เรื่องเด่น เพ่งพินิจ "..ความตาย.."(มรณานุสสติ)

"เต็มใจตาย ไม่เต็มใจตาย"
คนที่ไม่เต็มใจตายนี่ ตายน่าสงสารนะ เค้าเรียกไฟธาตุแตก อุจจาระ ปัสสาวะแตกหมดเลยนะคนเรา แต่ถ้า คนเต็มใจตายทำสมาธิตายจะตายอย่างสงบเลย จะค่อยๆ ดับทีละน้อย หายใจเข้า หายใจออก คือนอน ค่อยๆ หมดไปทีละน้อยๆ ก็จะดับไปไม่รู้ตัว คนอื่นจะไม่รู้แต่ตัวเองจะรู้ แต่ถ้าคนไม่เต็มใจตายเนี่ยจะทรมานมาก มันจะเจ็บปวดรวดร้าวไปหมดทั้งหัวใจทั้งความคิด ทั้งร่างกาย เราจะทำยังไงดี กระสับกระส่ายกระวนกระวาย หายใจก็ไม่ออก ยังไม่อยากตาย คิดจะหาหมอหายา ทุกคนใจจะขาดรอนๆ ไม่มีใครอยากตาย ไม่เต็มใจสักคนเดียว เพราะใครยังไม่เคยตาย
อาตมาเข้าใจว่าคนจะตายมี 2 แบบที่ปฏิบัติจะค่อยๆตายโดยเต็มใจ ค่อยๆ ตาย ทีละน้อยๆ จนถึงเวลาเราแล้ว (ลม)เข้าก็ตาย (ลม)ออกก็ตาย ก็จะรู้ว่าลมสุดท้ายเราคืออะไร นอนรอลมสุดท้าย ก็นอนดูลมสุดท้ายตัวเอง (ลม)ค่อยๆ หมดไปทีละน้อย ก็จะรอดูว่าจะหมดลม คือพวกที่เต็มใจตาย แต่พวกที่ไม่เต็มใจตายหาลมไม่ได้หาลมไม่เจอ ทั้งๆ ที่ลมหายใจครืดคราดๆ เนี่ย
เพราะจิตเค้าไม่อยู่กับตัวเลย จะกระวนกระวายคิดถึงลูก คิดถึงหลาน คิดถึงบ้านคิดถึงเรือน คิดถึงหมอถึงยา เขาไม่น่าจะตาย น่าจะหายใจได้ จะอึดอัดขัดเคืองมากเลย จิตของทุกคนๆ บางคนน้ำตาไหล พวกที่ไม่เต็มใจตายจะตายยากมาก แต่ก็ตาย ตายด้วยความไม่สมัครใจ ไม่มีความสุข พวกเราต้องเรียนนะวิชานี้ จะไปเรียนแบบโจรนี่เสร็จเลย (ต้อง)กระโจนเรียนไว้ก่อน พระพุทธเจ้าท่านให้เรียนตั้งแต่เข้าวัดเลยว่าความตายหนีไม่พ้น ความตายนี่จะไปอยู่ที่ไหนก็หนีไม่พ้น ทุกคนหนุ่มสาวตายหมด แก่เฒ่าตายหมด โลกทั้งโลกนี่ เกิดมาแก่มาตาย
โอวาทธรรม หลวงพ่อสนอง กตปุญฺโญ
วัดสังฆทาน ต.บางไผ่ อ.เมือง จ.นนทบุรี

 

