เพราะเหตุใดจึงมีองค์ คุณและโทษของการมีองค์ และวิธีแก้ไข

ทำไมถึง แถกไปแบบนี้ เทวตานุสติปัฎฐาน คือ การระลึกคุณว่า เทวดาทำดีมาจึงได้สู่สวรรค์ชั้นนี้
เทวดาผุ้มีสัมมาทิฎฐิ ได้กระทำบุญในพระศาสนา จึงได้มีรัศมีสว่างเช่นนั้นเช่นนี้

ไม่ใช่ ไปเอาเจ้าเอาทรงมาลงกระหม่อม หรือ เอาญาณ พระศิวะ พระพิฆเนศ อะไรไปเรื่อยเปื่อย นี่มันไม่ใช่ศาสนาพุทธ

นี่แหละ เห็นไหม นี่ขนาดชี้ธรรมให้เห็น ยังแปล เทวตานุสติปัฎฐานกัน เพี้ยนไป เหมารวมกันไปขนาดนี้เลย
แล้วอีกหน่อยมันจะไม่ตีความตามใจตนกันหรือ

 

ขันธ์คนเดิมกลับมาแล้ว..

 

ก็เท่าที่รู้ พระนารายณ์ พระศิวะ ก็เคารพในธรรมะของพระพุทธองค์เป็นอย่างยิ่ง

และยังเป็นผู้ปกป้องพุทธศาสนาอยู่ ใครรู้จักองค์ท่าน...รู้ได้เท่าใดเล่า

 

กระทู้นี้ดีมากนะคะ คำตอบก็อยู่ในนี้แหล่ะค่ะ สำหรับผู้ที่กำลังเดินทางผิด ก็ขอให้เข้ามาอ่านทำความเข้าใจ และเปลี่ยนใจใหม่ก็ยังไม่สาย ตัวเราเองเคยเดินทางผิดมาตลอด เพราะไม่เคยศึกษา และไม่เคยรู้เรื่องคำสอนในพระไตรปิฎก จึงหลงผิด แต่คิดว่าตอนนี้เราข้ามตรงนั้นมาได้แล้ว กว่าจะข้ามมาได้นั้นเหนื่อยแสนเข็นจริง ๆ ถ้าใครได้ตามอ่านข้อความของเราตอนแรก ๆ ก็จะรู้ว่าเป็นอย่างไร อ.ขันธ์ เองท่านก็ทราบ ท่านก็ยังเข้ามาว่ากล่าวตักเตือน แต่ ณ ขณะนั้นเรายังมืดแปดด้าน ไม่เข้าใจในสิ่งที่ อ.ขันธ์ พยายามอธิบาย แต่ได้เข้าใจเพราะมีพระธุดงค์รูปหนึ่ง ท่านแนะนำ ให้เรายึดมั่นในพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ จะเป็นสิ่งอื่นไปมิได้ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา สิ่งแปลก ๆที่ว่า ก็เริ่มหายไปทีละนิด ๆ จนตอนนี้มีแต่ความว่างเปล่า ยังดีที่เราถอนตัวได้ทัน ถ้าไม่ได้พระธุดงค์รูปนั้นท่านสั่งสอน ก็คงจะเป็นอะไรไปแล้ว แต่ขอถาม อ.ขันธ์ ว่า มีปู่คนนึง ท่านจบนักธรรมเอก ตอนท่านบวชอยู่ ท่านออกธุดงค์ไปตามจังหวัดต่าง ๆ แถวภาคอีสาน ท่านเก่ง และได้ฌาน จากการปฏิบัติของท่าน ท่านเล่าให้ฟังว่า ตอนที่ท่านออกธุดงค์นั้น ท่านเจออะไรเยอะแยะมากมาย และการที่ท่านเป็นคนที่ไม่เชื่อเรื่องทรงเจ้า เลย ตอนเด็ก ๆ ท่านไปเที่ยวที่เขาคิดชะกูด (เขียนผิดขออภัย) ท่านเข้าไปแล้วไปลูบคางของพระฤาษีในถ้ำ ปู่เล่าให้ฟัง จากนั้นเป็นต้นมา ก็ได้ยินเสียงในหู ตลอดว่า พระฤาษีท่านจะให้ท่านเป็นร่างทรงให้ได้ ปู่ท่านว่าอย่างนั้นนะคะ หลังจากบวชปู่ก็สึกออกมา และก็มีภรรยา แต่ก็ได้ยินเสียงในหู ตลอดว่า กูจะให้ทำอย่างนั้น อย่างนี้ สุดท้ายหนีไม่พ้น ทั้ง ๆ ที่ปู่ก็เรียนนักธรรมมานะคะ ศึกษาธรรมมะมามาก ท่านรู้หมดเรื่องพระไตรปิฎก แต่ปัจจุบันปู่ยังเป็นคนทรงอยู่ ตอนนี้ผึ้งรู้สึกสงสารปู่นะ ที่ปู่เค้าเชื่อจนสนิทใจ ในสิ่งที่ปู่เป็นอยู่ ปู่บอกว่า ปู่อายที่ต้องเจอหน้าเพื่อน แล้วเพื่อนถามว่าเอ็งเป็นคนทรงเหรอ ปู่หนีเพื่อน ไม่อยากเจอเพื่อน ช่วงหลังประมาณ ปีกว่า ผึ้งคิดได้ จากคำสอนของพระธุดงค์ ผึ้งก็ตีตัวออกห่างมาเลย ปู่จะพูดอย่างไรกับผึ้ง ผึ้งก็ไม่สน เฉย ๆ ปู่บอกว่า เรามีองค์นะ เวลาทำบุญให้อุทิศบุญให้องค์ของเรานะ แต่ใจผึ้งนะ คัดค้านตลอด แต่ปู่อาจจะรู้ก็ได้ แต่ปู่ไม่พูด และไม่ชักจูงผึ้งอีกเลยค่ะ อยากให้ อ.ขันธ์ แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับปู่ด้วยค่ะ ว่าทำไมปู่ถึงต้องเป็นเช่นนั้นด้วย ในเมื่อปู่บอกว่าหนีมาตลอดชีวิต และไม่เชื่อเรื่องนี้เลยค่ะ

