เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

โพสท์เยอะมาก วันหยุดยาว อยู่บ้านไม่สิ้นเปลือง
วันนี้เขียนให้อ่านจุใจดีกว่า อย่าเพิ่งเม้นท์คั่น
จนกว่าผมเขียนว่าพัก จะได้รสชาติต่อเนื่องครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"แก็ก"!...ต่อมา ก็ทำหูตาเหลือกขาวไม่แพ้กัน ขวดน้ำมันพราย ที่เลี้ยงกุมารแตกเปรี๊ยะ
ร้าวไปทั้งขวด ร่างแกะสลักกุมารแก่นเพชร กระเด็นออกมาหักเป็นสองท่อน!

จอมขมังเวทย์เงยหน้าจากท่านั่งฟุบ น้ำลายฟูมปาก ตาขวางราวคนบ้า มือคว้า
มีดหมอปรมาจารย์ ยกจบเหนือหัว แล้วฟาดซ้าย-ฟันขวา ตวัดแทงอากาศ ทุกคน
ที่อยู่ใกล้ กระโจนหลบอุตลุด

การช่วยเหลือจากลุงพรานเฒ่า เจนสังเวียนไม่แพ้ใครในห้วงวินาทีมรณะ ทำให้
อาจารย์เลิศ รอดโดยไม่รู้ตัว แกฟาดฟันอากาศ ด้วยมีดมหาเวทย์ หอบตัวโยน
แล้วเอามีดหมอปักพื้นธรณี ร่ายโองการขอความคุ้มครองด้วยมนต์ปฐวีธาตุ...
ปลายมีด ขีดเส้นล้อมตัวเองไว้ หัวเราะลั่นเหมือนคนสติแตก หงายหน้าตะโกน
ก้องฟ้า ท้ามฤตยูสุดเสียง...

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า...มึงทำไรกูไม่ได้หรอกเว้ย อีเจ้าถ้ำ"!

จอมเดรัจฉานวิชา หารู้เงาหัวตนเองไม่ ว่าจังหวะรอด นอกจากไหวพริบลุงพราน
น่าเป็นช่วงพอดีกับเจ้าแม่จันทิมา ขึ้นสู่หลังอัศวเทพทิ้งถ้ำจากไป จอมขมังเวทย์
จึงรอดตาย เส้นยาแดงผ่าแปด แต่แกไม่รู้ นึกว่าเป็นอิทธิฤทธิ์ มหามนตรา บทสุด
ท้ายช่วยไว้!

ความไม่รู้...จึงเป็นเหตุแห่งการดิ้นรน นำมนุษย์สู่วัฏจักร เวียนว่ายฯ ไม่รู้จบ!

มนตราแต่ละบทที่ใช้ออกไป มิได้ระคายผิวเจ้าแม่ถ้ำเลย...เธอคือผู้รับการคุ้มครอง
จากองค์เทพศิวะ เจ้าแห่งเทพทั้งสามโลก ตรีมูรติ...มนต์ดำกระจ้อยร่อย อวิชชาคุณ
ไสย เดรัจฉานของต่ำแค่นี้ จะต่อกรอะไรกับศิษย์จอมเทพ แค่ลูกน้อง 2สาวเจ้าถ้ำ
ก็จัดการสมุน กับเครื่องทุ่นแรง กุมารทอง ควายธนู อยู่หมัดทุกกระบวน

รวมทั้งหุ่นพยนต์ ซึ่งบัดนี้ ทิ้งตัวนอนขาดรุ่ย รุ่งริ่งป็นหญ้าฟ่อนเดียวเหี่ยวแห้ง
ไร้สง่าราศรี เอาไปป้อนควายหิวโหย มันก็ไม่กิน

หากอาจารย์เลิศมินำพา...ยังแหกปากตะโกนก้องฟ้า...

