เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

หยุดกันช่ำปอด พบสาระกันช่ำใจ ยังไม่หมดไฟ ไว้พบกันช่วงบ่ายยามฝนพรำอากาศฉ่ำชื่น ตื่นไปลุย"ตะนาวศรี"ให้ชุ่มตัวอักษร ตอนนี้เปียกปอนเหมือนอากาศจริงๆที่คนอ่านกำลังเผชิญ ถือว่าเข้าบรรยากาศชะมัด

สวัสดียามเช้าไปก่อนหนึ่งยก

 

สวัสดียามสายวันฝนตกครับ คุณอา Wanwi และ ชาวสมาชิกขุดกรุครับ

ถ้าเป็นสมัยก่อนต้องบอกว่า ผมขอไปรอท้ายแท่นพิมพ์นะครับ

 

สวัสดีค่ะ คุณลุงและสมาชิกแฟนคลับทุกท่านค่ะ

ก่อนหน้านี่มุได้ตั๋ววีไอพี เลยมีโอกาสไปดูโขน ของสถาบันคึกฤิทธ์ที่โรงละครอักษรา รางน้ำ ตอนกุมภกัณฑ์หลอกสุครีพไปถอนต้นรัง สนุกดีทีเดียว โดยเฉพาะตอนอ่านโศลกเปิดเวที การแสดงรำแต่ละชุด จัดออกมาได้ดี มุไม่ได้ดูโขนดีๆ แบบนี้นานแล้ว โดยเฉพาะการพากย์ชั้นครู การพากย์โขนเป็นเรื่องของศิลปะจริงๆ

มีการรำละครชาตรี ก่อนเริ่มการแสดงโขน คนแสดงเป็นตัวยักษ์นั้น กลับดูบึกบึก ดุดัน ตัวพระลักษณ์ แม้ว่านั่งข้างพระราม ท่านิ่ง และเคลื่อนไหวมือน้อย เป็นตัวพระที่อ่อนช้อย และมีเสน่ห์ ตัวโขนลิงนั้นจะไม่เคยอยู่นิ่ง มีท่าทียุกยิก หากถามว่าจะรู้ได้อย่างไรว่ายักษ์ตนไหนคือพิเภก มุมองหากระดานชนวนค่ะ จำเอาตอนเด็กๆว่า พิเภกเป็นโหราจารย์ ไม่ได้ดูโขนนานมากแล้ว แสดงดีทีเดียว

ช่วงนี้มุกำลังอ่านหนังสือหลักธรรมค่ะ และช่วยงานวิจัย ขอบคุณค่ะที่คอยอัพเดทเรื่องต่างๆเสมอ เอาล่ะ ขอคั่นโฆษณากระทู้คุณลุงด้วยกระรอกตัวนี้ ฮา

@Pattana ขอบคุณค่ะที่มาอัพเดทเรื่องอาหารน้องมะหมา ชุมพร และทำหน้าที่สะพานบุญค่ะ

 

สวัสดีครับอาจารย์ wanwi และ FC นักขุดทุกท่านครับ มานั่งรออาจารย์ 2 ท่อน

 

วันนี้วันหยุดแต่ผมมาทำงานที่ชลบุรีครับ ตอนนี้ฝนกำลังลงหนักที่แถวแหลมฉบังครับ

 

รอท้ายแท่นเท่ากับอ่านต้นฉบับก่อนขึ้นแท่น ถ้ารอหน้าแท่นก็อ่านหลังพิมพ์ออกมาจากแท่นเครื่อง น้องไทยฯเล่นไม่รอแม้กระทั่งแท่นพิมพ์เชียว ไม่ใจร้อนเท่าไหร่เลย-ฮ่า

 

หนูมุกลับจากปฏิบัติธรรม มาเล่าเรื่องโขนเพลินใจ ให้ชมเจ้ากระรอกเพลินตาด้วย ก็เลยดีทั้งเรื่องเล่าเคล้าด้วยภาพ

 

เห็นท่าเจ้าตัวเล็ก ใครจะอดใจไหว
เดี๋ยวเขียนให้อ่านแน่ อย่านั่งเศร้า

 

