ใครเป็นพระอริยะบุุคคล

ท่านบรรลุแล้ว
งั้นตอนนี้ ท่านฝึกอะไรอยู่
หรือ ฝีกอย่างไร
ชั้นอนาคามีมรรค
คือ การฝึกอะไร

 

มูฬฺโห อตฺถํ น ชานาติ มูฬฺโห ธมฺมํ ปสฺสต
อนฺธตมํ ตทา โหติ ยํ โมโห สหเต นรํ

ผู้หลงย่อมไม่รู้อรรถ ผู้หลงย่อมไม่เห็นธรรม
ความหลงครอบงำคนใด เมื่อใด ความมืดมิดย่อมมีเมื่อนั้น
​

ขอเสนอแนะว่า ถ้ายังเป็นปุถุชน ก็ควรยกจิตตนให้ขึ้นสู่ความเป็นกัลยาณชน ด้วยศีล จัดการเรื่องราวในระดับรูปธรรมให้ได้ก่อน (เป็นระดับพระโสดาบัน) ดังที่นำเสนอไว้ให้แล้ว ธรรมส่วนที่เหลือจากนั้น จะหลั่งไหลตามมาเอง ด้วยความเห็นในระดับพระโสดาบันจะละเอียดอ่อน เพียงพอ คู่ควร ที่จะเห็นธรรมในชั้นที่สูงขึ้นต่อๆ ไปได้จ้า...

 

นิน การ ตอบ....ว่า อนาคามีมรรค คือ เรียนรู้ฝึกจิตในระดับอรูปญาณ พะนะ(มั่วได้ เรื่อยๆ)

ที่ตนเองไม่รู้...ไม่ควรเอามาพูด..ก็ไม่มีใคร รู้ว่า ท่านไม่รู้หรอก ..พอมาตอบ ก็คือรู้เลยว่ามั่วนิ่ม

 

ได้ในระดับนึง...ไม่ไช่ละได้หมด..ของสังโยชน์...ครับท่าน ถ้าละได้หมด ก็จบสิครับ...ไม่ต้อง ทำอะไรอีกแล้วล่ะ ถ้าถึงขั้นไม่เห็นรูปนามเป็นตัวตน.นะ

 

อ่านแล้ว เข้าใจว่าคุณตอบ..งั้นขอโทษด้วย..ที่ผมเข้าใจผิดครับ:boo:

 

ปุถุชนก็จะหลอกกันได้ในหมู่ปุถุชน ไม่มีทางหลอกพระอริยบุคคลได้

 

เขาเป็นแต่เขาเล่าหรือสาธยายสภาวะไม่ได้
เพราะไม่ถนัดในการเรียบเรียง
ก็มีบ้างละนะ

 

อนิจจา วะตะสังขารา อุปปาทะวะยะธัมมิโน
อุปปัชชิตวา นิรุชฌันติเตสังวู ปะสะโม สุโข
​

พระโสดาบัน ขันธ์ห้าทำงานสมบูรณ์แบบ ทั้งความคิด ความจำ ความรู้สึก ตัวรู้ รวมไปถึงวินัยทางกาย มีระบบที่ดียอดเยี่ยม ด้วยจิตอยู่ในฝั่งกุศลโดยมาก มีความคล่องตัวของจิตสูง

พระสกิทาคามีผล ดับความคิดได้

พระอนาคามีผล ดับความคิด ดับความจำได้

พระอรหันตผล ไม่เหลือแม้ตัวรู้ ดับได้ทุกระบบในขันธ์ห้า

ส่วนคำว่า มรรค คือหนทางดำเนินไปสู่ความดับทุกข์ ในแต่ละชั้นนับที่ผลสำเร็จตามผลของชั้นธรรมนั้นๆ ยังไม่สำเร็จก็เป็นอนาคามีมรรค ก็ประมาณนี้แล....