 

จ้า........

 

ปู่ คนนั้นโดนมารผจญ เพราะว่า ปฏิบัตินั้นแหละ แต่ไม่ลงให้พระรัตนไตรจริงๆ
และ ไม่ได้วิปัสสนาญาณจริง ศึกษามาก แต่ไม่ได้ละที่ใจ
ความกลัวยังอยู่ ไม่มอง เสียง มองสิ่งที่สัมผัส ให้เป็นอนัตตา
ยังถือนิมิต ไม่ได้ สังวรอินทรีย์ คือ ละนิมิต เจริญ มหาสติครับ

 

สู้ สู้ สู้

 

ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ก็เป็นกรรมของปู่ ที่ศึกษามา แต่ดวงตาไม่เห็นธรรม จริง ๆ น่าสงสารพวกเค้านะคะ

 

เพราะไม่ได้เข้าหาครูบาอาจารย์ที่ถูกต้อง
กำจัดกิเลสไม่ได้จริง เพราะกิเลสมันเป็นนาม
ผมนี่ เจอมามาก สังวรอินทรีย์ก่อน อันดับแรก คือ ละนิมิต ทุกอย่าง ไม่ว่าจะได้ยินเสียง ไม่ว่าจะเห็น
นี่อย่าตาม ให้ตามคำบริกรรม ไม่ใช่ไปตามภายนอก สิ่งนอก
ใจพอแนบกับคำบริกรรม ก็ไม่มีอะไรตามมาได้

ของไม่ดีอย่าตาม ให้ตามคำบริกรรม

 

คุณ websnow
อาจารย์ขันธ์เป็นหนึ่งในผู้ที่ให้ปัญญาแก่คนหลายๆ คนในเว็บนี้
ภาษิตจีนบอก

 

WebSnow ย้ายกระทู้

สงสัย ขี้เกียจสร้างเว็บบอร์ด ให้ใครบางคน...นะเอย..นะเอย

ก็เล่นเข้าไปในกระทู้น้องซัน

น้องซันยิ่งดังโคตรๆ...ฉลาดจริงๆทุกท่าน

ช่วยสนับสนุนการตลาดให้ คนดัง อีกแล้วววววว

 