หมั่นฝึกสมาธิ จะให้ผลยามออกจากร่าง
ขยันทำนะ การทำสมาธิมันมีผลใหญ่ที่ช่วยเธอได้แน่นอน ก็คือ ก่อนที่เธอจะตายนี่แหละ สมาธินะ เพราะถ้าเราเป็นคนที่ไม่มีจิตที่ตั้งมั่น ระลึกนึกถึงความดีไม่ได้ ความตายของเราก็สูญเปล่า
เหมือนกับว่าที่ทำมาทั้งชีวิตไม่ได้อะไรเลย ต่อให้เธอจะมีใจขวนขวายทำทานไว้เยอะ แต่ทานเหล่านี้ก็ช่วยเธอไม่ได้หากว่าเธอไม่มีสมาธิ เพราะใจมันนึกถึงไม่ได้
สมาธิ คือ ใจมันใจจดใจจ่อ ถ้าใจจดใจจ่อแล้วมันจะนึกถึงเรื่อยไป
ตื่นมาก็นึก ทำอะไรมันก็นึก วันหนึ่งคืนหนึ่งมันก็จะนึกถึงสิ่งที่เราตั้งใจทำอะไร คือ ความดี เสมอ อันนี้เขาเรียกว่า “เรามีสมาธิ”
แต่ถ้าคนไม่มีสมาธิก็จะฟุ้ง เวลาเจออะไรมันก็จะฟุ้งซ่านไป กระสับกระส่ายง่าย ดิ้นรนง่าย ทะเยอทะยานง่าย หลงง่าย เขาเรียก “คนไม่มีสมาธิ”
ข้อแตกต่างนะ
งั้นเราฝึกสมาธิก็เพื่อให้เราไม่หลงทางไป ถึงเวลาคับขันขึ้นมา สมาธิก็จะช่วยให้ใจของเรามันสงบ โดยเฉพาะเวลาที่เราจิตใกล้ออกจากร่าง ไม่ว่าเราจะเผชิญอะไร ใจของเราก็จะสงบ นี่คือ “อำนาจสมาธิ” ที่เราฝึกนะ
ฝึกตั้งแต่อย่างเนี่ย เรายังมีเวลา เราไม่รู้ว่าถึงเวลาความตายจะเกิดขึ้นกับเราตอนไหนหรอกนะ เช้าสายบ่ายค่ำมันไม่แน่นอน แต่เราก็ยังเตรียมใจเราพร้อมด้วยการยังมีกำลังใจให้จิตมันยังอยู่กับความสงบเป็นบ้าง
แล้วเราก็ไม่ได้สงบอย่างเดียว เรายังนึกถึงความดีของพระพุทธเจ้า เรายังนึกถึงคำสอนของพระพุทธเจ้าได้อยู่ เรายังรู้ว่า ชีวิตที่เหลืออยู่เราก็จะไม่ทำความชั่วตลอดชีวิต ยังตั้งใจนึกถึงความดี น้อมใจเข้าหาคนที่เขาดีกับเรา คือ พ่อแม่ ครูบาอาจารย์ อย่างนี้เป็นต้น เรายังได้สงเคราะห์ท่านได้บ้างนะ
เหมือนเวลาเนี่ยเธอเจริญกรรมฐาน ก็เท่ากับว่าเธอได้สงเคราะห์บิดามารดาของเธอ ยังไงเสียพ่อแม่เธอก็ได้อยู่แล้วความดีที่เธอทำ เพราะท่านน่ะโมทนาเธอตั้งแต่เกิดแล้ว “ขอให้ลูกเป็นสุขเถอะนะ” ท่านก็ยินดีทุกเรื่อง ไม่ว่าความสุขของลูกจะเกิดขึ้นเพราะเหตุอะไรก็ตามถ้าลูกมีความสุข ถูกไหมล่ะ
ดังนั้นความสุขของเราเกิดขึ้นในใจ ผู้คนเป็นพ่อเป็นแม่ของเราก็ต้องได้ผลจากความสุขของเราเหมือนกัน เวลาอุทิศส่วนกุศลก็ดีหรือว่าตั้งใจแผ่เมตตา เธอก็นึกว่า
“ขอความสุขของเรา จงตกต้องไปแก่บุคคลที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อแม่ของเราที่ยังมีชีวิตอยู่ก็ดี ที่ละอัตภาพไปแล้วก็ดี ก็ขอให้ท่านได้รับความสุขเหมือนอย่างที่เราได้ตอนนี้”
ตั้งใจอุทิศส่วนกุศลกันนะ
( ท่านกล่าวบทอุทิศส่วนกุศล บทยถาสัพพีและกราบพระรัตนตรัยพร้อมกัน )
๑๗ มิถุนายน ๒๕๖๐
คำสอนของครูบาอาจารย์ ท่านจิตโต
ถอดความเสียง By Dhipya
https://youtu.be/pkA9AwGFkqs

