ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

ไปตามอ่านเรื่องรายงานการป่วยของพี่ได้ที่เว็บชุมชน แล้วจะได้รู้ว่ากรรมอ่ะมันมีจริง เจ้ากรรมนายเวรตามมาถึงเมื่อไหร่แล้วจะหนาว

เข้าเกือบทุกห้องแล้วยังมืด ยังไม่เลิกฝึกอีกเหรอ ฮา อ่ะไม่แน่ พี่อาจจะล้วงน้องออกมาจากความมืดได้ก็ได้ ของอย่างนี้ไม่ลองไม่รู้ อิอิ

 

ขอบคุณครับคุณสาวที่ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมานิดหนึ่ง
ที่จริงผมก็ไม่ได้เป็นคนดีอะไร กิเลสยังมีอยู่ครบถ้วนเลยครับ เพียงแต่มันเบาบางลงไปเท่านั้น ทุกวันนี้ผมก็ใช้หลักการ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป รวมกับหลักที่ว่า สักแต่ว่ารู้ สักแต่ว่าเห็น ประกอบเข้าด้วยกัน แม้แต่เวลาเจ็บป่วย ก็สักแต่รู้ว่าเจ็บ ว่าป่วย ให้ความเจ็บป่วยนั้นอยู่แค่เพียงกาย ไม่ไปปรุงแต่งให้จิตใจมันเจ็บไปด้วย ทำได้อย่างนี้แล้วเราก็จะทานข้าวได้ ทานยาได้ และนอนหลับได้พอสมควร อาการเจ็บป่วยโดยทั่วไปก็จะทุเลาเร็วขึ้น ผมแนะนำให้คุณสาวและเพื่อนๆลองนำไปใช้ดูครับ

 

ขอบคุณค่ะ เรื่องการเจ็บป่วยนี่ก็ต้องใช้วิธีนี้แหละค่ะ แยกกายกับจิตออกจากกัน ยอมรับในผลของกรรม ฮา โดนสอนบ่อย บ้างครั้งก็ทำได้ บางครั้งก็ไม่รอด ดันเอาจิตไปจับกับเวทนา

 

มาขอสนับสนุนเช่นเดียวกับคุณสาวเช่นกันที่ว่าคุณ RUNGSUN2503 ปฏิบัติได้ดีจนน่าอิจฉาจริงๆค่ะ ขออนุโมทนาด้วยจริงๆค่ะ เพราะครูบาอาจารย์ทั้งหลายท่านก็สอนให้เราเดินสายกลาง ไม่ติดดี ไม่ติดชั่ว ไม่ยินดี ไม่ยินร้าย เพราะไม่เช่นนั้นเราจะต้องเวียนว่ายตายเกิดตามภพที่จิตเราไปยึดอยู่ แต่ก็ทำได้ยากถ้าอินทรีย์นั้นไม่เข้มแข็งจริงๆ

 

เคยอ่านเจอหลวงพ่อบอกว่า 3 ครั้งไม่ได้ให้เปลี่ยนครู

ไม่รู้ว่าจะชัดก่อนหรือครูจะหมดก่อนกันแน่ :boo:

 

ที่ครูบาอาจารย์สอนมาก็ถูกครับคุณส้มจุก แต่อารมณ์นี้ทำให้ผมไม่คิดจะแข่งขันชิงดีชิงเด่นกับใคร ไม่คิดจะยกยอปอปั้นใคร ได้เงินเดือนน้อยก็ไม่ว่า ขอแค่ทำงานที่ได้รับมอบหมายให้เสร็จเรียบร้อยก็พอ แต่พอหันมามองคนในครอบครัวที่ยังไม่สุขสบายก็มีความรู้สึก
ผิดอยู่เหมือนกัน ครั้นจะถอดถอนจากการปฏิบัติก็รู้สึกผิดต่อครูอาจารย์ ทำให้รู้สึกสับสน
ไปหมด
ทุกวันนี้ก็ได้แต่ปฏิบัติอย่างกลางๆ ไม่กล้าจะทุ่มเทเต็มกำลัง เดี๋ยวจิตใจจะเข้าใกล้คำว่าพระอิฐพระปูนไปมากกว่านี้

 

