เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

กลอนดี มีพลัง รับวันศุกร์จากน้องช้าง
การหมุนเวียนผันเปลี่ยนวันเดือนปีตาม
วัฏจักรกาละ เขียนได้น่ารัก ผสมคติธรรม
เล็กน้อย ไม่เหนื่อย ก็เชิญจิ้มมาได้ทุกวัน

 

ขออนุโมทนา คุณอา wanwi โอนทำบุญค่าโฮสเวป เรียบร้อยแล้วครับ

 

น่าจะเก็บหมดทุกโพสท์ เหลือเพียงคุณwichu ซึ่งเป็น"อิ้กนอร์ คอนเท้นท์" แต่ไม่ทราบไปซ่อนหน้าไหน ผมเปิดดูแล้ว แจ้งว่าได้รับพระเรียบร้อย ก็ขอโมทนาบุญกับท่านตรงนี้ ไม่ต้องลากกระทู้มาตอบ

สวัสดีทุกท่าน พรุ่งนี้ จะนำท่านเข้าลุย"ตะนาวศรี"ให้ช่ำปอด พักเรื่องงานบุญชั่วคราว การเดินทางตามบันทึก เข้าสู่ช่วงเขม็งเกลียว เสียวหัวใจอีกยก อย่าพลาดติดตามอรรถรสดีๆในวันหยุด

 

ขอบคุณและโมทนาน้องต้อด บุญดีว่องไว ไม่อั้นบุญแบบหนูมุว่า หรือที่หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ท่านสอน ตุลิตะ ตุลิตัง สีฆะ สีฆังทำบุญต้องเร็วๆไวๆทุกจังหวะย่างก้าว อย่าลืมนำชุดบุญด่วนสายเหนือนี้ ไปไว้หน้าค่าโฮสท์ จบจากตรงนี้ ผมจะตามไปโมทนาร่วมกับทุกท่าน

 

ธรรมมะสวัสดียามค่ำคืนนี้ครับ

 

สวัสดีครับคุณอา เข้ามาในกระทู้นี้มีแต่บุญ ผมอ่านโพสต์ของท่านอื่นกดถูกใจบ้าง อนุโมทนาบ้าง ก็เป็นการทำบุญแล้วก่อนนอน ยอมรับครับว่าได้ข้อคิดจากคุณและพี่ๆหลายๆท่านมาก เป็นข้อคิดที่ดีมากครับ เข้าเรื่องการไปอินเดียเลยแล้วกัน เมื่อหลายปีก่อนพระอาจารย์ที่นับถือ ท่านจะนำคณะไปแสวงบุญที่อินเดีย ผมเลยมีโอกาศได้ไป การไปอินเดียถ้าจะให้ประหยัดหน่อยก็ต้องนั่งเครื่องไปลงสนามบินกัลกัตตา จากนั้นก็ต้องนั่งรถทัวร์ที่ไกด์เขาเหมามาไปเมืองคยา ซึ่งใช้เวลาวิ่ง 7-8 ชม. กับระยะทางแค่ สามร้อยกว่าๆกิโลเมตร รถที่อินเดียวิ่งช้ามากครับ วันแรกที่ไปถึงพุทธคยา อันเป็นสถานที่ตรัสรู้แห่งองค์สมเด็จสมมาสัมพทธเจ้า หลวงพ่อผู้นำคณะบอกว่าคืนนี้เราจะไปกลางกลด และปฏิบัติธรรมกันในบริเวณเจดีย์พุทธคยา ผมก็ไปกับคณะ ใจมันฟู โอ้โห คิดไปไกลเลยวันนี้เราจะนั่งสมาธิทั้งคืน เมื่อไปถึงและเอาเข้าจริง หลับในกลดครับผม หลับทั้งคืน คือเพลียกับการเดินทางและก็บลาๆๆๆ พอเช้ากลับมาที่พัก หลวงพ่อบอกว่าเดี๋ยวเย็นนี้เราจะไปปฏิบัติธรรม ที่เจดีย์พุทธคยากันอีก