วันหยุดแต่น้องเสฯยังง่วนกับงานต่างจังหวัด มีสายฝนกล่อมเป็นเพื่อน ก็ขอให้ทำงานราบรื่น เดินทางไป-กลับปลอดภัยไร้อันตรายใดๆแผ้วพาล

 

ได้เวลาดีทีไทม์ มีกาแฟแก้ว ขนมขบเคี้ยวหน่อย เตรียมล่องไพรตามธรรมเนียมในวันหยุดประจำชาติที่ปฏิบัติกันมายาวนาน

อยู่กับบ้าน รำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณบุรพมหากษัตราธิราชเจ้าของเราแล้ว รอการจิ้มชั่วครู่ ไม่สิ้นเปลืองสตังค์ ไม่เปลืองเวลาและสายตาในการอ่านแน่นอน

 

สวัสดียามบ่ายคุณอาและเหล่าfcตอนนี้ตามมาถึงหน้าที่704แล้วครับ เร่งฝีเท้าหวังจะตามให้ทันครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
====================
ความเดิม..."ระวังน้ำ...ท่านพี่ที่รัก"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

แปะ...แปะ...ฝันลางเลือนเยือนพร้อมสัมผัสเปียกชื้น ของเหลวหยดแหมะกระทบปลายจมูก ผ่านผ้าขาวม้าซึมโดนใบหน้า...

ผมลืมตาพร้อมกับบักสมเขย่าตัว

"ฝนมาพี่...ห่าใหญ่เอาเรื่อง"!

คว้าปืนสะพายโดดผลุงขึ้นยืน เดินออกไปดูท้องฟ้าที่กำลังมืดมัวด้วยเมฆเทาดำคลุมทั่วสารทิศ ม่านดำบางส่วนเหมือนฉากอำมหิตหนังสยองขวัญ ฟ้าเปลี่ยนสีไม่มีตักเตือนล่วงหน้าบอกกล่าว เป็นปกติของขุนเขาตะนาวศรีอันยิ่งใหญ่ ยิ่งอากาศใกล้เปลี่ยนฤดู ความผันผวนดินฟ้า ปรากฏการณ์พิศวงปรากฏเห็นบ่อยครั้ง

ลมแรงส่งต้นไม้ลู่เอน เสียงคึก คึก เหมือนทัพม้า ทัพช้างตะบึงอยู่รอบตัว พวกเรารีบกลับเข้ายึดโคนไม้ใหญ่ที่ผมนอนเป็นชัยภูมิ กิ่งก้านแข็งแรงดูน่าทนทานฤทธิ์วายุ แต่จะบังสายพระพิรุณได้แค่ไหน ผมต้องหันไปถามลุงพรานที่ยืนทำหน้ายู่ยี่ข้างๆ...

"ย้ายที่ดีมั้ยลุง?"

ลุงเฒ่าสั่นหัว..."ไม่ทัน...นายทหาร มันมาโน่นแล้ว"

สายฝนไล่มาจากกลางบึงด้านซ้ายมือเป็นม่านพิรุณแปลกตา สมควรเรียก...ม่านฝนห่มพสุธา ฝนแท้ ๆ ไม่มีสิ่งอื่นใดแปลกปลอม

ชั่ววิบตาพิรุณนับล้านเม็ดก็ถล่มเหนือหัว พวกเราเปียกชุ่มโชกต้องใช้ผ้าขาวม้าพันหัวไว้ เอาปากกระบอกปืนทิ่มลง รีบเก็บสัมภาระมัดรวมขึ้นหลังว่องไวเยี่ยงคนรู้งาน

เจ้าดวงไหวพริบใช้ได้ เอาเปลชั่วคราวทูนหัวให้มะชูอีกด้าน บอกคุณชาติกับอจ.เลิศเข้าไปยืนใต้เปล มีที่ว่างเหลือส่งคุณนงเข้าไปหลังคู่หมั้นอีกคน กางกั้นฝนเป็นด่านสุดท้าย เปียกน้อยที่สุด

ผมเหม่อมองฝ่าม่านฝนอลังการไปที่บึงน้ำที่ห่างนับร้อยเมตร ได้นอนเต็มตางีบใหญ่ ร่างกายตื่นตัว สมองสั่งงาน...