ผมไปฝึกกับพี่ Me, myself มาเเล้วหลายเดือนก่อน ครั้งเเรกประสบความสำเร็จ แต่พอกลับมาฝึกเองที่บ้าน มืดสนิทเหมือนกันครับ ไม่เคยท้อ จนท้อแล้ว แต่ไม่เคยถอยครับ จนทุกวันนี้ก็ยังมืดอยู่อีก ฮา แต่ก็ยังไม่ท้อเหมือนเดิม ก็ยังฝึกเหมือนเดิม และ ทุกวันผมต้องปฎิบัติ กลัวเดี๋ยวหลวงพ่อฤาษี ท่านว่า เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ กะว่ามีเวลาต้องไปหาพี่ Me, myself อีกครั้ง ถ้าไม่ได้ก็ให้มันรู้ไป ( ไม่เปลี่ยนอาจารย์ด้วย ) ฮิ ฮิ

 

มีงานบุญบอกบุญผมด้วยนะครับพี่ i12345_628@hotmail.com

 

สวัสดีค่ะคุณ Me,Myself และเพื่อนๆญาติธรรมทุกท่านคะ ดิฉันก็เพิ่งจะสมัครและเข้ามาอ่านกระทู้นี้ได้ไม่นาน และคิดว่าจะอ่านไปเรื่อยๆให้ทันก่อนค่อยเข้ามาคุย แต่ไม่ทันเลยค่ะ
ปัญหาของตัวเองก็ยังไม่เกิด อ่านปัญหาของคนอื่นก็เก็บเอาไว้เป็นความรู้ได้ แต่วันนี้ปัญหาเกิดขึ้นแล้วค่ะ และคงต้องขอความกรุณาจากคุณMe,Myselfด้วยค่ะ คือเรื่องมีอยู่ว่าดิฉันกับลูกและสามีเดินทางจากราชบุรี ไปร่วมหล่อพระพุทธรูปที่ลพบุรี โดยพักค้างที่โรงแรมที่ลพบุรี1คืน ปกติดิฉันกับลูกเราจะสวดมนต์นั่งสมาธิ(แค่รู้ลมหายใจเข้า-ออก)ทุกวัน แต่วันนี้พอมาถึงโรงแรมดิฉันเพลียมากไม่มีแรงอยากจะหลับ นอนก็ไม่หลับเพิ่งจะ2ทุ่มแต่สวดมนต์ไม่ไหว ลูกก็ไม่ได้สวด เช้าก็ไปร่วมพิธีหล่อพระที่โรงหล่อพระ ห่างออกไป 4 กิโล เสร็จพิธีก็กลับ แวะไหว้พระพุทธบาทที่สระบุรี ทำบูญ และกลับราชบุรี ดิฉันก็เข้านอนก่อนลูกแต่ลูกมาเรียกขอนอนด้วย ดิฉันถามว่าทำไมไม่นอนห้องตัวเอง ลูกก็ว่าไม่มีอะไร เช้าก็ไปทำงานลูกก็ไปโรงเรียน ตอนเย็นกลับมา ก็ไปเตรียมอาหารอยู่ที่ครัวด้านหลังบ้าน ดิฉันรู้สึกเหมือนใครดึงเสื้อด้านหลังกระตุกเบาๆ แต่ไม่มีใครดิฉันอยู่คนเดียวลูกและสามีอยู่ในบ้าน กระตุกหลายครั้งมาก แรกๆก็ไม่คิดอะไร พอกระตุกดิฉันก็เอามือกวาดไปข้างหลังว่าตัวอะไรมาเกาะหรือเปล่า ก็ไม่มี หลายๆครั้งเข้าดิฉันก็เดินไปหันหลังให้ลูกดูว่ามีตัวอะไรเกาะหลังแม่มั้ย ลูกบอกไม่มี ดิฉันก็กลับไปทำต่อก็เป็นอีก ดิฉันก็เฉยเสียไม่ได้สนใจอีก เช้าวันรุ่งขึ้นดิฉันตื่นก่อนจะไปทำงานก่อน ปลุกลูกแล้วลูกจะไปสายๆใกล้เที่ยงไม่ลุก ดิฉันก็นั่งทานข้าวที่โต๊ะอาหารรู้สึกว่ามีคนลงมาจากชั้นบน ได้ยินเสียงกุ๊กกิ๊กคล้ายถืออะไรลงมาด้วยดิฉันคิดว่าเป็นสามีแต่ก็นึกในใจว่าทำไมไม่ได้ยินเสียงเปิดประตูห้อง เงียบแต่ใครเดินลงมา ในใจดิฉันคิดว่าถ้าสามีเดี๋ยวเขาจะต้องเดินผ่านหลังดิฉันไปเพื่อเอาผ้าไปใส่ถังผ้าเปื้อนหลังบ้าน