โดนขังวิญญาณ

ถ้าท่านจิโปยอมให้ร่วมบุญ ขอความกรุณาบอกผมด้วยนะครับ ผมขอร่วมบุญด้วยจะจองเป็นมะม่วงเพิ่มเข้าไปในถังท่าน อิๆ จะได้มีคนช่วยหน่อย อิๆ ขอวางแผนเจ้าเล่ห์หน่อย

 

ท่าน Ainteerati มา รออ่านต่อครับ กำลังรอถึงตอนที่ท่านสามเณรเข้าฌาณไปเป็นพรหมชั้นที่ 11 ไม่ทราบมีต่อหรือไม่ เพราะมีการห้ามทำบุญใส่บาตรด้วย แรงจัง และบังคับแบบนี้ไม่ทราบจะมีผลอย่างไรต่อมา รอเล่าต่อครับ

 

[FONT=&quot]พอไปเกิดเป็นพรหมได้ชั่วครู่เดียว[/FONT][FONT=&quot]ก็มีพรหมชั้นผู้ใหญ่ทรงความเป็นพระอนาคามีมีนามว่า[/FONT][FONT=&quot]“[/FONT][FONT=&quot]ผกาพรหม[/FONT][FONT=&quot]” [/FONT][FONT=&quot]เข้ามาหาแล้วเรียกชื่อว่า[/FONT][FONT=&quot]“[/FONT][FONT=&quot]สัพเกศีพรหม[/FONT][FONT=&quot]” [/FONT][FONT=&quot]เป็นพรหมมีนามว่าสัพเกศี[/FONT][FONT=&quot]ตอนนี้ใครจะหาว่า[/FONT][FONT=&quot]มหาวีระอวดฤทธิ์อวดเดชก็เชิญนะ[/FONT][FONT=&quot]เชิญตามสบาย[/FONT][FONT=&quot]ตอนนี้เปิดกรุละ[/FONT]
[FONT=&quot]ท่านท้าวผกาพรหมบอกว่า[/FONT][FONT=&quot]ก่อนที่ท่านจะมาเป็นพรหม[/FONT][FONT=&quot]ท่านตั้งใจว่าจะให้คนไทยมีความสุข[/FONT][FONT=&quot]ท่านเป็นไทย[/FONT][FONT=&quot]เวลานี้ท่านจะมาเสวยความสุขอยู่เฉพาะผู้เดียว[/FONT][FONT=&quot]โดยไม่เหลียวแลคนไทยที่อยู่ข้างหลังนั้นไม่เป็นการสมควร[/FONT][FONT=&quot]เวลานี้ถ้าจะนับเวลาตั้งแต่ท่านออกจากกายสามเณรมาเป็นพรหมก็จะเป็นเวลาล่วงไปปีเศษ[/FONT][FONT=&quot]พระเจ้าพังคราชมีราชโอรสองค์แรกไปแล้วชื่อ[/FONT][FONT=&quot]ทุกภิกขะกุมาร[/FONT][FONT=&quot]เกิดในท่ามกลางความทุกข์มาได้[/FONT][FONT=&quot]๓[/FONT][FONT=&quot]ปี[/FONT][FONT=&quot]แล้ว[/FONT][FONT=&quot]พระราชมารดาก็มีความสุข[/FONT][FONT=&quot]สมควรที่ท่านจะลงไปเกิดเป็นลูกชายพระเจ้าพังคราช[/FONT][FONT=&quot]แล้วช่วยกู้ชาติไทยให้ปลอดภัยจากความเป็นทาส[/FONT]
[FONT=&quot]หลังจากนั้น[/FONT][FONT=&quot]ท่านผกาพรหมก็ประกาศถามว่า[/FONT][FONT=&quot]พรหมองค์ใดบ้างที่นับถือพระพุทธศาสนา[/FONT][FONT=&quot]เคยเกิดเป็นคนไทยมาก่อน[/FONT][FONT=&quot]จะลงไปช่วยคนไทยที่มีความเร่าร้อนให้มีความสุข[/FONT][FONT=&quot]ก็มีพรหมอีก[/FONT][FONT=&quot]๒๕๐[/FONT][FONT=&quot]องค์[/FONT][FONT=&quot]บอกว่าจะไปเกิดพร้อม[/FONT][FONT=&quot]ๆ[/FONT][FONT=&quot]กันเป็นสหชาติ[/FONT][FONT=&quot]จะเคลื่อนคลาดจากการคลอดบ้างก็ก่อนหลังกัน[/FONT][FONT=&quot]๓[/FONT][FONT=&quot]วัน[/FONT][FONT=&quot]เป็นอันว่า[/FONT][FONT=&quot]สัพเกศีพรหมไปเสวยสุขวิหารบนพรหมชั้นที่[/FONT][FONT=&quot]๑๑[/FONT][FONT=&quot]เพียงครู่เดียว[/FONT][FONT=&quot]เวลาในเมืองมนุษย์ก็ผ่านไป[/FONT][FONT=&quot]๑[/FONT][FONT=&quot]ปีเศษ[/FONT][FONT=&quot]เมื่อท่านผกาพรหมมาเตือนแบบนั้น[/FONT][FONT=&quot]และมีพรหมอีก[/FONT][FONT=&quot]๒๕๐[/FONT][FONT=&quot]ท่าน[/FONT][FONT=&quot]รับจะลงมาช่วยกัน[/FONT][FONT=&quot]และมีพรหมอีก[/FONT][FONT=&quot]๓[/FONT][FONT=&quot]ท่าน[/FONT][FONT=&quot]บอกว่าจะมาช่วยเกิดเป็นช้างคู่บารมี[/FONT][FONT=&quot]เมื่อตกลงกันแล้ว[/FONT][FONT=&quot]ต่างคนต่างอธิษฐาน[/FONT][FONT=&quot]“[/FONT][FONT=&quot]ขอจุติละจากอัตภาพการเป็นพรหมลงมาเกิดเป็นลูกคนไทย[/FONT][FONT=&quot]” [/FONT]
[FONT=&quot]ในวันนั้นพระราชมารดา[/FONT][FONT=&quot]คือ[/FONT][FONT=&quot]พระมเหสีของพระเจ้าพังคราช[/FONT][FONT=&quot]ประทับนอนตอนใกล้รุ่งทรงนิมิต[/FONT][FONT=&quot]([/FONT][FONT=&quot]ฝัน[/FONT][FONT=&quot]) [/FONT][FONT=&quot]ไปว่า[/FONT][FONT=&quot]มีช้างเผือกเนื้อใสเป็นแก้วมีกำลังมาก[/FONT][FONT=&quot]เข้ามาในเขตพระราชฐาน[/FONT][FONT=&quot]นอกจากนั้นก็มี[/FONT][FONT=&quot]ช้างเผือกขนาดย่อมกว่าหน่อยอีกประมาณ ๒๕๐ เชือก เข้าบ้านโน้นบ้านนี้บ้างถือวิสาสะขึ้นไปบนบ้านเขา [/FONT]
[FONT=&quot]แต่ช้างเผือกที่เป็นผู้นำมาใหญ่ และใสสะอาดมาก เป็นแก้วใสรัศมีกายสว่างเป็นพิเศษ มานั่งบนตักของพระองค์ ช้างตัวใหญ่แต่ก็รู้สึกเบา พระองค์ก็ทรงประคับประคองช้างเชือกนั้นไว้ พระองค์มีความรักคล้ายกับลูก แล้วก็ตื่นเช้ามืดใกล้เวลาหุงอาหารพอดี จึงกราบทูลพระราชสวามีให้ทรงทราบว่าวันนี้ฝันประหลาด เวลาเช้าพระเจ้าพังคราชก็เรียกพระยาโหาราธิบดีเข้ามาเฝ้า เล่าความฝันของภรรยาว่าฝันแบบนี้จะเป็นยังไง [/FONT]
[FONT=&quot]พระยาโหราธิบดีก็ลงเลขฉบับ ๆๆ แล้วทำนายว่า เด็กคนนี้มาจากพรหม ต่อไปจะมีอำนาจมาก จะนำไทยทั้งชาติให้เป็นสุข จะมีปัญญาดี[/FONT]