"สำเร็จ ปราบเจ้าถ้ำได้แล้ว มันหนีไปแล้ว พรุ่งนี้ไปลุยเอาเหล็กไหล ไปช่วยคุณนง
กับน้องพราน"

บักสมซึ่งถอยร่นไปรวมกลุ่มกับไอ้ดวง เจ้ามะ มองพิธีกรรมด้วยตาเหลือกขาว ประสา
คนกลัวผีขี้ขึ้นขมอง แต่มันก็สารภาพกับผมอย่างไม่ปิดบังว่า...

พิธีส่งวิญญาณในถ้ำกับกองกอยที่พวกเราจัดทำ ขนหัวลุกกว่าพิธีอาจารย์ปล่อยสารพัด
ภูติ ปะทะผีเจ้าถ้ำ หลายร้อยเท่า เพราะไม่ได้เห็นการสับประยุทธ โรมรันพันตูอันใดกับตา
เห็นแต่ความยับเยินของอาวุธที่แกส่งไป แล้วรุ่งริ่งกลับมา

แต่ลูกระเบิด คำว่า..."สำเร็จ"! ที่จอมขมังเวทย์โยนตูมลงมาอย่างมั่นใจ ก็ได้ผล
อย่างน้อยกับคุณเทพ จอมลุ่มหลงเหล็กไหลไม่เลิกรา และคุณชาติซึ่งกำลังใกล้บ้า
เพราะคู่หมั้นยังไม่รู้ชะตากรรม ดีร้าย เป็นหรือตาย?

คุณเทพรีบถลาเข้าประคองอจ.เลิศ แล้วสั่งการ..."อาจารย์พักก่อน เก็บแรง ลุยถ้ำพรุ่งนี้"

อจ.เลิศในสภาพดูไม่จืด ผมเผ้ากระเซิง หนวดเคราชี้โด่เด่ซ้าย-ขวา หาระเบียบไม่ได้
พยักหน้าเห็นดี...คุณชาติรีบบอก 2ลูกหาบ ประคองไปนั่งพักในถ้ำ เก็บเต้นท์ เก็บของ
เอาเต้นท์ไปกางเต็มหลัง ให้อาจารย์นอนเอาแรงเรียกพลังคืน ทันที!!!

 

พัก...เอ็นจอยมื้อเที่ยง
กลับมาเจออีกยกช่วงบ่ายครับ
หนึ่งท่อนยาวๆ พอแก้กระหาย
ขอบคุณ นักอ่านผู้น่ารักทุกท่าน

 

รอคอยอย่างใจจดจ่อครับ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
แรกเริ่มหากหมู่คณะ
ไม่มีคุณนงค์(ผู้หญิง)
วิธีในพิธีปลดปล่อยเจ้าถ้ำ
ก็น่าจะพร่องบทร่ำลา
เว้าวอนตามประสาคู่รัก
หรือคุณนงค์ถูกเลือกไว้แล้ว
เรื่องราวตามหาเหล็กไหล
เป็นแค่อุบายของ"เจ้าถ้ำ"

 

กลับมาร่ายมนต์ต่อ
โพสท์ทั้งหลาย
ขอตอบภายหลังเขียน
รอกันสักหน่อยครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ค่ำคืนทรหดหน้าถ้ำ ผ่านไปอย่างสงบดั่งทะเลคลั่งผ่อนปรน ความดุดันคลื่นลม
หฤโหด...ทุกคนแหกขี้ตาตื่นแต่เช้าก่อนไก่ขัน ทำความสะอาดเนื้อตัว ธุระส่วนตัว
กินอาหารเช้า แล้วตระเตรียมเครื่องเครา ลุยถ้ำรอบสอง!

