เปิดตำนานหลวงพ่อทิม วัดละหารไร่

วันนี้ต้องขอขอบคุณทุกๆท่านมากเลยนะครับ
โดยเฉพาะท่านเตอร์ที่อุตส่าห์สละเวลาพาผมไปจนถึงที่หมายจนได้
และต้องขอขอบคุณพี่โมทย์ด้วยครับที่เล่าเรื่องดีๆให้ฟังพร้อมของฝาก
วันนี้ผมโชคดีจริงๆครับประทับใจมากมาย

 

ด้วยความยินดีครับ
หากมีเวลาอิก แวะมาเที่ยวอิกนะครับ
เสียดาย วันนี้ท่านประธานพี่ภูวดิตและรองประธานท่านอาทไม่ว่าง
รวมถึงท่านประธานภาคพื้นชลบุรีพี่โต้ง ก็ติดภาระกิจ
ไม่งั้น คงครื้นเครงกว่านี้มากเลย ^ ^

 

คุณเชนหน้าไปโดนอะไรมาจ๊ะ จำไม่ได้เลยอ่ะ
อิจฉา จริงๆเลย ผมยังไปไม่ถึงระยอง เลยจ้า
ไม่รู้ของดีของ ท่านอ.แก้วสว่างหมดแล้วหรือยัง
ท่านอ.แก้วสว่างจ๋า เหลือเอาไว้ให้ผมบ้างนะจ๊ะ
คิดถึงอยู่เสมอจ้า

 

เพิ่งกลับจากปฏิบัติงานต่างจังหวัด มีเรื่องมาเล่าให้สมาชิกครับ...


ผมไปพักที่เขื่อน....พักห้องหมายเลข 207 คนเดียว เนื่องจากเดินทางไกล ปวดเมื่อยพอ
สมควรเตียงนอนก็รู้สึกอ่อนนุ่มไปหน่อย อย่ากระนั้นเลย ลงไปนอนที่พื้นดีกว่าตามสไตล์
เดิมๆ ผมแพ้ที่นอนนุ่ม ถ้านอนไปล่ะก็หลังเดี้ยงไปหลายวัน ถ้าที่นอนแข็งหน่อยล่ะก็ค่อย
น่านอนหน่อย ช่วงหัวค่ำอากาศร้อนปรับแอร์เย็นเกินไปนิด พอมาช่วงดึกรู้สึกหนาว เอา
ผ้าห่มมาคลุมโปง เคลิ้มหลับไปสักครู่รู้สึกเหมือนมีใครมาเหยียบผ้าห่มใกล้ๆ นึกในใจว่า
เจอดีอีกแล้ว เดี๋ยววันรุ่งขึ้นจะสวดมนต์ภาวนาแล้วแผ่เมตตาไปให้นะ

หลับต่อไป ฝันว่าลุกขึ้นมามองไปอีกเตียงหนึ่ง มีคนมานอนคลุมโปงอยู่ ผมก็เข้าไปจับที่
ผ้าห่มของเค้าแล้วถามว่า เข้ามานอนห้องผมได้ยังงัยนี่ ประตูผมก็ล็อคแล้ว สักพักก็สะดุ้ง
ตื่นดูเวลา ประมาณ 12.30 น. ผมเลยต้องลุกขึ้นมาทำวัตรเช้า สวดมนต์ภาวนาแผ่เมตตา
ได้นอนต่ออีกครั้งประมาณ 02.00 น. ไม่ทราบว่าเกี่ยวกับลูกอมหรือไม่ เพราะผมนำลูกอม
ที่ได้จากคุณโมทย์และตะกรุดหลวงพ่อสุนทร ใส่กระเป๋าสะพายวางไว้เตียงที่ว่าง

 

ข่าวเล่าสู่กันฟัง

ปาฏิหาริย์คุณทวดอายุ73ปีตายแล้วฟื้น

วันพฤหัสบดี ที่ 07 กรกฎาคม 2554 เวลา 20:30 น

<script src="http://s7.addthis.com/js/250/addthis_widget.js?pub=xa-4a38f0f6636e48fa" type="text/javascript"></script> ​