 

[FONT=&quot]จะมีความสามารถ และมีสหชาติ ๒๕๐ คน คือ ช้างแก้วที่เข้าไปเกิดตามบ้าน ขอพระจอมภูบาลได้โปรดให้การอารักขาเด็กในครรภ์ชองพระเมหสี ให้การอภิบาลเด็ก ๆ ในครรภ์ให้มีความสุข ทั้งนี้ เพราะจะเป็นกำลังใหญ่ของชาติ จะหมดจากความเป็นทาสของขอมต่อไป [/FONT]
[FONT=&quot]ลูกคงจะสงสัยว่าพระยาโหราธิบดีของพระเจ้าพังคราชรู้ได้ยังไงว่าเด็กที่มาเกิดในครรภ์มเหสีมาจากพรหม เลขตัวไหวมันบอกได้ เรื่องวิชาหมอดูนี่มีจริง และที่เก่งจริงมีอยู่ ในสมัยพ่อยังหนุ่มอยู่พ่อชอบเล่นวิชาหมอดู ซึ่งเขาเก็บสถิติมาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ พ่อเล่นตั้งแต่วิชาเลข ๗ ตัว วิชาผีกระด้ง ผีถ้วยแก้ว ผีเบี้ย ผีตะไกร และเล่นยาม ๓ ตา วิชาดูลายมือ เลข ๗ ตัว นี่ดู ๓ ชั้น ๕ ชั้น ๗ ชั้น และ ๙ ชั้น และก็เล่นวิชากราฟ เวลาพ่อจะดู พ่อจะเอาทุก ๆ วิชาเข้ามาประสานกัน พยากรณ์ด้วยวิธีนี้แล้วก็ดูด้วยวิธีนั้นมันจะตรงกันไหม ถ้ามันตรงกันทุกวิชา การพยากรณ์ไม่ผิดว่าใครจะมาจากเทวดา ใครมาจากพรหม อันนี้ไม่ผิดลูกรัก [/FONT]
[FONT=&quot]แต่ว่าพระยาโหราธิบดีของพระเจ้าพังคราชนี้ท่านเก่งจริง ๆ ความรู้ของโหนห้อยแขวนสมัยนี้ที่ว่าเก่งจริง ๆ ยังไม่เท่า ๑ ใน ๑๐ ของโหรสมัยนั้น เพราะโหรสมัยนั้นดูทั้งเลข ดูทั้งใจ อย่าลืมว่าสมัยนั้นมีพระอรหันต์มาก คนเขาเป็นนักบุญ จึงได้มีความดี ความเยือกเย็น เป็นสุขกันมาก ในเมื่อจิตใจเขาเป็นนักบุญลูกรัก อะไรล่ะที่จะว่าไม่ดีน่ะมันไม่มี [/FONT]
[FONT=&quot]ทานมัย บุญสำเร็จด้วยการบริจาคทานเขาทำ ศีลมัย บุญสำเร็จด้วยการรักษาศีลเขาทำ ภาวนามัย บุญสำเร็จด้วยการภาวนาเขาทำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งโหร จะต้องสนใจวิชาการต่าง ๆ ที่จะพึงทำได้ ถ้าจะให้พ่อเดานะ พ่อไม่เดาดีกว่า เพราะเวลานี้ พ่อได้อะไรน่ะไม่สำคัญ แต่ลูกของพ่อทุกคนได้วิชชามโนมยิทธิซึ่งคลุมวิชชา ๘ ด้วย อย่าลืมนะว่าวิชชา ๘ อย่างนี่ สามารถเห็นผี เห็นเทวดา เห็นนรก เห็นสวรรค์ได้ รู้ว่าคนและสัตว์ที่มาเกิดที่นี่เดิมทีเดียวมาจากไหน ตายแล้วไปอยู่ที่ไหน สามารถระลึกชาติได้ สามารถรู้ความรู้สึกของจิตคนได้ สามารถรู้เรื่องราวในอดีต อนาคต ปัจจุบันได้ สามารถรู้กฎของกรรมได้ ความดี ความชั่วที่จะมีขึ้นมาได้นี่มีอะไรเป็นเหตุก็สามารถรู้ได้ หรือว่าใครที่มานั่งอยู่นี่จะคิดคดทรยศยังไงก็รู้ได้ เรื่องราวที่ผ่านมาแล้วกี่แสนอสงไขยกัปก็สามารถรู้ได้ [/FONT]
[FONT=&quot]เวลานี้พ่อพูดกับลูกซึ่งมีความรู้คล้ายคลึงพ่อ และสามารถจะจับผิดพ่อได้ด้วย ถ้าพ่อพูดผิด อย่าลืมว่า เวลาที่พ่อพูดพ่อไม่ได้ใช้ตำรา ไม่ได้ใช้ความรู้ของพ่อ พ่ออาศัยรับเสียงเสียงหนึ่งซึ่งบอกมาตามลำดับ นี่พ่อจึงพูดโดยไม่ต้องมีหนังสือ เวลานี้พ่อพูดตามคำบอกหรือพูดตามพากย์ เหมือนกับละครวิทยุมีคนบอกบท แต่ลีลาการแสดงตั้งใช้สมองของผู้แสดงเอง เพียงแต่คำพูด ต้องพูดตามคำบอกบทเท่านั้น ถ้าไม่ฉลาดก็พูดส่งเดชไปไม่มีความหมาย เป็นอันว่าเรื่องที่เราพูดอยู่นี่พ่อพูดตามพากย์ และพ่อเห็นตัวนะ พ่อก็เลยกลายเป็นคนดูหนัง รับพากย์มาจากข้างหลัง พ่อก็พายก์หนังต่อไป [/FONT]
[FONT=&quot]เป็นอันว่าพระยาโหราธิบดีของพระเจ้าพังคราช นอกจากจะเป็นโหรเลยแล้วยังเป็นโหรตาทิพย์อีกด้วยช่วยให้เกิดประโยชน์มาก เมื่อพระเจ้าพังคราชได้รับคำพยากรณ์จากโหรแล้วก็ดีใจ คนไทยซึ่งมีความทุกข์ทรมาน แล้วอาศัยเด็กปลอม คือ พระอินทร์มาบอกวิธีทำทองคำให้ก็มีความเป็นอยู่ดีขึ้น ใครอยากทำทองคำบ้างล่ะ เวลานี้ไปหาแร่เพรียงไฟกับสารปากนกแก้วที่แถวหลังสุโขทัยออกไปแถวบ้านนาสารนั่นแหละ จุดนั้นถ้าเราไปนั่งอยู่ที่น้ำตกที่มีเกาะน้อย ๆ แยกไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือห่างออกไปจากจุดนั้น ๒ กิโลเมตรเศษ จะมีแร่เพรียงไฟ และไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้จะมีสารปากนกแก้ว [/FONT]
[FONT=&quot]ถ้าได้ ๒ อย่างนี้มาแล้ว การทำทองคำเป็นเรื่องธรรมดา ๆ นี่บอกไว้ให้แต่อย่าให้ไปชี้นะ ชี้ไม่ได้ เพราะให้สัญญากับเขาไว้แล้วว่า [/FONT][FONT=&quot]“[/FONT][FONT=&quot]ขึ้นชื่อว่าทรัพย์ใต้ดิน ไม่ต้องการอยากได้ หนึ่ง และสองจะไม่เอาเล็กจิกพื้นที่[/FONT]