สายัณห์วันวาน ธรรมชาติสร้างภาพมหัศจรรย์ของค้างคาวถ้ำนับล้านตัว พุ่งสู่ท้องฟ้า
ออกหากินยามราตรี...ยามเช้านี้ ชาวคณะได้เห็นเป็นบุญตาอีกครา กับภาพอัศจรรย์
ของเจ้าตัวน้อยที่ห้อยหัวนอน

กองทัพของมันทะยอยบินกลับสู่ถ้ำใต้ดิน ม่านหมอกสีดำจากปีกน้อยนับล้านคู่
เรียงเป็นเส้นสาย บ้างก็กระจายเต็มท้องฟ้า ตัดกับสายหมอกขาวที่คลี่ห่มคลุม
ยอดภู ยามใกล้อรุณรุ่ง และพุ่งตัดกับแสงสีทองที่ฉายฉานจับขอบฟ้า ละลานตา
จนต้องรำพันว่า...

"โอ...สวรรค์เป็นพยาน อัศจรรย์จริงหนอ"!!!

ชื่นชมกับภาพที่เห็นและหายากของชีวิตกันแล้ว ลุงพรานรีบนำทางเข้าถ้ำ หนนี้
เจ้าดวงกับเจ้ามะตามไปด้วย ไม่เหลือใครทิ้งไว้... มากคนหลายหัว ดีกว่าน้อย
ยังไม่รู้ผลลัพธ์การต่อกรเมื่อคืน ทำให้เจ้าถ้ำเป็นอย่างไรบ้าง?

โถงถ้ำที่เคยพบเหล็กไหลหนแรก ยังอยู่ดี ไม่มีหินย้อยหรือเพดานถล่มอย่างที่
หวาดหวั่นหนีกระเจิง แต่ที่ทำให้ชาวกรุงทั้งสามหน้าเซียว ก็คือภาพค้างคาวน้อย
ห้อยหัวเกาะกัน ดำพรืดทั่วโถงเพดานถ้ำ!

มูลของพวกมัน ก็เริ่มถ่ายทิ้งลงมากองเรี่ยราดตามพื้นเป็นหย่อมๆหลายแห่ง
มันอาจจะมีไม่นับล้านตัว อย่างที่เห็นบินจากถ้ำใต้ดิน แต่ก็ไม่น้อย อีกไม่นาน
ถ้ำงดงามนี้ก็คงเป็นสวรรค์ของนักเก็บมูลค้างคาว ถ้าพวกเขามาเจอ

อาจารย์เลิศขว้างม้วนด้ายสายสิญจน์ลงพื้นอย่างฉุนเฉียว จอมขมังเวทย์ตะบะแตก
รับรุ่งอรุณ คนที่ผิดหวังไม่แพ้กันเห็นในสีหน้าชัด คือคุณเทพ...บักสมเล่าว่า คุณชาติ
ปราดไปที่รูท่อซึ่งคุณนงกับพรานหนุ่มหายไป...ผนังตรงนั้นราบเรียบ สีผิวกลมกลืน
เป็นเนื้อเดียว...

เสมือนหนึ่งว่า ไม่เคยมีท่อทางเข้า-ออกอยู่เลย!

อาถรรพ์เหล็กไหล อาถรรพ์ถ้ำ เล่นงานชาวคณะเข้าเต็มๆ แม้แต่การหาวิธีช่วยคุณนง
กับผม ก็ไม่มีใครคิดออก

คุณเทพนำ'จารย์เลิศขึ้นไปบนตระพัก...ช่องเหล็กไหลเดินทางออกมา ยังอยู่ดีและดูดี...
จอมไสยเวทย์สั่งทุกคนหาที่หลบ แล้วแกก็ควักปืนกระบอกเล็กจากพุง แหย่เข้าช่อง
เหนี่ยวไก อย่างที่เคยทำ

เปรี้ยง!...เปรี้ยง!...เปรี้ยง!