แต่ทำไมดิฉันถึงไม่หันไปมองก็ไม่ทราบ แล้วไม่มีใครเดินผ่านทุกอย่างเงียบ จนทานข้าวอิ่มสามีเพิ่งเดินลงมา เขาว่าเขาตื่นสาย ดิฉันก็ไปทำงาน เย็นกลับก่อนก็เตรียมเข้าครัว ได้ยินเสียงโทรศัพท์บ้านดัง1 ครั้งก็รับสายคิดว่าเป็นสามี แต่กลับเป็นเสียงผู้หญิงว่า"คุณทำรายการผิด"เป็นเสียงคอมฯ ดิฉันก็วางหู โทรไปหาสามีว่าโทรมาหรือเปล่า เขาบอกเปล่าดิฉันเริ่มรู้สึกผิดปกติก็เลยตั้งจิตพูดว่าจะใครก็แล้วแต่ที่ทำให้มีเหตุการณ์นี้ดิฉันไม่ทราบว่าเรื่องอะไร ไม่รู้และก็มองไม่เห็นอะไรด้วยแล้วดิฉันก็ตั้งจิตอุทิศบุญให้เขาไป สักครู่สามีกับลูกกลับมาอยู่ในบ้านดิฉันอยู่ที่ครัวหลังบ้าน หมาก็มายืนวนเวียนอยู่1 ตัว ดิฉันก็ไม่ได้สนใจ สักพักก็เกิดเห่าลั่นๆดิฉันก็ถามว่ามีอะไร ดูเขาตื่นๆเห่าไม่หยุด ดิฉันก็ดูว่ามีสิ่งแปลกปลอมอะไรหรือเปล่า เห็นหมามองมาระดับต่ำกลางๆ ใกล้ตัวดิฉันแต่ไม่มีอะไรดิฉันอยู่คนเดียว เห่าไปเห่ามาก็วิ่งไปตามพักพวกมาอีก 2 ตัวมาเดินวนๆเหมือนหาอะไร ดิฉันก็ไม่ได้พูดอะไร แต่เล่าให้ลูกฟัง ลูกชายก็ถามเพื่อนที่เขามีอะไรคล้ายๆคูณ แต่เขาเป็นเด็กเพิ่งเรียนม.4เขาบอกว่าเป็นผีน่าจะตามไปตอนมาหล่อพระ ลูกชายกลัวและเครียดมากเพื่อนเขาบอกว่าปกติถ้เขากำหนดจิตเห็นจะเห็นด้วยตาเนื้อเลย แต่นี่ไม่เห็นแต่รู้สึกว่ามีคนมาอยู่ข้างๆเขาก็กำหนดเห็นทางจิตเห็นเป็นศพขึ้นอืด มีสำลีอุดจมูกอยู่ 2 ข้างเพื่อนลูกก็ไม่ค่อยกล้าพูดอะไรมาก เขากลัวพูดไม่ถูก แต่ตอนหลังก็บอกว่าน่าจะเป็นผู้หญิงเพราะเห็นผมยุ่งๆฟูๆซึ่งตรงกับที่ลูกชายเห็นในห้องนอนเขาวันที่เขามาขอนอนด้วย เขาบอกว่าวิญญาญพวกนี้เข้ามาอยู่แล้วไปยาก ดิฉันเองก็เครียดเหมือนกัน ลูกไม่ยอมนอนห้องตัวเอง เวลาอาบน้ำต้องให้แม่นั่งหน้าห้องน้ำ เวลาจะนอนก็ต้องรอ เขาเครียดนี่อะไรมันเกิดขึ้นกับชีวิตเขา ดิฉันไม่ทราบว่าวิญญาญนี้ต้องการอะไรอีกนอกจากบุญ ดิฉันต้องทำอย่างไร(ไม่ได้คิดทำร้ายเขานะคะ)เขารบกวนเรา เราเริ่มหวาดระแวงเวลาอยู่คนเดียว ลูกเคยอยู่บ้านคนเดียวได้ ตอนนี้ห่างไม่ได้เลย(อายุเกือบ 18แล้ว)ดิฉันเองพยายามนิ่ง อุทิศบุญให้เขาเช้า-เย็น ลูกถามว่าแม่ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ ดิฉันเป็นพยาบาลเรื่องถูกผีหลอก ก็โดนอยู่เนืองๆหละแต่ไม่ได้อยู่ในบ้าน หนนี้ก็รู้สึกใจไม่นิ่งเลยค่ะ คงต้องขอคำแนะนำจากคุณMe,Myselfและญาติธรรมผู้รู้ ช่วยแนะนำด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
Wati