 

ถ้าเป็นชั้นดาวดึงส์นะครับถ้าชั้นอื่นก็จะเยอะกว่านี้เรื่อย ๆ
ขอภัยครับแปลงหน่วยผิดขอแก้ไขครับ 6.963099315068493 ปัดเป็น 7 ปีครับ
ชั้นยามาครับ 13.91666666666667 ปัดเป็น 14 ปี
ชั้นอื่นขึ้นไปน่าจะเบิ้ลขึ้นเรื่อย ๆ นะครับ

 

อนุโมทนาสาธุ

ท่านทีโอ หากจะทำบุญใดข้าน้อยขอร่วมทำบุญด้วยนะขอรับ โปรดแจ้งข่าวบุญมาจะขอร่วมปัจจัยทำบุญด้วย

 

เหมาะที่จะเอาไว้ปรองดองกับครอบครัวจริง ๆ

 

[FONT=&quot]นั้น สาม จะไม่บอกให้ใคร แต่ที่บอกไว้อย่างนี้เพราะแร่เพรียงไฟกับสารปากนกแก้วของเรามีเยอะ ถ้าเราไม่นั่งโง่กันเสียอย่างเดียว เราก็มีทองคำอุดมสมบูรณ์นี่เป็นประการแรก [/FONT]
[FONT=&quot]ประการที่ ๒ เรายังมีแหล่งทองคำที่ยังพอหาได้ใช้แรงงาน นี่นักธรณีวิทยาหรือนักหาของใต้ดินควรจะศึกษาและหาของอย่างนี้ คนไทยจะได้มีอาชีพ คือ อาชีพการร่อนทองคำ อย่างจังหวัดเพชรบูรณ์นี่ยังมีอยู่ จังหวัดกาญจนบุรี ประจวบคีรีขันธ์ ลพบุรี นี่มีเยอะแยะทั่วประเทศไทย เป็นแหลมทองจริง ๆ ให้ร่อนด้วยแรงคนได้พอ ถ้าใช้โรงงานนี่ไม่ควร ทำไมจึงว่าไม่ควร เพราะลงทุนมากเกิน คนอาจจะต้องล่มจม ถ้าเราใช้แรงคนวันหนึ่งได้ ๑ สลึง อีก ๒ วัน ไม่ได้ก็พอกินแล้ว บางวันอาจจะได้บาท ๒ บาท ก็ได้ เวลานี้ทองคำบาทละเท่าไร ทำไมไม่คิดกันล่ะเรื่องนี้ ปล่อยให้ของดีสูญไปเปล่า ๆ [/FONT]
[FONT=&quot]แต่ระวังนะจะเสียท่านายทุน รัฐบาลอาจจะดีแต่ผู้รับสนองบางคนอาจจะไม่ดีเหมือนกัน ลืมตัวลืมตนประเภทนี้อย่าลืมนะ ตาย ถ้าบังเอิญคนไทยสมัยโน้นมาเกิดสมัยนี้ละก็ตาย เก็บเงียบเหมือนเก็บขอมนั่นแหละ เวลานี้อาการเก็บเงียบแบบนี้มันจะเกิดมีในประเทศแล้ว สำหรับคนขายชาติจะถูกเก็บเงียบ ลัทธินี้จะมีแล้วในอนาคตอันใกล้ที่พูดนี่เป็นเดือนธันวาคม ๒๕๒๑ ไม่ใช่ผู้พูดต้องการให้มีนะ เหตุการณ์มันบังคับให้มีขึ้น วิธีเก็บนี่ถ้าพูดตามเสียงเขาว่า จะเก็บทั้งเล็กทั้งใหญ่เก็บให้หมด เพราะคนทรยศก็คือขอมดำมาเกิด จะเก็บมันไว้ทำไม ลูกรักของพ่อใช้ญาณตามไปด้วยนะ ทางที่ดีทูลถามองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้วนั่งอยู่ตรงนั้นแหละเวลาพ่อพูดไปละก็ดูภาพ [/FONT]
[FONT=&quot]ต่อมาอีก ๗ เดือน แม่ตั้งท้องได้ ๗ เดือน ชาวบ้านก็มีท้อง ๗ เดือน เหมือนกัน พระเจ้าพังคราชก็ให้การอารักขาท้องทั้งหมดเป็นอันดี เลยรวมท้องทั้งหมดจะเท่าไรก็ตามอารักขาหมด ไม่อย่างนั้นเขาหาว่าอคติ อารักขาเด็กในครรภ์ทั้งหมดถือว่าเป็นสหชาติ ๒๕๐ นั่นส่วนหนึ่ง เลยไปว่านี้ก็ให้ด้วย และถือเป็นประเพณีว่า คนที่เกิดในสมัยนั้นถือว่าเป็นลูกของพระมหากษัตริย์ แล้วพระองค์ก็ประชุมมุขอำมาตย์ทั้งหลายว่า เราจะออกกฎแบบนี้ดีไหม มุขอำมาตย์บอก ฮ้อ ดีแน่ พระองค์ก็ตกลง ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปใครจะต้องท้องที่ไหนก็ตาม ถ้าเป็นลูกคนไทยแล้ว ถือว่าเป็นลูกพระมหากษัตริย์ทั้งหมด การบำรุงรักษาพระองค์จัดสิ่งของไปสงเคราะห์ [/FONT]
[FONT=&quot]พอ ๗ เดือน ผ่านไปลูกในท้องเริ่มแล้ว พระมเหสีนอนตื่นเช้าไม่ลุกจากที่นอนซะแล้ว ร้องไห้ เศร้าโศก เสียใจไม่รู้เรื่องอะไร พระเจ้าพังคราชพระราชบิดาก็ถามว่า เธอต้องการอะไรจ๊ะ บอกพี่ ถ้าทุกสิ่งทุกอย่างไม่เกินวิสัยพี่จะหาได้เธอก็บอกว่าอยากทรงเครื่องกษัตริย์ เอาแล้วซิ พระเจ้าพังคราชก็บอกว่าสิ่งที่เธอต้องการน่ะมี เพราะก่อนขอมเข้ามา พี่ได้สั่งให้เก็บของทั้งหมดนี้ไปซุกซ่อนไว้ ตอนเช้าพระองค์จึงได้ให้คนไปเอาเครื่องกษัตริย์มาให้ท่านแม่แต่ง ท่านแม่สดชื่นไปหลายวัน [/FONT]
[FONT=&quot]สักพักเอาอีกแล้ว ร้องไห้อีก บอกว่าอยากมีอาวุธ นี่ แต่โหรทำนายไว้แล้ว กำลังใจของคนไทยจึงมุ่งอยู่ที่เด็กในครรภ์ พอบอกอยากมีอาวุธ คนก็ฮือฮา ๆ กันดีอกดีใจคราวนี้ไทยจะเป็นไทเสียที จะได้ฆ่าขอมให้สมกับความเจ็บแค้น ทำให้คนขยันมากขึ้นเดิมเขาก็ขยันกันอยู่แล้ว ก็เพิ่ม[/FONT]