ทำเลบึงน้ำช่วงนี้แปลกพิกล ไม่มีรอยเท้าสัตว์ทุกชนิดลงกินน้ำ ส่วนน้ำในบึงก็แห้งถอยเห็นโคลนริมฝั่งเป็นแนวยาว โคลนพวกนี้ควรอยู่ลึกค่อนไปกลางบึง แสดงว่ายามน้ำเปี่ยมบึงต้องกินบริเวณมากกว่าตาเห็น

ผมเหลือบแลรอบตัวกวาดเม็ดน้ำที่พราวบนหน้า ต้นไม้ใหญ่ที่หลบฝน เป็นยักษ์ใหญ่เดี่ยวโดดไม่ขึ้นเป็นดง รอบๆไม้ใหญ่เป็นต้นไม้ขนาดเล็กกว่ากันเทียบไม่ติดขึ้นประปราย หญ้าคลุมดินก็หรอมแหรม

"ลุง...ท่าทางไม่ค่อยจะดี"!

ผมพูดเสียงดังใกล้หูลุงพรานแข่งกับเสียงฝนครืนซ่า ยังดีฝนหนักแต่ไร้ฟ้าคะนอง เทวดาท่านเทเฉพาะน้ำฝน ไม่มีนางเมฆขลาออกมาล่อแก้วเล่นลีลากับพ่อรามสูร

"ยังไงน้องพราน?"...คุณเทพยืนเบียดติดกันพอได้ยิน ถามแทน...

"ดูสิ ที่มันราบเสมอบึง แถวนี้น้ำท่วมถึง ฝนมาหรือหน้าน้ำ ตรงนี้อยู่ไม่ได้"

สัตว์ทุกชนิดในป่า รู้ดีมีสัญชาติญาณเหนือเรา มันรู้จักขุนเขา ดงไม้ใบหญ้า จุดสุ่มเสี่ยงอันตรายกับสถานที่ปลอดภัย ละแวกนี้พวกมันไม่ลงกินน้ำ เพราะรู้ว่าน้ำท่วมฉับพลันทันใดตอนไหนก็ได้

"ระวังน้ำ"!!!

ความฝันที่เลือนหายเพราะนอนกลางวัน ผุดขึ้นมากระตุ้นจิตสำนึกให้ตัดสินใจทำตามลางสังหรณ์...

"ย้ายที่..ขึ้นที่สูงเดี๋ยวนี้"!

ทุกคนไม่มีใครค้านสักแอะ ผมเข้าประคองอาจารย์เลิศ บอกคุณนงกับคุณเทพเคียงข้าง คุณชาติคอยหิ้วปีกหากฉุกเฉิน ไม่ต้องเดินแถวเรียงหนึ่ง ต้องรีบไปให้พ้นแถบนี้...

"ครืนนน"!

ช้าไป..ไม่ทันการ มวลน้ำก้อนแรกโถมมาจากด้านขวามือ ยิ่งกว่าปิศาจโผล่มาหลอกหลอนมิทันตั้งตัว คลื่นน้ำสีเหลืองขุ่น กระแทกต้นไม้เล็กราบเป็นทาง พุ่งเข้าพวกเราที่ยืนตะลึงงัน!

(((ยังมีต่อ)))

------------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

ตอนนี้อ่านหน้า 100 แล้วคับ

 

รอท่อนต่อไป พักด้วย กาแฟ(รอน้ำเดือด) กะ ข้าวต้มมัด พร้อมสายฝนกำลังโปรยปรายครับ

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
=============

โชคในคราวเคราะห์..เราจับกลุ่มอีกฟากของต้นไม้ยักษ์ คลื่นน้ำป่าระลอกแรกซัดตูมใส่ไม้ใหญ่หลายคนโอบ น้ำปีกซ้ายปีกขวากระแทกเจ้าดวงกับมอญหนุ่มหงายเก๋งกระเด็นร้องโวยวาย...

"ซ่อยแหน่..ข้อยว่ายน้ำบ่เป็น"...