 

อนวัฏฺจิต จิตฺตสฺส สทฺธมฺมํ อวิชานโต
ปริปฺวลปสาทสฺสุ ปญฺญา น ปริปูรติ

เมื่อจิตไม่มั่นคง ไม่รู้แจ้งในพระสัจจะธรรม
มีความเลื่อมใสอันเลื่อนลอย ปัญญาของเขาย่อมไม่บริบูรณ์
​

ถ้าฉาด ก็ขอยืมความรู้ของพระปฏิสัมภิทาญาณมาใช้ดู เช่น คำตอบให้ไว้อยู่กลางเรื่อง (พระสกิทาคามี ดับความคิดได้) ทำไมไม่ลองค้นหาต้นเรื่อง ว่าทำอย่างไร ความคิดถึงจะดับ (เขียนให้ในส่วนของ สมถะ-วิปัสนาให้แล้ว เป็นต้น) ส่วนปลายเรื่อง คือผลของการดับความคิดได้ ควรจะได้รับอะไร เช่น ดับสังขาร (ความคิด ตัวปรุงแต่งอารมณ์เสียได้) เป็นสุขอย่างยิ่ง หรือ ตัณหาจะดับด้วยไหม (ดับตัณหาเสียได้ เป็นสุขอย่างยิ่ง) หรือผลทางสมาบัติแปด ควรเป็นอย่างไร เป็นต้น ทั้งหมดเขียนไว้ให้แล้ว ที่นู่นนิด ที่นี่หน่อย ลองค้นดูเองจ้า...

 

คนบรรลุเเล้วเขาไม่พยายามประกาศให้ผู้อื่นรู้ มากหรอกครับ

 

อริยะไม่มีการเข้าไปดับความคิด ความจำ แต่อย่างใด จะทำให้คนคิดไปว่าต้องปฏิบัติดับความคิด ความจำ ตรงนั้นพาคนหลงทางได้ แท้จริงปฏิบัติเพื่อดับความยึดมั่น ในขันธ์ห้าที่หลงไปว่าเปนตัวเรา ของเราเท่านั้น ขันธ์ห้ายังทำงานตามปัจจัยของมันอย่างนั้น เหมือนของตั้งอยุ่ แต่ปราศจากเจ้าของ เมื่อมันเปลี่ยนแปลง หรือเสื่อมสลาย ก็ไม่มีใครทุกข์กับของนั้น

 

พระอริยะบุคคลท่านดับกิเลสครับ ไม่ใช่ไปดับขันธ์ ๕ เรื่องดับขันธ์ ๕ เป็นเรื่องของคนหลง ที่ไม่รู้จักการภาวนาด้วยซ้ำ การตอบแบบนี้เหมือนคนที่ไม่เคยปฎิบัติภาวนาด้วยซ้ำ ขันธ์ ๕ มันไม่ได้เป็นทุกข์ เป็นโทษกับใคร ไม่ต้องไปดับมันหรอก มันจะเป็นทุกข์เป็นโทษก็ต่อเมื่อเราหลงยึดมั่นถือมั่นเท่านั้น
อาจะเม้นแรงไปบ้างแต่ก็เป็นการเตือนสติกันนะครับ เจริญในธรรมครับ

 

ก็ไม่รู้ว่าใครหลงนะเนี่ย ... หวังว่าคงชัดเจน???

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ปุถุชนผู้มิได้เรียนรู้ในโลกนี้ ไม่รู้ชัดซึ่งรูป....เวทนา... สัญญา... สังขาร... วิญญาณ ไม่รู้ชัดซึ่งเหตุเกิดแห่งรูป....เวทนา... สัญญา... สังขาร... วิญญาณ ไม่รู้ชัดซึ่งความดับแห่งรูป....เวทนา... สัญญา... สังขาร... วิญญาณ ไม่รู้ชัดซึ่งหนทางให้ถึงความดับรูป....เวทนา... สัญญา... สังขาร... วิญญาณนี้เรียกว่าอวิชชา” อวิชชาสูตร ขันธ. สํ. (๓๐๐)
ตบ. ๑๗ : ๑๙๘ ตท. ๑๗ : ๑๗๓
ตอ. K.S. ๓ : ๑๓๘

 