 

ใจจริงอยากจะไปถวาย วัดตามบ้านนอกที่ขาดแคลนจริง ๆ อ่ะ ครับ น่าจะเกิด
ประโยชน์สุงสุด เพราาะวัดในเมืองก็มีเยอะแยะแล้วครับ

พี่จิ-โป พูดเหมือนมาแอบดู อิอิ เพิ่งงอลกันอยู่เมื่อวาน

 

[FONT=&quot]ความขยันมากขึ้นเพราะมีกำลังใจ ตอนนี้อยากทำอาวุธของ้าวหอกซัด เครื่องอาวุธต่าง ๆ พระเจ้าพังคราชก็บอกคนมาช่วย [/FONT][FONT=&quot]([/FONT][FONT=&quot]ไม่ได้เกณฑ์ บอกกันเขาก็มา[/FONT][FONT=&quot]) [/FONT][FONT=&quot]ทำอาวุธกันคึกคักกันใหญ่ โหรก็ทำนายว่าลูกชายคนนี้จะมีอำนาจมาก จะขยายเขตประเทศออกไปอีกหลายเท่าทุกทิศ [/FONT]
[FONT=&quot]พอข่าวอนี้ออกมาเท่านั้นแหละคนวางงานในมือวิ่งมากราบเด็กในท้อง เอ๋อ ต่างคนก็ฮึดฮัดๆ เก่งขึ้นมาทันที แม้แต่คนแก่ก็ยังลุกขึ้นเอากะเขาด้วย ว่านี่คนไทยนะเว้ย ไอ้ขอมดำหัวจะขาดหมด เจอหน้าขอมจะฆ่าให้เรียบ พระราชาท่านบอก ยังก่อน ๆ ลูกยังไม่เกิด ตอนนี้ก็ไปหาแร่เหล็กอย่างดีมาทำอาวุธกันใหญ่ แต่ไปทำในถ้ำที่เวลานี้กองพล ๙๓ ของจีนอยู่น่ะ นั่นแหละที่ทำอาวุธละ และที่หลังสุโขทัยไปทางบ้านนาสารบริเวณนั้นเป็นที่ฝึกอาวุธ ตอนนี้ท่านแม่ดีใจมาก [/FONT]
[FONT=&quot]ต่อมาไม่นานท่านแม่ก็ซูบซีดไปอีกแล้ว ท่านบอก อยากกินเลือดขอมติดอาวุธ เอาแล้วซิ พระเจ้าพังคราชเรียกพระโหราธิบดีเข้ามาทำนาย โหรบอกเด็กคนนี้เกิดมาแล้วเมื่อไร ขอมตายเรียบ ก็ไม่ยากเรื่องท่านแม่อยากกินเลือดขอมติดอาวุธ เจ้าขอมดำดินเกะกะเจ้าชู้มีมาก ขอมชอบเจ้าชู้ บางคนก็เกี้ยวดี บางคนก็ใช้อำนาจบอกไปกับฉันเดี๋ยวนี้ ฉันต้องการเอาไปเป็นเมีย ถ้าไม่ไปตายหมด พ่อแม่พี่น้องในบ้านนี้ตายหมด แหมอำนาจเขาแน่ [/FONT]
[FONT=&quot]ดังนั้น ไอ้พวกเจ้าชู้มา ๑๐ ตาย ๑๐ มา ๒๐ ตาย ๒๐ เอาเลือดขอมมาละลายน้ำให้แม่กิน กินแล้วท่านสวยเปล่งปลั่งผ่องใส ดูแล้วคล้าย ๆ จะมีแสงสว่างออกน้อย ๆ พระเจ้าพังคราชเองก็แปลกใจว่า เมียเราตอนมีลูกชายคนแรกไม่สวยแบบนี้เลย นี่สวยมาก สดชื่น อิ่มเอมเปรมใจโอบอ้อมอารีจิตใจดี ต่อมาท่านแม่ก็อยากทรงช้าง ทรงม้า พระเจ้าพังคราชก็ทำหน้าที่นั่งบนหลังช้างอย่างดีให้[/FONT][FONT=&quot]มเหสีนั่งออกเยี่ยมเยียนราษฎร ไปที่ไหนคนเขาเห็นเขาก็นึกถึงเด็กในครรภ์ก็เข้ามาหมอบกราบ พวกท้องสหชาติ ๒๕๐ ก็ไปด้วย และท้องที่เกิน ๒๕๐ ก็ตามไปด้วย เป็นกองทัพคนท้องไปเยี่ยมราษฎร [/FONT]
[FONT=&quot]พอถึงกำหนดทศมาส คือ ๑๐ เดือน เกิดคลอด การคลอดแปลก ก่อนหน้าคลอด ๑ วัน ท่านแม่มีความรู้สึกว่า อยากทำบุญ และต้องการเครื่องบายศรี และเครื่องของผู้หญิงอีกเยอะแยะ และต้องมีกระพังช้าง กูบช้าง เครื่องแต่งช้างทั้งหมด พระเจ้าพังคราชจึงจัดให้ทำกระพังทองคำไว้ ทำร่างแหทองคำสำหรับคลุมหน้าช้าง ทำกูบทองคำ ทุกอย่างเป็นทองคำหมด เพราะเรามีทองคำมาก ชาวบ้านดีใจกันมากเมื่อรู้ว่าเด็กจะคลอด เหมือนกับชาวนาคอยฝน คนคอยน้ำ ช่วยกันทำทุกอย่างเรียบร้อยสวยสดงดงาม [/FONT]
[FONT=&quot]พอถึงเวลาคลอด วันนั้นเวลาเช้า ท่านแม่ตื่นขึ้นล้างหน้าล้างตาแล้วมีความรู้สึกอยากจะบูชาพระ เห็นพระชื่นใจเข้าไปนั่งเจริญพระกรรมฐานจิตเป็นสุข พอถึงเวลา ๖ นาฬิกาเศษ ๆ มีความรู้สึกว่า อยากคลอดพระราชโอรส จึงกราบทูลให้พระราชสวามีทรงทราบว่ารู้สึกจะคลอด แต่ท้องยังไม่ปวด พระเจ้าพังคราชจึงสั่งคนไปตามหมอตำแย ปรากฏว่าหมอตำแยยังไม่ทันมา ท่านแม่เข้าไปบูชาพระอยู่ การคลอดก็[/FONT]