เจ้าตามมะก็โวยภาษามอญไม่เป็นส่ำ คลื่นน้ำถูกไม้ใหญ่ดักทางผ่าเป็นสองส่วนลดทอนพลังมหาศาล ผมปล่อยมืออาจารย์เลิศ โผไปคว้าร่างดวงดาวไว้ทัน ส่วนมะกลิ้งหลุน ๆ ไปติดไม้อีกต้น เปลหิ้วลอยไปกับน้ำที่ไหลแค่แข้ง มอญหนุ่มกัดฟันคว้าได้หวุดหวิด

ครืนนน...ครืนนน...ครืนนน...!

อานุภาพเสียงเขย่าประสาทแว่วมาแต่ไกล หนนี้คงไม่ทักทาย เจ้าป่าเจ้าเขาเจ้าน้ำเอาจริงแน่ ลุงพรานหารอช้า รีบกระโจนนำหน้า หันหลังตัดทางขึ้นตรงกันข้ามกับบึง ร้องเอ็ดอึง...

"เร็ว...ทางนี้"!

ผมรีบมองคุณนงอย่างห่วงใยจับใจ เธอเข้าประคองคุณชาติ เข้าปีกช่วยกันกับคุณเทพ ความไวของแม่เสือสาวในสถานการณ์คับขันทำผมเบาใจ

" 'จารย์...ไป"!

สอดแขนเข้าปีกจอมขมังเวทย์ พลังแฝงอันลี้ลับในตัวมนุษย์ทุกผู้ทุกนามยามภาวะคับขัน ถูกกระตุ้นด้วยอะดรีนารีลหลั่งเต็มถัง ผมหิ้วอาจารย์เลิศตัวปลิวตามหลังทุกคน เจ้ากวางหนุ่มเขางามหลงมาจากข้างไหน เผ่นกวดตามเราและแซงพ้นกลุ่มไปหน้าตาเฉย แสดงว่าทิศที่ลุงพรานนำหนีน้ำถูกต้องแล้ว

คล้อยหลังไม่กี่ก้าวของจริงลูกที่สอง ก็โผล่ออกมาครืนโครมเฉียดส้นเท้าเฉียดหลังพวกเรา ยังกับพญามัจจุราชท่านหยอกล้อ น้ำป่ามหาประลัยปลดปล่อยพลังบดขยี้ทุกสรรพสิ่งที่กีดขวาง มันกระโจนตูมตามหยาดน้ำแตกกระจาย กระเซ็นว่อนทั่วทิศปะปนกับน้ำฝนแยกไม่ออก

คณะเดนตายสับขาวิ่งขึ้นที่สูงกว่าซึ่งเป็นทางลาดชันสุดฤทธิ์ โชคดีทางหนีตายอุปสรรคขัดขวางไม่สู้มาก มีต้นไม้ให้เหนี่ยวรั้ง อย่าให้หงายหลังลงไปหามวลน้ำสีเหลืองเบื้องหลังที่วิ่งตะบึงผ่านไปเหมือนโบกี้รถด่วน

ลุงพรานจับจองจุดปลอดภัยก่อน ยื่นมือช่วยเหนี่ยวทุกคนขึ้นไปยืนบนลานเล็กยอดเนิน ถัดไปเป็นดงไม้ใหญ่ใบหนาทึบ

พวกเรามุดเข้าดงไปอีกหน่อย ฝนห่ายักษ์ยังกระหน่ำโกรธเกรี้ยวเหมือนไม่ได้ตกมาแล้วตั้งพันปี ต้องอาศัยมวลไม้ใบบังทอนความโหดร้ายของมันบ้าง...

