ไม่แคร์สื่อ

การรักการอ่านหนังสือยังไม่เป็นนิสัยประจำชาติของคนไทย


ข้อยกเว้นก็มีอยู่ในกลุ่มผู้มีการศึกษาระดับชนชั้นสูงที่มีนิสัยรักการอ่าน การค้นคว้า ​

แต่คนทั่วๆ ไปในสังคมไทยอ่านหนังสือน้อยมาก


และในสมัยโบราณนั้นคงคาดกันได้ว่าหนังสือที่จะอ่านซึ่งเป็นสิ่งตีพิมพ์ก็มีไม่มากนัก


ที่เห็นได้ชัดก็คือ


ในปัจจุบันในวงการโฆษณาขายหมู่บ้านจัดสรรนั้นมักจะมีรายละเอียดดังต่อไปนี้


คือ ห้องนอนใหญ่ 1 ห้อง ห้องนอนเล็ก 2 ห้อง ห้องน้ำ 4 ห้อง ห้องนั่งเล่น ห้องครัว ห้องคนงาน ฯลฯ แต่ไม่มีห้องหนังสือ


ทำให้เกิดความรู้สึกว่าชนชั้นกลางไทยไม่เคยสนใจที่จะมีห้องหนังสือ


เพราะการอ่านหนังสือยังไม่เป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมของชนชั้นกลาง


ในแง่หนึ่งในสังคมจีนโบราณนั้นมีประเพณีของการสอบเพื่อเป็นข้าราชการในระดับอำเภอ มณฑล และระดับชาติ


จึงทำให้เกิดประเพณีปัญญาการที่ส่งเสริมการอ่านหนังสือศึกษาค้นคว้าเพื่อสอบแข่งขัน


ประเพณีปัญญาการในสังคมไทยก็มีอยู่ในหมู่ชนชั้นสูง


แต่ส่วนใหญ่จะเกี่ยวกับศาสนาพุทธหรือมิฉะนั้นก็ปรัชญาการปกครองบริหารและตำราพิชัยสงคราม


คนทั่วๆ ไปไม่รู้หนังสือหรือไม่เห็นคุณค่าของการอ่านหนังสือ ​

No title




<CITE> school.obec.go.th/bantan/news/news1.htm</CITE>

บทความทางการศึกษา เรื่องการฝึกนิสัยรักการอ่านหนังสือ​

รวบรวมโดยอรุณรัตน์ คำพีพงษ์ ศึกษานิเทศก์ สพท.มค.1​

 

<TABLE border=0 width=750><TBODY><TR><TD width=534>

<< PLAN PARITHAT.com >>




วิกฤติคนไทยกับการอ่านหนังสือ สู่ ''วาระแห่งชาติ''
​

</TD></TR><TR><TD height=178 vAlign=top>

รายงานสถิติจำนวนคนไทยที่ไม่รู้หนังสือของสำนักงานสถิติแห่งชาติ ที่จัดทำตั้งแต่ปี พ.ศ. 2548 พบว่า ประเทศไทยมีผู้ที่ไม่อ่านหนังสือถึง 22.4 ล้านคนหรือเกือบ 40% ของประชากรทั้งประเทศ สถิติการอ่านหนังสือของคนไทยเฉลี่ยเพียงปีละ 2 เล่ม ซึ่งนับว่าต่ำมากๆ เมื่อเปรียบเทียบกับประเทศเพื่อนบ้านอย่างสิงคโปร์ ที่มีสถิติการอ่านหนังสือปีละ 40-50 เล่ม ส่วนเวียดนาม มีสถิติการอ่านหนังสือปีละ 60 เล่ม จากเหตุดังกล่าวบ่งบอกให้เห็นว่า การอ่านหนังสือของคนไทยกำลังก้าวเข้าสู่ภาวะวิกฤติอย่างรุนแรง

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

เนื้อเพลง เริ่มต้นอีกครั้งกับคำว่าลืม - อุ๋งอิ๋ง
นั่งมองกระจกไม่เช็ดคราบน้ำตา
ต้องการปล่อยมันให้ไหลตอกย้ำความเจ็บปวด
อยากทำได้เพียงหลับตา
ลืมเขาแค่กลั้นใจ
ลืมคำว่าเรา เพื่อปวดร้าวครั้งสุดท้าย

เริ่มต้นอีกครั้งกับคำว่าลืม
จะทำได้ไหมหัวใจ
อยากลืมหน้าเขา ทำได้แค่เหงา
ไม่อยากจะหายใจ
มันกี่ครั้งแล้วที่ใจ
มันกลับมาต้องรักเธอใหม่
นั่งฟังเพลงเพลงไหนน้ำตาก็ไหลเป็นทาง

ต้องนอนกอดกับตัวเองมองฝนพรำ
ก็ขอให้ฝนมันหล่นลงมาช่วยล้างความเจ็บช้ำข้างใน
แค่ลมพัดเพียงแผ่วเบา
ความเหงาก็ทำร้าย
ขอครั้งสุดท้าย ก่อนจะพูดคำคำนั้น

เริ่มต้นอีกครั้งกับคำว่าลืม
จะทำได้ไหมหัวใจ
อยากลืมหน้าเขา ทำได้แค่เหงา
ไม่อยากจะหายใจ
มันกี่ครั้งแล้วที่ใจ
มันกลับมาต้องรักเธอใหม่
นั่งฟังเพลงเพลงไหนน้ำตาก็ไหลเป็นทาง

เก่งแต่ทำเป็นพูดไป คำตอบคือทำไม่ได้
อยู่กับตัวเองเหมือนคนใกล้ตายรู้ไหม

เริ่มต้นอีกครั้งกับคำว่าลืม
เจ็บที่ต้องพูดมัน
แต่ก็เท่านั้น ต้องเจ็บซ้ำซ้ำ

เริ่มต้นอีกครั้งกับคำว่าลืม
จะทำได้ไหมหัวใจ
อยากลืมหน้าเขา ทำได้แค่เหงา
ก็พูดไปงั้นเอง
โลกใบนี้ช่างวังเวง
ก็ได้แต่สงสารตัวเอง
นั่งฟังเพลงเพลงไหนน้ำตาก็ไหลเป็นทาง

กลับมาเริ่มลืมเธอใหม่
ที่ผ่านมามันเหมือนฉันลืมไป
เพิ่งรู้ ความรักแพ้ความไม่รักกัน

<EMBED style="WIDTH: 8px; HEIGHT: 12px" height=12 type=application/x-shockwave-flash width=8 src=http://www.youtube.com/v/rLEvND6aY7o&hl=en_US&fs=1&autoplay=1&autostart&loop=1 allowfullscreen="false" allowsscriptaccess="always"></EMBED>