 

มาตอบให้แล้วครับ

การออกจากบ้านสาเหตุเกิดจากการที่ไปวัด แล้วเขายืนอยู่ข้างหลังซ้ายของ
หญิงที่กำลังจุดธูป เท่าที่เห็นคือ 1ดอก แล้วเขาได้ยินคำอธิฐานเลยน้อยใจ
ประกอบกับตัวเขาเองมีคดีไปทำความผิดมาเลยต้องหนี ตอนแรกจะไปคน
เดียว แต่เมียไปกอดข้างหลังใว้ไม่ให้ไป เลยตกลงไปด้วยกัน
ตอนนี้อยู่ตรงที่ใกล้แม่น้ำ หรือคลองน้ำไม่แน่ใจเพราะมีเหตุอื่นให้สนใจกว่า
เลยไม่ได้ดูมาก ดูสองครั้งเห็นโดนจับกดใส่กุญแจมือทั้งสองครั้ง ครั้งแรกใส่
กุญแจมือใขว้หลังโดยตัวเขานอนบนดิน ครั้งที่สองใส่สายรัดพลาสติก

ก็แสดงว่าอย่าบอกละเอียดมากเดี๋ยวเขาหนีไม่พ้นพวกจะตามจับเอา
ส่วนกุมารกวนบาทานั่นยังไม่ไปไหน เดินขึ้นบันไดนะ แล้วมองข้างบนตรงที่
ติดฝ้าข้างหน้ามุมซ้ายเอาน้ำมนต์วัดไหนก็ได้ไปรดซะ เอากิ่งหลิวแช่แล้ว
เอาไปพรมตรงนั้นล่ะ

ที่บอกว่ากวนบาทาเพราะอะไร มันก็ถามว่ามาทำไม. ยุ่งอะไรเรื่องชาวบ้าน.
เขาจ้างมาเหรอ.. ถามกวนประสาท เจ้าที่ก็ไม่มีมีผีตัวนี้ตัวเดียว นี่ถ้าไม่คิดว่า
เป็นเด็กจะทำท่าโมโหขู่มันซะหน่อย มันกวนเหลือเกินไม่มีสัมมาคาระวะ

 