/content/p22.jpg ​

เมื่อ เวลา 17.00 น. วันนี้ (7 ก.ค.) ผู้สื่อข่าวรับแจ้งจากชาวบ้านว่า ได้เกิดเรื่องอัศจรรย์ขึ้นมีคนตายแล้วฟื้นที่บ้านเลขที่ 89 บ้านชุมแสง หมู่ 1 ต.ชุมแสง อ.จอมพระ จ.สุรินทร์ จึงเดินทางไปพิสูจน์ข้อเท็จจริง ในเบื้องต้นพบญาติพี่น้องกำลังรุมล้อมให้กำลังใจ นางแนบ สายกระสุน หญิงชราวัย 73 ปี แน่นขนัดภายในบ้าน
ทั้งนี้ญาติบอกว่า นางแนบ ล้มป่วยด้วยโรคฝีพุพองตามร่างกายหรือโรคคุดทะราด ลักษณะลักษณะคล้ายโรคป้าวแสนปมมานานหลายปี แพทย์แผนปัจจุบันหมดทางรักษา จนต้องปล่อยให้สิ้นลมหายใจตามยถากรรมในบ้านด้วยสภาพบวมอืดตั้งแต่เวลา 09.00 น. วันที่ 6 ก.ค. ที่ผ่านมา ลูกหลานและญาติได้เตรียมจัดงานศพ ตบแต่งสถานที่ กางเต็นท์ และนิมนต์พระสงฆ์มาทำพิธีสวดมาติกาบังสุกุลตามประเพณี โดยทำการมัดตราสังข์เอาไว้
จนกระทั่งเวลา 04.00 น. ของวันเดียวกัน ลูกหลานและญาติได้เปิดผ้ามัดตราสังข์ออกเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า เตรียมบรรจุในโลงศพ ปรากฏว่าศพกลับเคลื่อนไหวและขยับเขยื้อนสร้างความแตกตื่นให้ทุกคนที่เห็น เหตุการณ์ หลายรายถึงกับขวัญผวาคิดว่าผีหลอก จนนางแนบได้เปล่งเสียงแหบแห้งเรียกหาลูกหลานและลุกขึ้นนั่งได้ตามปกติ ลูกหลานจึงเปลี่ยนจากงานศพเป็นงานทำบุญต่ออายุบายศรีสู่ขวัญแทน
ทาง ด้าน นางแนบ พอเห็นผู้สื่อข่าวก็โชว์ความแข็งแรงด้วยการยืนรำวงให้ดูเป็นขวัญตา ก่อนเล่าว่า ในช่วงนอนป่วยในบ้าน ลูกหลานได้นิมนต์พระอธิการชมพู วิสุทโธ เจ้าอาวาสวัดบ้านชุมแสงและเจ้าคณะตำบลชุมแสง มาทำพิธีสวดต่ออายุ ตนถามหลวงพ่อว่า “จะรอดไหม” หลวงพ่อก็บอกว่า มนุษย์ทุกคนเกิดมาต้องตาย ให้นึกถึงแต่สิ่งดี ๆ เป็นมงคล เช่น การทำบุญตักบาตร บุญกุศลจะได้ส่งให้ไปในภพภูมิที่ดี จากนั้นสติก็ดับวูบไป คล้ายไปยืนอยู่ในสถานที่บางอย่าง
“ตอนนั้นไม่รู้ไปยืนอยู่ที่ไหน เจอพี่สาวชื่อ นางบึง ดาทอง ที่เสียชีวิตไปนานหลายปีแล้ว มาชวนให้ไปดูพระลูกชายที่กำลังผ่าตัดใน รพ.สงฆ์ ที่กรุงเทพฯ ยายไม่ไปเพราะไม่มีเงินค่ารถ นางบึง ก็เลยชวนไปดูวัด 3 แห่ง ซึ่งเป็นสถานที่เก็บกระดูกของพี่สาวและญาติผู้ล่วงลับ จำได้ว่าคือ วัดอุดม วัดบ้านขาม ที่พักสงฆ์บ่าช้า เห็นคนนุ่งขาวห่มขาวนั่งปฏิบัติธรรมอย่างมีความสุข ยายไม่รู้จักใครสักคน แต่เห็นพี่สาวนุ่งขาวห่มขาวเดินเข้าไปปฏิบัติธรรมกับคนพวกนั้นด้วย”
นาง แนบ เล่าด้วยว่า จากนั้นพี่สาวก็พาไปดูชุมชน หมู่บ้านไม่รู้ว่าที่ไหน แต่คนส่วนใหญ่จะนั่งสมาธิ นุ่งขาวห่มขาวกันทั้งนั้น นานพอสมควรแล้ว ยายจึงขอพี่สาวกลับมาที่บ้านเพื่อร่วมงานบวชหลานชายคนโตในวันที่ 8 ก.ค. ที่จะถึงนี้ ก็ไม่คิดเหมือนกันว่าได้ตายไปแล้วกลับฟื้นคืนชีพขึ้นมา เป็นเรื่องแปลกแต่จริง ใครไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่
พระอธิการชมพู เจ้าอาวาสวัดบ้านชุมแสง กล่าวว่า นางแนบเป็นคนใจบุญ ชอบตักบาตรทุกเช้าและเข้าวัดฟังเทศฟังธรรมเป็นประจำ ชอบช่วยเหลือคนอื่น เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคงวิจารณ์ไม่ได้ เป็นความเชื่อแต่ละบุคคล แต่สิ่งที่อยากเตือนพุทธศาสนิกชนทุกคนว่า มนุษย์เรานั้นประมาทไม่ได้ ความตายมาเยือนเราทุกขณะ จงหมั่นทำบุญทำความดีให้มาก ๆ สักวันบุญกุศลจะกลับมาตอบแทนเราเอง เรื่องนี้ถือว่าเป็นปาฏิหาริย์ตายแล้วฟื้น ซึ่งมีโอกาสน้อยและเกิดขึ้นได้ยากมาก.