แหม ถึงกับต้องเอาพระไตรปิฎกมาเชียว คุณเข้าใจข้อความในพระไตรปิฎกดีแค่ไหน หรือว่าก๊อปเอามาเกทับเฉยๆๆ ตามภาษาอยากข่มหรือป่าวครับ ผมว่ามันตลกดีนะครับ

 

ถ้ารู้จักแต่ก๊อปข้อความในคำภีรย์ มาเกทับกัน แต่ตนเองก็ไม่รู้ชัด ไม่รู้แจ้งในอรรถในธรรมนั้น อย่าก๊อปมาดีกว่าครับ มันตลกมากว่าจะได้สาระ

 

ผมก็ตลกคนโง่ ๆ ทั้งหลายที่เข้าใจว่าตนเองฉลาดเช่นกัน (^_^)

 

ขนาดชี้จุดให้รู้ว่าเข้าใจผิด ก็ยังโต้อีก ... หลงเข้าใจผิด สำคัญผิด ก็ไม่สำนึกตนเองอีก ย้อนกลับไปอ่านข้อความตนเองให้ชัด ๆ นะกับคำว่า "ก็ขันธ์ ๕ ไม่ได้เป็นทุกข์" ... ไม่รู้ว่าอีกกี่แสนชาติ กี่ล้านชาติที่คนพวกนี้จะพ้นไปได้ เห็นทีจะไม่มีทาง จบเพียงแค่นี้เพราะบอกไปก็ไร้ค่าเพราะพวกแร้งมันกลับใจไม่ได้อยู่แล้ว

 

ความดับ ก็คือ การละอุปาทานในขันธ์๕ ได้แล้ว
เมื่อละอุปาทานในขันธ์๕ได้ ก็คือความดับแห่งรูป....เวทนา... สัญญา... สังขาร... วิญญาณ

ขันธ์๕ดับเพราะไม่มีเหตุเกิดแห่งรูป....เวทนา... สัญญา... สังขาร... วิญญาณ แล้ว
ไม่ไปเกิดเป็นขันธ์ใดๆอีกต่อไปแล้ว ไม่ไปเวียนว่ายอีกต่อไปแล้ว

แต่ขันธ์๕ที่ยังตั้งอยู่นั้นก็เป็นกรรมเก่าที่ต้องใช้ไปจนกว่าจะหมด ตายก็นิพพาน

 

คุยไปคุยมา ปล่อยไก่ เป็นฟาร์ม.....อืม...ศาสดาองค์ใหม่...ขันธ์ห้ามันไม่ได้เป็นทุกข์.....เจ๋งดีๆๆๆๆ..ตั้งชื่อสำนักยังครับ..จะได้ไม่ไปเข้า ไกล้

 

จิตฺตํ คุตฺตํ สุขาวหํ

จิตที่ได้รับการคุ้มครองแล้ว นำสุขมาให้
​

ไม่ต้องนำ ความเห็น ในหัวใคร
เอาออกไป จากใจ ของเขานั่น
ถ้ามันออก มาจริง ดั่งทำนั้น
จะสนั่น เปื้อนในหัว ตัวเราเอง

ยกเว้นครู ท่านผู้รู้ บารมี
กลืนกินดี ไม่ดี และเฉยได้
ท่านพ้นพิษ ฤทธิ์กิเลส ทุกที่ไป
จึงนับใช่ พระเมตตา เราเขาดี
​

แปลว่า ความคิด เป็นพลังงานทางจิตรูปแบบหนึ่ง เมื่อหลุดออกจากใจดวงหนึ่ง ก็จะไปสถิดอยู่ในจิตที่เกี่ยวข้อง แปลว่า ถ้ายังล้างใจตนเองไม่เป็น ยังไม่มีคุณอันสมควรที่จะโปรดใครๆ ก็ควรระวังอย่าไปนำความหลงในหัวใครมาใส่ใจตน นี้เป็นส่วนหนึ่งของการเลือกเฟ้นธรรมโดยแยบคาย ของผู้มีสิทธิ์บรรลุธรรม แปลต่อไปว่า เอาตนเองให้รอดก่อนที่จะไปช่วยเหลือใครๆ เขาจ้า...