ปู่บอกว่า การทรงครั้งแรกของปู่ คือปู่ไม่รู้ตัวเลย ญาติพี่น้องก็งง.. ทั้ง ๆ ที่ปู่ก็ศึกษาเรื่องการทำสมาธิ ปู่ยังบอกผึ้งเลยว่า เวลาทำสมาธิ อย่าทำสมถะ จะทำให้ควบคุมตัวเองไม่ได้ เรียกสติแตก เพราะเห็นในสิ่งที่เราไม่คาดคิด อย่านั่งสมาธินานและคนเดียว ให้ทำวิปัสสะนาแทน แต่การจะวิปัสสะนานั้นยากเหมือนกัน ลองทำดูหลายครั้งแล้ว ก็วิปัสสะนาไม่ได้ค่ะ แต่ตอนนี้เริ่มนั่งสมาธินานขึ้นเรื่อย ๆ ลดการสวดมนต์ลง ควรทำอย่างไรต่อไปคะ แนะนำด้วยค่ะ เวลานั่งสมาธิ รู้สึกปวดตามา เพราะเป็นการเพ่งโดยไม่รู้ตัว แต่ก็พยายามที่จะทำวางเฉย ไม่เพ่ง เพราะปวดตา แต่มันคอยแต่จะเพ่งอย่างเดียวเลยค่ะ

 

เข้าใจว่าการเจริญวิปัสสะนา จะทำตอนไหนก็ได้ ยืน เดิน นอน นั่ง ได้หมด ตอนนี้ก็ทำอยู่ คือมีสติ ในการทำงาน เพราะงานยุ่งมาก ก็จะไม่สะดวกในชีวิตประจำวันเท่าใดนัก

 

การทำสมาธิ ส่วนมากที่ วิปลาสไปและ สติแตกไป เพราะว่า
ไม่ได้ เพิกเฉยต่อนิมิต ซึ่งทำให้ สมาธินั้นไม่ใช่ สัมมาสมาธิ ไม่ได้ปรากฎองค์ฌาณ
คือ เอกคตา เฉยอยู่ แต่พอนั่งไป มันคิดไป มันเห็นไปปรุงไปเสียมาก

มันก็เลย กลายเป็น อภิสังขาร ยิ่งนั่งสมาธิ ยิ่งทำให้จิตมีกำลัง แต่กำลังนั้นเต็มไปด้วย กิเลส สังขารปนอยุ่

ไม่ได้โล่ง เบาไป การนั่งสมาธิ คือ การทำให้จิตสงบตัวลงไป ไม่ส่ายออก ก็จะเกิด สุข เพราะอายตนะทั้งหลายไม่ได้ส่ายออกไปข้างนอก นั้นจึงเรียกสมาธิที่ถูกต้องครับ

 

อ.ขันธ์ คะ แล้วอย่างคนที่เค้านั่งสมาธิแล้วพิจารณาสังขารณ์นั้น คือเค้าเห็นตัวเองนั่งสมาธิอยู่ เห็นตับ ไต ใส้ พุง ของตัวเอง หล่ะค่ะ พระบางรูปท่านบอกว่า ส่วนนี้เป็นการกำลังจะเข้าวิปัสสะนา เพราะการจะเข้าวิปัสสะนา จะต้อง ผ่านการพิจารณาสังขารณ์ตัวเองซะก่อน คือทุกขัง อนิจจัง อนัตตา รบกวนอธิบายด้วยค่ะ เพราะอย่างนั้นแล้ว การเห็นตับ ไต ใส้ พุง ของตัวเอง ก็เป็นนิมิตหรือเปล่าคะ อ.ขันธ์

 

สันโดษ เป็น คนมีองค์ พระเเม่อุมาเทวี

พระเเม่อุมาเทวี คือ ผู้สร้างจักรวาล ตั้งแต่เกิด แต่ปฏิเสธ

นอกจากนี้องค์ เจ้าเเม่กวนอิม, ร.5, พระศิวะ, พระพรหม

หลวงปู่โต พรหมรังษี ฯลฯ

สามารถ รู้ทุกอย่างด้วย ญาณ

แต่ ชีวิตเจ็บตัว บ่อยมากๆ เข้าโรงพยาบาลหลายครั้ง

มีแผลที่เหนือคิ้ว และ ท้องยาวมาก

ศรีธัญญา ก็เข้ามาเเล้ว เพราะปฏิเสธองค์เทพ

ปฏิบัติเองโดย ตั้งจิตต่อ องค์ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

ขอให้สิ่งศักดิ์ช่วยสอนผ่านร่าง ขอทางสู่นิพพาน ไม่อยากเป็น ร่างทรง

ปัจจุบัน มีชีวิต ที่ จิตสงบ เป็น คนปกติ มีชีวิตปกติ

แต่ทุกอย่าง ยังคงเป็น เรื่องส่วนตัวที่ขอเก็บเป็นความลับต่อไป

 

จ๊ะ น้องน้ำนิ่ง เงียบก่อน

 

เจริญสติ และ เจริญวิปัสสนา ก็อันเดียวกันหน่ะแหล่ะ...