ผมก็อืม เมื่อคืนเราแพ้นิวรณ์5 ในความง่วงเหงาหาวนอน วันนี้ช่วงกลางวันเราจะไม่ไปเที่ยวกับคณะ จะนอนพักที่วัดให้เต็มที่ พอตกเย็นหลวงพ่อนำคณะไปสวดมนต์และนั่งสมาธิที่พุทธคยา ทีนี้เวลาจะเริ่มนั่งสมาธิ ก็เป็นเวลา6โมงเย็น ยุงก็เยอะ เราก็ ไม่ยากไปเอาโลชั่นทากันยุง มาชะโลมซะ กะว่าแกกัดฉันไม่ได้แน่ พอนั่งๆไปโลชั่นเริ่มหมดฤทธิ์ ทีนี้ยุงมาลุมกัดกันเต็มเลย ใจตอนนั้นก็เลยอธิษฐานว่า ขอให้เลือดเป็นทานแก่ยุงทั้งหลาย และขออย่าให้เกิดทุกข์ภัยแก่ยุง เพราะเราสละให้เป็นทาน โอ้โหทีนี้ความอัศจรรย์บังเกืดเลยครับคุณอา ยุงที่กัดเรา เราไม่รู้สึกเจ็บหรือคันเลย รู้สึกแค่เราเหมือนคนเอาปลายดินสอมาจิ้มตามตัวเรา ตอนนั้นก็อัศจรรย์มาก พอนั่งต่อไปเกือบจะพ้นนิวรณ์5ได้แล้ว มาแพ้ตัวสุดท้ายคือความลังเลสงสัย มารในใจเราเริ่มมาบอกว่า แกมานั่งสมาธิอยู่ได้ เขาจะกลับกันแล้ว รอแกอยู่คนเดียว เราก็เลยอุทิศส่วนบุญและออกจากสมาธิ พอลืมตามา เพื่อนเขายังนั่งกันอยู่เลย เราโดนหลอกออกมาแล้ว 555 เซ่อจริงๆ แต่ก็แปลกนะครับ หลังจากนั้นพอกลับมาเมืองไทยอธิษฐานอะไรในทางที่ดี ก็ได้หมดเลย ก็เป็น ปสก.เล็กๆน้อยๆของผู้เพิ่งเริ่มปฏิบัติครับ ก่อนราตรีสวัสในค่ำคืนนี้ ผมขอส่งภาพคันธกุฏี แห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า บนเขาคิชกูฏ กรุงราชคฤห์ มาปิดท้ายครับ ขอคุณอาและพี่ๆน้องๆร่วมกระทู้มีความสุขสวัสดี ราตรีสวัสครับ

 

สวัสดียามเช้าวันหยุดคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

สวัสดียามเช้าครับพี่วันและทุกๆท่าน เช้านี้อากาศแจ่มใส หลังจากพายุฝนพัดผ่านไป

 

สวัสดีเช้าวันเสาร์ครับอาจารย์ wanwi และFC นักขุดทุกท่านครับ

 

คุณวิชญ์ 24 คนที่11 วันนี้เด็กคงส่งคุณคัมภีร์เป็นท่านที่12 ก็เหลืออีก 1 ท่าน ซึ่งยังไม่ทราบว่าเป็นท่านใดที่ยังไม่มีรายชื่อ วันจันทร์ค่อยเช็คละเอียด แต่ท่านที่รู้ตัวก็รีบส่งได้ครับ

 

ธรรมะแห่งวัน ให้วันหยุดไม่สูญเปล่า
หลวงพ่อจรัญ ท่านว่าสั้นๆกับ"สติ"...

สติมา........ปัญญามี
ดังเศรษฐี.....หนีอับเฉา
เป็นทำนบ......กั้นมัวเมา
บาปหนักเบา.....เขลาห่างไกล!

พระไพศาล ปรัชญาง่ายๆ...

นั่นของ"เขา".....นี่ของ"เรา"
ฤาเพียงเงา.......เย้าหยอกเล่น
ในความจริง.......สิ่งที่เห็น
เราเป็นเช่น........ของเล่น"มัน"!

 

เขียนเล่าได้ดี อ่านแล้วเห็นภาพ
ความกระชับไม่เยิ่นเย้อ รูปคันธฯ
ก็ดาลใจชวนให้เขียนตาม...

คันธกุฏี..........ที่ประทับ
เนิ่นนานนับ.....สองพันปี
คิชฌกูฏ..........ขุนคีรี
สถิตย์ศรี..........ภูมีพุทธ
.......ถ้ำธรรมเรียง.....เคียงศาสดา
.......โมคคัลลาน์.......สารีบุตร
.......กุฏีน้อย............ย้ำรอยพุทธ
.......แดนพิสุทธิ์.......วิมุติธรรม!

 

มีความสุขกับวันพระ-วันหยุดครับ

 

น้ำเช้า เคล้าคลื่นสวย
เชิญช่วย ไทยเที่ยวไทย
เงินทองไม่รั่วไหล ไทยเจริญ...

พายุผ่าน........สำราญจิต
น้ำชวนพิศ.......วิจิตรฟ้า
พระใหญ่ยืน.....งามตื่นตา
ทะเลมา..........โหมดน่าเที่ยว!

 

ภาพสดใสชื่นบานตาจากน้องมากิ
เป็นความสุนทรีย์แห่งวัน เขียน...