 

<IFRAME style="Z-INDEX: 100000; BORDER-BOTTOM: 0px; POSITION: absolute; BORDER-LEFT: 0px; WIDTH: 1px; HEIGHT: 1px; BORDER-TOP: 0px; TOP: 0px; BORDER-RIGHT: 0px; LEFT: 0px" id=_atssh327 title="AddThis utility frame" height=1 src="//s7.addthis.com/static/r07/sh45.html#iit=1310221670223&cb=0&ab=-&dh=palungjit.org&dr=&du=http%3A%2F%2Fpalungjit.org%2Fnewreply.php%3Fdo%3Dnewreply%26p%3D4861260&dt=&inst=1&lng=th&pc=men&pub=xa-4a38f0f6636e48fa&ssl=0&sid=4e1865660caf52d0&srd=1&srf=0.02&srp=0.2&srx=0.5&ver=250&xck=0&rev=101152&xd=1" width=1 name=_atssh327 frameborder="0"></IFRAME>

สุดยอดเลยท่าน อ.แก้วสว่าง ผมจะหมั่นทำบุญให้เยอะๆจ้า
มาปูเสื่อนอนรอตอนต่อไปจ้า

 

พี่เดชาเห็น เป็นผู้หญิง หรือผู้ชาย หรือเด็กครับ

 

สาธุ อนุโมทนาบุญครับ
ถูกต้องแล้วครับ คนเราไม่รุ้ว่าจะตายเมื่อไหร่ ขอให้หมั่นทำความดี ทำบุญไว้
เพราะเมื่อวันนั้นมาถึงเราก็นำเอาอะไรติดตัวไปกับเราไมไ่ด้นอกจากบุญ-บาป และความดีที่สร้างทิ้งไว้ ตัวของเราเองเขาก็ยังเอาไปเผาไฟ

ที่คิดแบบนี้เพราะเมื่อเช้าได้รับข่าว พี่ชายลูกคุณลุงเสีย นอนแล้วหลับไปเลย
แล้วมาคิดได้ก็บทสวดของหลวงปู่ทิมนั่นแหละครับที่ท่านบอกว่า
ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา

 

อ้างอิง...จาก พี่daychar
เพิ่งกลับจากปฏิบัติงานต่างจังหวัด มีเรื่องมาเล่าให้สมาชิกครับ...