[FONT=&quot]เกิดขึ้นในห้องพระนั่นเอง คลอดแบบประเภทท่านแม่ไม่มีความเจ็บปวดใด ๆ ทั้งสิ้น พระราชโอรสมีผิวพรรณตามหนังสือเขาบอกว่า สดใสงดงามหาที่ติไม่ได้ ตามคติของชาวโลก แต่ชาวธรรมนี้ติได้แน่นอนเพราะขันธ์ ๕ มันเป็นของสกปรก [/FONT]
[FONT=&quot]ในระยะเวลาไล่เลี่ยกันนั่นเอง สหชาติ ๒๕๐ คนก็คลอดออกมา แต่ละคนก็มีผิวพรรณสวยสดงดงามคล้ายคลึงกันหมด คราวนี้เองประชาชนทราบว่า พระราชโอรสคลอดแล้ว การคลอดน่าอัศจรรย์และทุกบ้านที่มีท้องใกล้ ๆ กันก็มีจริยาการคลอดเหมือน ๆ กัน เพราะมาจากพรหมเหมือนกัน ของขวัญต่าง ๆ เกิดขึ้น สำหรับลูกชายของพระเจ้าพังคราชได้ทองคำตั้งพันชั่ง เด็กสหชาติได้ทองคำคนละ ๑๐๐ ชั่ง ๒๐๐ ชั่ง ถ้าจะถามว่าเอามาจากไหนกันล่ะทองคำ ก็บอกแล้วว่าร่อนก็ได้ ขุดก็ได้ เวลานี้ในประเทศไทยก็มีอยู่ ทำไมมานอนหลับคุดคู้ทับทองคำกันอยู่ อะไร ๆ ก็ต้องตั้งโรงงาน ต้องต่างประเทศ เอาเงินไปให้ต่างประเทศเขาทำไม ให้คนไทยนี่แหละ ใช้มือขุด ใช้มือร่อน ทองน่ะมีมาก ยิ่งขุดลึกลงไปก็ยิ่งมีมาก [/FONT]
[FONT=&quot]สมมติว่า ๓ วันได้ ๑ สลึง แค่นี้คนไทยที่ยากจนก็มีความอุดมสมบูรณ์แล้ว ขออย่างเดียวให้ความอารักขาคนขุด คนร่อน จากเจ้าหน้าที่ตำรวจ เจ้าหน้าที่ปกครอง อย่าถืออภิสิทธิ์มากเกินไป จะนั่งกินนอนกินเงินอย่างเดียว ให้การอารักขาเขา ดีไม่ดีอย่างแร่ที่เขาศูนย์น่ะ กินกันไปกินกันมาตายหมด อย่างนี้มันต้อง ปู้ด ๆๆๆ เสียให้มันเสร็จสิ้นกันไป ไอ้ปู๊ด ๆๆ น่ะไม่ใช่ยิงหรอกนะ คือ เป่าคาถาให้ออกจากงานไปก็หมดเรื่อง [/FONT]
[FONT=&quot]เป็นอันว่าเด็กชายออกมามีรูปร่างงดงามมาก ท่านจึงให้นามว่า [/FONT][FONT=&quot]“[/FONT][FONT=&quot]พรหมกุมาร[/FONT][FONT=&quot]” [/FONT][FONT=&quot]สำหรับเด็กสหชาติทั้งหลายก็มีชื่อลงท้ายว่าพรหมเหมือนกัน เช่น ศิริพรหม กาญจนาพรหม มโนพรหม ฯลฯ นับตั้งแต่พรหมกุมารอยู่ในครรภ์ เริ่มต้นความอุดมสมบูรณ์ก็ปรากฏแก่บรรดาประชาชนชาวไทย และพวกขอมดำก็ลดตัวในการข่มเหงคนไทยลง เพราะคนไทยเกิดความแข็งแกร่งในจิต [/FONT]
[FONT=&quot]สำหรับเรื่องราวของพระเจ้าพรหมมหาราช นี่ถ้าจะพลาดพลั้งไปบ้าง ขอลูกจงให้อภัยแก่พ่อ เพราะพ่อเป็นคนแก่ ตอนนี้ลูกอย่าลืมนะว่า เรากำลังพูดถึงอดีตของบรรดาบรรพบุรุษไทย ซึ่งท่านที่กล่าวมาแล้วทั้งหมด และท่านที่เกิดมาเบื้องหลังของท่านทั้งหมดเวลานี้ ชีวิตของท่านไม่มีอยู่แล้ว ในช่วงนี้เราคุยกันถึงแดนของพระธาตุจอมกิตติ ซึ่งเป็นโยนกนครเก่า กำแพงเมืองยังมีอยู่ แต่ทว่ากำแพงก็ไม่เป็นกำแพง เมืองที่เต็มไปด้วยความสวยสดงดงามก็ไม่มีอยู่แล้ว และในที่สุดคนทั้งหมดก็ตายหมด แต่พ่อก็ไม่แน่ใจนักว่า คนทั้งหลายที่ตายในเวลานั้น มานั่งร่วมวงคุยกับพวกเราอยู่ด้วยก็ไม่ทราบ ขอบรรดาลูกรักทั้งหมด จงอย่าเอาจิตไปติดในวัตถุ [/FONT][FONT=&quot]“[/FONT][FONT=&quot]วัตถุที่มีความสำคัญที่สุดก็คือร่างกายของเรา ที่เราเห็นว่าร่างกายมันเป็นเรา เป็นของเราน่ะ ความจริงมันไม่ใช่[/FONT][FONT=&quot]” [/FONT]
[FONT=&quot]พ่อมองดูหน้าลูกรักทุกคนที่นั่งอยู่ในที่นี้ พ่อคิดว่า ลูกทุกคนคงจะเกิดในสมัยนั้นแล้วก็มีการเปลี่ยนแปลง คือ ตายแล้วก็เกิด เกิดแล้วก็ตาย มีความสุขบ้าง มีความทุกข์บ้าง ในที่สุดก็ตาย แล้วก็เกิด แล้วก็ตาย มาเป็นคนสมัยนี้ นี่เป็นความรู้สึกของพ่ออย่างเดียว พ่อไม่ยืนยัน แต่ถึงอย่างไรก็ดี เราก็คงเกิดหลายวาระ การเกิดแล้วตาย ตายแล้วก็เกิด เกิดแต่ละชาติมันก็มีแต่ความทุกข์ มีภาระในการปกครอง มีภาระในการบริหาร ในการเกิดทุกครั้ง เราก็หวังในความรุ่งเรืองของชีวิต แต่แล้วในที่สุดสิ่งทั้งหลายเหล่านั้นก็หมดไป [/FONT]
[FONT=&quot]ฉะนั้น ขอบรรดาลูกรักทั้งหลายที่ได้อภิญญาสมาบัติ และวิชชาสาม จงใช้อภิญญาสมาบัติ และวิชชาสามที่ได้มุ่งพระนิพพานอย่างเดียว [/FONT]

 