กลางสวนสวย.....รวยไม้หลาก
ม่วงครามฝาก.....มากสีสัน
สองสาวน้อย......เติมเต็มพลัน
ต้อนรับวัน..........ดอกไม้บาน!

 

วันหยุดสุดสำสุดสำราญ
เลิกวิ่งพล่านสักหนึ่งวัน
กราบพระ ให้จิตสุขสงบ

 

เก็บโพสท์หมดจด ครบในวันพระ
ไม่ได้เขียนเรื่องเล่าวันเดียว หน้า
วิ่งปรู้ดไป5-6หน้า ต้องรีบกลับมา
เล่าเรื่อง อย่าให้เปลืองเนื้อที่มาก

เชิญตามมาเข้าป่าหาความสำราญ
"ตะนาวศรี"แดนลี้ลับรอท่านอยู่
โปรดคอยการจิ้มชั่วครู่ครับ...

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...เสียง ตึม ตึม ฮึม ฮึม ฮึม บางอย่างก้องในถ้ำ คล้ายการกระทืบเท้าขัดอก ขัดใจ ไม่สบอารมณ์ ลอยสวนผ่านหูอาจารย์เลิศอีก แต่3 ชีวิตที่ชุมนุมหน้าถ้ำ ไม่ได้สดับ!!!
______________________________

คืนที่2 แห่งการเหยียบย่างภูนมฯรอบ 2...กำลังคืบคลานมาเยือน

คุณเทพสั่งทุกคน นอนพักเอาแรงหลังอาหารเที่ยง สัญชาติญาณ สมองของมนุษย์ที่สุดประหลาด ฉลาดเหนือส่ำสัตว์ทั้งปวงบนผืนปฐพี เตือนหนุ่มใหญ่ ยามรัตติกาล ต้องมีเพื่อนผู้ไม่ปรารถนาดีเยี่ยมกราย พวกเขาผชิญหน้ากับมันด้วยความง่วงเหงาหาวนอนไม่ได้!

ชาวคณะที่ยังอ่อนเปลี้ย จึงนอนตูดโด่งสู้กับแสงตะวันหลังเที่ยง ทุกคนหลับจริงจัง สะดุ้งเมื่อสุริยาจวนลับเหลี่ยมผา แสงแดงโพล้เพล้อาบไปทั่วผืนป่าและขุนเขา รีบจัดแจงทำธุระส่วนตัว หุงหาอาหาร 3 ชีวิตรวมพลังเป็นมัดหวายกำเล็ก ดูแลแขนงไผ่เปราะบางไม่แข็งแรงเช่นอาจารย์เลิศอย่างกลมเกลียว

คุณเทพ สั่ง2 ลูกหาบง่ายๆ..."ต้องสามัคคี เชื่อฟังกัน เรารอดแน่"

อากาศเหนือขุนเขาเย็นลงฮวบฮาบ พลังธรรมชาติปราศจากมลภาวะ เป็นสิ่งส่งเสริมเกื้อหนุนอำนาจเหนือโลก สถานที่ซ่อนเร้น ลึกลับชั่วนาตาปี หาเคยแปดเปื้อนราคีคาวน้ำมือมนุษย์แผ้วพาลเนิ่นนาน พลังมหัศจรรย์ ย่อมปฏิบัติกับสิ่งแปลกปลอม ประหนึ่ง ลูกไก่ในกำมือ...บีบก็ตาย คลายก็รอด

ค้างคาวนับล้าน กระพือปีกอื้ออึง บินเป็นสายดำมืดออกจากถ้ำใต้ภูผา พวกเขานั่งมองอัศจรรย์แห่งป่าเงียบๆ ดื่มด่ำกับความงามแต่งแต้มโดยนกมีหู หนูมีปีก สายเชือกโยงระยางขึ้นฟ้า พาดหน้าถ้ำเป็นเข็มขัดเส้นสีดำยาวที่สุดในโลกเหมือนไม่มีจุดเริ่มต้นหรือสิ้นสุด ธรรมชาติบริสุทธิ์เยี่ยงนี้ ไม่รู้ชั่วชีวิต จะได้มาเห็นอีกหรือไม่?...

เมื่อมีโอกาสก็ต้องเก็บเกี่ยวความทรงจำล้ำค่า ที่น้อยคนยากพานพบ เอาไว้ให้เต็มที่...

ขบวนพยุหะแห่งฟากฟ้า ค้างคาวน้อยนับล้าน หายไปจากจักษุ พร้อมแสงสุดท้ายตะวันฉาย ดวงดาวขยับปฏิบัติตามคำสั่งอาจารย์เลิศ ที่แม้เจียนตายก็ยังเหลือลายชาติเสือ...