ผมไปพักที่เขื่อน....พักห้องหมายเลข 207 คนเดียว
แหมโชคดีหน่อยที่พี่ทำจุดประ(......)ไว้ตรงท้ายของคำวาเขื่อน ผมงี้ใจไม่ดีเลยครับ
เพราะคิดว่าจะใช่เขื่อนศรีฯ บ้านเราหรือเปล่าน้อ.....เข้ามาทักทายครับพี่....สวัสดีครับ
พี่เดชา สบายดีนะครับ

 

สมาชิกไม่ครบถ้วนคราวหน้าต้องไปค้างสักคืน
คงต้องนัดล่วงหน้าหลายวันหน่อยครับจะได้จัดเต็ม อิอิ

 

คุณเชนไปยองฮิมา เต็มมือมาใช่ปะ เด๋วผมไปบ้างจะเอามาแจกเพื่อนๆบ้างครับผม

 

ผมต้องขอโทษจากใจจริงเลยนะครับ วันนี้ทำ OT และต้องคอยควบคุมงานตลอด เลยไม่กล้าออกไปข้างนอก

ผมอยากพบท่านเชนมากๆเลยตั้งแต่วันคล้ายวันเกิดครั้งนั้น

 

อาทิตย์หน้าผมจะไปออกแบบออฟฟืศที่เนินพระ ต้องนัดเจอพี่ท่านแล้วครับ

 

<table class="tborder" border="0" cellpadding="6" cellspacing="1" width="100%"><tbody><tr><td class="thead">ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 12 คน ( เป็นสมาชิก 9 คน และ บุคคลทั่วไป 3 คน ) </td> <td class="thead" width="14%"> [ แนะนำเรื่องเด่น ] </td> </tr> <tr> <td class="alt1" colspan="2" width="100%"> โต้งชลบุรี, vr-manu, PeacE123, วรชัย, ลูกน้ำเค็ม, dekdelta2, SIRISAK2U, เดช เดชะ

สวัสดีครับทุกท่าน เพิ่งเดินทางกลับถึงบ้านเนื่องจากมีภารกิจในช่วงเย็นอีกเล็กน้อย
วันนี้ช่วงเย็น ๆ ดูเหงา ๆ แต่พอดึก ๆ กลับมาคึกคักอีกครั้ง

ยินดีกับคุณเชนด้วยครับ ที่ได้ของถูกใจ
หากไม่ติดภารกิจวันนี้ผมคงได้ไปร่วมสนทนาด้วยแน่นอนครับ
</td> </tr> </tbody></table>

 

ไปคราวหน้าน้าโต้งไปด้วยกันนะครับ

 

อ้างอิง พี่รักรังสิต
คุณเชนไปยองฮิมา เต็มมือมาใช่ปะ เด๋วผมไปบ้างจะเอามาแจกเพื่อนๆบ้างครับผม<!-- google_ad_section_end -->
พี่รักรังสิต....อย่าลืมมาฝากผมบ้างนะครับ ผมจะรอรับของแจกจากพี่ที่ รัตนโกสินทร์200ปีครับ

 

หากไม่ติดภารกิจได้ไปแน่ครับพี่รัก..

 

สวัสดีคุณแควใหญ่ ไม่ไกล้ไม่ไกล รัตนโกสิน 200 ปีนี่เอง เด๋วผมไปแล้วจะเอามาแจกสมาชิกครับ ใครๆก็อยากได้ของหลวงปู่ จัดให้ครับ

 

อยากไปๆๆ อิอิ ไม่รู้มีของฝากคนทางนี้รึป่าว..

 

ในความรู้สึกน่าจะเป็นผู้ชายครับ