[FONT=&quot]การที่จะท่องเที่ยวไปดูภพดูชาติต่าง ๆ เป็นของดี แต่ก็อย่าเอาจิตไปยุ่งกับโลกีย์วิสัย คือ ความโลภ และความโกรธ คิดว่าชนชาตินั้นเคยเป็นศัตรูของเรา ชนชาตินี้เคยเป็นมิตรของเรา นี่เป็นทรัพย์สินของเรา อย่างกับคนที่มีอุปาทานกินใจ บอกว่าคนนั้น เมื่อชาตินั้นเคยเป็นภรรยาของฉัน ชาตินั้นเคยเป็นพระราชา เธอเคยเป็นภรรยาของฉันมาก่อน เธอเคยเป็นสามีของฉันมาก่อน เธอจะไปไหนไม่ได้ พ่อคิดว่านั่นเป็นอารมณ์ของความบ้ามากว่า เรื่องของคนละชาติมันก็เป็นคนละชาติ จะเอามาบวกกับชาตินี้ไม่ได้ ขอลูกจงอย่าติดอาการอย่างนั้น เป็นการแสดงถึงการติดด้วยอำนาจกิเลส คือ ตัณหาเป็นสำคัญ มีอวิชชาเป็นเบื้องหน้า [/FONT][FONT=&quot]“[/FONT][FONT=&quot]ควรจะคิดอย่างเดียวว่า เราจะทำอย่างไรจึงจะไม่เกิด[/FONT][FONT=&quot]” [/FONT]
[FONT=&quot]วิธีการไม่เกิด พ่อสอนลูกอยู่แล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งวิชชาสามกับอภิญญาที่ลูกได้นี่แหละเป็นจุดหมายชี้แนวทางแห่งการไม่เกิด ควรศึกษาความไม่เกิดเข้าไว้ การไม่เกิดเราต้องเสียสละ คือ ประการแรก เราต้องเสียสละเวลาการงานที่มีประโยชน์ของเราไปทำงานสาธารณประโยชน์ เพื่อทอดทิ้งความห่วงใย อาลัยในชีวิต แต่ก็ต้องเป็นบางจุด บางเวลา อย่าถึงกับเคร่งเครียดเกินไป ประการที่สอง สละทรัพย์สมบัติที่มีอยู่เป็นส่วนสาธารณประโยชน์บ้างตามสมควรเพื่อเป็นการตัดความโลภ และเพื่อไม่เป็นการยึดเหนี่ยวชีวิตเกินไป เห็นว่าทรัพย์สินทั้งหลายที่เราเคยมีในกาลก่อนมากกว่านี้ เราก็แบกไปไม่ได้ [/FONT]
[FONT=&quot]ประการที่สาม เราให้อภัยแก่คนผิดจัดเป็นอภัยทาน เป็นการตัดโทสะ ประการที่สี่ เห็นว่าร่างกายนี่ไม่เป็นสาระ ไม่เป็นแก่นสาร มันเป็นปัจจัยของความทุกข์ ไม่ยึดถือร่างกาย ไม่ต้องการมี[/FONT]
[FONT=&quot]ร่างกายต่อไป มีความต้องการอย่างเดียว คือ พระนิพพาน เป็นการตัดโมหะ คือ ความหลงเท่านี้พอแล้วลูกรัก ตั้งอารมณ์หยั่งไว้เฉพาะพระนิพพานเป็นอารมณ์ การสอบสวนสืบเรื่องนรกมีจริง การระลึกชาติได้ถอยหลังเข้าไปหาความเบื่อนี่เป็นของดีพ่อไม่ห้าม แต่ว่าไปอวดวิเศษพ่อไม่เห็นชอบด้วย [/FONT]
[FONT=&quot]มาคุยกันต่อไปถึงเรื่องพระเจ้าพรหมมหาราช อาศัยที่เคยเป็นเณรมาก่อน มีเมตตาบารมี และอาศัยอำนาจฌานสมาบัติที่เคยได้นี้ไปเป็นพรหม กลับมาเกิดเป็นลูกชายของพระเจ้าพังคราช ลูกจะเห็นอำนาจของทานบารมี คือ พระเจ้าพรหมเป็นผู้มีเมตตาจริง เป็นผู้ให้อภัยทาน คิดเผื่อแผ่ให้คนไทยทั้งชาติมีความสุข ประการหนึ่ง [/FONT]
[FONT=&quot]ประการที่สอง เคยเกิดเป็นเณรมีศีลบริสุทธิ์ อดกลั้นความโกรธ ตอนเป็นเณรมีฌานสมาบัติ พ่อคิดว่าจะมีวิปัสสนาญาณด้วย อานิสงส์ของทาน ท่านบอกว่า [/FONT][FONT=&quot]“[/FONT][FONT=&quot]ทานัง สัคคะโส ทานัง[/FONT][FONT=&quot]” [/FONT][FONT=&quot]ทานเป็นบันไดให้เกิดบนสวรรค์ อานิสงส์ของศีล [/FONT][FONT=&quot]“[/FONT][FONT=&quot]สีเลนะ สุขะติง ยันติ[/FONT][FONT=&quot]” [/FONT][FONT=&quot]ศีลเป็นปัจจัยให้เกิดความสุข [/FONT][FONT=&quot]“[/FONT][FONT=&quot]สีเลนะโภคะสัมปะทา[/FONT][FONT=&quot]” [/FONT][FONT=&quot]ศีลเป็นปัจจัยให้มีโภคสมบัติมาก [/FONT][FONT=&quot]“[/FONT][FONT=&quot]สีเลนะ นิพพุติง ยันติ[/FONT][FONT=&quot]” [/FONT][FONT=&quot]ศีลเป็นปัจจัยให้ดับความทุกข์ [/FONT]
[FONT=&quot]เราจะมองเห็นอานิสงส์ของศีลของทานกันในตอนนี้ ตอนเป็นสามเณรมีศีลบริสุทธิ์ มีอภัยทานทำไว้แล้วด้วยดี มีเมตตาปรานี มีฌานสมาบัติ มีวิปัสสนาญาณ ระลึกถึงคุณพระรัตนตรัยเป็นสำคัญ เป็นสมาธิ แล้วก็ตายไปเป็นพรหมมีความสุข ลงมาเกิดพร้อมด้วยสหชาติ พอเข้าท้องแม่ก็ปรากฏว่า ทรัพย์สินทั้งหลายปรากฏแก่บรรดาประชาชน ของที่[/FONT]

 

ท่านจิโปบางบ้านไม่เจ้าที่หรือขอรับ การที่มนุษย์เราย้ายไปบ้านใหม่เช่นไปซื้อ ไปเช่า ก็มักหาศาลจีน ศาลไทย ทำพิธีตั้งศาล ซึ่งอาจทำโดยคนมีวิชาจริงหรือไม่มีวิชาจริง ถูกบ้างผิดบ้าง พอคนเก่าย้ายบ้านอาจเอาศาลออก คนใหม่ก็ไปตั้งไปเชิญใหม่

สงสัยจังครับว่าเชิญแบบนี้จะมีวิญญาณแอบอ้างเป็นเจ้าที่แทนไหม แล้วบ้านที่ไม่มีเจ้าที่ เจ้าที่เขาแบ่งเขตตามแบบบ้านหมู่บ้านจัดสรรไหมหรือบางทีทั้งซอยอาจเป็นเจ้าที่องค์เดียวกันตามภูมิศาสตร์วิญญาณ

บ้านผมมีเจ้าที่ไหมครับ อิอิ ถามยืดยาวมาหยุดบ้านตัวเองด้วยนิสัยอยากรู้อยากเห็น ผมแก้ไม่ได้สักทีนิสัยนี้ อยากรู้ไปหมดทุกเรื่องพยายามหยุดอยู่ครับ เจ้าที่บ้านผมท่านจะเป็นแบบไหน คือผมโตแล้วแต่นิสัยยังเด็ก ยังรู้สึกว่าไม่รู้ทำตัวเหมาะสมกับท่านหรือเปล่า ท่านจะโกรธเคืองบ้างไหม

 

จ๊ะเอ๋ ...สวัสดีคะ ไม่ได้เข้ามาคุยด้วยเลยพักนี้ ศิลามณี งานยุ่งนิดหน่อยคะ...เลยได้แต่แว่บไปแว่บมา..ยังคิดถึงเพื่อนๆทุกคนอยู่นะคะ..