ผมปล่อยจอมขมังเวทย์ยืนเองมั่นคง เหลียวหลังไปมองสายน้ำเบื้องล่างที่หวิดกลืนพวกเราตายน้ำตื้นทั้งคณะ น้ำสีเหลืองขุ่นพุ่งตัวยืดยาวเลยจุดที่เราพัก ไป อีกสักพักก็เห็นเส้นทางมันวกไหลลงบึง

คลองแห้งลึกที่พวกเราปีนลงปีนขึ้นข้ามมานั่นเอง เราข้ามมันแล้วแต่ดันเดินขนานวกเข้ามาอยู่ในแนวคลองไม่รู้ตัว มันลำเลียงน้ำป่าจากที่สูงในหน้าน้ำลงบึง อีกไม่ช้าบึงนี้ก็จะถูกเติมจากทุกทิศทาง และล้นหลากท่วมมิดที่พักกินปลามื้อเที่ยงไม่เหลือร่องรอยภาคพื้น

บึงน้ำที่เป็นสีเงินลิบตานั้นเล่า เมื่อแลลอดม่านฝนม่านไม้ใบบังตาก็มิงดงามดังแรกเห็น น้ำในบึงขุ่นทะลักพุ่งพลั่ก ๆ มาขึ้นเป็นฟอง...

"ดูนั่น..พวกเรา"...!

ผมชี้ให้ทุกคนเขม้นมองปรากฏการณ์พิศวงไกลตานั้น ชาวคณะเข้ามารวมกลุ่ม พยายามแลลอดช่องว่างไปทางมือผมชี้

ทุกชีวิตเห็นพร้อมกันไม่มีใครตาฝาด แม้อยู่ไกลและม่านฝนแมกไม้บังบ้าง แต่ยามกลางวันบนที่สูงกว่าก็ยังแจ่มชัด...

น้ำกลางบึงพูนตัวขึ้นเหมือนมีบางอย่างหนุน มองอีกทีก็ดังชามอ่างยักษ์ดันมวลน้ำ อีกอึดใจน้ำพูนสูงก็พุ่งเป็นลำขึ้นสู่อากาศ ราวน้ำพุยักษ์ตระการตา แต่หัวใจคนเห็นแทบหยุดเต้น

ลำตัวขนาดใหญ่กว่าลำตาลสบัดแวบกลางอากาศ ม่านฝนก็มิอาจกางกั้นพรางตาโฉม เมื่อน้ำกระจายก็เหลือสีน้ำตาลหรือเหลือบดำมหึมา ส่ายตัวเริงร่ารับสายพิรุณซึ่งอาจร้างลาแถบนี้นานหลายเดือน

ลำตาลมโหฬารยากคะเนคำนวณ เริงระบำลำน้ำอยู่ชั่วครู่ ไม่เห็นส่วนหัวหรือหน้าตา เพราะมันสูงจนบังยอดไม้เป็นม่านกั้น เริงร่ายอยู่พักหนึ่ง โคตรอภิลำตาลก็ทิ้งตัว...ตูมมม"!

น้ำกลางบึงระเบิดกระจายดังคนใจชั่วหย่อนระเบิดปลา!!!

-------------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลงทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

บรรยายความรู้สึกเป็นตัวหนังสือไม่ออกจริงๆ ทั้งมันส์ ทั้งลุ้น ทั้งสนุก ทั้งอึ้ง ทั้งทึ่ง ทั้งเสียว ทั้งไม่กล้าอ่านเร็ว_กลัวอ่านจบเร็วเกินแล้วจะรอตอนต่อไปนาน ความรู้สึกผสมปนเปไปด้วยกัน

ขอบคุณครับคุณอา

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
สองท่อน
ชุ่มฉ่ำใจ
ดั่งน้ำเติม(ล้น)บึง!!!

 

โอ้วววว รอบนี้ปู่เอ๊กซ์เจอพญานาคอีกหรือเนี่ย

 

วันนี้ผมไม่ได้หยุดหรอกครับ เขาเอาไปหยุดเมื่อวันที่15ที่ผ่านมาแล้วครับ 555

 

เอ่อ...ท่านพวงทองครับ ผมว่าใบที่ใช้ห่อข้าวต้มมัดปกติทั่วไปเขาจะใช้ใบตอง แต่ของท่านนี่ดูแปลก ๆ อยู่นะครับ ผมว่าท่านมาแอบเอาใบกะพ้อจากแถวบ้านผมไปห่อแน่ ๆ เลย แบบนี้ต้องจ่ายค่าลิขสิทธิ์มาด้วยนะครับ ข้อหาดัดแปลงพืชท้องถิ่นบ้านผมเอาไปทำมัดตอกทำให้แกะออกได้ช้ากว่าเดิม