เสียงแหลมกังวานของ .22กระบอกจ้อยเจาะผนังในรูก่อนกระดอนออกเฟี้ยวฟ้าว
ไปด้านหลังอย่างน่ากลัว คลื่นแรงอัดกระสุนสั่นสะเทือน ค้างคาวถ้ำร่วงลงมาแล้ว
สะบัดปีกกันพึบพับทั่วโถง

ไม่เหลืออะไรให้พิสูจน์ ความมุ่งมั่นของคณะยังอยู่ แต่ภาระกิจล้มเหลวสิ้นเชิง
คุณเทพนั่งจุมปุ๊ก เอามือกอดเข่าหมดอาลัย คุณชาติเอามือกุมขมับ 'จารย์เลิศ
เก็บปืน บ่นบ้าพึมพัมเหมือนคนไม่เต็มบาท

"มันต้องมี มันต้องอยู่สิน่า"... แกว่าไปเรื่อย ก่อนนึกอะไรบางอย่าวขึ้นมาได้ รีบตะโกน
เรียกลุงพรานขึ้นมาสมทบบนตระพัก

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~~

"ลุงเฒ่า ถ้ำบนภูนี้ สำรวจครบแล้วยัง"?

จอมขมังเวทย์ถามคาดคั้นพรานเฒ่าของเรา...ลุงเอามือเกาหัวแกรกๆ ท่าที่พวกเราคุ้น
เวลาแกหาคำตอบ ไม่ค่อยได้

"เอ...ถ้าจะลองอีกที ต้องปีนยอดนม"...

คุณเทพกับอาจารย์ร้อง หา! นมอะไรกันนะลุง?

ลุงพรานชี้มือขึ้นเหนือหัว พยายามหาคำพูดอธิบาย..."บนยอดที่เหมือนหัวนมผู้หญิง
นะนาย หินก้อนใหญ่ ไม่เคยลองปีน เอามั้ยล่ะ"?

แกแจงเป็นภาษาไทยประโยคยาวๆ รู้เรื่องกันจนได้ 'จารย์เลิศหันมองคุณเทพเชิงหารือ
นักล่าเหล็กไหล ยักไหล่แบบฝรั่ง หรือคนอยู่เมืองนอกเคยชิน...

"มาขนาดนี้แล้ว ลองเถอะอาจารย์ เผื่อมีทางเข้าถ้ำด้านใน ไปช่วย2คนด้วย
นานป่านนี้แล้ว เป็นไงมั่งก็ไม่รุ"?...คราวนี้คุณชาติเห็นดี รีบหนุนคุณเทพทันที...
"ใช่ ไปลองกันเลย"!

ขบวนไอ้เสือถอยยกสอง ผละหมายเก่าไปควานหาความหวังที่หมายใหม่...ดูไปแล้ว
ก็น่าเวทนาชาวกรุง ที่หน้ามืดจนทำอะไรก็ได้ ขอให้ไปถึงจุดมุ่งหมาย

แต่คิดอีกที พลิกเหรียญมองอีกด้าน ก็จะเห็นหัวใจนักสู้ ไม่ยอมถอย ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ
ของพวกเขาเช่นกัน เป็นมุมมองน่าสนใจ แล้วแต่จะพลิกเหรียญหน้าไหน หัวหรือก้อย?

ลุงพรานนำชาวคณะออกนอกถ้ำ พาเดินออกห่างบริเวณภูถ้ำไกลพอสมควร เมื่อได้
ระยะก็หันกลับ ชี้ให้ทุกคนเห็นภาพหัวจุก ที่เด่นบนยอดภู เหมือนหัวนมสาวจริงๆ!

เป็นหินก้อนใหญ่ ราวกับมือยักษ์จับไปแปะไว้บนยอดเหมือนหัวนมชูชัน...
มองผาดผ่านๆจะไม่สังเกต เพราะความกลมของภูใหญ่มโหฬารข่มบังไว้
แต่เมื่อมองพิศ ก็เห็นจริงตามนั้น

ชาวกรุงทุกคนร้อง ฮูเร...นำทางลุยโลด เลยลุง!!!