 

สวัสดีค่ะ คุณ wati

ระหว่างรอท่านกัปตันมาตอบ ขออนุญาตให้คำแนะนำ (แต่ไม่รู้ว่าจะถูกต้องหรือเปล่านะคะ) สิ่งที่ตามมาด้วยอาจจะไม่ได้เป็นสิ่งที่น่ากลัวอย่างที่คิดไว้ก็ได้นะคะ

เมื่อก่อนนี้ หนิงพบเหตุการณ์เช่นนี้บ่อยครั้ง แรกๆ ก็กลัวค่ะ คิดว่าผีหลอกวิญญาณหลอน หลังจากที่ได้สัมผัสกับความมหัศจรรย์ของ "ธรรมะ" และมโนมยิทธิแล้ว ทำให้หนิงเปลี่ยนความคิดไปคนละขั้วเลยค่ะ

เพื่อความสบายใจของครอบครัว ใส่บาตร ถวายสังฆทาน (หรือจะนั่งสมาธิให้จิตเป็นสมาธิ ตั้งใจไว้ก่อนนั่งว่าจะนั่งสมาธิให้ผู้นั้น) หลังจากใส่บาตร ถวายสังฆทาน หรือนั่งสมาธิแล้ว อุทิศบุญให้แก่อาคันตุกะท่านนั้นดีไหมค่ะ ระบุไปเลยเฉพาะเจาะจงให้ท่านเดียวไปเลย จะมาอย่างไร ตามมาจากไหนไม่รู้ แต่เรายินดีให้ (ง่ายๆ ทำได้ในตอนนี้ ทันทีที่ได้อ่านข้อความ อุทิศบุญทั้งหมดที่ได้ทำมาแล้วแต่ชาติก่อนก็ดี ชาตินี้ก็ดี ขอรวมบุญอุทิศให้แก่ผู้ที่ติดตามข้าพเจ้ามา ขอท่านได้โปรดโมทนาบุญนี้ และพึงได้รับประโยชน์และความสุขเช่นเดียวกับข้าพเจ้าทุกประการ)

เคยอ่านพบว่าที่เราเรียกว่า "ผี" หรือวิญญาณที่ติดตามเราเข้ามาในบ้านได้นั้น หากไม่มีกรรมเกี่ยวเนืองกับเรามาก่อน จะไม่สามารถเข้าบ้านได้ หรือว่าเราอาจจะเผลอเชิญ เข้าบ้านโดยไม่รู้ตัว ก็เป็นไปได้ค่ะ

เมื่อก่อนนี้หนิงเคยเลี้ยงหมาตัวหนึ่ง ไปไหนไปด้วยกันตลอด มีครั้งหนึ่งไปบ้านรุ่นน้องที่ระยอง ปรากฏว่าบ้านหลังนั้นมีสิ่งที่ไม่มีตัวตนอาศัยอยู่ก่อน เจ้าของบ้านเองก็บอกว่า บ้านสองหลังที่ซื้อไว้บนเนินนี้ ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ จะไม่มานอน จะไปนอนอีกหลังที่อยู่ริมสระน้ำ ฮา.. คนรวยค่ะ ซื้อบ้านไว้ 3 หลัง สองหลังเป็นบ้านบนเนินเขา มีสองหลังโดดๆ

ต่อมา มารู้จักครอบครัวเจ้าของรีสอร์ทแห่งนี้ พอบอกเจ้าของไปว่า เพื่อนรุ่นน้องก็ซื้อบ้านไว้ 3 หลังที่นี่ เด็กๆ ลูกเจ้าของรีสอร์ทรู้ว่าหลังไหน..ฮา. เด็กน้อย พูดว่า บ้านผีดุนะหรอ เหตุการณ์ที่พบมาไม่ได้ดุ หรอกค่ะ เป็นเพียงแค่เจ้าของเดิมที่อยู่มาก่อนบ้านจะสร้างนะ สื่อสารกับใครไม่ได้ หนิงเห็นตั้งแต่วันแรกว่าเป็นผู้หญิงห่มสะไบสีส้ม ผมยาวทัดดอกไม้สีส้มไว้ที่หูด้วย หน้าตาสวยเชียวค่ะ ชอบเล่นกับเด็กและหมา แต่บังเอิญหมาสุดที่รักก็เป็นโรคปอดแหก..เห็นผีสวยๆ มาเล่นด้วย วิ่งหนีหูตั้ง ตาเหลือก กระโดดมานั่งบนตักเพื่อนๆ แล้วเอามือ(ขาหน้า) ปิดหูปิดตา..ซะงั้น