..วันนี้เข้ามากะจะหาคุณจิโป สักกะหน่อย...แต่หาไม่เจอ ฝากข้อความไว้แล้วกันนะคะ..
เมื่อสองสามวันมานี้ ศิลามณี รู้สึกร่างกายไม่ค่อยปลอดโปร่งเท่าไหร..ไม่แน่ใจว่าอาจเป็นเพราะทานยาที่คุณหมอสั่งด้วยหรือเปล่า ตื่นขึ้นมารู้สึกเพลียๆ อืมร์แล้ว.. ศิลามณี ก็ฝันแปลกๆมาสองคืนแล้วนะคะ คืนแรกจำไม่ค่อยได้ไม่รู้อะไร คนแยะไปหมด... แต่เมื่อเช้าฝันว่าเหาะแบบกระโดดตุบๆ เหมือนกบเลย สูงๆต่ำๆ แล้วก็เสื้อผ้าไม่ใส่ พอตอนกลางวัน ฝันว่าไปนอนกองบนพื้นดินหน้าบ้านคุณทูด้วยละ ( ในฝันบอกว่าเป็นคุณทูนะ ) เห็นคุณทูเดินออกมาที่หน้าบ้านยืนคุยด้วย แล้ว ศิลามณี ก็ตื่นคะ...

ตกลงที่ฝันนี้เป็นลางบอกเหตุอะไรหรือเปล่าคะ หรือว่า ศิลามณี ทาน นอนมากไป เลยเลอะเทอะกันใหญ่...

 

เรื่องเจ้าที่นี่มันซับซ้อนครับ บางบ้านซ้อนกันหลายเจ้าที่ บางบ้านไม่มี แต่มี
ที่สังเกตุคือ 1 เสาจะเป็นลูกน้อง สี่เสาเป็นใหญ่รัศมีปกครองไกลกว่า แต่บาง
บ้านมีศาลสี่เสากลับมีแต่ผีมาอยู่ หาเทวดาไม่มีเลยก็มาก

การมีเจ้าที่มีศาลนั้น ให้ถือเป็นการยกย่องคุณความดีที่ทำคนให้เป็นเทวดาก็
พอแล้วครับ ใหว้และเคารพสักการะตามสมควรก็พอครับ นอกซะจากว่าที่ดิน
ผืนนั้นๆอยู่มานานตั้งแต่ปู่ย่าตาทวด นั่นต้องสักการะบ่อยหน่อย เพราะปู่ย่า
ตาทวดเราอาจจะมาเป็นเจ้าที่ตรงนั้นไปด้วยครับ

 

เมื่อประมาณว่าอาทิตย์ที่แล้วนี้อ่ะครับ แฟนผมเขาฝันเห็นพระหลายรูปเลยครับ และหนึ่งในนั้นก็มีผมด้วยครับ คือ ฝันเห็นว่าผมเป็นพระหนึ่งรูปที่อยู่ในกลุ่มนั้น แบบนี้น่าจะเป็นเป็นลางอะไรได้บ้างครับท่านจิโป

 

แสดงว่าภายในท่านเป็นพระครับ ภายนอกก็คนธรรมดาแต่ระดับธรรมในใจเป็น
พระครับ กายทิพย์ก็จะเป็นพระไปด้วยครับ

 

มาที่หน้าบ้าน ทีโอ เหรอคะ แต่ทีโอ หลับสนิทเลยค่ะ ไม่ฝันมา 2 คืนแล้วค่ะ แต่เมื่อคืนนี้ฝันยาวเลย วันนี้ตื่นมาเพลียมาก สติก็น้อยค่ะ แล้วเห็นทีโอหน้าตาเป็นแบบไหนคะ เผื่อมีใครสวมรอยเป็นทีโอ

 

เมื่อคืนก็เข้ามาอยู่ในช่องตอบโพสต์แต่ยังไม่ได้พิมพ์ก็ไปเสวนาทางอื่นจนมา
จนมาตอบไม่ได้ต้องขออภัย

การเหาะไปด้วยฤทธิ์ที่เกิดจากภายในได้แก่เทวดาขึ้นไป ชั้นสูงๆท่านประดิษ
ประดอยคลาสสิคกว่านั้นท่านก็นั่งวอทองคำมีม้าที่เหาะได้แทน ทั้งๆที่เหาะเอง
ก็ได้

ส่วนการเหาะแบบเหาะไปตกตุ๊บลงมาแล้วเหาะขึ้นไปใหม่แบบกบนี่คือเทวดา
ชั้นวิทยาธร พวกนี้จะอาศัยฤทธิ์ที่เกิดจากสิ่งของ เช่นถ้าบำเพ็ญก็เอาจิตลงใน
ดาบมั่งจักรมั่งเป็นต้น แล้วถือดาบหรือจักรนั่นเหาะไป มีของวิเศษตรงไหนเกิด
วิทยาธรก็จะไปรอแย่งกันเพื่ออยากได้ฤทธิ์ รวมทั้งนางฟ้านางสนมมักกะนารี
ยิ่งชอบมาก

ฉะนั้นแล้วเราต้องดูตัวเองว่า เราเอาจิตเอาพลังใจเราไปฝากใว้ที่ของอื่นๆใหม
เรามีใจเห็นว่าสิ่งอื่นๆดีกว่าตัวเราใหม ถ้าเป็นแบบนี้ให้เปลี่ยนความคิดใหม่
ให้ใจเราเข้มแข็งเป็นใหญ่กว่าของวิเศษใดๆ ของวิเศษใดล้วนเป็นของเล่นเท่า
นั้นอย่าให้ความสำคัญกับมัน ตลอดจนความต่างศักดิ์ของจิตที่เห็นว่าของเทพ
ดีกว่าของเราของเราด้อยกว่าเป็นต้น ต้องเห็นว่าดีเท่ากันเพียงแต่เรายังไม่ชำระ
ล้างออกเท่านั้น รอให้เราชำระล้างตัวเราก่อนตายไปก็เท่ากันกับเทพหรือดีกว่า


การคิดทำนองนี้เพื่อออกจากภพของวิทยาธรที่หลงในฤทธิ์หลงในของวิเศษ
การไปบ้านยายทีโอเพราะแกอาจจะเป็นขนมหวานเลยไปโดยสัญชาติญาณของ
เทวดากระมังครับ