิดพลาดในอดีตของอีกฝ่ายหนึ่งเลย เพราะมันจะทำลายความสุขปัจจุบันของคุณ
๙.ชีวิตนี้สั้นเกินกว่าที่เราจะไปโกรธเกลียดใคร...จงอย่าเกลียดคนอื่น
๑๐.ประกาศสงบศึกกับอดีตให้สิ้น, จะได้ไม่ทำลายปัจจุบันของคุณ
๑๑.ไม่มีใครกำหนดความสุขของคุณได้นอกจากคุณเอง
๑๒.จงเข้าใจเสียว่าชีวิตก็คือโรงเรียน คุณมาเพื่อเรียนรู้ และปัญหาเป็นเพียงส่วนหนึ่งของหลักสูตร ซึ่งมาแล้วก็หายไป...เหมือนโจทย์วิชาพีชคณิต...แต่สิ่งที่คุณเรียนรู้นั้นอยู่กับคุณตลอดชีวิต
๑๓. จงยิ้มและหัวเราะมากขึ้น
๑๔. คุณไม่จำเป็นต้องชนะทุกครั้งที่ถกแถลงกับคนอื่นหรอก...บางครั้งก็ยอมรับว่าเราเห็นแตกต่างกันได้...เห็นพ้องที่จะเห็นต่างก็ไม่เห็นเสียหายแต่อย่างไร


แล้วเราควรจะมีทัศนคติอย่างไรต่อชุมชนและคนรอบข้างเราล่ะ?
๑. อย่าลืมโทรฯหาครอบครัวบ่อย ๆ
๒. จงหาอะไรดี ๆ ให้คนอื่นทุกวัน
๓. จงให้อภัยทุกคนสำหรับทุกอย่าง
๔. จงหาเวลาอยู่กับคนอายุเกิน 70 และต่ำกว่า 6 ขวบ
๕. พยายามทำให้อย่างน้อย 3 คนยิ้มได้ทุกวัน
๖. คนอื่นเขาคิดอย่างไรกับคุณไม่ใช่เรื่องของคุณสักหน่อย
๗. งานของคุณไม่ดูแลคุณตอนคุณป่วยหรอก แต่ครอบครัวและเพื่อนคุณต่างหากเล่าที่จะดูแลคุณในยามคุณมีปัญหาสุขภาพ ดังนั้น, อย่าได้ห่างเหินกับคนใกล้ชิดเป็นอันขาด



ถ้าหากสามารถดำรงชีวิตให้มีความหมายได้, ก็ควรจะทำดังต่อไปนี้
๑. ทำสิ่งที่ควรทำ
๒. อะไรที่ไม่เป็นประโยชน์, ไม่สวย, ไม่น่ารื่นรมย์, จงทิ้ง
ไปเสีย...เก็บไว้ทำไม?
๓. เวลาและพระเจ้าย่อมรักษาแผลทุกอย่างได้
๔. ไม่ว่าสถานการณ์จะดีหรือเลวปานใด, เดี๋ยวมันก็เปลี่ยน
๕. ไม่ว่าคุณจะรู้สึกอย่างไรในตอนเช้าของทุกวัน, จงลุกจากเตียง, แต่งตัวและปรากฎตัวต่อหน้าคนที่เราร่วมงานด้วย...get up, dress up and show up.
๖. สิ่งที่ดีที่สุดยังมาไม่ถึง
๗. ถ้าคุณยังลุกขึ้นตอนเช้าได้, อย่าลืมขอบคุณพระเจ้า หรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่คุณนับถือเสียด้วย
๘. เชื่อเถอะว่าส่วนลึก ๆ ในใจของคุณนั้นมีความสุขเสมอ...ดังนั้น, ส่วนนอกของคุณทุกข์โศกไปทำไมเล่า?