ไปเที่ยวไปพักจนกลายเป็นเพื่อนกันไปแล้วค่ะ ครั้งสุดท้ายที่แวะไปทักทาย ก็เห็นว่ายังอยู่ดี สวย สว่างกว่าเดิม พี่คนสวยอยู่ที่ต้นไม้ใหญ่ข้างๆ บ้านค่ะ เป็นคนสมัยโบราณนานมาก

รอฟังคำแนะนำ จากท่านกัปตันก่อนก็ดีนะคะ

 

ขอบคุณนะคะคุณหนิง น้อมรับคำแนะนำไปปฏิบัติด้วยความยินดี ดิฉันรู้สึกดีใจมากและอบอุ่นใจที่ได้เข้ามาเป็นสมาชิก รู้สึกว่าเมื่อมีปัญหาที่บางครั้งคนอายุมากอย่างดิฉัน แต่ยังอ่อนมากในทางธรรม ก็ต้องอาศัยพี่ๆน้องๆช่วยแนะนำด้วยค่ะ

 

อนุโมทนากับพี่หนิงด้วยนะครับ เรื่องการอุทิศบุญ....เป็นกำลังใจให้คุณ wati ครับ ได้ผลยังไงมาเล่าให้ฟังด้วยนะครับ
แต่ก่อนผมก็กลัวผี(มาก) แต่เดี๋ยวนี้กลัวน้อยลง คิดว่าถ้าไม่จำเป็นเขาคงไม่มารบกวนเราหรอกครับ...หุหุ แต่ก็ไม่เคยเจอ (ถ้าเจอไม่รู้ว่าจะวิ่งหรือเปล่า)

มีบุญมาฝากกัลยาณมิตรทุกๆ ท่านครับ...
- ร่วมบุญช่วยเหลือนักเรียนน้ำท่วม 150 บาท
- ร่วมบุญบวชพระ 999 รูป เฉลิมพระเกียรติฯ 6-23 มกราคม 2554 จำนวน 300 บาท
- ร่วมบุญถวายพระไตรปิฎกวัดธาตุอารามหลวง ขอนแก่น 300 บาท
- ร่วมบุญสร้างพระชำระหนี้สงฆ์กับวัดท่าขนุน 300 บาท

พี่หนิงครับ ถ้าผมจะร่วมถวายพระไตรปิฎกกับทางคณะเรา ตอนนี้ยังทันมั้ยครับ....เพราะพึ่งอ่านเจอ...

ด้วยอำนาจคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ คุณบิดามารดา คุณครูบาอาจารย์ ขอกุศลผลบุญทั้งหมดที่ลูกได้รับ จงมีแก่กัลยาณมิตรทุกๆ ท่านบนเรือธรรมแห่งนี้ทุกประการด้วยเทอญ....

 

ก็อย่างที่คุณหนิงแนะนำไว้ค่ะ ก็ให้ไปทำบุญสังฆทานให้กับเขาซะ ถ้าตามแบบฉบับหลวงพ่อฤาษีเลยก็ต้องมี ผ้าไตรหนึ่งชุด พระหน้าตักไม่ต่ำกว่าห้านิ้ว อาหารหนึ่งสำรับ อุทิศเจาะจงเฉพาะเขาคนเดียว วิญญาณที่จะตามมาหรือเข้าบ้านเราได้ก็ต้องมีกรรมเกี่ยวเนื่องกันมา เป็นเจ้ากรรมนายเวรกันมา ดังนั้นพระภูมิจะกันพวกนี้ไม่ได้ค่ะ เพราะเป็นเรื่องของกฏแห่งกรรม

วิญญาณทั้งหลายไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด เขาต่างหากที่ต้องการความช่วยเหลือ เคารพนับถือพระรัตนตรัยเอาไว้ ใครก็ทำอะไรเราไม่ได้ค่ะ

 