 

ตั้งใจไปนิพพาน

ทีนี้ถ้าเราเป็นคนอยากไปนิพพานก็เป็นของไม่ยาก พอภาวนาจบ หรือว่าสวดมนต์ หรือว่าไหว้พระจบ
...เราก็ตัดสินใจว่า ขึ้นชื่อว่าโลกมนุษย์ที่เต็มไปด้วยความทุกข์อย่างนี้

✨️ร่างกายที่เต็มไปด้วยความทุกข์อย่างนี้ ก็ขอมีชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย ถ้าสิ้นลมปราณเมื่อไหร่ ขอไปนิพพานจุดเดียว แล้วก็ทำอย่างนี้ทุกวันจนชิน มันชินแล้วเป็นอย่างไร
✨️ถ้าเวลามันใกล้จะตายจริงๆ ถ้าป่วยหนักนะ คำว่าอาการป่วยหนัก มันอาจจะไม่ถึงแบบว่าพูดไม่ได้ก็ได้ แต่อาการปวดมันจะมาก พออาการปวดพอเริ่มมากขึ้นปั๊บ ตัวสังขารุเปกขาญาณมันจะเกิดขึ้น อารมณ์ต่างๆ ที่เป็นกุศลของเรามันจะมีการรวมตัว

เวลานั้นมันจะวางเฉยในร่างกายเอง จะวางเฉยในทรัพย์สินทุกอย่าง มันจะไม่ห่วง
มันจะมีความรู้สึกว่าการเกิดแค่นี้ขอถือว่าเป็นที่สุดของการเกิด ต่อไปไม่มีอีก ไอ้ที่พูดอย่างนี้พอดีฉันก็เคยประสบมา แล้วก็คนอื่นเขาก็เคยพบมา บางรายหรือหลายๆ ราย จะมีความรู้สึกเหมือนกันว่าไม่อยากจะหายโรค พอหายจากโรคทีไรมันก็วุ่นวายทุกที พอเป็นโรคขณะนั้นจิตโปร่ง จิตมีอาการสบาย มันเฉยจริงๆ นะ คำว่าวางเฉย ไม่ได้หมายความว่าไม่พูดกับใคร ยังพูดและคุย แต่ไม่เห็นว่าอะไรเป็นสาระเลยในโลก จิตเป็นสุข จิตว่างเฉยๆ ถ้ามีอารมณ์ว่างเฉยๆ อย่างนี้ถ้าตายเวลานั้นไปนิพพาน

หนังสือ คำสอนหลวงพ่อวัดท่าซุง ๗๑ หน้า ๙๔

 

พระไตรปิฎก http://pratripitaka.com

 

คนมีบุญตายแล้วไปสบาย (หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)

*****************

ขอบคุณที่มา https://www.youtube.com/@LuangEiad

 

"ทำความรู้จักกับ "ความตาย 3 ชนิด" ไม่มีอะไรจีรังยั่งยืนอยู่เลยกับโลก (เราแค่ตายสมมุติ) : หลวงปู่สรวง

ที่มา https://www.youtube.com/@LokuttaraDhamma

 

..เวลาหมดไป อย่างรวดเร็ว ทุกลมหายใจ ทุกวันคืน

วันๆหนึ่งผ่านไป

ทำงานให้มารกี่ส่วน ทำงานให้พระกี่ส่วน

ทำงานให้พระ แท้จริงก็ทำเพื่อตนและสรรพชีวิต

ผู้มีดวงตาปัญญาเปิด จะเห็นความจริง

 

ที่มา https://www.youtube.com/@returnsuccess

 

ที่มา https://www.youtube.com/@somartBB

 

เครดิตภาพจาก http://www.thaihealth.or.th/