 

มาทันอ่านพอดี
ได้ 2 ตอน คืนนี้มาตามต่อนะครับ
ขอบคุณคุณอาครับ วันๆแทบไม่ต้องทำอะไรกันแล้ว ต้องคอยมาเสกเรื่อง ให้แฟนคลับ
ได้เสพกัน

 

อีกสองท่อนยาวครึ้มใจ
ขอพักนิ้ว พักสายตาก่อนครับ
ช่วงค่ำ ลุยต่อให้สมกับวันหยุดยาว

 

ฮ่า ฮ่า ฮ่า น้องนิวพูดถูกใจ เหมือนใครไม่รู้?
อยู่ใกล้ๆแถวนี้แหละ จุ๊ จุ๊ อย่าเอ็ดไป เดี๋ยวอดเขียน

 

ตอบไม่ถูกจริงจ้า น้องบานชื่น

จิตมนุษย์นั้นไซร้ ยากแท้หยั่งถึง
ยิ่งจิตเทพเทวา ก็สุดเข้าใจ ยากยิ่งขึ้นไปอีก

 

ครับ คงได้เนื้อหนัง สมการรอ

 

ลุงพรานในเรื่อง เวลาอ่าน ถาพที่เกิดในหัวผม คือ ครูมืด ประสาท ทองอร่าม ผมว่าคาแรคเตอร์คล้ายๆ กันเลยคับ ครูมืดแกดูบ้านๆ น่ารักดี ^__^

 

สวัสดีครับ คอยตามอ่านตลอด
สนุก ตื่นเต้นทุกช่วงครับ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
พิกัดถ้ำในเนื้อเรื่อง
น่าจะยังคงอยู่
และค้นหาพบเจอได้
คุณอาครับ ในปัจจุบัน
ผู้มีวิชาตรวจสอบน่าจะรู้แหล่งใด
มีสมบัติหรือของมีค่า
วันนี้ยังมีการค้นหไหมครับ

 

ไม่ธรรมดาแล้วครับเปลี่ยน จากสมาชิกเป็นผู้สนับสนุนเว็บพลังจิตแล้ว ยังติดตามอยู่ตลอด รู้สึกว่าสมาชิกเริ่มจะมากแล้วนะครับ รับรู้ได้จากคอมเม้นแต่ละข้อความ มันมีความอบอุ่น มีมิตรภาพที่แสนดี ประกอบไปด้วยไมตรีจิตมากมายจริงๆ ในกระทู้นี้ ขอขอบคุณที่รังสรรค์งานดีๆให้ได้อ่าน แม้นต้องใช้วิชาหลบหลีกจากอุปสรรคต่างๆ ให้มีผลงานออกมา

ด้วยใจคารวะครับ

 

ส่วนตัวผมคิดว่าวัตถุธาตุศักดิ์สิทธิ์ในตำนานอย่างเหล็กไหล ถ้าไม่มีบุญสัมพันธ์กันมาแต่ปางก่อน หรือเทพเทวาผู้ปกปักษ์รักษาไว้ เขาไม่ยินยอมยกให้เอง จะไปตามหา ใช้เงินซื้อ หรือใช้อาคมบังคับตัดมาไม่ได้แน่ๆ ใช่ไหมครับ แต่อาจารย์เลิศ และชาวคณะก็ยังอยากจะลองของที่ถ้ำอื่นอีก ยังไม่ขัดๆ 555 เดี๋ยวนี้มีภาพประกอบเรื่องราวเป็นฉากๆ ช่วยอรรถรสการเสพเป็นเท่าทวี ขอบคุณท่านผู้เขียนและท่านtotto99นะครับ
ขอติดตามและเป็นกำลังใจหัยเสมอครับ ^^

 

แสดงว่าสาวห้าวอย่างคุณดาวฯมีประสบการณ์
ไม่สบอารมณ์กับพวกจิ๊กโก๋ต่างซอยบ่อย-ฮ่า
ล้อเล่นนะ อย่าซีเรียส อ่านกันเพลินๆครับ