ขออนุโมทนาในบุญเก่าของคุณด้วย

ได้อ่านเรื่องของคุณแล้วก็รู้สึกปลื้มปิติกับคุณเหลือเกินที่ของเก่าตามมาได้เร็วมากเลย...เรารู้จักกับวิธีฝึกมโน ฯ มานานหลายปีแล้ว...แต่ก็ไม่เคยที่จะรู้อะไรเลย..จนท้อใจแล้วก็กลับมาสงบใจในสัมถภาวนาธรรมดา คือพุธโท..และไม่อยากรู้อะไรอีกแล้ว...ขอปฏิบัติเพื่อสร้างบุญกุศลส่งให้เจ้ากรรมนายเวรไปเรื่อย
ๆ จะดีกว่า...นี่ก็เป็นเวลาเกือบสิบปีแล้วที่สภาพจิตใจนับถือมั่นคงในพระเดชพระคุณหลวงพ่อ มาก ๆๆ มีอะไรก็ระลึกถึงท่าน..ก็รู้สึกไม่ว้าเหว่ ในยามที่ตกทุกข์ได้ยากแสนสาหัส....แล้วที่เข้ามาคุยก็เพื่อต้องการที่จะสนับสนุนให้กำลังใจคนที่เฝ้ารอคอยความสำเร็จ.....เพราะต้องอดทนต่อกรรมที่เราต้องชดใช้..เราได้พบกับตนเองแล้วว่าบัดนี้ ได้หลุดพ้นจากความทรมานที่เดิมเคยมีหนี้สินมากหาเงินได้มาก ก็ไม่พอ...คล่องตัวเท่าไรก็ไม่เคยพอ ทุกข์มากเหลือเกินกับปัญหารอบด้าน...แต่ด้วยแห่งการบำเพ็ญบารมี ถึงแม้จะเป็นแค่หัวเต่าผลุบ ๆ โผล่ ทำบ้างไม่ทำบ้างก็ยังมีผลเป้นรูปธรรมให้สังเกตได้ซะขนาดนี้...ก็เลยเชื่อว่าบุญกุศลเดิม ๆ ของคุณซักวันคงจะรวมตัวกันได้อย่างแน่นอน...ที่พูดทั้งหมดนี้คือประสบการณ์ชีวิตในกายหยาบสังขารนี้ ที่ยังสกปรกและมีบาปกรรมมากเหลือเกิน...แต่หลวงพ่อก็สอนว่าให้นึกคิดไปข้างหน้า...มันจะได้ไม่เป็นตัวถ่วงสภาพจิตของเรา...ก็เลยขอแสดงความดีใจด้วยนะ..ที่คุณได้พบทางของตนเองแล้ว...แต่เรายังไม่พบอะไรที่เป็นของเดิมของเรา..หรือว่าเรายังไม่เข้าใจก็ไม่รู้ได้...ถ้ามีผู้รู้สามารถสื่อที่จะบอได้ก็วอนขอเมตตาด้วยเถอะจะได้หายข้องใจเสียที...ทุกวันนี้ก็ยึดพระพุทโธเป็นเทียนส่องทางไปเรื่อย..เพราะไม่อยากให้เกิดความอยาก จะบั่นทอนกำลังใจได้....ขอขอบุณทุกคนที่กรุณาอ่าน
...

 

อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ น้อง

พวกเราร่วมบุญสร้างตู้พระอภิธรรม และคัมภีร์ค่ะ จำนวน 2 ตู้ ราคาตู้ละ 5,500 บ.รายการผู้ร่วมบุญตามที่เขียนไว้ละคะ เพราะชื่อที่จารึกในตู้พระอภิธรรมพร้อมคัมภีร์ พวกเราลงความเห็นว่า ใช้ชื่อ "คณะชุมชนมโนมยิทธิ" ทั้งสองตู้ค่ะ

อานิสงค์ผลบุญทั้งหมดทั้งมวล ขอให้กัลยาณมิตรในเรือธรรมลำนี้ ร่วมกันโมทนาด้วยนะคะ

 

พี่ Wati คะ (ไม่รู้พี่หรือน้อง แม่สอนว่าให้อ่อนน้อมถ่อมตนไว้ก่อนเป็นดีที่สุด ..ฮา. เรียกพี่ไปก่อนละกันนะคะ)

ถือเป็นการให้คำแนะนำ แก่พี่ๆ น้องๆ ดีกว่าค่ะ อย่างไรแล้วต้องขอโมทนาบุญสร้างพระกับครอบครัวพี่ด้วยนะคะ (แอบคิดว่า ท่านที่ตามมาบังเอิญได้พบกันนั้น เกี่ยวเนื่องกันมามั้งค่ะ ที่ทราบคือ ท่านมาดีค่ะ ไม่ได้พูดเพื่อปลอบใจหรือสร้างขวัญและกำลังใจนะคะ แต่หนิงพูดจากความรู้สึกแรกที่ได้รับ ทันทีที่ได้อ่านข้อความที่พี่เขียนไว้ค่ะ)