อดีตเณรน้อยจากที่ราบสูง ที่ชะตากรรมส่งเข้ามาติดข้องอัศจรรย์ป่าเขา ไพรเถื่อนท่ามกลางเทือกเขาห้อมล้อม...ดวงดาวถูกวิญญาณลึกลับปลุกให้อดีตที่เคยพัวพันมนต์คาถา พระธรรมฟื้นคืน...

เจ้าหนุ่มน้อยคว้ามีดหมอ มะมอญหนุ่มนั่งมองเงียบๆ คุณเทพจุดบุหรี่สูบ พยักเพยิดทำนอง...จัดการตามสั่งได้เลย

ดวงดาวออกไปนั่งขัดตะหมาด ขวาทับซ้ายท่านั่งสมาธิพื้นฐานปากถ้ำ ฟ้าด้านหน้าบางส่วนมืดดำ หลายส่วนเป็นสีเทาจางๆ หนุ่มน้อยแหงนหน้าสูดจมูกรับลมไร้มลทินแห่งเทือกตะนาวศรีเต็มปอด หลับตาเบาๆ ไม่บีบเปลือกตาบังคับ มือพนมมีดหมอมหาเวทย์สุดยอดอาวุธลับที่ช่วยชีวิตอาจารย์เลิศหลายครั้ง ง่ามหัวแม่มือซ้าย-ขวาหนีบประกบกัน หงายด้านคมขึ้นท้องฟ้า จิตดวงดาวเข้าสู่ความสงบ ประหนึ่งความสงัดแห่งฟากฟ้าที่มีเพียงแสงดาวกระพริบ ไร้สรรพสำเนียงรบกวน

บทเพลงแห่งรัตติกาล เริ่มบรรเลงกล่อมไพร เป็นจังหวะดนตรีธรรมชาติ กล่อมเกลาจิตใจบริสุทธิ์อดีตเณรน้อยลอยล่องสู่คืนวันที่ห่มผ้าสีกรักอยู่กับหลวงตาผู้เคร่งครัด...

"หายใจเข้า-ออกเบาๆ บักหำน่อย"...หูพลันแว่วหลวงตาผู้ปราณีดุแต่ไม่โกรธด่า

ดวงดาวกระพริบเปลือกตาที่เอ่อท้นด้วยน้ำใสๆปริ่มออกมา พลังปิติ พลังเมตตาท่วมหัวอก ส่งจิตเข้าสู่สมาธิแน่วนิ่งฉับพลัน!!!

คีตสวรรค์ที่บรรเลงด้วยการกรีดปีก เขย่าตัวของแมลงกลางคืนแห่งป่า ยิ่งเป็นลำเนาแก้วใสปิ้งกล่อมเกลา จิตที่เคยส่ายซัดประสาเด็กน้อยซุกซนเป็นคลื่นกระฉอกในสระจ้อย บัดนี้ผิวน้ำแม้มีสายลมพัดผ่านแผ่ว แต่ไม่ช้าจิตก็พบหนทาง เล็ดรอดเข้าสู่ที่ว่างอันน้อยนิดเท่าฟายมือ แลสงบอยู่ในโพรงที่เล็กดั่งอณูเม็ดถั่ว

จิตฝังตัวในที่แคบคับข้อง เช่นหมีจำศีลในโพรงถ้ำครือๆกาย กบหมกร่างในโคลนหยุดหายใจ ไม่ใช้อากาศ ใช้การสันดาปผ่านผิวหนังหล่อเลี้ยงเล็กน้อย ยิ่งกว่าตายแล้ว แต่มันยังมีชีวิตรอรับหยดพิรุณเม็ดแรก

เหล่านี้คือ ปรมาณูชีวิตที่มืดสนิทชวนอึดอัด แต่ปาฏิหาริย์แท้ หามีความอัดอั้นอันใดในที่นั้นไม่!

สติที่จรดจับอยู่ปลายจมูกดวงดาว กำหนดรู้แล้วว่า จิตกำลังอยู่ในช่วงทรงพลัง สามารถโยกขุนเขา สั่นสะเทือนฟ้าแลเขย่าแม่พสุธาสั่นไหวยังได้...

มนตรา มหามงกุฎพระพุทธเจ้า ถูกร่ายออกมาในวาระนั้นรวดเดียว 108 จบ...!

สายลมเย็นแห่งขุนเขา กรูกระหน่ำ เสียงแห่งพระพายกรีดวู่หวิว พัดผ่านร่างดวงดาว ขนลุกสะท้านชูชัน หากนั่นเป็นเพียงกายเนื้อที่คงรับรู้ร้อน-หนาว...กายในดวงดาวหาได้สะดุ้งสะเทือนเยือกไหวไปกับดินฟ้ารอบตัวไม่!