==========

คุณภพหน้าคะ อนุโมทนาด้วยค่ะ และขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ อย่าเพิ่งท้อแท้ในการปฏิบัตินะคะ

"ของเก่า" มาเร็วมาช้า ไม่ต้องไปสนใจค่ะ เราปฏิบัติอย่างไร ก็ปฏิบัติไปตามนั้น วันหนึ่งข้างหน้าความสำเร็จจะค่อยๆ ปรากฎผลค่ะ หรือว่าได้พบกับแนวทางการปฏิบัติของตัวเองแล้ว เพียงแต่ยังไม่มั่นใจหรือเปล่าค่ะ

 

อนุโมทนาด้วยครับ ผมอ่านแล้วมีกำลังใจในการปฎิบัติขึ้นมากครับ สาธุ สาธุ

 

สวัสดีทุกๆๆจิตครับ

ขอให้มีความสุขกายสบายใจคับ

 

สวัสดีตอนเช้าค่ะ
ขอบคุณ คุณMe,Myself คุณหนิง และทุกๆกำลังใจจากญาติธรรมทุกๆท่านที่ให้คำแนะนำ และให้กำลังใจค่ะ วันนี้รู้สึกดีกว่าเมื่อวานมาก เกือบเป็นปกติแล้วค่ะ เมื่อวานลูกชายเรียนหนังสือไม่ได้ต้องให้ไปรับกลับมาอยู่กับแม่ที่ที่ทำงานก่อน ลูกบอกว่าร้อนรนมากจิตใจไม่สงบ แต่เขารู้ตัวดี เขาก็เลยทำสมาธิขณะที่นั่งเรียน สักพักเขาก็สงบลง ตอนบ่าย 2 โมงที่ไปรับเขาบอกว่าดีแล้ว แต่พอกลับไปบ้านช่วงเย็น ไปอ่านคำตอบของคุณMe,Myself แล้วดิฉันก็พูดขึ้นมาเลยว่าจะไปทำสังฆทานให้วันเสาร์ ขอให้รอหน่อยเพราะว่าวันนี้ยังทำงานอยู่ไม่มีเวลาเตรียม และสัญญาว่าจะทำให้เรียบร้อย และขออย่ารบกวนลูกชายดิฉันเลย เพราะเมื่อคืนวานลูกชายไม่ได้นอนทั้งคืนทั้งๆที่นอนอยู่กับแม่ ลูกเห็นจุดดำๆกระพริบวาบๆเข้ามาอยู่ข้างๆเขาแต่เขาไม่เรียกแม่ เช้าไปโรงเรียนก็ไม่สงบเลย ช่วงเย็นถึงบ้านเขาขอนอนก่อนเพราะรู้สึกง่วงมาก หลับได้แป๊บเดียว พอมืดเข้าลูกบอกเขายังอยู่นะแม่เขาสัมผัสได้ ดิฉันก็รู้สึกได้เช่นกัน แต่เมื่อคืนเขานอนได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย เป็นห่วงเขาอยู่เหมือนกัน พอรู้ว่าเขาลำบากเราก็อยากจะทำให้ ให้เร็วที่สุด ก่อนหน้านี้ก็เคยมีที่มาขอบุญ ไม่มีใครบอกแต่ดิฉันเดาเอาเอง เพราะว่าตั้งแต่สวดมนต์ยอดพระกัณฑ์ไตรปิฏก พาหุงมหากา ธรรมจักรและอุทิศบุญกุศลแผ่เมตตาทุกคืน ทำสมาธิ(แบบไปไม่เป็น)บ้าง ดิฉันก็จะฝันแปลกๆ เช่น เห็นมีผู้หญิงท้วมๆมานั่งมอง และตามเรา มานั่งใกล้ๆไม่พูดอะไร เราพูดด้วยก็ไม่พูด สีหน้าเฉยๆและมีผู้หญิงอีกคนนั่งอยู่ข้างหลังมองหน้าไม่ถนัด ฝันยาว แต่จำได้หมด ดิฉันก็ไปทำบุญถวายสังฆทานครบชุด เหมือนที่คุณแนะนำเพราะเคยอ่านหนังสือของหลวงพ่อฤาษีฯมาก่อน ดิฉันสวดมนต์บทพุทธคุณมาตั้งแต่ตอนวัยรุ่นเพราะว่าเป็นนักเรียนพยาบาลเป็นนักเรียนประจำถูกผีหลอก กลัวมากนอนคลุมโปงเหงื่อออกท่วมตัว ไม่ได้หลับเลยทั้งคืน พ่อก็เลยให้สวด ก็ปฏิบัติตามเรื่อยมา ก็นอนได้ และจะฝันบอกเหตุล่วงหน้าได้แม่นยำมาก (ยกเว้นไม่เคยฝันหวย) ซึ่งดิฉันจะรู้เองว่าหมายถึงอะไร แต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่ทุกวันนี้ก็ยังไม่ทราบ ดิฉันแต่งงานมาประมาณ 20ปี เจอเหตุการณ์ครั้งแรกวันนั้นอยู่คนเดียว สามีไม่อยู่ นอนพอเคลิ้มจะหลับก็ได้ยินเสียงดังมากคล้ายใครเอาวัตถุแข็งๆมาครูดที่ใต้พื้นที่ดิฉันนอนอยู่ ดิฉันก็คิดว่าเป็นขโมยแล้วก็เห็นผู้ชายตัวใหญ่มากดำทะมึนอยู่ตรงหน้าต่างดิฉันกลัวและร้องสุดเสียงแต่ดังออกมานิดเดียว เจอเหตุการณ์คล้ายๆนี้มาแล้ว 5 ครั้ง เป็นคนเดียวกัน และมีเสียงดังมาก่อน 4 ครั้ง เป็นฝัน 2 ครั้ง ครึ่งหลับครึ่งตื่น 3 ครั้ง ที่บ้านเก่า 3 ครั้ง บ้านใหม่ 2 ครั้งๆที่ 4 มาโผล่ที่หลังคาบ้านใหม่ พอรู้สึกตัวดีหัวใจเต้นไม่เป็นส่ำเลย ครั้งสุดท้ายนี้ดิฉันสวดยอดพระกัณฑ์ไตรปิฎกแล้ว ไม่มีเสียงดังมาก่อนดูไม่น่ากลัวเหมือนทุกครั้ง ข้างหลังผู้ชายคนนี้มีผู้หญิงนั่งอยู่หลายคน แล้วผู้ชายคนนี้ก็ผายมือกวาดมาข้างหน้าใกล้หน้าดิฉันมากแล้วพูดกับผู้หญิงพวกนั้นว่า สิบ เอ้า อนุโมทนาบุญกับเขาซะ หนนี้ดิฉันไม่กลัวมานั่งคิดว่าสิบนี้คืออะไร ดิฉันไม่เล่นหวย ก็ไปร้านขายสังฆภัณฑ์ ไปถามว่าพระหน้าตัก 10 นิ้วมีมั้ย เขาบอกไม่มี คงไม่ใช่หน้าตักพระ ก็ซื้อหน้าตัก5นิ้ว กับสังฆทานไปถวาย นี่ดิฉันก็ไม่ฝันเห็นเขาอีก เห็นดำทะมึนนี่เหมือนเขาอยู่ในที่มืดแต่รอบตัวเขาไม่มืดนะคะ ตอนนั้นดิฉันยังไม่รู้จักWebพลังจิตเลยค่ะ แต่เคยไปวัดท่าซุงซื้อหนังสือหลวงพ่อมา 4 เล่ม พอฝันแปลกๆก็ไปถวายสังฆทานตามคำสอน ตอนหลังเข้ามาเป็นสมาชิกWebพลังจิตก็ไล่อ่านไปหมดตามที่ตัวเองสนใจ จนมาเจอกระทู้นี้ของคุณMe, Myselfติดแหนะเลย โดนมาก อ่านไม่ทันหรอกค่ะเร็วมากเลย คนไข้มากทำงานไปด้วย ว่างก็อ่านได้วันละหน้า2 หน้า คงต้องใช้วิธีอ่านถอยหลังเหมือนคนอื่นๆแล้วล่ะค่ะ เรื่องบุญดิฉันจะมาช้ากว่าคนอื่นแต่ก็ยังดีกว่าไม่มานะคะ ท้ายนี้ขออนุโมทนาบุญกับทุกๆท่านที่ร่วมลงเรือธรรมลำนี้ ขอให้ทุกท่านบริบูรณ์ด้วยกุศลบารมีค่ะ เริ่มต้นสวัสดีตอนเช้า แต่ตอนลงท้ายสวัสดีตอนบ่ายแก่ๆค่ะ
Wati

 

ต้องขอบคุณคุณหนิงมากนะคะที่ไม่เรียกป้า เพราะอายุขึ้นเลข5 เข้าสู่วัยรุ่นตอนปลายแล้วค่ะ